pośród "polskich" historyków. Jest odpowiedzialny za kształt tzw. "śledztwa" jedwabieńskiego, które w istocie było zwykłą farsą. Przypomnę mały detal, jeden z wielu podobnych: prokurator przesluchujący Sharpera, najprawdopodobniej głównego sprawcę mordu, nie zadał mu pytań na temat ...wydarzeń w Jedwabnem. Już na początku imprezy wiadomo było, kto był winny.
Polecam także wypowiedzi Machcewicza dla zagranicznego odbiorcy np. The Guardian, albo wystąpienie w Muzeum Holocaustu, gdzie mówił o 900 ofiarach, a Polaków "robił na szmaty".
Opinie M., jak wyżej przytoczone, znajdują wielu zwolenników. Podobne tezy na temat NSZ, wyglaszał np. prof. Wnuk z KULu.
Muzeum II Wojny Światowej jest "dziełem" na miarę Tuska.

Rozmowa Mazurka: Paweł Machcewicz, historyk, dyrektor Muzeum II Wojny Światowej
http://www.rp.pl/artykul/365403,863372.html

Paweł Machcewicz: Z badań wynika, że bardzo wielu Polaków nie wie, kto zamordował naszych oficerów w Katyniu. Tacy ludzie są produktami obecnego nauczania historii. Widać wyraźnie, że ten system jest fatalny.

I dlatego zły zastąpimy gorszym?

Lepszym.

Historii będzie jeszcze mniej.

Bardzo dobre jest to, że nie będzie powtarzania w liceum tego, co było w gimnazjum. Efekt był taki, że nigdy nie starczało czasu na XX wiek. Jako wykładowca na najlepszym polskim uniwersytecie, Uniwersytecie Warszawskim, widzę, że studenci nie wiedzą, co się wydarzyło w 1956 roku, nie potrafią rozwinąć skrótu PZPR i nie słyszeli o Gorbaczowie.

Moi studenci podyplomowi na tym samym uniwersytecie nigdy nie słyszeli o Dmowskim i nie potrafią wymienić trzech królów Polski.

No właśnie. I pan broni tego systemu nauczania? Moja córka kończy gimnazjum i dotarła do roku 1918. I według nowego programu będzie miała cały rok historii na XX wiek.

Jak sześciolatki pójdą do szkół, to obowiązkowy kurs historii skończą szesnastolatki.

Nie, bo później będzie historia i społeczeństwo.

Czyli groch z kapustą w dużo mniejszym wymiarze godzin.

Już teraz następuje daleko idąca specjalizacja i w liceum wybiera się klasę humanistyczną, matematyczno-fizyczną czy biologiczno-chemiczną, w której historia jest nauczana w mniejszym wymiarze. Nie widzę zagrożenia w tym, że się tworzy blok interdyscyplinarny, w którym historia będzie powiązana z historią sztuki i wiedzą o kulturze.

To budziłoby mój zachwyt, ale efekt będzie taki, że ani nie dorzucą historii sztuki czy podstaw myśli filozoficznej, ale nawet odbiorą te resztki historii, które już są.

To problem rozpaczliwej kondycji polskich szkół. Moje dzieci chodziły do różnych szkół, mamy pełen przekrój i wiedzę, że każda reforma może być zamieniona w jakąś beznadzieję.

Do gimnazjum pójdą dwunastolatki i im będzie się mówić o starożytności, średniowieczu, chrzcie Polski. Nie przeraża pana, na jakim to będzie poziomie?

Przepraszam, ale w podstawówce też będzie historia.

ałtor ksionżek i nauczyciel akademicki ;-) Więcej takich wynalazków w połączeniu z okrojeniem zakresu nauczania historii a na kolejną rocznicę zakończenia wojny Putin zaprosi już tylko swoich siepaczy i niemieckich antyfaszystów, a nasi pozostaną nieznani przez kolejne 73 lata podobnie jak i ich wkład w wyzwolenie Europy. 

@KID, ci ludzie to spadkobiercy niskich komunistycznych łgarstw PRLu i nie mają moralnego prawa wypowiadać się o NSZ. Wiele wskazuje, że są intelektualnymi spadkobiercami tych, którzy rozrabiali usiłując obalić zaufanie Anglików i Amerykanów do żołnierzy Brygady Świętokrzyskiej z której sformowano kompanie wartownicze na terenie okupowanych Niemiec.

orzeł czapkowy NSZ,
charakterystycznym elementem był wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej 

  symbol Związku Jaszczurzego,
naszywka naramienna noszona przez żołnierzy NSZ

orzeł polskich oddziałów wartowniczych,
sformowanych na terenie okupowanych Niemiec na bazie Brygady Świętokrzyskiej,
orzeł noszony na amerykańskich hełmach M1



zdjęcie grupy polskich żołnierzy oddziałów wartowniczych,
Niemcy 1946-1947

Świetne! Jakiej ci ludzie są nacji, że Polska budzi w nich tyle frustracji? Ja bym pewnie napisała ostrzej - "wyleźli spod okrągłego stołu", albo wypełzli albo wychynęli. Ale tak jak jest też mi sie podoba. :))

Szanowni Państwo,
Na pytanie Pana Jacka

"1. Pawłem Machcewicz , a jakiej on jest nacji"

Napisałem prawdę !

Kuzyn pułkownikówny dziadziówny.

Ktoś to wykasował.

Mnie to daje dużo do myślenia.

Ukłony

Niestety ostrzej pisać mam zakazane
Bo zagrożenie byłoby portalowi dane
A cenzury wolę unikać świadomie
Lepiej nie drażnić cudze dłonie
Pozdrawiam cieplutko

Koszt budowy gmachu muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku wzrósł z 360 do 450 mln zł.

Pierwotnie powstające w Gdańsku Muzeum II Wojny Światowej miało zostać otwarte w 75. rocznicę wybuchu wojny, 1 września 2014 r. Termin ten szybko przestał być aktualny z powodu przedłużającej się procedury wyboru generalnego wykonawcy. Kolejnym zapowiadanym terminem był 1 września 2015 roku, ale okazało się, że i on nie zostanie dotrzymany.

Według dzisiejszych zapowiedzi prace budowlane mają zakończyć się latem 2016, a otwarcie zaplanowane jest na jesień przyszłego roku.Andrzej Wyrobiec dodaje, że po rozpoczęciu robót budowlanych zaczęły tę inwestycję dotykać nieszczęścia. Najpierw okazało się, że Gdańsk, przekazując działkę, źle ją zinwentaryzował, ponieważ na jej terenie umieszczony jest miejski kolektor, co spowodowało wstrzymanie robót budowlanych, awarię miejskiej sieci wodno-kanalizacyjnej i zmusiło gminę do przebudowy tego kolektora.

– Następne nieszczęście to zawalenie drogi dojazdowej do placu budowy. Gmina musiała tę drogę odbudować. Co prawda nie na koszt muzeum, ale spowodowało to kolejne opóźnienia w realizacji inwestycji – wyjaśnia Andrzej Wyrobiec.

W związku z tymi opóźnieniami, które spotkały inwestycję, w 2013 roku inwestor główny zwrócił do budżetu państwa 68 mln zł, rok później kwota ta została zwrócona.

Muzeum II Wojny Światowej do likwidacji
Muzeum II Wojny Światowej zostanie likwidowane - tak przynajmniej wynika z obwieszczenia ministra kultury i dziedzictwa narodowego Piotra Glińskiego, które zamieszczone zostało na stronie internetowej resortu. Jego szef poinformował, że wspomniana placówka zostanie połączona z Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 i pod tą nazwą będzie funkcjonować jako nowa instytucja kultury. - Przyczyną połączenia jest zapewnienie zwiększonej efektywności działań na rzecz podtrzymania i upowszechniania tradycji narodowej i państwowej, w szczególności w nawiązaniu do dziejów Polski w okresie II wojny światowej, w tym właściwe uhonorowanie miejsca symbolicznego, jakim jest pole bitwy na Westerplatte, oraz racjonalne wykonywanie nadzoru nad muzeami, dla których minister kultury i dziedzictwa narodowego jest organizatorem poprzez optymalne wykorzystanie potencjału placówek o zbliżonym profilu działalności zlokalizowanych w Gdańsku, przy jednoczesnej racjonalizacji wydatkowania środków finansowych pochodzących z budżetu państwa - tłumaczy minister Gliński.
Publikacja obwieszczenia zaskoczyła kierownictwo MIIWŚ. W sobotę dyrektor Paweł Machcewicz wydał oświadczenie, w którym stwierdził, że dyrekcja MIIWŚ nie była informowana zamiarze połączenia obu instytucji i że dowiedziała się o nim ze strony internetowej MKiDN już po publikacji obwieszczenia. O planach tych nie była też informowana Rada Powiernicza MIIWŚ.

Zdaniem ministra powinno dojść do połączenia muzeów, ponieważ bezsensowne jest działanie dwoch podobnych placówek w jednym mieście. Piotr Gliński wychodzi z założenia, że Muzeum II Wojny Światowej łączyć się będzie z tym, co charakterystyczne dla Gdańska – z Westerplatte i wojną obronną 1939 roku.

Jak informuje Radio Zet, prawdziwym powodem może być jednak chęć wymiany kierownictwa powstającego już muzeum. Jak wyjaśnił Adam Bielan, senator z ramienia PiS, "dotychczasowe kierownictwo Muzeum II Wojny Światowej było bardzo kontrowersyjne, ich pomysły budziły duży opór społeczny". – Likwidacji nie będzie, to są zmiany organizacyjne. Mam nadzieję, że one nie zmienią tempa budowy tego muzeum – skomentował polityk.

Na poniedziałek do ministerstwa wezwano dyrektora Muzeum II Wojny Światowej Pawła Machcewicza, który przyznaje, że pomysł Piotra Glińskiego go zaskoczył.

Pomysł utworzenia w Gdańsku Muzeum II Wojny Światowej został ogłoszony w 2007 roku przez ówczesnego premiera Donalda Tuska. Budowa gmachu muzeum pochłonęła do tej pory 500 milionów złotych.

Nie będzie muzeum wojny, a muzeum Westerplatte. Dyrektor zaskoczony

Minister kultury chce połączyć dwa gdańskie muzea. więcej

Prezydent Gdańska przeciwny łączeniu muzeów

Na
gruncie przekazanym przez miasto Gdańsk może powstać tylko Muzeum II
Wojny Światowej – przypomina prezydent Paweł Adamowicz i apeluje do
ministra kultury o wycofanie się z pomysłu połączenia gdańskich muzeów.

Timothy Snyder: PiS "ukazem" likwiduje Muzeum II Wojny Światowej. To wielka strata dla Polski

Nie podoba się koncepcja, czy to, że zaczął Tusk?

W opublikowanym m.in. w "Times of Israel" czy brytyjskim "Daily Mail" komentarzu autorstwa agencji Associated Press naczelną tezę stanowi opinia, że polskie władze chcą zmienić wart 120 milionów dolarów, znajdujący się na ukończeniu projekt muzeum, w "narodową instytucję skupioną wyłącznie na polskim doświadczeniu wojennym".

W tekście podkreślono, że projekt budowy, konsultowany przez wielu międzynarodowych ekspertów, został zainicjowany w 2008 roku, kiedy to premierem był "znienawidzony głęboko przez obecną partię rządzącą" Donald Tusk, opisany jako "jeden z czołowych przywódców Unii Europejskiej". Zdaniem AP, Prawu i Sprawiedliwości jako partii eurosceptycznej nie podoba się to, że państwo ma finansować muzeum, którego koncepcja nie skupia się wyłącznie na Polsce, ale stawia doświadczenia Polaków w szerszym kontekście losów innych narodów, które znalazły się pod okupacją sowiecką, niemiecką i japońską.
Narodowa instytucja zamiast wyjątkowego projektu

Przywoływane jest także zdanie Jarosława Kaczyńskiego, który już w 2013 roku miał zapowiedzieć, że jeżeli jego partia przejmie władzę, zmieni koncepcję muzeum tak, by "wyrażała polski punkt widzenia". Rada Doradcza Muzeum, w skład której wchodzą wybitni historycy, tacy jak Norman Davies z uniwersytetu Oxfordzie i Timothy Snyder z Yale, w liście otwartym skierowanym do władz wyraziła swoje "zaniepokojenie i zmartwienie" zapowiedzią ministra kultury, która nie była konsultowana. Snyder przekonywał w rozmowie z AP, że pierwotna koncepcja muzeum czyniłaby je wyjątkowym na skalę światową. W innych państwach nie brakuje bowiem muzeów opowiadających historię II wojny światowej z perspektywy jednego kraju, jednak nie powstało jeszcze takie, które łączyłoby historię krajów z Europy i Azji, które były dotknięte konfliktem wojennym.
Pisanie historii na nowo

Brytyjski tygodnik "The Observer" ocenił z kolei, ze "mściwe polskie władz wykorzystują muzeum jako okazję do napisania na nowo historii". Jako strony sporu autor komentarza widzi ksenofobicznych polityków i historyków. W artykule przywołany został komentarz brytyjskiego historyka Normana Davisa, który współtworzył projekt przez osiem lat i stał na czele Międzynarodowego Komitetu Doradczego. Davis próbę "przejęcia" muzeum przez rząd PiS określił jako "bolszewicką" w stylu i "paranoiczną".
/ Źródło: "Guardian", "The Times of Israel", "The Observer", Associated Press

Tym razem pomysłowi połączenia placówek sprzeciwili się członkowie Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych Województwa Pomorskiego.

- List został odczytany członkom podczas posiedzenia Rady Kombatantów. To odpowiedź na plany połączenia dwóch placówek muzealnych, z którymi to planami się nie zgadzamy - mówi Henryk Bajduszewski, przewodniczący Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych Województwa Pomorskiego, który służył w 2. Korpusie Wojsk Polskich we Włoszech.

Westerplatte powinno być odpowiednio wyeksponowane

- Jeśli w życie zostaną wprowadzone plany ministerstwa, Muzeum II Wojny Światowej straci cały swój impet - mówi Henryk Bajduszewski. - Muzeum miało pokazywać globalny wymiar wojny i udział w niej polskich żołnierzy, którzy walczyli przecież na wszystkich frontach. Planowana ekspozycja muzeum ma pokazywać działania Polaków na całym świecie, ich heroiczną walkę w bitwie o Tobruk, pod Monte Cassino, działania lotników polskich w walce o Anglię. Muzeum miało pokazywać również wielkie zwycięstwa, nie tylko klęski.

Kombatanci uważają, że Muzeum Westerplatte powinno zostać oddziałem Muzeum II Wojny Światowej.

- Oczywiście, że Westerplatte musi zostać odpowiednio silnie wyeksponowane, wątek działań wojennych w Gdańsku powinien być bardzo rozbudowany, to nie ulega wątpliwości - mówi Henryk Bajduszewski. - Ekspozycję o obronie Westerplatte i wojnie w 1939 r. należy traktować jednak jako część dużej placówki opowiadającej o dziejach wszystkich lat wojny.

List kombatantów do ministra kultury

Rada wysłała list do ministra Piotra Glińskiego o następującej treści:

"Muzeum II Wojny Światowej miało być wizytówką Polski w Europie, miało szansę włączyć się do mądrej, europejskiej polityki historycznej, pokazać nasz kraj w kontekście wspólnoty antyhitlerowskiej koalicji.

Ten projekt ma działać na wyobraźnię ludzi z całego świata, mówił znany amerykański architekt Daniel Libeskind, członek jury konkursu.

Muzeum II Wojny Światowej ma w większości wybudowaną siedzibę, od dawna przygotowywaną koncepcję programową, zgromadzone tysiące eksponatów, które gromadzone były również przez naszych członków, kombatantów II Wojny Światowej.

Muzeum Westerplatte, jako miejsce-symbol, ma pokazywać heroizm walki Polaków w wojnie obronnej w 1939 r. Natomiast Muzeum II Wojny Światowej, tak potrzebne właśnie w Gdańsku, miało być odpowiedzią na muzeum poświęcone "wypędzonym" powstające w Niemczech.

Dlatego uważamy, że niedopuszczalne jest łączenie tych dwóch Muzeów. My kombatanci popieramy sprzeciw Prezydenta i radnych Miasta Gdańska. Jesteśmy zbulwersowani, że rząd, dla którego polityka historyczna jest tak ważna, chce zlikwidować muzeum, które przedstawia polską perspektywę II Wojny Światowej".

Jak Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego argumentuje zmianę charakteru muzeum?

- Uważamy, że dla zwiedzających ciekawa będzie opowieść o bitwie na Westerplatte, Kępie Oksywskiej, Helu, o obronie Poczty Polskiej i innych zmaganiach w 1939 r. - tak na nasze pytanie odpowiedziała Anna Lutek, rzeczniczka MKiDN.

Sprawą oburzeni się gdańscy urzędnicy. Paweł Adamowicz, prezydent Gdańska, zapowiedział, że jeżeli zmieni się forma placówki, miasto wycofa darowiznę w formie działki o wartości 53 mln zł, którą przekazało pod budowę muzeum.

Cały tekst: http://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/1,35636,19987343,kombatanci-prz...

Porucznik łączności pokoleń- Henryk Bajduszewski
http://www.dziennikbaltycki.pl/artykul/3299940,porucznik-lacznosci-pokol...

17 stycznia 2014

Por. Henryk Bajduszewski, zasłużony gdańszczanin oraz prezes Zarządu Wojewódzkiego Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych w Gdańsku, (urodzony 16 stycznia 1924 roku) obchodzi swoje 90 lat.

Inż. Henryk Bajduszewski urodził się 19. stycznia 1924 roku w Bydgoszczy. Po demobilizacji z II Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i powrocie do kraju w 1947 roku rozpoczął pracę zawodową w telekomunikacji w rejonowym Urzędzie Telefoniczno-Telegraficznym w Poznaniu. Ukończył 2-letni kurs teletechniczny. W 1949 roku został przeniesiony służbowo do Rejonowego Urzędu Telefoniczno-Telegraficznego w Gdańsku, w którym pracował przy odbudowie i rozbudowie urządzeń łączności na terenie Gdańska. W latach 1951-1955 studiował w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej przy Politechnice Gdańskiej na Wydziale Elektrycznym, w specjalności techniki przenoszenia przewodowego i uzyskał dyplom inżyniera łączności.

W latach 1955-1957 pracował w Technikum Łączności w Gdańsku na stanowisku kierownika Pracowni Elektrycznej i Teletechnicznej. W 1957 roku w związku z reorganizacją krajowych służb łączności został powołany przez dyrektora Okręgu Poczty i Telekomunikacji w Gdańsku na pełnomocnika dyrektora Okręgu do organizacji Rejonowego Urzędu Telekomunikacyjnego w Elblągu. Następnie do 1959 roku był naczelnikiem zorganizowanego urzędu. Organizacja i wdrożenie należytego funkcjonowania urzędu wymagała znacznej energii i zapału do pracy wobec konieczności nauczania i wychowania nowych pracowników i osiągnięcia dobrych wyników w działalności kierowanego urzędu. W ciągu dwóch lat pracy Urząd Telekomunikacyjny w Elblągu, pomimo początkowych trudności oporów i rozluźnienia dyscypliny osiągnął bardzo dobre wyniki eksploatacyjne i zajmował pierwsze miejsce w okręgu gdańskim.

Inż. Henryk Bajduszewski pełniąc funkcję naczelnika urzędu, włożył dużo wysiłku w rozbudowę i usprawnienie łączności na terenie działania rejonu telekomunikacyjnego, tj. powiatów: elbląskiego, malborskiego, sztumskiego, kwidzyńskiego, i nowodworskiego. W 1959 roku został przeniesiony służbowo na stanowisko dyrektora Gdańskiego Przedsiębiorstwa Robót Telekomunikacyjnych w Gdańsku. Na stanowisku tym powiększył znacznie swój wkład i udział w budowie urządzeń telekomunikacyjnych, nie tylko na terenie województwa gdańskiego, ale także bydgoskiego, olsztyńskiego, białostockiego, koszalińskiego, słupskiego i toruńskiego. W 1985 roku został powołany na stanowisko zastępcy dyrektora Okręgu Poczty i Telekomunikacji w Gdańsku.

Inż. Henryk Bajduszewski jest związany ze Stowarzyszeniem Elektryków Polskich od 1956 roku, kiedy zorganizował koło SEP w Technikum Łączności w Gdańsku i był jego przewodniczącym. Od 1959 roku jest członkiem oddziałowej sekcji telekomunikacji, a od 1961 roku kieruje jej pracami jako przewodniczący. W 1960 roku został wybrany do Zarządu Oddziału Gdańskiego SEP.

W 1966 r. został wybrany prezesem Oddziału Gdańskiego SEP i funkcję tę pełnił nieprzerwanie przez 14 lat do 1979 roku. W tym czasie Oddział Gdański rozwijał się prężnie, przybywało członków (liczba członków na koniec 1979 roku wynosiła 3950), organizowane były liczne imprezy stowarzyszeniowe, wyjazdy techniczne, konferencje lokalne, krajowe i międzynarodowe. Wprowadzone zostały do stałego kalendarza działalności Oddziału Gdańskie Dni Elektryki, które do dnia dzisiejszego cieszą się dużą popularnością wśród środowiska elektryków Wybrzeża. Dla usprawnienia działalności SEP oraz zaktywizowania elektryków na terenie ówczesnego województwa elbląskiego prezes H. Bajduszewski zainicjował rozmowy z miejscowymi elektrykami i w efekcie tych działań powołany został Oddział Elbląski SEP. W latach 1990-1998 był Przewodniczącym Oddziałowego Sądu Koleżeńskiego, a następnie w latach 1998-2006 pełnił funkcję Przewodniczącego Oddziałowej Komisji Rewizyjnej. Na WZD SEP w Łodzi został wybrany do Głównej Komisji Rewizyjnej SEP na kadencję 2006-2010, a na WZD w Katowicach wybrany został do Głównego Sądu Koleżeńskiego na kadencję 2010-2014.

W latach 1964-1988 był członkiem prezydium Naczelnej Organizacji Technicznej w Gdańsku, a w latach 1966-1969 wiceprezesem oddziału wojewódzkiego NOT. W tym czasie brał aktywny udział w pracach związanych z projektowaniem i budową Nowego Domu Technika – stary budynek został zniszczony przez pożar w roku 1970. Inż. H. Bajduszewski równie aktywnie działał w pracach przedkongresowych NOT związanych kolejno z IV, V i VII Kongresem NOT jako członek Wojewódzkiego Komitetu Organizacyjnego Kongresu.

Duże zaangażowanie i oddanie pracy społecznej, inicjowanie czynów społecznych wśród elektryków przyniosły znaczne efekty gospodarcze, na przykład w postaci bezpłatnego opracowania i wykonania dokumentacji oświetlenia zabytków Gdańska, opracowania i przygotowania do wprowadzenia „Zielonej Fali” w głównym ciągu komunikacyjnym Gdańska, wykonania prac związanych z uruchomieniem w mieście carillonu (zestawu grających 17 dzwonów) zniszczonego w czasie walk o wyzwolenie Gdańska oraz szereg innych opracowań.

Od 1982 roku jest członkiem Związku Kombatantów RP. Jest aktywnym działaczem w kole Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Gdańsk Nowy Port, pełniąc różne funkcje organizacyjne. Od 2002 roku jest członkiem Pomorskiego Zarządu Wojewódzkiego ZKRPiBWP w Gdańsku, obecnie pełni funkcję wiceprezesa Zarządu Wojewódzkiego.

Za zasługi w rozwoju Oddziału oraz całokształt pracy stowarzyszeniowej w SEP na wniosek Zarządu Głównego SEP został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski na kongresie NOT w Poznaniu w 1971 r. Uchwałą Zarządu Głównego SEP z grudnia 1991 roku otrzymał tytuł Zasłużonego Seniora SEP. Za działalność stowarzyszeniową otrzymał Srebrne i Złote Odznaki Honorowe SEP i NOT. Uchwałą WZD SEP w 1999 roku na wniosek Zarządu Głównego uzyskał godność członka honorowego SEP.

Za wyniki w pracy zawodowej został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi w 1965 roku. Za zasługi w budowie i rozbudowie urządzeń łączności otrzymał Odznaki Honorowe Zasłużonym Ziemi Gdańskiej, Za Zasługi dla Województwa Elbląskiego i Za Zasługi dla Gdańska. Przez Ministra Łączności odznaczony został Odznaką 400-lat Poczty Polskiej i Złotą Odznaką Zasłużonym Pracownikom Łączności.

Za udział w wojnie 1939-1945 odznaczony został brytyjskim Medalem Wojny (War Medal 1939-1945) i Gwiazdą Italii (Italy Star) oraz Krzyżem Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W 1995 roku uzyskał status Weterana Walk o Niepodległość.

W 2002 roku otrzymał medal Pro Patria.

http://www.sep.gda.pl/historia/czonkowie-honorowi-sep-w-oddziale/henryk-...

i ładny combatant, który prześlizgał się przez całe PRL na dyrektorskich posadkach w dodatku takich, gdzie nie trzeba było się przepracowywać i ponosić odpowiedzialności i jeszcze wysoko był odznaczany. Kombatant, z korzeniami w ZBOWID - powołanej głównie do umilania starości bezpiece i milicjantom zasłużonym w walce z "bandami".

A Machcewicz co jeszcze robi na tym stołku? Przecież ten zaprzaniec tak jak z NSZ robił faszystów, tak faszystów banderowskich za swojej kadencji w BEP-IPN oczyszczał ze zbrodni ludobójstwa - przenosząc na nich cechy NSZ.

"FT": PiS na punkcie kontrolowania historii ma obsesję nie mniejszą niż jej komunistyczni poprzednicy

Wicepremier Piotr Gliński na antenie Polsat News skomentował artykuł „Financial Times”, krytyczny wobec pomysłu połączenia powstającego muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku z Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 roku.

– W tym artykule są sformułowania, że chcemy ukryć prawdę o II wojnie światowej, że mścimy się na kimś, manipulujemy historią i jesteśmy komunistami – mówił Gliński. – To są opary absurdu – ocenił i dodał, że„ polecił zaprosić tych dziennikarzy”, aby przeprowadzili z nim wywiad, gdyż jest to„ łamanie podstawowych zasad dziennikarskich”. – Nikt się nie zwrócił o interpretacje tych kwestii. Zamiast tego walą obuchem – stwierdził.

Gliński odniósł się do zarzutów dotyczących tego, ze nowe muzeum nie poruszy kwestii obywateli Niemiec przesiedlonych po wojnie. – Ta kwestia miała być w muzeum w dużej mierze dominująca, ale ostatnio dyrektor Paweł Machcewicz, który kieruje tym muzeum w budowie, powiedział, że to określenie ma nie dotyczyć niemieckich wypędzonych, tylko Polaków na Pomorzu i w Wielkopolsce. Tam były brutalne deportacje, także połączone z eksterminacją inteligencji, w początkowym okresie wojny. Jak będzie, zobaczymy – tłumaczył.

Komentując ogłoszoną przez PiS potrzebę zmiany konstytucji stwierdził, że obecna jest bardzo różnie interpretowana. – Być może trzeba napisać taką ustawę zasadniczą, która porządkuje i uaktualnia pewne sprawy. Gdy powstawała, nie byliśmy jeszcze w NATO i UE – tłumaczył.

/ Źródło: Polsat News

http://www.tvn24.pl/muzeum-ii-wojny-swiatowej-bliscy-zabieraja-pamiatki-...

Andrzej Stachecki jest jedną z osób, która podarowała na rzecz budowanego Muzeum II Wojny Światowej cenne pamiątki po swoich bliskich. W jego przypadku były to rzeczy należące do jego ojca - obrońcy Helu, rozstrzelanego przez gestapo - oraz teścia, który cudem uszedł z życiem z marszu śmierci. Pan Stachecki chce je teraz stamtąd zabrać. - I mój ojciec, którego nie znam, i mój teść, nie darowaliby mi tego, żebym te ich rzeczy włączył do jakiejś gry politycznej - tłumaczy reporterowi TVN24.
Jego decyzja to efekt ostatnich działań wicepremiera i ministra kultury Piotra Glińskiego, który postanowił o połączeniu dwóch instytucji w jedną. Chodzi o istniejące już Muzeum Westerplatte i wciąż jeszcze budowane Muzeum II Wojny Światowej. Razem będą nosić nazwę Muzeum II Wojny Światowej, dla którego powstanie zupełnie nowy statut. Prawdopodobnie zostanie też powołana zupełnie nowa dyrekcja placówki. Takie podejrzenia ma m.in. prezydent Gdańska Paweł Adamowicz, który obawia się, że zmiana kierownictwa może wiązać się z ingerencją w kształt wystawy, która - jak mówił - jest już opłacona i montowana.
Wystawa stała jest realizowana, budowa i inwestycja też są realizowane - zapewnia wiceminister kultury Jarosław Sellin. Związany z Pomorzem polityk dodaje, że nowa instytucja ma w zamyśle szczegółowo opowiadać także o historii 7-dniowej obrony Westerplatte oraz w ogóle o wojnie obronnej w 1939 r.

(...)
Ale w ponownym przypomnieniu światu, ze za Holocaust odpowiedzialni są Niemcy, a nie Polacy, nie pomoże ściganie Grossa. Nawet jeśli będzie w nieskończoność powtarzał swoje kłamstwa. Zapowiadając ściganie go, polskie państwo robi z niego obrońcę wolności słowa. I co gorsza wpewnym sensie Gross ma racje. Przecież to instytucje państwa polskiego nie tak dawno promowały książki tego autora. To z pieniędzy polskiego podatnika organizowano mu wykłady i odczyty. Jeśli dziś to samo państwo za te same słowa chce go ścigać, to – nie tylko dla zagranicznego obserwatora – sprawa wygląda dziwnie.

Nie da się cofnąć błędnych decyzji polityków, np. Radosława Sikorskiego, dzięki którym książki Grossa były przedstawiane jako oficjalna wersja polskiej historii. Można je jednak naprawiać. Każda polska placówka dyplomatyczna – szczególnie w Izraelu iStanach Zjednoczonych – powinna mieć materiały na temat Ireny Sendlerowej, Jana Karskiego, „Żegoty”, rodziny Ulmów czy przepisów prawa, jakie Niemcy wprowadzili w okupowanej Polsce. Tak, aby uczniom pikietującym konsulat RP w Nowym Jorku można było te materiały wręczyć i zachęcić do czytania oraz dyskusji. Tylko tak pokonuje się kłamstwa, a nie zatrzaskując na głucho drzwi konsulatu, jak to było wzeszłym tygodniu.

https://www.wprost.pl/tygodnik/10006173/Polska-schizofrenia-historyczna....

Była wicedyrektor Muzeum Narodowego skarży się w niemieckiej prasie: PiS robi z Polaków…

„Artyści nie dadzą się na to nabrać, bo wiedzą, że nie ma
niewinnych narodów. Powinniśmy wspólnie bronić nowoczesnej europejskiej
kultury”.

PiS interesuje się obecnie głównie historią. Jest to swoisty
powrót do przeszłości. Kryje się za tym przekonanie, że wolną ojczyznę
da się wywalczyć tylko przelewem krwi.
Dla mnie - jako Warszawianki - rocznica Powstania Warszawskiego
symbolizuje głównie ból i cierpienie. Oni uważają to za bohaterstwo

— mówi Beata Chmiel, menedżerka kultury, była wicedyrektor Muzeum
Narodowego w Warszawie i działaczka Komitetu Obywatelskiego Mediów
Publicznych w rozmowie z niemieckim tygodnikiem „Der Spiegel”.

Według niej „dobra zmiana” jest w sferze kultury zdecydowanie mniej odczuwalna niż w sferze polityki, ale „krytyczna i zaangażowana politycznie sztuka nowoczesna jest zagrożona”.

To dotyczy zarówno sztuk pięknych jak i filmu i teatru, czyli
najbardziej zaangażowanych politycznie dziedzin kulturowych. Nie są one
ani cenione ani rozumiane przez rządzących polityków i nowych urzędników
(PiS-red.), ale są postrzegane przez nich jako zagrożenie,
demoralizację i podważanie dumy narodowej

—lamentuje Chmiel i dodaje, że ministerstwo kultury wspiera finansowo wyłącznie politycznie „właściwe” instytucje, „bez względu na ich jakość”.

Ostatnio został stworzony specjalny fundusz, która ma ułatwić
produkcję „historycznie poprawnych” filmów, pokazujących „prawdziwą
twarz” polskiej historii. Cel tej polityki jest oczywisty: stworzenie
nowego wizerunku Polaków, jako niewinnych ofiar wojny i prawdziwych
bohaterów historii

—dodaje była wicedyrektor Muzeum Narodowego w Warszawie. Jak twierdzi artyści nie dadzą się na to nabrać, bo wiedzą, że „nie ma niewinnych narodów”.

Odróżniamy tylko między sztuką złą a dobrą. Z epoki socrealizmu
wiemy, że „właściwa” sztuka jest często marna. Nawoływania do stworzenia
patriotycznego kina nie są zresztą
niczym nowym. W latach 60-tych komuniści propagowali sztukę
historyczną. To doprowadziło paradoksalnie do powstania Polskiej
Szkoły Filmowej

—poskreśla Chmiel. Według niej Polska i świat stoją przed nowymi wyzwaniami.

Ludzie kultury powinni stanąć otwarcie przeciwko ksenofobii, pogardzie i nienawiści. Powinniśmy wspólnie bronić nowoczesnej europejskiej kultury

—przekonuje współprzewodnicząca Zespołu ds. Paktu dla Kultury.

Ryb, spiegel.de

Dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, prof. Paweł Machcewicz zorganizował w środę konferencję prasową, w czasie której zaprezentowana została koncepcja wystawy głównej Muzeum II Wojny Światowej oraz wybrane eksponaty, które znajdą się na wystawie. Dyrektor placówki przedstawił również szczegółowe informacje o wystawie i zaprezentował stan obecnego zaawansowania jej produkcji i montażu. W konferencji uczestniczył również Prezydent Miasta Gdańska Paweł Adamowicz, członkowie Kolegium Programowego Muzeum II Wojny Światowej, oraz wybrane grono darczyńców.

Czytaj więcej: http://www.dziennikbaltycki.pl/wiadomosci/gdansk/a/muzeum-ii-wojny-swiat...

• Miażdżące recenzje muzeum w Gdańsku. Bo nie eksponuje pozytywnych cech wojny

  • 
    
    

  "Muzeum niesie przesłanie o wyjątkowym nieszczęściu, jakim jest wojna. Nie ma eksponowanych cech, jak patriotyzm".

  "Muzeum niesie głównie przesłanie o
  wyjątkowym nieszczęściu, jakim jest wojna. Nie ma eksponowanych cech
  pozytywnych, takich jak patriotyzm, ofiarność, poświęcenie" - na takiej
  opinii opiera się atak PiS na Muzeum II Wojny w Gdańsku.

  PiS od początku
  był krytycznie nastawiony do Muzeum II Wojny Światowej tworzonego od
  wielu lat w Gdańsku przez grupę wybitnych historyków z inicjatywy
  Donalda Tuska. Gdy powstał rząd PiS, jednym z pierwszych celów ministra
  kultury Piotra Glińskiego było przejęcie kontroli nad placówką. Podstawą
  miały być trzy tajemnicze recenzje zamówione przez resort, krytyczne
  wobec koncepcji wystawy. Jest ona gotowa w 80 proc. Ma być otwarta w
  2017 r.

• http://wyborcza.pl/1,75398,20385620,odtajnione-recenzje-muzeum-ii-wojny-zgodnie-z-zamowieniem-pis.html
  

„Recenzje stanowią ponadto projekcję silnie zideologizowanych wyobrażeń ich autorów na temat wojny, mają natomiast niewiele wspólnego ze współczesną wiedzą historyczną na temat tego konfliktu. Z powyższych względów w całości odrzucamy zarzuty postawione przez Recenzentów” – czytamy w odpowiedzi. Stwierdzono również, że recenzje mają "mają charakter wybitnie stronniczy i nierzetelny".

Władze muzeum uważają, że dyskusja wokół wystawy głównej powinna "odbyć się w sposób maksymalnie przejrzysty dla opinii publicznej". Dlatego też, zaapelowały do recenzentów, by wzięli udział w publicznej debacie z twórcami Muzeum II Wojny Światowej.

Autorami recenzji są: prof. Jan Żaryn, prof. Piotr Niwiński i Piotr Semka.

Muzeum II WŚ odpowiada na recenzje zlecone przez ministra. "Wybitnie nierzetelne i stronnicze"

Muzeum II Wojny Światowej odpowiedziało na recenzje wystawy, które zamówiło Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Władze muzeum stwierdziły w piśmie,...

Jak zwykle wyborcza ma jakieś przecieki a media uznawane za prawicowe nic nie piszą.
Czy ktoś opublikuje treść recenzji w całości?

"niepokorni" dbaja o swój biznes, co tam jajkies muzeum.

Piotr Semka o wystawie Muzeum II WŚ: Ten eksperyment trzeba będzie poprawić [ROZMOWA]

Zaraz się do tego odniosę. A drugi łańcuch tego DNA?
To założenie, że historia wojskowa jest czymś niezdrowym i groźnym,
natomiast wysunięcie na plan pierwszy głównie historii cierpień cywilów
jest czymś o wiele bardziej właściwym. Tępy militaryzm, pozbawiony racji
moralnej, jest czymś złym, ale Polacy w latach 1939-1945 uczestniczyli w
wojnie sprawiedliwej - odważnie walczyli ze złem nazizmu i na przykład w
1939 roku, w Grodnie, ze złem sowieckiej agresji. Mają czym się
chlubić. To powielanie wzorca zza Odry. Niemcy, nie mogąc eksponować
swojej historii militarnej, proponują badaczom: odsuńmy na bok historię
militarną, bo to nic dobrego, i skupmy się na cywilach. A skoro na
cywilach, to także na ofiarach bombardowań w Niemczech.

Też coś powiem za moment. Ale jeszcze łańcuch trzeci.

To założenie, które jest niezwykle ambitne i być może miałoby sens.
Założenie jest takie: opowiedzmy historię Europy z pozytywną puentą w
postaci Unii Europejskiej jako gwaranta trwałego pokoju w Europie. Taka
wystawa jak najbardziej miałaby sens w Europejskim Domu Historii, który
planowano w Brukseli. Rzeczywiście, nikt dotąd nie stworzył
przekrojowego muzeum, pokazującego los Europejczyków w czasie II wojny. I
oto teraz muzeum w Gdańsku, dysponujące ograniczonym budżetem, szarpie
się na opowiedzenie całej historii II wojny światowej. Oczywiście iluś
profesorów zagranicznych zakrzyknie: Brawo, zadziwicie świat.

Czytaj
więcej:
http://www.polskatimes.pl/opinie/wywiady/a/piotr-semka-o-wystawie-muzeum-ii-ws-ten-eksperyment-trzeba-bedzie-poprawic-rozmowa,10419192/

https://pl.wikipedia.org/wiki/Krzysztof_Persak
Jest absolwentem Uniwersytetu Warszawskiego (1995). Jego praca magisterska Odrodzenie harcerstwa w 1956 roku napisana pod kierunkiem Marcina Kuli została wyróżniona Nagrodą im. Jana Józefa Lipskiego i wydano ją drukiem nakładem Wydawnictwa Trio w 1996. Od 1996 pracuje w Instytucie Studiów Politycznych PAN, a od 2000 równocześnie w Biurze Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej. Jest również wykładowcą Collegium Civitas[1]. Od czerwca 2011 pełni funkcję dyrektora sekretariatu Prezesa IPN[2].

W 2002 wspólnie z Pawłem Machcewiczem zredagował dwutomowy zbiór studiów i dokumentów Wokół Jedwabnego, w którym podsumowano stan wiedzy historycznej i wyniki śledztwa IPN w sprawie Jedwabnego[3]. W 2005 obronił pod kierunkiem Marcina Kuli pracę doktorską Sprawa Henryka Hollanda, wydaną drukiem w 2006. Otrzymał za nią Nagrodę Historyczną "Polityki"[4]. W swojej pracy na podstawie dokumentów źródłowych, w tym zapisów podsłuchu w mieszkaniu Henryka Hollanda rozwikłał tajemnicę jego śmierci. Jest autorem wielu artykułów prasowych i redaktorem zbiorów dokumentów poświęconych najnowszej historii Polski.

------------------------------------------------------------------

http://kompromitacje.blogspot.com/2012/05/krzysztof-persak-cytuje-christ...

We wstępie do zbiorowej książki Zarys krajobrazu. Wieś polska wobec zagłady Żydów 1942-1945 polski historyk Holokaustu, Krzysztof Persak, zacytował między innnymi znanego amerykańskiego historyka Holokaustu, Christophera Roberta Browninga:

Przed dziesięciu laty w publikacji, która ukazała się w Polsce równolegle z Sąsiadami Jana Tomasza Grossa, dotyczącej udziału niemieckiego 101. Policyjnego Batalionu Rezerwy w akcji "Reinhardt" na Lubelszczyźnie, Christopher R. Browning poświęcił rozdział reakcjom polskiego otoczenia na eksterminację Żydów. "Mnóstwo policjantów - pisał Browning - wspominało o Polakach samodzielnie zatrzymujących Żydów i przekazujących ich w ręce Niemców, którzy następnie rozstrzeliwali więźniów. W kilku przypadkach Żydów pobito przed przyjazdem Niemców" [1].

Cóż to za "mnóstwo policjantów" wspominających o polskich niegodziwościach wobec Żydów? Kogóż to powołano na świadków?

(....)
Nie będzie porządku w Polsce, jeśli się nie rozstrzela 750 000 szubrawców - powiedział podobno kiedyś w "Ziemiańskiej" Franc Fiszer. Ale co - zapytano go - jeśli w Polsce nie ma aż tylu szubrawców? Nic nie szkodzi - odrzekł Fiszer. - W razie czego dobierzemy z uczciwych [20].

Nie będzie dobrze - zdaje się mówić Krzysztof Persak - dopóki nie napiętnuje się polskich szubrawców, którzy mają na sumieniu śmierć przynajmniej 120 tysięcy Żydów.

W żadnym razie nie twierdzę, że nie było w Polsce szubrawców wydających i mordujących Żydów. Swoje stanowisko określiłbym jako mniej więcej zbieżne z tym, co Christopher R. Browning napisał w zakończeniu rozdziału "Niemcy, Polacy i Żydzi" [21]. Szkopuł w tym, że na razie doliczono się polskim szubrawcom kilku tysięcy ofiar - w dodatku, jak pokazałem, liczonych bardzo osobliwie - co amatorów "dziesiątków tysięcy" rzecz jasna zadowolić nie może.

I właśnie dlatego dobieranie z uczciwych już się rozpoczęło.
[1] Krzysztof Persak, Wstęp, [w:] Zarys krajobrazu. Wieś polska wobec zagłady Żydów 1942-1945, redakcja Barbara Engelking i Jan Grabowski, Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów, Warszawa 2011, s. 23-24 [dalej cytowane jako Zarys krajobrazu]. Do zapoznania się z tym wstępem zachęciła mnie w uprzejmym liście Pani Barbara Engelking, kierownik Centrum Badań nad Zagładą Żydów, zaznaczając, że to "nasza [tj. Centrum] ostatnia wykładnia w sprawie liczb". Jestem Jej za tę inspirację bardzo wdzięczny.

[2] Christopher R. Browning, Zwykli ludzie. 101. Policyjny Batalion Rezerwy i "ostateczne rozwiązanie" w Polsce, przełożył Piotr Budkiewicz. Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2000 [dalej cytowane jako Zwykli ludzie]. Dwa zdania przytoczone przez Persaka znajdują się na stronie 168 ("wspomniało" zamiast "wspominało"). Ponieważ polskiemu przekładowi nie dostaje niekiedy należytej precyzji, będę się odwoływał także do wydania angielskiego: Christopher R. Browning, Ordinary Men. Reserve Police Battalion 101 and the Final Solution in Poland, Penguin Books 2001 [dalej cytowane jako Ordinary Men]. W tym wydaniu cytat znajduje się na stronie 157.

[3] "Dochodzenie i procedura oskarżenia 101. Policyjnego Batalionu Rezerwy trwała dziesięć lat (od 1962 do 1972 roku). Sprawę prowadziła prokuratoria (Staatsanwaltschaft) w Hamburgu [...] Większość policjantów pochodziła z Hamburga i podczas dochodzenia nadal mieszkała w tym mieście. Mogłem więc przeczytać protokoły przesłuchań 210 mężczyzn, podczas gdy cała jednostka w czerwcu 1942 roku, kiedy to została wysłana do Polski, liczyła prawie 500 osób". (Zwykli ludzie, s. 10-11). Tabela z liczbą Żydów rozstrzelanych przez 101. Policyjny Batalion Rezerwy znajduje się na stronie 239. 38 tysięcy to "przybliżona minimalna liczba rozstrzelanych Żydów". Wyrażenie "gorliwi zabójcy" ("eager killers") pochodzi od samego Browninga (zob. Ordinary Men, s. 127). Polski przekład ma w tym miejscu "bezlitosnych morderców" (Zwykli ludzie, s. 139). Właściwie należałoby jednak mówić w wielu wypadkach o bestialstwie. Browning cytuje na przykład takie oto zeznanie jednego ze świadków: "Podczas obiadu niektórzy towarzysze dowcipkowali o tym, co zrobili podczas akcji. Z ich opowieści wywnioskowałem, że właśnie zakończyli rozstrzeliwać Żydów. Szczególnie dobrze pamiętam wyjątkowo grubiańską uwagę jednego z mężczyzn, który stwierdził, że właśnie jemy «mózgi zarżniętych Żydów»" (Zwykli ludzie, s. 139). Podobno niemal wszystkich wesołych biesiadników ten "żart" szczerze rozbawił.

[4] Wpływ na taki właśnie charakter zeznań miało również - jak zauważa Browning - ówczesne niemieckie prawo. "W zeznaniach świadków wyraźnie można dostrzec przemilczenia niemieckiego stosunku Niemców do Żydów. Jednym z powodów takiego stanu rzeczy są względy prawne. Zgodnie z niemieckim prawem, zabójstwo można zaklasyfikować jako morderstwo, jeśli istnieje "motyw podstawowy", jak na przykład nienawiść rasowa. Każdy członek batalionu, który otwarcie przyznałby się do antysemityzmu, w znaczący sposób pogorszyłby swoją sytuację prawną. Gdyby z kolei ktoś zaczął mówić o antysemickich nastrojach panujących wśród jego kolegów, naraziłby się na to, że mógłby zostać powołany na świadka przeciwko byłym towarzyszom broni" (Zwykli ludzie, s. 161-162). "Niemiecki stosunek Niemców do Żydów" to oczywiście potknięcie tłumacza. Angielski oryginał ma w tym miejscu zwyczajne "German attitudes toward Jews" (Ordinary Men, s. 150).

[5] Zwykli ludzie, s. 166-167. Ordinary Men, s. 155: "It is fair to speculate that a great deal of projection was involved in German comments on Polish anti-Semitism. Often unwilling to make accusatory statements about their comrades or to be truthful about themselves, these men must have found considerable psychological relief in sharing blame with the Poles. Polish misdeeds could be spoken about quite frankly, while discussion about Germans was quite guarded. Indeed, the greater the share of Polish guilt, the less remained on German side. In weighing the testimony that follows, these reservations must be borne in mind".

[6] Pomijam już moralny aspekt tak wysokiego szacowania wiarygodności zeznań sprawców. Zob. Sen o Zagładzie. Jak biedni Polacy patrzą na getto. Z Barbarą Engelking-Boni rozmawia Michał Okoński, "Tygodnik Powszechny", 28 sierpnia 2005: "Historycy do pewnego momentu nie uznawali relacji Ocalonych za świadectwa historyczne. [...] Natomiast wiarygodnym źródłem historycznym było zeznanie esesmana przed sądem - esesmana, który ratował skórę, próbował się wybielić, miał wiele więcej powodów, by kłamać".

[7] Ordinary Men, s. 157: "A number of policemen told of Poles arresting and holding Jews until the Germans could come and shoot them. On several occasions the Jews had been beaten when the Germans arrived". Sygnatury zeznań "mnóstwa" pięciu policjantów wymienione są w polskim wydaniu w przypisach 34 i 35 na stronie 264.

[8] Zarys krajobrazu, s. 26.

[9] Poniższe wypisy to jedynie kilka przykładów z kilku stron (s. 135-137) rozdziału "Polowanie na Żydów".

"W najbardziej spektakularnej akcji dwa bataliony przeczesywały lasy parczewskie jesienią 1942 roku i wiosną 1943 roku. Podczas drugiej z wymienionych akcji policjantów wspierały jednostki wojskowe".

"Wiosenne przeczesywanie lasu zakończyło się odkryciem «obozu leśnego», w którym zamieszkiwali uciekinierzy rosyjscy i żydowscy. Stawili oni czynny opór".

"Grupa Żydów została wywieziona na roboty do rozmaitych wielkich gospodarstw rolnych, które niemieccy okupanci skonfiskowali i przejęli pod zarząd. W majątku Jablon [Jabłoń?] nieopodal Parczewa jednostka z plutonu Steinmetza załadowała na ciężarówki trzydziestu żydowskich robotników, wywiozła ich do lasu i zamordowała strzelając, jak zwykle, w szyję".

Z kolei inne gospodarstwo stało się "docelowym miejscem wędrówek uciekinierów z gett", więc co jakiś czas wysyłano tam "oddział Niemców w celu rozstrzelania ponadplanowych osób". Później utworzono nawet specjalną lotną drużynę systematycznie rozstrzeliwującą grupy robotników żydowskich z okolicznych gospodarstw w promieniu kilkudziesięciu kilometrów.

Etc., etc., etc.

[10] Zwykli ludzie, s. 143. "Kolejne" dodałem za angielskim oryginałem. Zob. Ordinary Men, s. 131: "For the six-month period, long past the killing peak in the Lublin district, the total was 1,695, or an average of nearly 283 per month. Two month were particularly prominent: August when another large forest sweep was carried out, and October, when the escapees from the Sobibór death camp breakout were tracked down".

[11] "Batalion dysponował ["built up", więc raczej "stworzył", "zbudował"] siatką konfidentów oraz "tropicieli", wyszukujących żydowskie kryjówki. Wielu innych Polaków z własnej inicjatywy przekazywało informacje o Żydach, z głodu kradnących żywność z okolicznych pól, gospodarstw i wiosek" (Zwykli ludzie, s. 138). Zob. też Ordinary Men, s. 126: "The battalion built up a network of informers and "forest runners", or trackers, who searched for and revealed Jewish hiding places. Many other Poles volunteered information about Jews in the woods who had stolen food from nearby fields, farms and villages in their desperate attempt to stay alive".

[12] "Niemal w żadnym opisie polowania na Żydów nie pominięto faktu, że odnajdywaniem kryjówek i ziemianek zajmowali się głównie polscy agenci, informatorzy, tropiciele oraz rozzłoszczeni chłopi. [...] Uczciwy aż do bólu Bruno Probst raz jeszcze przedstawił sprawę w nieco bardziej wiarygodny sposób. Jak zapisał ["he noted", więc raczej "jak zaznaczył"], «polowania na Żydów» często wszczynano na skutek doniesień od polskich informatorów. Zaraz jednak dodał: «Pamiętam, że w tamtym okresie stopniowo rozpoczęliśmy bardziej systematyczne rozstrzeliwania Polaków, którzy ukrywali Żydów. Niemal zawsze od razu paliliśmy też domy zabitych». Oprócz policjanta, który opowiedział o kobiecie [...] zabitej za ukrywanie Żydów [...] Probst jedyny spośród 210 świadków przyznał, że Niemcy stosowali taktykę systematycznego rozstrzeliwania Polaków ukrywających Żydów" (Zwykli ludzie, s. 167-168; kursywa moja). O "sielankowych" relacjach niemiecko-polskich w zeznaniach policjantów zob. s. 160-162. Na stronie 161 inne zeznanie Bruno Probsta o represjach wobec Polaków ("w razie jakichkolwiek podejrzeń [...] zawsze rozstrzeliwaliśmy Polaków na miejscu"). Trzeba było zatem chyba nie byle jakiej odwagi, by odmówić pomocy takiej dzielnej jednostce i na przykład nie stawić się do nagonki na ukrywających się w lesie Żydów.

[13] Zarys krajobrazu, s. 26. Liczba ta została przyjęta "dla obszaru, którego dotyczyły prezentowane badania (Generalne Gubernatorstwo bez dystryktu Galicja plus Okręg Białystok)".

[14] Aby sensownie oszacować liczbę ofiar polowania na Żydów, trzeba najprzód mniej więcej wiedzieć, ilu Żydów próbowało się ratować i ilu ocalało, a tego nie wie nikt. Próbuje się wprawdzie deklarować jakiś tajemniczy "konsensus" badaczy wokół pewnych szacunków procentowych, ale nie zwraca się uwagi, jak bardzo w tym wypadku dane wyjściowe wrażliwe są na nieznaczne, jakby się zdawało, zmiany szacunków wyjściowych. To zagadnienie odkładam jednak do osobnej notki.

[15] Zob. na przykład: Barbara Engelking, Jest taki piękny słoneczny dzień... Losy Żydów szukających ratunku na wsi polskiej 1942-1945, Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów, Warszawa 2011, s. 143: "Koncentruję się tu na ostatnim etapie Zagłady, na drugiej fazie polowania na Żydów - czy raczej na żydowskich niedobitków i uciekinierów, tułających się po wsiach w poszukiwaniu schronienia. Niemożliwe jest oszacowanie, ilu ich było. Żeby mieć jakiekolwiek wyobrażenie o proporcjach, trzeba by wiedzieć, ilu Żydów próbowało się ratować" itp. itd. (kursywa moja). Również Krzysztof Persak zaznacza, że wyjściowa liczba uciekinierów z gett została "przyjęta arbitralnie, choć jako określenie rzędu wielkości wydaje się prawdopodobna" (Zarys krajobrazu, s. 24-25; kursywa moja). Nie jestem jednak pewien, czy Persak - jako humanista - wie, co naprawdę napisał, pisząc o "rzędzie wielkości". Być może byłby zdziwiony, gdyby mu ktoś powiedział, że na przykład liczby 200 tysięcy i 21 tysięcy należą do tego samego rzędu wielkości.

[16] Zob. Michał Okoński, Pomocnicy śmierci, "Tygodnik Powszechny", nr 47, 20 listopada 2011: "Liczba ofiar polowania na Żydów, w którym Polacy wystąpili w roli zabójców lub denuncjatorów, wynosi co najmniej 120 tysięcy - twierdzą naukowcy z Centrum Badań nad Zagładą Żydów" (kursywa moja). Z kolei Paweł Śpiewak, nowy dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego, w rozmowie z Robertem Mazurkiem używa sformułowań: "Ale z tych badań [m.in. z badań Barbary Engelking] wynika, że z rąk Polaków zginęło w czasie wojny 120 tys. Żydów" oraz "historycy wyliczyli, że było 120 tys. ofiar żydowskich" (kursywa moja). Zob. Żyd przestaje się kojarzyć. Z Pawłem Śpiewakiem rozmawia Robert Mazurek, "Rzeczpospolita", 26-27 listopada 2011.

[17] Barbara Engelking podkreślała - o czym jednak Persak nie wspomina, nawet w przypisie - że podane przez nią liczby "należy traktować jako orientacyjne": mogą być one niedoszacowane, ale mogą być także przeszacowane. Zob. Jest taki piękny słoneczny dzień..., s. 258: "Liczyłam ofiary bardzo ostrożnie [...] Podane liczby mogą być właśnie ze względu na ten ostrożny sposób liczenia niedoszacowane. Nie można jednak wykluczyć także błędu przeszacowania, mimo że tam, gdzie to tylko było możliwe, unikałam podwójnego liczenia, nie mogę jednak mieć pewności, że w jakiejś relacji nie było mowy o tej samej osobie, która jako anonimowa pojawiła się w źródłach sądowych (lub odwrotnie). Dlatego przytoczone liczby należy traktować jako orientacyjne".

Nb. Engelking liczyła żydowskie ofiary polskich donosów i mordów w aktach tzw. "sierpniówek" (procesów wytaczanych w oparciu o dekret z 31 sierpnia 1944, m.in. za współpracę z okupantem) oraz w (na ogół) powojennych relacjach Żydów, którym udało się przeżyć.

"Przeanalizowałam 300 spraw sądowych, w których była mowa o 281 przypadkach denuncjacji (ofiarą tych doniesień padło 701 Żydów), oraz o 139 mordach, w których zginęło 473 Żydów. W 174 spośród 500 relacji dotyczących ukrywania się na wsi jest mowa o wydawaniu (230 przypadków, 858 ofiar) i mordowaniu (142 przypadki, 542 ofiary). W sumie więc w 511 incydentach wydano 1559 Żydów, a w 281 mordach zabito ich 1015. W omawianych dokumentach jest zatem mowa o 2574 wydanych i zabitych przez Polaków Żydach" (Ibid.).

Te szczegółowe wyliczenia robią na pierwszy rzut oka duże wrażenie. Niestety, nie bardzo wiadomo, co to znaczy, że w omawianych dokumentach "jest [...] mowa" o tylu to a tylu przypadkach. Czy na przykład w aktach sądowych autorka liczyła wszystkie przypadki - także te, o których tylko wspomniał nawet najmniej wiarygodny świadek - czy może, jakby należało oczekiwać, tylko te, które sąd ostatecznie uznał za potwierdzone. Jeśli z kolei chodzi o relacje Żydów, nie wiadomo, czy liczono także te przypadki, o których ukrywający się wyłącznie słyszał, czy tylko te, których był mniej lub bardziej bezpośrednim świadkiem. Nie trzeba chyba dodawać, że istnieje fundamentalna różnica między relacją: "ukrywałem się z ojcem, którego na moich oczach chłop zarąbał siekierą, ale mnie udało się uciec", a relacją: "słyszałem, że w lesie chłopi zatłukli kilkunastu Żydów" i jeśli już w ogóle zabieramy się do liczenia, to w obu wypadkach ofiary powinny być liczone w osobnych rubrykach.

[18] Zaraz po cytowanym już zdaniu o niemieckich policjantach, którzy "reagowali głównie na doniesienia miejscowej ludności", Persak napisał: "Od połowy lutego do połowy września 1943 r. pluton żandarmerii działający w powiecie warszawskim rozstrzelał 1094 schwytanych Żydów" (Zarys krajobrazu, s. 26). To stąd właśnie ta liczba. W przypisie do tego zdania Persak odwołuje się do strony 72 pracy: Jacek Andrzej Młynarczyk, "Akcja Reinhardt" w gettach prowincjonalnych dystryktu warszawskiego 1942-1942, [w:] Prowincja noc. Życie i zagłada Żydow w dystrykcie warszawskim, pod redakcją Barbary Engelking, Jacka Leociaka i Dariusza Libionki, Wydawnictwo IFiS PAN, Warszawa 2007. Rzeczywiście, Młynarczyk podaje na tej stronie, że "pluton żandarmerii w starostwie Warszawa-powiat schwytał i zamordował w czasie od 12 lutego do 16 września 1943 roku 1094 osób pochodzenia żydowskiego". Ale - co Persak znów jakimś trafem przeoczył - już na następnej stronie zaznacza: "Niestety meldunki żandarmerii nie informują o okolicznościach złapania żydowskich uciekinierów ani o roli, jaką odgrywała przy tym ludność miejscowa" (Ibid., s. 73; kursywa moja). Meldunki wprawdzie nie informują, niemniej Persak wie lepiej.

[19] Zarys krajobrazu, s. 27.

[20] W wersji zanotowanej przez Jana Lechonia w drugim tomie jego Dziennika anegdota ta brzmi tak: "Franc Fiszer grzmiał w «Ziemiańskiej»: «Nie będzie porządku w Polsce, jeśli się nie rozstrzela 750 000 szubrawców». Na to ktoś zauważa sceptycznie: «Czy myślisz, że jest aż 750 000 szubrawców?» A Franc niestropiony: «Nic nie szkodzi, w razie czego dobierzemy z uczciwych»". Cytuję za: Na rogu świata i nieskończoności. Wspomnienia o Franciszku Fiszerze, zebrał i opracował Roman Loth, PIW, Warszawa 1985, s. 271.

[21] Ponieważ w Internecie można sobie na taki luksus pozwolić, przytaczam ten ostatni akapit w całości; zarówno w przekładzie, jak i w oryginale.

"Przedstawiony przez Niemców obraz polskiej kolaboracji nie jest zupełnym ["zupełnym" dodane samowolnie przez tłumacza] fałszem. Tragizm polega na tym, że zachowanie przypisane Polakom zostało wiele razy potwierdzone w innych zeznaniach. W historii holocaustu niewielu jest bohaterów, za to zbyt wielu winowajców i ofiar. To, co było złe w przedstawionym przez Niemców obrazie, to zniekształcenie proporcji i pominięcie złożoności problemu. Policjanci nie wspominali o Polakach ratujących Żydów ani o karach, jakie Niemcy za to wyznaczali, ani też o roli Niemców w prowokowaniu Polaków do "zdrady", tak obłudnie potępianej przez samych okupantów. Nikt z przesłuchiwanych nie zauważył, że członkowie dużych jednostek cudzoziemskich morderców, Hiwi, nie wywodzili się spośród Polaków. Rekrutowali się oni spośród innych narodowości antysemicko nastawionej Europy Wschodniej. Jednak w pewien sposób wypowiedzi niemieckich policjantów na temat Polaków wiele mówią o jednych i drugich" (Zwykli ludzie, s. 169).

"The German portrayals of Polish complicity are not false. Tragically, the kind of behavior they attributed to Poles is confirmed in other accounts and occurred all too often. The Holocaust, after all, is a story with a far too few heroes and all too many perpetrators and victims. What is wrong with the German portrayals is a multifaceted distortion of perspective. The policemen were all but silent about Polish help to Jews and German punishment for such help. Almost nothing was said of the German role in inciting the Polish "betrayals" the policemen so hypocritically condemned. Nor was any note made of the fact that large units of murderous auxiliaries - the notorious Hiwis - were not recruited from the Polish population, in stark contrast to other nationalities in pervasively anti-Semitic eastern Europe. In some ways, therefore, the German policemen's comments about Poles reveal as much about the former as the latter" (Ordinary Men, s. 157-158).
Etykiety: Krzysztof Persak ·

Ministerstwo kultury broni recenzentów, którzy na jego prośbę ocenili wystawę główną powstającego w Gdańsku Muzeum II Wojny Światowej. Zdaniem resortu dorobek naukowy i zawodowy recenzentów "jest gwarancją rzetelności i rzeczowego oraz obiektywnego podejścia".

Resort wydał oświadczenie w tej sprawie. Ukazało się ono na stronie internetowej ministerstwa.

Napisano w nim, że "zamawiając opinie dotyczące Muzeum II Wojny Światowej minister kultury i dziedzictwa narodowego zwrócił się do historyków z niekwestionowanym dorobkiem naukowym i zawodowym". W opinii resortu "dorobek tych osób jest gwarancją rzetelności i rzeczowego oraz obiektywnego podejścia do zagadnień dotyczących założeń programowych muzeum zajmującego się historią II wojny światowej".

Ministerstwo wezwało też "do zaprzestania stosowania wobec ww. (recenzentów - PAP) zarzutów o niezapoznanie się z odpowiednią dokumentacją, która może być podstawą oceny programu placówki".

Zdaniem resortu "przedmiotem narracyjnej oceny historyków nie może być techniczna koncepcja architektoniczno-scenograficzna muzeum, lecz prezentowany program merytoryczny, tj. założenia Muzeum dotyczące narracji historycznej dotyczącej II wojny światowej, jaką placówka zamierza przedstawiać zwiedzającym".

W opinii ministerstwa "jedynym dokumentem stanowiącym opis tych założeń przesłanym do MKiDN był ponad 70-stronicowy <>". "Zgodnie ze wstępem do tego dokumentu przedstawia on <>" - napisano w oświadczeniu.

Zdaniem resortu "pozostała dokumentacja (w tym wspomniane przez kierownictwo Muzeum Tabele interwencji) zawierająca m.in. wizualizacje oraz rysunki architektoniczne, ma charakter techniczny, określa detale scenograficzne i, jak przyznaje kierownictwo Muzeum, może zawierać 'nieścisłości' i 'pomyłki'". "Tym samym nie może stanowić wiarygodnego materiału dla recenzenta-historyka" - konkluduje resort w oświadczeniu.

Ministerstwo zwraca też uwagę, że "pojawiające się publicznie stwierdzenia o niewykorzystaniu przez opiniodawców wszystkich koniecznych do recenzji materiałów są nieprawdziwe". "Nazywanie przez obecne kierownictwo Muzeum 70-stronicowego programu 'streszczeniem' lub 'spisem treści' jest dla niego kompromitujące, po 8 latach działalności można bowiem oczekiwać bardziej kompleksowego opracowania" - napisano w oświadczeniu.

Pismo kończy się apelem ministra kultury i dziedzictwa narodowego "o zachowanie rzetelności w debacie o Muzeum II WŚ". "Ważne jest, by opinia publiczna mogła wyrobić sobie zdanie na ten temat w oparciu o prawdziwe informacje. Publiczne obrażanie uznanych historyków nie mieści się w granicach takiej debaty" - napisano.

Trzy recenzje wystawy głównej Muzeum II Wojny Światowej przygotowali przed kilkoma miesiącami, na prośbę ministerstwa kultury: historyk i publicysta Piotr Semka, historyk i senator PiS prof. Jan Żaryn oraz historyk z Uniwersytetu Gdańskiego dr hab. Piotr Niwiński. Resort ujawnił treść i autorów ocen przed kilkoma dniami.

W recenzjach pojawiły się m.in. liczne zarzuty dotyczące m.in. braku lub zbyt ogólnego przedstawienia na wystawie głównej niektórych wątków lub postaci związanych ze światowym konfliktem. Autorzy recenzji, na ich wstępie podkreślali przy tym, że opierali swoje uwagi na dostarczonym im przez ministerstwo "Programie funkcjonalno-użytkowym wystawy głównej Muzeum II Wojny Światowej".

Jeden z wicedyrektorów Muzeum - Janusz Marszalec informował w rozmowie z PAP, że - wytykane przez recenzentów brakujące epizody czy postaci są w przeważającej większości obecne na wystawie. Marszalec wyjaśniał, że program, na którym recenzenci oparli swoje opinie, "tylko z grubsza opisuje wystawę". "Recenzenci nie otrzymali tzw. kodów interwencji czyli tabeli pokazującej wszystkie punkty wystawy ważne ze względu na przekaz muzealny. Są tam wypunktowane i opisane wszystkie stanowiska, w których pojawiają się muzealia czy teksty" - mówił PAP Marszalec.

W pisemnym komentarzu do recenzji przysłanym mediom przed kilkoma dniami dyrekcja placówki podkreślała też, że resort kultury dysponował zarówno kodami interwencji, jak i wizualizacjami wystawy oraz przedstawiającymi ją filmami. "Nie rozumiemy dlaczego recenzenci ich nie wykorzystali" - podkreślali przedstawiciele Muzeum.

"W rezultacie zdecydowana większość zarzutów recenzentów o braku na wystawie rozmaitych wątków jest całkowicie chybiona, ponieważ w rzeczywistości są one na niej obecne, tyle tylko, że autorzy recenzji nie byli w stanie ich znaleźć, nie korzystając z całości materiału dostarczonego przez Muzeum do Ministerstwa" - napisano też w komentarzu.

Muzeum II Wojny Światowej powstaje w historycznym centrum Gdańska. Wystawa główna muzeum ma zająć ponad 5 tys. m. kw. Nowoczesna scenografia uzupełniona o liczne multimedia będzie tłem dla autentycznych przedmiotów związanych z II wojną, a całość ma pokazać spójny obraz tego konfliktu wojennego i jego konsekwencji zarówno w kontekście politycznym, jak i losów pojedynczych ludzi: Polaków, ale też innych narodów.

Prace przy budowie placówki ruszyły w sierpniu 2012 r. Według ostatnich zapowiedzi Muzeum, w którym aktualnie trwa m.in. montaż kolejnych elementów wystawy głównej, powinno zostać otwarte na początku 2017 roku. Budowa Muzeum II Wojny Światowej ma pochłonąć około 449 mln zł, którą to sumę asygnuje - w ramach wieloletniego programu - polski rząd.

W połowie kwietnia resort kultury ogłosił zamiar połączenia Muzeum II Wojny Światowej z powołanym w grudniu ub.r. Muzeum Westerplatte i wojny 1939 roku. Szefostwo resortu argumentowało ten zamiar chęcią racjonalizacji wydatków. Ostateczna decyzja w sprawie ewentualnego połączenia placówek, ma zostać podjęta do sierpnia.

Po ogłoszeniu planów resortu z apelem o powstrzymanie się od połączenia muzeów wystąpiła do ministra kultury m.in. gdańska Rada Miasta, Kolegium Programowe Muzeum II Wojny Światowej, Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Muzeów oraz liczni historycy i przedstawiciele środowisk kombatanckich.

Stanisław Remuszko
Gdzie są linki do tych trzech recenzji?

Andrzej Wajda, Krystyna Zachwatowicz-Wajda

Skandaliczne recenzje ws. Muzeum II Wojny

Ministerstwo Kultury, chcąc zmieniać założenia Muzeum II Wojny, zmierza do ośmieszenia Polski.

Ministerstwu nie dostarczono innych dokumentów o Muzeum II Wojny Światowej niż te, na których oparli swą recenzję cenieni historycy

Oświadczenie MKiDN w sprawie nierzetelnych zarzutów kierownictwa Muzeum II Wojny Światowej”, które publikujemy poniżej, jest ważnym głosem w debacie o recenzjach wystawy głównej zamówionych przez ministerstwo. Jak wiadomo, wykazały one zaskakujący planowany kształt prezentacji - w centrum ma się znaleźć nie polski wysiłek w walce z oboma najeźdźcami, ale pozbawiona tożsamości refleksja o koszmarze wojny i wypędzeń. Nic dziwnego, że znawcy tematu uznali iż nie na takie muzeum czekają Polacy i nie taki głos jest właściwą odpowiedzią na falę kłamstw o polskiej historii!

Krytycy recenzji dowodzili, że nie uwzględnili oni wszystkich materiałów. Tymczasem jak wynika z poniższego oświadczenia, żadnych innych materiałów władze Muzeum II Wojny Światowej, ministerstwu nie dostarczyły!

Oto cały tekst oświadczenia Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego:

W związku z pojawiającymi się w środkach przekazu nieprawdziwymi informacjami oraz publicznym kwestionowaniem rzetelności opinii historyków, stworzonych na zlecenie MKiDN, na temat Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, Ministerstwo oświadcza:

1. Zamawiając opinie dotyczące Muzeum II Wojny Światowej minister kultury i dziedzictwa narodowego zwrócił się do historyków z niekwestionowanym dorobkiem naukowym i zawodowym. Pan Piotr Semka, historyk i publicysta, autor m.in. fundamentalnej pracy „My, reakcja. Historia emocji antykomunistów w latach 1944-1956” , prof. Jan Żaryn, specjalista w zakresie m.in. historii Kościoła katolickiego w Polsce w XX wieku, historii ruchu narodowego oraz emigracji politycznej po 1945 roku, były szef Biura Edukacji Publicznej IPN oraz prof. Piotr Niwiński, historyk i publicysta zajmujący się historią najnowszą to osoby o ugruntowanym autorytecie zawodowym. Dorobek tych osób jest gwarancją rzetelności i rzeczowego oraz obiektywnego podejścia do zagadnień dotyczących założeń programowych muzeum zajmującego się historią II wojny światowej. MKiDN wzywa do zaprzestania stosowania wobec ww. zarzutów o niezapoznanie się z odpowiednią dokumentacją, która może być podstawą oceny programu placówki.

2. MKiDN stwierdza ponadto, że przedmiotem narracyjnej oceny historyków nie może być techniczna koncepcja architektoniczno-scenograficzna muzeum, lecz prezentowany program merytoryczny, tj. założenia Muzeum dotyczące narracji historycznej dotyczącej II wojny światowej jaką placówka zamierza przedstawiać zwiedzającym. Jedynym dokumentem stanowiącym opis tych założeń przesłanym do MKiDN był ponad 70-stronicowy „Program funkcjonalno-merytoryczny wystawy głównej Muzeum II Wojny Światowej”. Zgodnie ze wstępem do tego dokumentu przedstawia on „najważniejsze eksponaty, a także najistotniejsze elementy scenograficzne znajdujące się w poszczególnych częściach wystawy”. Pozostała dokumentacja (w tym wspomniane przez kierownictwo Muzeum „Tabele interwencji”) zawierająca m.in. wizualizacje oraz rysunki architektoniczne, ma charakter techniczny, określa detale scenograficzne i, jak przyznaje kierownictwo Muzeum, może zawierać „nieścisłości” i „pomyłki”. Tym samym nie może stanowić wiarygodnego materiału dla recenzenta-historyka. „Program funkcjonalno-merytoryczny…” jest więc jedynym z wymienionych dokumentów, który pozwala recenzentowi na zapoznanie się z głównymi założeniami historycznej narracji prezentowanej przez Muzeum. Za zawartość merytoryczną i jakość tego dokumentu określającego „najważniejsze” i „najistotniejsze” aspekty ekspozycji całkowitą odpowiedzialność ponosi kierownictwo Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. Pojawiające się publicznie stwierdzenia o niewykorzystaniu przez opiniodawców wszystkich koniecznych do recenzji materiałów są nieprawdziwe. Nazywanie przez obecne kierownictwo Muzeum 70-stronicowego programu „streszczeniem” lub „spisem treści” jest dla niego kompromitujące, po 8 latach działalności można bowiem oczekiwać bardziej kompleksowego opracowania.

3.Minister kultury i dziedzictwa narodowego apeluje o zachowanie rzetelności w debacie o Muzeum II WŚ. Ważne jest, by opinia publiczna mogła wyrobić sobie zdanie na ten temat w oparciu o prawdziwe informacje. Publiczne obrażanie uznanych historyków nie mieści się w granicach takiej debaty.

Jak widać - ktoś tu kłamie i nie jest to ministerstwo ani nie recenzenci…

Piotra Semki, prof. Jana Żaryna i prof. Piotra Niwińskiego zamieściło na swojej stronie Muzeum II wojny św. Są dla twórców ekspozycji druzgocące. Dotyczy to zwłaszcza podstaw ideowych i wymowy wystawy.
http://www.muzeum1939.pl/pl/aktualnosci/act/news-info/type/month/y/2016/...

Przyszłość Muzeum II Wojny Światowej nadal...

Obecnie minister kultury i dziedzictwa narodowego przygotowuje się do
wydania odpowiedniego aktu" - czytamy w komunikacie MKiDN.

Prof. Paweł Machcewicz znieważony? Muzeum II Wojny Światowej złożyło zawiadomienie w Prokuraturze Rejonowej w Gdańsku

Przestępstwo znieważenia funkcjonariusza publicznego jest czynem ściganym z urzędu na podstawie artykułu 226 kodeksu karnego.

Muzeum II Wojny Światowej złożyło w Prokuraturze Rejonowej w Gdańsku
zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa znieważenia dyrektora Muzeum II Wojny
Światowej, prof. Pawła Machcewicza

—poinformowała we wtorek rzeczniczka muzeum Alicja Bittner.

Chodzi o wpis zamieszczony na facebookowym profilu Muzeum Westerplatte; „obraźliwy i wulgarny
komentarz pod adresem prof. dr hab. Pawła Machcewicza” - podała rzeczniczka.

Wpis, naruszający godność i dobre imię dyrektora Muzeum II Wojny Światowej, podający nieprawdziwe
informacje i godzący w elementarne zasady współżycia społecznego, przez wiele dni był widoczny na
stronie Muzeum Westerplatte, mimo że niezwłoczne usuwanie tego rodzaju treści należy do obowiązków
administratora strony, czyli w tym przypadku Mariusza Wójtowicza-Podhorskiego, pełniącego obowiązki
dyrektora Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 roku

—głosi komunikat MIIWŚ. Jak poinformowano, wpis
został usunięty dopiero w godzinach wieczornych 8 sierpnia.

Przestępstwo znieważenia funkcjonariusza publicznego jest czynem ściganym z urzędu na podstawie
artykułu 226 kodeksu karnego.

Kto znieważa funkcjonariusza publicznego () podczas i w związku z
pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do roku

—głosi paragraf 1 art. 226 kk.

Prokurator Prokuratury Okręgowej w Gdańsku Grażyna Wawryniuk potwierdziła PAP, że we wtorek do
Prokuratury Rejonowej Gdańsk-Śródmieście wpłynęło zawiadomienie dotyczące podejrzenia popełnienia
przestępstwa znieważenia funkcjonariusza publicznego podczas i w związku z pełnionymi przez niego czynnościami.

Wynika z niego, że 29 lipca br. na portalu społecznościowym zamieszczona została
wiadomość i wpis, w którego treści pojawiły się słowa wulgarne, obelżywe w stosunku do dyrektora muzeum

—poinformowała. Odmówiła przytoczenia użytych słów; nie podała też, kto zamieścił wpis.

Nie podam danych, bo przede wszystkim nie wiem czy ta osoba istnieje, to będzie podlegało
ewentualnej weryfikacji w toku postępowania

—wyjaśniła.

Jak powiedziała, prokurator będzie musiał przeanalizować, czy rzeczywiście doszło do znieważenia
funkcjonariusza publicznego podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych - bo
muszą być spełnione te dwa warunki - i podjąć decyzję, czy ewentualne postępowanie, jeżeli zostanie
podjęte, będzie prowadzone w kierunku tego, czy też innego przestępstwa z kodeksu karnego.

Plan budowy w Gdańsku MIIWŚ ogłosił we wrześniu 2008 r. rząd Donalda Tuska. Otwarcie powstającego w
Gdańsku Muzeum dyrekcja placówki zaplanowała na początek 2017 roku. Ministerstwo Kultury i
Dziedzictwa Narodowego prawie cztery miesiące temu zapowiedziało, że nosi się z zamiarem połączenia
tej placówki z powołanym przez siebie w grudniu ub.r. Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 roku.
Zgodnie z przepisami - po upływie co najmniej trzech miesięcy od ogłoszenia zamiaru, resort
powinien ogłosić ostateczną decyzję w tej sprawie.

Ministerstwo uzasadniało zamiar połączenia placówek racjonalizacją wydatków. Zdaniem dyrekcji MIIWŚ
działania resortu miały jednak na celu głównie doprowadzenie do odwołania dyrektora placówki prof.
Pawła Machcewicza (przepisy dot. łączenia placówek umożliwiają zerwanie zawartej z nim do końca
2019 r. umowy o pracę) oraz zmiany wystawy głównej muzeum.

http://wyborcza.pl/1,75398,20541723,prof-andrzej-nowak-i-timothy-snyder-...

Koniec z tandetą na Westerplatte! List otwarty Mariusz Wójtowicza - Podhorskiego, dyrektora Muzeum…

Polsce nie jest potrzebne Muzeum II WŚ, jakie wymyślił sobie prof. Machcewicz i jego wspólnicy.

Sellin: Decyzja o tym, kto pokieruje Muzeum II Wojny, zapadnie w grudniu

Obecnie dyrektorem Muzeum jest Paweł Machcewicz.

Decyzja o tym, kto pokieruje Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku - po jego połączeniu z Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 - należy do wicepremiera, ministra kultury Piotra Glińskiego. Można się jej spodziewać 1 grudnia 2016 r.

— powiedział w środę wiceminister kultury Jarosław Sellin.

Obecnie dyrektorem Muzeum jest Paweł Machcewicz.

We wtorek wieczorem resort kultury poinformował, że „1 grudnia 2016 r. zostanie utworzona państwowa instytucja kultury - Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, która powstanie w wyniku połączenia Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku oraz Muzeum Westerplatte i Wojny 1939”.

Jak zauważył w środowej rozmowie z dziennikarzami wiceminister kultury Jarosław Sellin, minister kultury jest „organem nadzorczym i prowadzącym oraz właściwie właścicielem dwóch muzeów gdańskich: Muzeum II Wojny Światowej i Muzeum Westerplatte i Wojny Obronnej 1939”.

Uznaliśmy, że nie ma sensu prowadzić dwóch placówek w stu procentach należących do ministra, w jednym mieście, opowiadających o tej samej epoce historycznej. W związku z tym postanowiliśmy te dwa muzea połączyć

— wyjaśnił.

Pytany o to, czy połączenie instytucji będzie skutkowało odwołaniem dyrektora Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku Pawła Machcewicza z dotychczas obejmowanego stanowiska, Sellin odpowiedział, że „bardzo ceni dorobek naukowy profesora Machcewicza, ale nie jest tak, że Muzeum II Wojny Światowej równa się Paweł Machcewicz”.

Oczywiście decyzja o tym, kto będzie tym połączonym muzeum kierował, jest w rękach premiera Glińskiego, ale ona nastąpi 1 grudnia 2016 roku

— skomentował.

Funkcję pełnomocnika ministra kultury i dziedzictwa narodowego w związku z planem połączenia dwóch gdańskich muzeów powierzono prof. Zbigniewowi Wawrowi (jest on dyrektorem Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie). MKiDN poinformowało też, że „z dniem połączenia osoby zatrudnione w łączonych instytucjach kultury staną się pracownikami Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku i zachowają uprawnienia wynikające ze stosunku pracy”.

Decyzję ministerstwa skomentował w środę dyrektor Muzeum prof. Paweł Machcewicz. Poinformował, że „decyzja ministerstwa jest wprowadzana w życie bez pozytywnej opinii Rady do Spraw Muzeów, która zgodnie z ustawą o muzeach jest obowiązkowa przy łączeniu muzeów”. Dodał, że - w opinii jego oraz prawników, z którymi się konsultował - brak pozytywnej opinii Rady sprawia, że decyzja o połączeniu placówek jest „wadliwa prawnie i podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego”. Machcewicz podkreślił też, że o wtorkowej decyzji ministerstwa dowiedział się z internetu i ocenił taki sposób przekazywania informacji jako „zadziwiający” i „nie do przyjęcia”.

Plan budowy w Gdańsku Muzeum II Wojny Światowej ogłosił we wrześniu 2008 r. rząd Donalda Tuska. Działkę pod budowę placówki podarowało miasto Gdańsk. Placówka jest już niemal gotowa – dyrekcja zapowiada jej otwarcie na początek przyszłego roku. Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 zostało powołane przez resort kultury w grudniu ub.r. W połowie kwietnia br. ministerstwo zapowiedziało, że nosi się z zamiarem połączenia obu muzeów w jedną placówkę.

"Łapy precz od muzeum"


W piątek późnym wieczorem w pobliżu muzeum (od strony Targu
Rybnego i ul. Rycerskiej) zebrała się grupa sympatyków KOD, którzy w
spontanicznej akcji chcieli wyrazić sprzeciw wobec decyzji ministra
Glińskiego. Na płocie odgradzającym budowę od ogólnodostępnej
przestrzeni pojawiły się kwiaty, czerwone i białe wstążki, kotyliony, a
także hasła: "Łapy precz od muzeum", "Stop fałszowaniu historii",
"Muzeum to nie Twoja własność panie Gliński", "Żołnierze w annałach,
Gliński na śmietniku historii" i wiele innych.

- Od pewnego czasu obserwujemy proces zawłaszczania historii. Muzeum ma zostać przekształcone przez ministra w wystawę, która dubluje to, co mamy w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.
W pierwotnym kształcie wystawa miała pokazywać wojnę z różnych
perspektyw, zarówno działań zbrojnych Polaków, działań na innych
frontach, a także Holocaustu. Decyzja ministra Glińskiego powoduje, że
muzeum zostanie sprowadzone do piewcy martyrologii narodu polskiego, co
pokazuje butę i arogancję oraz brak dobrych intencji w dążeniu do prawdy
historycznej - mówi "Wyborczej" jedna z organizatorek wydarzenia.


Spontaniczna akcja zorganizowana przez działaczy KOD ma na celu
zwrócenie uwagi mieszkańców na kontrowersyjną decyzję ministra.

----------------------------------------------

Piotr Gliński, minister kultury i dziedzictwa narodowego, przerwał milczenie na temat połączenia Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku z Muzeum Westerplatte i Wojny 1939. - Treść tej ekspozycji powinna wyrażać podstawowe założenia i kierunki polityki historycznej zgodnie z polską racją stanu - uważa Gliński.
Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku powołał w 2008 r. ówczesny premier Donald Tusk. O powstaniu Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 poinformował pod koniec ub.r. Jarosław Sellin. Decyzją Piotra Glińskiego, ministra kultury i dziedzictwa narodowego, placówki zostaną połączone 1 grudnia. Oznacza to, że po tym terminie ministerstwo będzie mogło powołać nową dyrekcję placówki oraz zmienić wystawę stałą.

Niepotrzebna opinia Rady ds...

Cały tekst: http://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/1,35636,20693282,muzeum-polskie...

Norman Davies: Rządząca partia chce przebudować całą nowoczesną historię Polski

- Oni mają radykalne schematy, moim zdaniem bardzo
fałszywe w stosunku do tego, co wydarzyło się naprawdę - ocenia prof.
Norman Davies, przewodniczący kolegium programowego Muzeum II Wojny
Światowej. Obecnie rządząca partia ma zamiar
przebudować całą nowoczesną historię Polski: historię "Solidarności",
upadek bloku sowieckiego, początek demokracji III RP itd. Oni mają
radykalne schematy, moim zdaniem bardzo fałszywe wobec tego, co
wydarzyło się naprawdę - ocenia prof. Norman Davies, przewodniczący
kolegium programowego Muzeum II Wojny Światowej.

Muzeum II Wojny Światowej. Tak wygląda pierwsza ekspozycja [ZDJĘCIA]

Minister kultury przesunął termin połączenia gdański muzeów. Decyzja Glińskiego jest "wyjściem naprzeciw postulatom"

Poinformowano, że minister Piotr Gliński podjął taką decyzję po konsultacjach z pełnomocnikiem ds. połączenia muzeów.

Minister kultury przesunął datę połączenia Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku z Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 z 1 grudnia br. na 1 lutego 2017 r. Dodatkowy czas ma pozwolić dokończyć prace przy budowie MIIWŚ i organizację wystawy głównej placówki.

O przesunięciu daty połączenia dwóch gdańskich placówek ministerstwo poinformowało w komunikacie zamieszczonym na stronie internetowej resortu. W komunikacie tym napisano, że decyzja ta „jest wyjściem naprzeciw postulatom oraz jednoznacznym, formułowanym publicznie deklaracjom kierownictwa Muzeum II Wojny Światowej, zgodnie z którymi takie przesunięcie terminu połączenia placówek jest konieczne, aby umożliwić dokończenie budowy Muzeum oraz zakończenie prac nad organizacją ekspozycji”.

Poinformowano także, że minister kultury podjął decyzję po konsultacjach z pełnomocnikiem ds. połączenia muzeów, „w trosce o skuteczność uruchomienia działalności Muzeum II Wojny Światowej podczas trwającego procesu łączenia instytucji”.

6 września minister kultury wydał rozporządzenie, w myśl którego obie gdańskie placówki miały zostać połączone 1 grudnia br. Resort poinformował wówczas, że celem połączenia muzeów jest „optymalne wykorzystanie potencjału placówek o zbliżonym profilu działalności zlokalizowanych w Gdańsku, przy optymalizacji wydatkowania środków finansowych pochodzących z budżetu państwa”.

Przeciwko połączeniu placówek, a także momentowi, w jakim miało do niego dojść, protestowała dyrekcja MIIWŚ. Jej zdaniem rozporządzenie wydano z naruszeniem prawa, bo decyzja o połączeniu muzeów została podjęta bez pozytywnej opinii Rady do Spraw Muzeów (zdaniem dyrekcji obowiązek pozyskania takiej opinii nakłada na resort art. 5a ust. 1 i 2 ustawy o muzeach), a inwentaryzacje konieczne przy łączeniu dwóch placówek sparaliżowałaby (będące na ukończeniu) prace przy budowie siedziby placówki i wystawy głównej, co naraziłoby Skarb Państwa m.in. na konieczność wypłaty wykonawcom wysokich odszkodowań.

Na konferencji prasowej zorganizowanej w połowie września dyrektor MIIWŚ prof. Paweł Machcewicz informował, że prace przy budowie siedziby placówki mają zakończyć się zgodnie z kontraktem zawartym z wykonawcą 30 listopada, a montaż wystawy głównej - do 20 grudnia. Machcewicz szacował, że muzeum mogłyby zostać otwarte w lutym 2017 r.

Tuż po wydaniu przez ministerstwo rozporządzenia dyrekcja MIIWŚ skierowała do ministra kultury wezwanie do „usunięcia naruszenia prawa”, a - nie doczekawszy się odpowiedzi ze strony resortu, w ostatnim tygodniu przygotowała skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarga - zgodnie z procedurami, została wniesiona za pośrednictwem ministra kultury i dziedzictwa narodowego.

W połowie września odpowiadając w Sejmie na zapytania poselskie minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński argumentował, że połączenie dwóch gdańskich placówek odbywa się nie na podstawie ustawy o muzeach, a w oparciu o artykuł 18 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, a tym samym nie wymaga zasięgania opinii Rady ds. Muzeów. Gliński dodał że MKiDN dysponuje dwiema opiniami w sprawie zgodności z prawem swojej decyzji o połączeniu placówek.

Szef resortu kultury podzielił się też w Sejmie uwagami na temat ekspozycji przygotowywanej przez MIIWŚ. Jego zdaniem problemem wystawy jest jej zgodność z polską racją stanu i polityką historyczną państwa. Gliński podkreślał, że ekspozycja, nad którą prace właśnie dobiegają końca, koncentruje się na ukazaniu okropności wojny.

autor:

Piotr Skwieciński

http://wpolityce.pl/historia/309570-dlaczego-polacy-nie-wygineli-broniac...

Południk Wildsteina: co z Muzeum II wojny? Prof. Żaryn: "To
niewykorzystana szansa", Prof. Machcewicz: "Pokazujemy polską historię
światu"

"Chcemy pokazać doświadczenie II wojny światowej jako coś, co
nie jest zamkniętą kartą, ale jako pewne wybory i dylematy, przed jakimi
stawali zwykli ludzie".

Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku
stało się obiektem światowego zainteresowania, zanim jeszcze powstało.
Jego twórcy ukazują w nim europejską perspektywę kataklizmu wojennego
oraz kładą nacisk na cierpienie ludności cywilnej. Ich oponenci
podnoszą, że brakuje w nim specyfiki naszego doświadczenia i militarnego
wkładu Polski w zmagania wojenne. Jak więc mówić powinniśmy o swojej
najnowszej historii?

O tym temacie rozmawiali goście programu „Południk Wildsteina”.

Prof. Paweł Machcewicz, dyrektor Muzeum II Wojny Światowej, przekonywał, że krytycy nie zapoznali się z udostępnionymi materiałami.

Naszym
celem, od samego początku, jest wpisanie polskiego doświadczenia
historycznego w kontekst europejski i światowy. Dopiero na tym tle
polskie cechy będą lepiej zrozumiałe. Nie da się opowiedzieć o polskim
losie w II wojnie światowej w oderwaniu
od innych narodów. Mieliśmy okupantów, agresorów, sojuszników -
tłumaczenie, że nie jest dobrym pomysłem wyizolowanie doświadczenia
Polski jest żenujące i kłopotliwe

— tłumaczył.

Jak mówił Machcewicz, krytyka za poświęcenie dużo miejsca w muzeum ludności cywilnej jest nietrafiona.

Przypominamy chwałę, martyrologię polskich żołnierzy, ale powinniśmy pamiętać o zamęczonych i zadręczonych cywilach

— zaznaczał dyrektor, dodając, że również w tym wymiarze przedstawiany jest polski ruch oporu i państwo podziemne.

Prof. Jan Żaryn replikował:

Byłem
krytykiem dlatego, że gdzieś zagubiona została podstawowa refleksja
i cel takiego muzeum: z mojej perspektywy, a mam nadzieję, że nie tylko
mojej - muzeum II wojny światowej, po wielu
dziesięcioleciach milczenia, powinno być muzeum, które przedstawia
fenomen i specyfikę polskiego doświadczenia historycznego. Powinniśmy
zrobić coś, co zrobiła społeczność żydowska, która wokół Holokaustu
potrafiła ustawić wszystkie doświadczenia II wojny światowej. (…) Taki zabieg powinien zostać dokonany w Polsce. Nie polega to na izolacji, panie profesorze, ale na przykład na tym, że tylko Polacy mogą pokazać sojusz Ribbetrop-Mołotow jako sojusz dwóch reżimów

— zaznaczył naczelny „wSieci Historii”.

Dodawał
przy tym, że miarą polskiej wyjątkowości było doświadczenie naszych
elit przez oba reżimym. Machcewicz odpowiadał, że to wszystko jest
obecne w muzeum.

Muzeum to nie jest wystawa,
encyklopedia. My przedstawiamy pewne zjawiska poprzez eksponaty. (…)
Jeżeli pokazujemy przedmioty wydobyte z mogił w Katyniu,
to jest to poruszające

— przekonywał dyrektor.

Prowadzący program red. Bronisław Wildstein pytał o odniesienia poszczególnych państw do historii II wojny światowej.

Prof. Wojciech Roszkowski, historyk z PAN zwracał zaś uwagę na to, że Polska jako jedyny kraj wyszedł z wojny jako pokonany z obozu zwycięzców.

Nasze doświadczenie II wojny
światowej jest kompletnie niezrozumiałe w świecie. Fenoment powstania
warszawskiego jest ignorowany - bo pokazuje, co się stało z polskim
wysiłkiem zbrojnym po stronie aliantów. To, że Sowieci dopuścili
do masakry Warszawy jest dowodem na to, że Polska została pokonana
w obozie zwycięzców. (…) Moje pytanie jest: czy w muzeum ten aspekt
unikatowości znajduje się gdzieś pod koniec wystawy? Chodzi o wymowę
końca wojny

— podkreślał Roszkowski.

Prof. Machcewicz odpowiadał, że wszystko to jest zawarte w wystawie prezentowanej w jego muzeum.

Wydaje
mi się, że sporo zrobiliśmy dla pokazania polskiej historii.
Za 3 miesiące można było otworzyć w Polsce wielkie muzeum, mamy szansę
na tysiące zwiedzających, także z zagranicy. Chciałbym, by rząd mógł
wyjść poza partyjną perspektywę - chciałbym, by to muzeum stało się
instrumentem do pokazania polskiej historii światu

— tłumaczył.

Prof. Żaryn replikował:

To spór
nie partyjny, ale spór między wizjami, jak prezentować polskie racje
historyczne. Jeden przykład - pokazujecie, słusznie merytorycznie, tylko
czy to najważniejsze: że istniały mutacje nazizmu, w postaci
ludobójstwa ustaszowskiego czy nacjonalistów ukraińskich. To państwu
służy do tego, by wyartykułować tezę o mutowaniu się nazizmu

— punktował.

Wildstein pytał o politykę historyczną w III RP:

W tej
chwili w wyobrażeniu międzynarodowym Polska jest bardziej wspólnikiem
Holokaustu niż była 30 lat temu. To wymiar naszej porażki

— ubolewał publicysta „wSieci”.

Prof. Zaremba przekonywał z kolei, że polska wizja II wojny historii światowej jest niepotrzebna do budowania obrazu Polski.

Obraz Polski budowany jest przez młodych ludzi wyjeżdżających do Rzymu czy Paryża, polską sztukę czy kulturę, a nie pamięć o II wojnie światowej. Przerysowujemy ten problem

— ocenił.

Prof. Żaryn w odpowiedzi przekonywał, że ta perspektywa jest nieprawdziwa.

Jesteśmy świadkami używania kłamstwa dot. II wojny
światowej, na przykład w sprawie uchodźców. Trzeba najpierw zerwać
z kłamstwem, pokazać polską wizję, a dopiero później mówić,
że to narzędzie się nie nadaje

— zaznaczył.

Muzeum II wojny światowej to niewykorzystana szansa

— dodawał.

Machcewicz bronił się, przekonując, że muzeum ma pokazać całość doświadczenia II wojny światowej i wpisania w to roli Polski.

To jedyne
muzeum, które będzie w Europie pokazywało szeroką narrację. Będzie
to punkt odniesienia do całej europejskiej pamięci. (…) Będziemy mieli
za chwilę Muzeum Historii Polski i to ono spełni rolę, o której mówi
prof. Żaryn. Ale jest tez miejsce na takie muzeum jak nasze

— tłumaczył dyrektor.

Prof.
Wojciech Roszkowski odwołując się do swojego doświadczenia
z amerykańskimi studentami, przekonywał, że wpisanie polskich racji
i wizji w doświadczenie całości - jest o wiele skuteczniejsze w dotarciu
do zagranicznego odbiorcy.

Zdaniem prof. Żaryna najpierw trzeba
opowiedzieć o polskiej historii i polskiej wizji, a dopiero później
mówić o szerokim kontekście europejskim i światowym. W odpowiedzi prof.
Machcewicz zapewniał, że to pozorna sprzeczność.

Cały
czas mówimy, że chcemy pokazywać światu polską historię - ale
to ma sens także z punktu widzenia Polaków. To równie ważne - my chcemy
pokazać doświadczenie II wojny światowej jako
coś, co nie jest zamkniętą kartą, ale jako pewne wybory i dylematy,
przed jakimi stawali zwykli ludzie. Stąd opowieść o Polskim Państwie
Podziemnym jako fenomenie społeczno-oddolnym, stworzonym przez wiele
inicjatyw. Dziś brakuje nam postaw propaństwowych, obywatelskich -
to także nasza rola, by pokazywać doświadczenie wojenne w tym kontekście

— stwierdził dyrektor muzeum II wojny.

Rzecznik Praw Obywatelskich skarży ministra Glińskiego. Decyzje dotyczące Muzeum II Wojny były bezprawne
Rzecznik praw obywatelskich wnosi do sądu
administracyjnego o uchylenie zarządzenia Piotra Glińskiego w sprawie
połączenia Muzeum II Wojny Światowej z Muzeum Westerplatte.

- O złożeniu skargi zdecydowała skala
naruszeń prawa i około tysiąca wniosków, które do nas wpłynęły - mówi
Mirosław Wróblewski, dyrektor zespołu prawa konstytucyjnego i
międzynarodowego w biurze RPO. - Zarzutów prawnych jest bardzo dużo.

We wrześniu minister kultury, wicepremier Piotr Gliński wydał zarządzenie o połączeniu działającego od ośmiu
http://wyborcza.pl/1,75398,20871869,rpo-skarzy-glinskiego-decyzje-dotycz...

Gliński zmienia strategię walki z niepokorną dyrekcją Muzeum II Wojny Światowej

Tym razem oskarża ją nie o brak patriotyzmu, ale niegospodarność - 90 mln złotych dodatkowych kosztów.

WSA wstrzymał decyzję ministra ws. połączenia gdańskich muzeów

J. Sellin zapewnia: Połączymy muzea II Wojny Światowej i Westerplatte

Muzeum
II Wojny Światowej oraz Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 będą połączone
– zapewnił wiceminister kultury Jarosław Sellin podczas I Pomorskiego
Kongresu Pamięci Narodowej w Gdańsku.

Polityk skomentował  decyzję  Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego o wstrzymaniu decyzji resortu kultury ws. połączenia obu placówek.

Postanowienie
sądu dot. skargi dyrekcji muzeum na decyzję ministerstwa. Zdaniem
skarżących podjęto ją z naruszeniem prawa i przyniesie ona duże straty.

Sąd poprosił
tylko o przesunięcie w czasie rozstrzygnięcia o połączeniu muzeów –
powiedział wiceminister Jarosław Sellin. Jak dodał, co do tego
rozstrzygnięcia jest spokojny.

–
Sąd poprosił o więcej czasu na rozpatrzenie tej sprawy, ponieważ uznał,
że w tym roku nie ma takiego planu, żeby tę sprawę rozpatrzyć. Chce ją
rozpatrzyć w przyszłym roku. Uruchomimy procedury prawne związane z
zażaleniem na tę prośbę. Ale to jest właściwie prośba tylko o
przesunięcie w czasie samego rozstrzygnięcia, natomiast co do samego
rozstrzygnięcia jesteśmy spokojni. Muzeum II Wojny Światowej oraz Muzeum
Westerplatte i Wojny 1939 – oba ulokowane w Gdańsku – będą połączone.
To będzie jedno muzeum należące do ministra kultury i dziedzictwa
narodowego, racje prawne, racje ze względu na interes społecznym,
organizacyjne, ekonomiczne są po naszej stronie i te muzea będą
połączone. Proszę być tego pewnym – mówił wiceminister.

Decyzję
Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego o połączeniu Muzeum II
Wojny Światowej z Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 dyrekcja pierwszej z
placówek zaskarżyła we wrześniu. Poza nią skargę złożył też Rzecznik
Praw Obywatelskich.

Celem
połączenia muzeów ma być ,,optymalne wykorzystanie potencjału placówek o
zbliżonym profilu działalności, przy optymalizacji wydatkowania środków
finansowych pochodzących z budżetu państwa”. Termin połączenia muzeów
wyznaczono na 1 lutego 2017 r.

Budowa Muzeum II Wojny Światowej na finiszu [ZDJĘCIA]

Dobiega końca budowa Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, który
powstaje na tle licznych kontrowersji. Według założeń wykonawcy mają
czas na ukończenie prac do 30 listopada 2016 roku.

Muzeum II Wojny Światowej miałoby być otwarte jeszcze w pierwszym
kwartale 2017 roku. Do tego czasu ma być stworzona jedna z ważniejszych
wystaw stałych.

Kołakowska: Radni PO chcą obalić kandydaturę Pileckiego na patrona placu przed Muzeum II Wojny Światowej. Wolą…

"Ten typ patriotyzmu, o którym mówi pani Dulkiewicz absolutnie
nie wytrzymuje konkurencji z tym, co jest prawdziwym patriotyzmem, czyli
miłością do ojczyzny".

Zastanawiam się, czy nie chodzi im o celowe upamiętnienie Bartoszewskiego, który szedł z Niemcami na dalekie kompromisy. Bo prezydent Adamowicz od dłuższego czasu ma tendencję do upamiętniania niemieckości Gdańska

—mówi w rozmowie z portalem wPolityce.pl Anna Kołakowska, radna Prawa i Sprawiedliwości z Gdańska.

wPolityce.pl: Walczy Pani o to, by plac przed Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku nosił imię rtm. Witolda Pileckiego. Radni z Platformy Obywatelskiej chcą jednak przegłosować kandydaturę Władysława Bartoszewskiego…

Anna Kołakowska: Rotmistrz Witold Pilecki, można powiedzieć, najpiękniej i najbardziej chwalebnie wpisuje się w historię II wojny światowej. Nie było nikogo, kto w tak wspaniały sposób pokazałby czym jest miłość do ojczyzny, do drugiego człowieka oraz czym jest bohaterstwo nie znające żadnych granic. Bo Pilecki decydując się, żeby pójść do Auschwitz, przekroczył granicę śmierci i był w każdej chwili gotów oddać życie. Zadaję sobie pytanie, jak to możliwe, by człowiek, który znany jest na całym świecie i zaliczany jest do grona najważniejszych ludzi ruchu oporu, miałby nie zostać patronem placu przed Muzeum II Wojny Światowej?

Stąd pojawił się pomysł projektu uchwały, który miałby to usankcjonować?

Tak. Napisałam go i złożyłam dziś o godz. 11.00 w Radzie Miasta. Myślałam, że radni Platformy powiedzą: „To jest patron na miarę tego miejsca”, że sprawa będzie prosta i oczywista. Do głowy mi nawet nie przyszło, że Platforma Obywatelska będzie chciała tutaj prowadzić jakakolwiek dyskusje i przeciwstawiać Pileckiego Bartoszewskiemu, a tak się dzisiaj właśnie stało. Rano w Radiu Gdańsk przewodnicząca klubu PO Aleksandra Dulkiewicz powiedziała, że Bartoszewski prezentuje ten typ patriotyzmu, który pozwolił na pojednanie polsko-niemieckie. I przeciwstawiła go bohaterstwu rotmistrza Pileckiego, człowieka którego patriotyzm można powiedzieć wypełnił się absolutnie w przysiędze, że „będą wierni ojczyźnie aż po ofiarę życia”. On ją zrealizował, czego nie można powiedzieć o Bartoszewskim.

Dlaczego Platforma woli Bartoszewskiego?

Uważają, że patriotyzm Bartoszewskiego jest lepszy. Tylko, że w tym kontekście trzeba przypomnieć, że kiedy Bartoszewski zasiadał w kapitule Orła Białego, to zablokowała ona przyznanie pośmiertnie tych wysokich odznaczeń bohaterom Polskiego Państwa Podziemnego: generałowi Emilowi Augustowi Fieldorfowi „Nilowi” i właśnie rotmistrzowi Witoldowi Pileckiemu. Natomiast sam Bartoszewski nie miał obiekcji, by przyjąć od Deutscher Bundenstag złotego medalu polakożercy niemieckiego, kanclerza Republiki Weimarskiej Gustawa Stresemanna. Bartoszewski nigdy nie powiedział, że zrobił źle. Stąd wydaje mi się, że ten typ patriotyzmu, o którym mówi pani Dulkiewicz absolutnie nie wytrzymuje konkurencji z tym, co jest prawdziwym patriotyzmem, czyli miłością do ojczyzny.

Skąd ta niechęć radnych PO do rtm. Witolda Pileckiego?

Zawsze w takich sytuacjach przypominają mi się słowa z filmu Ryszarda Bugajskiego o „Nilu”, gdzie ubek krzyczy, że im większy bohater, tym mniej Polska Ludowa go potrzebuje. Wielokrotnie Platforma występowała przeciwko Pileckiemu. Przypomnijmy, że w 2010 roku w Parlamencie Europejskim rtm. Pilecki miał być patronem Europejskiego Dnia Bohaterów Walki z Totalitaryzmem. I wtedy właśnie głosami eurodeputowanych Platformy Obywatelskiej ten pomysł został odrzucony. Nawet, gdy były uroczystości w Auschwitz nie zaproszono na nie rodziny Pileckiego, co było nieprawdopodobnym skandalem. Wówczas nawet Komorowski nie wymienił nazwiska rotmistrza podczas tych uroczystości. Oni mają bowiem w sobie chroniczną nienawiść do prawdziwych bohaterów. Poza tym zastanawiam się, czy nie chodzi im o celowe upamiętnienie Bartoszewskiego, który szedł z Niemcami na dalekie kompromisy. Bo prezydent Adamowicz od dłuższego czasu ma tendencję do upamiętniania niemieckości Gdańska.

W jaki sposób?

Niedawno przecież zostało w Gdańsku odsłonięte rondo graniczne, które upamiętnia granicę między Wolnym Miastem Gdańsk a II Rzeczpospolitą. A co my tu mamy upamiętniać? Czasy, w których miastem rządziło NSDAP i mordowani byli Polacy? Poza tym musi minąć 5 lat od śmierci człowieka, zanim może on zostać patronem jakiejś ulicy czy placu. Ale w Gdańsku jest taka sytuacja, że Adamowicz już po raz któryś zastosował tutaj możliwość wyjątku, skracając ten okres. Dotyczy to jednak tylko osób, które za życia spektakularnie popierały Platformą Obywatelską.

Kiedy głosowanie nad Pani projektem?

Być może odbędzie się ono na sesji 19 grudnia, ale możliwe również, że dopiero w styczniu, bo projekt musi pójść jeszcze do prac w komisji kultury. Podział wśród radnych jest takich, że z PiS jest nas 12 osób, a z PO aż 22 radnych. Jeszcze nigdy nie zdarzyło się, by w tak kluczowych dla miasta sprawach Platforma nie głosowała jak beton. Tu może niestety być podobnie, mimo iż są tacy radni PO, którzy w kuluarach podchodzą do mnie i mówią, że zgadzają się ze mną. Liczę więc na to, że znajdą się tacy, którzy powiedzą „nie” Adamowiczowi i zagłosują jak im sumienie podpowiada. Przecież wiedzą jakie rotmistrz Pilecki ma poparcie wśród młodzieży, jak jest szanowany i jak pięknie celebrowane jest jego bohaterstwo. Skandalem byłoby postawienie za wzór i patrona placu człowieka, który w jednym z wywiadów powiedział, że w czasie wojny bał się bardziej Polaków niż Niemców.

Rozmawiał Piotr Czartoryski-Sziler

"Baliście
się konfrontacji polskiego bohatera z człowiekiem, który Polakami
gardził". Kłótnia PiS z PO o patrona placu dla Muzeum II Wojny Światowej

Ministerstwo kultury szykuje się do przejęcia Muzeum II Wojny Światowej

Dziwne, że do tej pory nie wzięli się za Machcewicza i spółkę od strony niegospodarności i bizantyjskich wydatków. W gdańsku wróble ćwierkają, że w muzeum dyrekcja urządziła sobie dla siebie i przybocznych kilka ekskluzywnych apartamentów, wyposażonych najwyższej jakości sprzęt i meble. Podobno są nawet dwupoziomowe, kilkupokojowe mieszkania... Ktoś to sprawdzi?
Jeśli to prawda, to co tu się dziwić, że za żadne skarby nie chcą oddać stołków?

nad wszystkim czuwa Adamowicz i daje ochronę. Musza przejąć od Adamowicza Muzeum, wtedy będa mogli wejść i prześwietlić to Bizancjum.
Adamowicz ma najlepsza osłonę w Polsce, tyle afer i NIC. Znależli drobiazg z oswiadczeniem i nawet tego nie potrafią ugryźć.

To rodzaj ostracyzmu - tak prof. Paweł Machcewicz, dyrektor powstającego w Gdańsku
Muzeum II Wojny Światowej, komentuje zamieszanie wokół debaty
organizowanej przez stołeczny Ośrodek Badań nad Totalitaryzmami im.
Witolda Pileckiego.

Historyk miał wziąć udział 17 stycznia
w dyskusji na temat tekstu prof. Marka Kornata zatytułowanego "Druga
wojna światowa w polskiej historiografii i polityce pamięci". 

"Zadzwonił
do mnie wicedyrektor Ośrodka dr Wojciech Kozłowski i powiedział, że
jest zmuszony wycofać zaproszenie. Takie wytyczne otrzymał z
Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego,
które nadzoruje Ośrodek. Dyrektor Kozłowski tłumaczył, że w mój udział w
debacie bardzo by zaszkodził Ośrodkowi, co jednoznacznie zostało
zakomunikowane ze strony Ministerstwa" - napisał prof. Machcewicz w
liście do historyków, opublikowanym przez prof. Piotra Osękę na Facebooku.

Machcewicz: Chcą mnie wykluczyć z debaty publicznej

-
Decyzja wiąże się z tym, że jestem dyrektorem Muzeum II Wojny Światowej
i przeciwstawiam się działaniom podejmowanym przez ministerstwo kultury
- mówi prof. Paweł Machcewicz w rozmowie z Gazeta.pl

Jak
twierdzi historyk, ministerstwo nie akceptuje faktu złożenia przez
niego skargi w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym. Doprowadziła ona do
wstrzymania połączenia Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku i Muzeum
Westerplatte i Wojny 1939, a przez to likwidacji Muzeum II Wojny
Światowej.

- To działanie, które ma mnie
wykluczyć z debaty publicznej, rodzaj ostracyzmu. Dla historyka
przypomina to praktyki przynajmniej z lat 80. Jest to niezwykle smutne,
że w demokratycznej, niepodległej Polsce władze próbują wykluczać z
debaty publicznej te osoby, których poglądy nie odpowiadają kierownictwu
ministerstwa kultury - stwierdza prof. Machcewicz.

Historyk
został powołany na stanowisko dyrektora Muzeum II Wojny Światowej w
2008 r., do 2014 r. był doradcą w Gabinecie Politycznym Premiera Donalda
Tuska.

Ministerstwo: Nie było interwencji 

Jak oskarżenia ze strony naukowca komentuje Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego?
W przesłanym do Gazeta.pl oświadczeniu tłumaczy, że "nie jest
organizatorem wspomnianej debaty, nie ma też żadnego wpływu na wybór
panelistów".

"Ośrodek Badań nad
Totalitaryzmami im. Witolda Pileckiego sam decyduje o organizacji
własnych wydarzeń i ich uczestnikach. Nie było żadnej interwencji ani
wytycznych ze strony ministerstwa w tej sprawie" - czytamy w odpowiedzi na nasze pytanie.

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114883,21197367,historyk-wykluczony-z-debaty-po-telefonie-z-ministerstwa-praktyki.html#MTstream

„Tagesspiegel” o Muzeum II Wojny Światowej: Obraz historii z łaski PiS. „Intrygi Glińskiego szkodzą…

„O jakie treści toczy się ten spór? To hasła, które symbolizują
kulturkampf między międzynarodową, europejską a narodową narracją
historyczną”.We wczorajszym wydaniu niemieckiego dziennika „Der Tagesspiegel“
Christoph von Marshall komentuje „konflikt przed otwarciem Muzeum II Wojny Światowej” w Gdańsku. Chodzi o spór między mianowanym przez PO dyrektorem placówki a ministerstwem kultury.

Zdaniem von Marshalla zaplanowane na luty 2017otwarcie muzeum mogłoby
być „momentem narodowej dumy”. Ale nie będzie bo PiS fałszuje historię.

W muzeum położonym w pobliżu miejsca, gdzie padły pierwsze strzały w II wojnie,
mieszczącym się w nowym budynku o odważnej architekturze, przygotowana
jest wystawa, która ma włączyć polską pamięć historyczną
w pamięć europejską

—pisze.

Lecz
przed otwarciem muzeum „konserwatywny rząd PiS stara się odwołać
powołanego przez poprzedni rząd dyrektora Pawła Machcewicza, który się
broni i wygrał przed sądem pierwszą rundę sporu z ministrem kultury
i wicepremierem Piotrem Glińskim

—dodaje von Marshall. Według
niego Machcewicz polegnie jednak ostatecznie w tym sporze, bowiem
„polityka silnej ręki i gra na czas sprzyjają Glińskiemu”.

Minister Gliński wybrał zły obiekt na rzekomy spór o zasady dotyczące kierunku polityki historycznej. Muzeum II Wojny Światowej nie nadaje się na konflikt o «kosmopolityczną» czy «narodową polską» interpretację historii

—uważa Christoph von Marschall.

Tymczasem
Gliński nie potrafi powiedzieć, co chciałby konkretnie zmienić
w gotowej koncepcji wystawy, ani nie jest uprawniony do takich
ingerencji. Nie ma on także alternatywnego kandydata na stanowisko
dyrektora muzeum. Nawet jeśli wygra politycznie, nie wygra walki
o merytoryczną substancję

—zauważa berliński „Tagesspiegel”. Autor artykułu wyjaśnia niemieckiemu czytelnikowi, że w przypadku Muzeum II Wojny Światowej chodzi o „narodowy, prestiżowy projekt, którego realizacja jest bacznie obserwowana także za granicą”.

Będzie
to nie tylko jedna z największych placówek muzealnych w Europie.
W wypracowaniu koncepcji wystawienniczej „uczestniczyli najwięksi
międzynarodowi koryfeusze”

—tłumaczy.

Dlatego te intrygi, które prowadzi Gliński, szkodzą też wizerunkowi Polski i jej polityce kulturalnej

—zauważa „Tagesspiegel”.

Te wszystkie
pseudoprawne posunięcia są już znane z działań partii rządzącej, której
skrót PiS na ironię losu oznacza Prawo i Sprawiedliwość

—zauważa „Tagesspiegel”.

O jakie
treści toczy się ten spór? To nic innego jak hasła, które „symbolizują
kulturkampf między międzynarodową, europejską a narodową
narracją historyczną

—zaznacza. W opinii
von Marschalla „tak naprawdę kością niezgody dla PiS wydaje się być
fakt, że budowa muzeum została zlecona przez poprzedni rząd“.

PiS chce pokazać, że to on teraz dyktuje, jaki ma być obraz historii

— konkluduje „Tagesspiegel”.

Ryb, Deutsche Welle, tagesspiegel.de

• 
  
  
  
  

  Muzeum II Wojny Światowej
  

  
  
  

  
  Wystawa Muzeum II Wojny Światowej jest prawie gotowa. Tak będzie wyglądać

Gmach Muzeum II Wojny Światowej znajduje się przy ul. Wałowej w Gdańsku, na terenie tzw. Wiadrowni, czyli przedwojennej dzielnicy Gdańska całkowicie zniszczonej w 1945 r.

Jest pozwolenie na użytkowanie

Znakiem
rozpoznawczym muzeum jest częściowo przeszklona wieża w kształcie
pochylonego graniastosłupa. Wznosi się ona na wysokość ponad 40 m, a
największe nachylenie jednej ze ścian to aż 56 stopni – konstrukcję
widać m.in. z Zielonego Mostu. Budowa placówki rozpoczęła się w 2012 r.
od wykopania głębokiej na kilkanaście metrów betonowej wanny.

http://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/7,35612,21270937,wystawa-muzeum-ii-wojny-jest-prawie-gotowa-tak-wyglada-przed.html

(...)

Sala z pamiątkami po ofiarach mordu w Katyniu przypomina kaplicę z
relikwiami. Wstrząsające wrażenie robi ściana ułożona z walizek, symbol
zamordowanych w Auschwitz. Świetnym pomysłem okazała się replika
warszawskiej ulicy. Wczoraj liczna publiczność mogła po raz pierwszy
obejrzeć wystawę stałą Muzeum II Wojny Światowej.

- Mówimy głównie o wojnie, ale tak naprawdę muzeum to próba
interpretacji historii XX wieku - mówił na poprzedzającej prezentację
konferencji prasowej dyrektor Muzeum prof. Paweł Machcewicz. - Jutro
odbędzie się posiedzenie NSA, który bądź utrzyma w mocy wstrzymanie
łączenia muzeum, bądź je uchyli. Dlatego chcemy pokazać gdańszczanom
wystawę, którą 8 lat tworzyliśmy.

Czytaj
więcej:
http://www.dziennikbaltycki.pl/wiadomosci/gdansk/a/muzeum-ii-wojny-swiatowej-w-gdansku-jeszcze-nieczynne-juz-otwarte-wideo,11720218/

NSA przyznało rację Glińskiemu. To koniec obecnego Muzeum II Wojny Światowej

Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił zażalenie ministra kultury Piotra Glińskiego na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nakazujące wstrzymanie połączenia Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku z Muzeum Westerplatte. Oznacza to, że od 1 lutego minister będzie mógł połączyć placówki.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał we wtorek na niejawnym posiedzeniu, że zasadne jest zażalenie ministra Piotra Glińskiego na werdyktu sądu niższej instancji, który wstrzymał połączenie Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku z Muzeum Westerplatte. Minister Gliński wyznaczył datę połączenia na 1 lutego br. Decyzja NSA oznacza, że minister będzie mógł połączyć muzea. Skutki będą takie, że dyrektor MIIWŚ Paweł Machcewicz straci posadę i nie będzie mógł otworzyć muzeum, którego był współtwórcą.

http://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/7,35612,21285389,nsa-przyznalo-...

W obronie Muzeum II Wojny. "Protestujemy, piszemy listy do ministra!"

W obronę Muzeum II Wojny w Gdańsku włączył
się lokalny Komitet Obrony Demokracji. Jego działacze zachęcają do
wysyłania listów do ministra kultury i zapraszają na protest 31
stycznia.

Bronisław Komorowski w Muzeum II Wojny [ZDJĘCIA, WIDEO]

odkrycia tych 8 apartamentów, rzekomo pod wynajem, warto przypomnieć casus Jerzego Białoboka - byłego prezesa stadniny koni w Michałowie, który zarabiając około 20 tys. zł miesięcznie wynajął sobie samemu (sic!) willę o powierzchni 189 metrów kwadratowych za 170 zł miesięcznie.
Wynajęty w 2009 roku dom w województwie świętokrzyskim był własnością stadniny, której prezesował Białobok (budynek stoi na terenie stadniny).

Prezes Jerzy Białobok zażądał od wynajmującego – Jerzego Białoboka 170,47 zł miesięcznie - ujawnił „Fakt". Do tego w tej kwocie zawarte były wszystkie media z wyłączeniem prądu.

Willa ma osiem pokoi, w tym salon z kominkiem oraz dwie łazienki. Wyposażono ją w kuchnię gazową i elektryczną. Białobok mieszkał tam z rodziną.

oni byli tak pewni, że będą pod opieką partii oszustów żyć długo i szczęśliwie, że nic dziwnego, że doznali takiego szoku po wygranej PiS.
Teraz szukają ratunku na ulicy i w zagranicy. Chcą z powrotem swoje zabawki i fundusze na trwonienie (vide Rzepliński)

Spór o aneks hotelowy w Muzeum II Wojny Światowej

Ministerstwo
Kultury i Dziedzictwa Narodowego połączy Muzeum II Wojny Światowej z
Muzeum Westerplatte oraz Wojny 1939 i będzie je rzetelnie prowadzić –
zapowiedział dziś na antenie Polskiego Radia wiceminister kultury
Jarosław Sellin. Dodał, że liczy na pozytywne rozstrzygnięcie Naczelnego
Sądu Administracyjnego w tej sprawie.

Do połączenia placówek miało dojść 1
grudnia ub.r., jednak termin został przesunięty na 1 lutego br.
Sprzeciwia się temu Muzeum II Wojny Światowej oraz Rzecznik Praw
Obywatelskich.

Całą sprawę upolitycznia dyrektor muzeum prof. Paweł Machcewicz – wskazał wiceszef resortu kultury Jarosław Sellin.

– To jest oczywiste, że jeżeli
minister kultury ma dwie instytucje muzealne w tym samym mieście,
opowiadające o tej samej epoce historycznej, to lepiej je połączyć i
działać razem. Temu planowi opiera się od prawie roku dyrektor muzeum
prof. Machcewicz i upolitycznia tę sprawę. Mobilizuje on nieprawdziwymi
informacjami polityków, muzealników i historyków z całego świata na
jakieś manifestacje z tezą, że my chcemy zlikwidować Muzeum II Wojny
Światowej, co jest po prostu nieprawdą – powiedział Jarosław Sellin.

Na razie Wojewódzki Sąd Administracyjny
nie rozpatrzył skargi Muzeum ani Rzecznik Praw Obywatelskich, ale w
listopadzie ub.r. wstrzymał wykonanie decyzji o połączeniu placówek do
czasu, aż zajmie się sprawą.

Na tę decyzję skargę złożyło ministerstwo kultury, a w tym tygodniu Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił zażalenie ministra.

MKiDN złożyło zażalenie na decyzję WSA ws. Muzeum II Wojny Światowej

Resort kultury złożył zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wstrzymujące połączenie Muzeum II Wojny Światowej z Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 - poinformował w czwartek PAP rzecznik MKiDN Radosław Różycki.Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wstrzymał na początku ubiegłego tygodnia połączenie dwóch gdańskich muzeów - Muzeum II Wojny Światowej i Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 - do czasu prawomocnego rozpoznania zażalenia na decyzję resortu kultury. Zażalenie takie złożyły dyrekcja MIIWŚ i Rzecznik Praw Obywatelskich.

WSA zajmował się wnioskiem MIIWŚ i RPO o wstrzymanie wykonania zarządzenia dotyczącego połączenia gdańskich muzeów już po raz drugi. Pierwsza decyzja - również wstrzymująca połączenie placówek - zapadła w listopadzie 2016 r. Na tą decyzję skargę złożył resort kultury i 24 stycznia NSA uwzględnił zażalenie ministra kultury: wskazując niedociągnięcia formalne w decyzji WSA nakazał ponownie zająć się sprawą zażalenia ministerstwa.

W związku z informacjami o nieprawomocnym postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego oświadcza, że do 31 stycznia, tj. w przeddzień planowanego połączenia gdańskich muzeów, nie doręczono mu odpisu postanowienia, które wstrzymać ma wykonanie zarządzenia o połączeniu. Mimo tak niefortunnego, z punktu widzenia reguł praworządności, trybu działania sądu, który powielił postanowienie wcześniej uchylone, minister informuje, że wstrzymuje wykonanie zarządzenia o połączeniu muzeów. Niezwłocznie złoży również do Naczelnego Sądu Administracyjnego kolejne zażalenie na nieprawomocne postanowienie WSA i będzie oczekiwać na jego rozpatrzenie

— informuje MKiDN.

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego podtrzymuje zamiar i wolę połączenia gdańskich placówek.

Za takim rozwiązaniem przemawiają względy organizacyjne, finansowe i merytoryczne. Obydwa muzea mają zbliżony profil działalności, a ich połączenie pozwoli zoptymalizować koszty przeznaczane z budżetu państwa na ich funkcjonowanie oraz zwiększyć potencjał rozwojowy, a tym samym wzmocnić ich pozycję na muzealnej mapie Polski i świata

— napisano w komunikacie.

MKiDN podaje, że Muzeum II Wojny Światowej - inwestycja o wartości 450 mln zł - miało zostać otwarte w 2014 r. i ma już 3 lata opóźnienia. Resort informuje, że przeprowadzona latem 2016 r. kontrola ministerstwa w Muzeum II Wojny Światowej negatywnie oceniła przygotowanie i realizację inwestycji, stwierdzono nieprawidłowości m.in. w nadzorze muzeum nad prowadzonymi pracami budowlanymi. Zwiększenie powierzchni budynku i wystawy stałej jest, zdaniem MKiDN, naruszeniem ustawy o finansach publicznych.

We wrześniu ub.r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego wydał rozporządzenie, w myśl którego Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku (powołane pod koniec 2008 r.) miało zostać połączone z gdańskim Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 powołanym przez resort kultury w grudniu 2015 r.

W opinii dyrektora MIIWŚ Pawła Machcewicza prawdziwym powodem łączenia placówek i - co za tym idzie - powołania nowej, jest chęć zmiany szefostwa MIIWŚ a prawdopodobnie także przygotowanej przez nią, niemal gotowej, wystawy głównej.

Ogłoszenie przez ministerstwo zamiaru połączenia dwóch gdańskich placówek wywołało sprzeciw. Z apelem o powstrzymanie się od zmian występowali do ministra kultury m.in. dyrekcja MIIWŚ, prezydent Gdańska Paweł Adamowicz, gdańska Rada Miasta, Kolegium Programowe MIIWŚ, Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Muzeów oraz liczni historycy, ludzie kultury, przedstawiciele środowisk kombatanckich, a także osoby, które przekazały MIIWŚ rodzinne pamiątki.

W swoich skargach do WSA na decyzję resortu dyrekcja MIIWŚ i Rzecznik Praw Obywatelskich zarzucali ministerstwu m.in., że podjęło ono decyzję bez - koniecznej ich zdaniem - konsultacji z Radą ds. Muzeów. Skarżący zwracali uwagę, że część osób, które przekazały MIIWŚ swoje rodzinne pamiątki, po zapowiedzi połączenia placówek nosi się z zamiarem ich odebrania, a miasto Gdańsk zapowiedziało, że może wystąpić do sądu o cofnięcie darowizny działki, na której powstało muzeum.

Ważna deklaracja wiceministra Sellina: "Kończymy wieloletni program realizacji Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku"

Wiceszef resortu kultury powiedział, że są siły i osoby, które
"z niezrozumiałych względów" próbują przeszkodzić w realizacji tego
planu.

Sellin pytany na antenie TVP Info, jakie będą losy Muzeum II Wojny Światowej, odpowiedział „normalne”.

Kończymy już wieloletni program
rządowy jego realizacji i to muzeum mam nadzieję, że się wreszcie
otworzy i otworzy wystawę stałą w pełni, bo to miało się dokonać w roku
2014, mamy rok 2017 i ta dyrekcja cały czas jakoś nie potrafi tego
muzeum otworzyć

— powiedział wiceminister kultury.

Mam nadzieję, że to już jest kwestia najbliższych tygodni, czy miesięcy

— dodał.

Sekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego odniósł się także do planów MKiDN dot. połączenia MIIWŚ z Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 (MWiW1939) potwierdzając, że MIIWŚ będzie miało swoją filię na Westerplatte.

Tam będzie istotna, ważna, bardzo szczegółowo opowiadająca o tej siedmiodniowej bitwie placówka muzealna

— podkreślił.

Sellin
zaznaczył, że są siły i osoby, które z niezrozumiałych względów próbują
przeszkodzić w realizacji tego „naturalnego planu, że w jednym mieście,
2 muzea, opowiadające o tej samej epoce historycznej, powinny
być razem”.

W jego ocenie niektórzy, poprzez tę sprawę, znaleźli
sobie „kolejny pretekst do atakowania politycznego rządu”. Przypomniał,
że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wstrzymał połączenie
placówek, następnie MKiDN odwołało się od tej decyzji
do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wydał wyrok na korzyść
ministerstwa. Teraz MKiDN „cierpliwie czeka na ponowny dobry werdykt NSA w tej sprawie”.

Pytany o to, dlaczego muzea powinny być połączone, odpowiedział: „Z punktu widzenia podatnika, który już wydał na Muzeum II Wojny
Światowej pół miliarda złotych to naprawdę lepiej mieć jedną dyrekcję,
jedną księgową, jedną grupę konserwatorów, w tych muzeach, a nie
po 2 zespoły, więc choćby ze względów oszczędnościowych to jest lepsze” -
przekonywał wiceminister kultury.

Ale też ze względu na synergię działań. Moim zdaniem lepiej będzie, wiedząc, że MIIWŚ, jest położone w Gdańsku, a Gdańsk przede wszystkim Polakom i światu, jeśli chodzi o IIWŚ, kojarzy się z bitwą na Westerplatte, wspólne przedsięwzięcia podejmować (z MWiW1939 - PAP)

— dodał.

Decyzję o utworzeniu MIIWŚ
w Gdańsku ogłosił we wrześniu 2008 r. rząd Donalda Tuska. Budowa
obiektu trwała od 2012 do 2016 r. W grudniu 2015 r. resort kultury
powołał w Gdańsku Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 (MWiW1939). W połowie
kwietnia 2016 r. ministerstwo zapowiedziało połączenie obu placówek.

We wrześniu 2016 r. minister kultury i dziedzictwa narodowego wydał rozporządzenie, o połączeniu MIIWŚ z MWiW1939 1 lutego 2017 r.

Z apelem o nie łączenie placówek występowali do ministra kultury m.in. dyrekcja i Kolegium Programowe MIIWŚ,
prezydent Gdańska Paweł Adamowicz, gdańska Rada Miasta, Polski Komitet
Narodowy Międzynarodowej Rady Muzeów, liczni historycy, ludzie kultury,
przedstawiciele środowisk kombatanckich, a także osoby, które przekazały
MIIWŚ rodzinne pamiątki.

Skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie resortu złożyli: dyrekcja MIIWŚ
i Rzecznik Praw Obywatelskich, zarzucając ministerstwu m.in.,
że podjęło ono decyzję bez - koniecznej ich zdaniem - konsultacji z Radą
ds. Muzeów.

30 stycznia WSA w Warszawie wstrzymał połączenie muzeów do czasu prawomocnego rozpoznania zażalenia na decyzję resortu kultury.WSA zajmował się wnioskiem MIIWŚ i RPO
już po raz drugi. Pierwsza decyzja - również wstrzymująca połączenie
placówek - zapadła w listopadzie 2016 r. Tę decyzję zaskarżył resort
kultury. 24 stycznia Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił zażalenie
i, wskazując niedociągnięcia formalne w decyzji WSA, nakazał WSA ponowne zajęcie się sprawą.

7 lutego MKiDN złożyło zażalenie na ostatnie postanowienie WSA i, czekając na jego rozpatrzenie przez NSA, wstrzymało wykonanie zarządzenia o połączeniu muzeów. Resort podtrzymał jednocześnie zamiar połączenia.

MKiDN podaje, że MIIWŚ - inwestycja o wartości 450 mln zł - miało zostać otwarte w 2014 r. i ma już 3 lata opóźnienia. Przeprowadzona latem 2016 r. kontrola ministerstwa w MIIWŚ negatywnie oceniła przygotowanie i realizację inwestycji,
stwierdzono nieprawidłowości m.in. w nadzorze muzeum nad prowadzonymi
pracami budowlanymi. Zwiększenie powierzchni budynku i wystawy stałej
jest, zdaniem MKiDN, naruszeniem ustawy o finansach publicznych.

Dyrekcja MIIWŚ
zapowiada, że otwarcie placówki odbędzie się na przełomie lutego
i marca. Pod koniec stycznia zaprezentowano prawie gotową wystawę stałą
dziennikarzom, architektom, designerom, muzealnikom, historykom,
darczyńcom i kombatantom, a także mieszkańcom.

Na
5 kwietnia Naczelny Sąd Administracyjny wyznaczył datę posiedzenia, na
którym zajmie się zażaleniem ministerstwa kultury na postanowienie
Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wstrzymujące połączenie Muzeum II
Wojny Światowej z Muzeum Westerplatte i Wojny 1939.

30 stycznia Wojewódzki Sąd
Administracyjny w Warszawie wstrzymał połączenie dwóch gdańskich muzeów –
Muzeum II Wojny Światowej i Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 – do czasu
prawomocnego rozpoznania zażalenia na tę decyzję resortu kultury.
Zażalenie takie złożyły dyrekcja MIIWŚ i Rzecznik Praw Obywatelskich.

We wrześniu ub.r. minister
kultury wydał rozporządzenie, w myśl którego Muzeum II Wojny Światowej w
Gdańsku (powołane pod koniec 2008 r.) miało zostać połączone z gdańskim
Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 powołanym przez resort kultury w
grudniu 2015 r.

Resort uzasadniał połączenie placówek względami „organizacyjnymi, finansowymi i merytorycznymi”.

„Obydwa muzea mają
zbliżony profil działalności, a ich połączenie pozwoli zoptymalizować
koszty przeznaczane z budżetu państwa na ich funkcjonowanie oraz
zwiększyć potencjał rozwojowy, a tym samym wzmocnić ich pozycję na
muzealnej mapie Polski i świata” – informowało ministerstwo.

Ministerstwo Kultury i
Dziedzictwa Narodowego przypominało też w swoich komunikatach, że Muzeum
II Wojny Światowej – inwestycja o wartości 450 mln zł – miało zostać
otwarte w 2014 r. i ma już 3 lata opóźnienia. Resort informował, że
przeprowadzona latem 2016 r. kontrola ministerstwa w Muzeum II Wojny
Światowej negatywnie oceniła przygotowanie i realizację inwestycji,
stwierdzono nieprawidłowości m.in. w nadzorze muzeum nad prowadzonymi
pracami budowlanymi. Wskazywano, że zwiększenie powierzchni budynku i
wystawy stałej mogło być naruszeniem ustawy o finansach publicznych.

Składając do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego skargę na decyzję o połączeniu dwóch gdańskich
placówek skarżący wnieśli jednocześnie o wstrzymanie wykonania tej
decyzji do czasu rozpatrzenia przez WSA meritum sprawy. WSA przychylił
się do tego wniosku i 30 stycznia br. wstrzymał wykonanie decyzji
resortu. Od tego postanowienia WSA odwołało się ministerstwo. Właśnie
tym zażaleniem zajmie się 5 kwietnia NSA.

NSA uchylił decyzję wstrzymującą połączenie muzeów II wojny i Westerplatte

Naczelny
Sąd Administracyjny uchylił w środę postanowienie WSA w Warszawie
wstrzymujące połączenie Muzeum II Wojny Światowej oraz Muzeum
Westerplatte i Wojny 1939 do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia w tej
sprawie.

MKiDN łączy Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku i Muzeum Westerplatte. Jest nowy dyrektor

Nadany został nowy statut, w ramach którego dotychczasowe
zadania obu instytucji kultury będą realizowane w nowej formule prawnej.

Minister kultury i dziedzictwa narodowego powołał dra Karola Nawrockiego na stanowisko p.o. dyrektora Muzeum II Wojny Światowej.

Wszyscy pracownicy obu placówek będą pracownikami nowej instytucji.

Chciałbym zaprzeczyć informacjom, które były podawane w przestrzeni publicznej, że chcemy likwidować, zamykać, czy niszczyć Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. Wręcz przeciwnie. Chcemy dopełnić ofertę tego muzeum o wielki potencjał symboliczny i kulturowy Muzeum Westerplatte

— mówił podczas konferencji prasowej wicepremier Piotr Gliński.

Gliński tłumaczył też nominację dla Karola Nawrockiego.

To dobra kandydatura, która uspokoi sytuację. Zadaniem dla pana doktora jest stabilizacja funkcjonowania ten instytucji.
Jeszcze raz zapewniam, że nie chcemy robić tam żadnej rewolucji.
To decyzja wynikająca z wieloletniego problemu związanego z Muzeum II Wojny
Światowej. Przypomnę, że to Muzeum było powołano w 2008 roku
nieprzypadkowo jako Muzeum Westerplatte. Dopiero później zmieniono
koncepcje, realizowana założenia polityki historycznej poprzedniego
rządu.Nie do końca zgadzamy się z tym założeniem, mamy inny pogląd
na ten temat

— powiedział.

U zarania
naszych rządów powołaliśmy Muzeum Westerplatte, które powinno istnieć.
Konsekwencją powołania tej jednostki była decyzja o połączeniu jednostek
o podobnym charakterze. Ze względów formalno-prawnych,
ekonomicznych i merytorycznych była to decyzja uzasadniona. Jest
to decyzja, która leży w kompetencjach ministra kultury i dziedzictwa
narodowego, co dwukrotnie potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny

— tłumaczył Piotr Gliński.

Gliński o artykule "Wyborczej": "Nie mogę pozwolić na to, by byle postkomunistyczny pętak nazywał mnie cenzorem"

"Mam nadzieję, że każdy odpowiedzialny rząd, w tym niemiecki, realizuje swoją wizję patriotycznej kultury pamięci".Z naszej strony wydaje się proste i oczywiste, że staliśmy się
krajem w dużej mierze w okowach polityki niemieckiej. I obowiązkiem
polskiego rządu jest walka o naszą narrację

mówi wicepremier Piotr Gliński w rozmowie z wPolityce.pl.

wPolityce.pl: Panie premierze, niemiecka telewizja ARD pyta: „Czy to już koniec Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku?” Jak Pan skomentuje te słowa?

Piotr Gliński, wicepremier i minister kultury:
„Fakt” pisze o „końcu muzeum”, „Wyborcza”, że „cenzor zamyka muzeum” -
to są kłamstwa. Po tych słowach spotkamy się w sądzie. W latach 70.
zaczynałem działać w opozycji, walczyłem z cenzurą, a mój doktorat nie
został wydany, co dla naukowca jest strasznym ciosem. Nie mogę pozwolić
na to, by byle postkomunistyczny pętak nazywał mnie cenzorem, który
niszczy ważne instytucje
kultury w Polsce. To jest spór co do koncepcji. Wynika to z tego,
że to muzeum miało być Muzeum Westerplatte i za tym idzie inny profil.
W związku z tym powołaliśmy Muzeum Westerplatte i naturalnym było połączenie
tych dwóch instytucji. Pamiętajmy, że tamto muzeum budowane było za 500
milionów. Połączenie było konsekwencją tego, że faktycznie Muzeum
Westerplatte jest potrzebne.

Korespondentka ARD
mówi: „Minister kultury jest zadowolony. Krytycy jednak ostrzegają,
że teraz rząd może realizować swoją wizję
patriotycznej kultury pamięci…”.

Mam nadzieję, że każdy
odpowiedzialny rząd, w tym niemiecki, realizuje swoją wizję
patriotycznej kultury pamięci. Niemcy robią to w sposób szczególny,
ustosunkowując się krytycznie do nazizmu, a jest to nic innego jak
współczesny niemiecki patriotyzm. Owszem, pojawiają się też wątki
rewizji, jak słynny serial „Nasze matki, nasi ojcowie”. Takie kłamstwo,
stworzone jako propagandowa broń niemiecka, to wielki dla wstyd Niemców.
Wszystkie odpowiedzialne państwa na świecie, kraje demokratyczne,
walczą o swoją pamięć, o ważne dla tych wspólnot odniesienie do pamięci.

Czego wyrazem są, pana zdaniem, tego typu opinie?

Są wyrazem
tego, co w świecie współczesnym jest oczywiste, czyli konkurencji.
Świat współczesny jest światem konkurowania grup interesów, grup
narodowych, wspólnot politycznych. Europa, która z jednej strony
jest ideą integrująca, wciąż jest miejscem bardzo silnej rywalizacji
międzynarodowej. Być może jest to wyraz interesów niemieckiej wspólnoty
politycznej. Wpisuje się to w całe lata i cały ciąg różnych działań, tak
ekonomicznych, jak i  symbolicznych. Podam pewien przykład
ze środowiska NGO-sów zajmujących się
relacjami międzynarodowymi. Przed kilkoma laty, podczas jednej
z konferencji, pojawiła się konstatacja, że od 20 lat wszystkie
ekspertyzy dotyczące relacji polsko-niemieckich są pisane
za pieniądze niemieckie.

Z naszej strony
wydaje się proste i oczywiste, że staliśmy się krajem w dużej mierze
w okowach polityki niemieckiej. I obowiązkiem polskiego rządu jest walka
o naszą narrację.

Na ile konflikt wokół Muzeum II Wojny Światowej jest konfliktem politycznym, a na ile historycznym?

Więcej w tym polityki niż historii.

Rozmawiali Marcin Wikło i Marek Pyza.

„Neue Zürcher Zeitung”: Prawicowi nacjonaliści chcą, by Muzeum II Wojny Światowej zamiast służyć…

„Niebawem się okaże, jaki stosunek polski rząd ma do formalnie zagwarantowanej autonomii instytucji kultury”.Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku
dopiero co otworzyło swoje drzwi dla zwiedzających i już może stać się
piłką w grze prawicowo-narodowej polityki. Nie pamięci tylko
gloryfikacji Polski muzeum ma służyć – pisze z oburzeniem szwajcarski
dziennik „Neue Zürcher Zeitung”.

Według gazety muzeum w koncepcji Pawła Machcewicza skupia się na ofiarach II wojny światowej, a Polskę osadza w szerszym europejskim kontekście.

Liczby
mówią same za siebie. W przeciągu zaledwie 10 lat Machcewiczowi i jego
ekipie udało się zebrać 35 tys. dokumentów, przedmiotów i zdjęć. 3000
artefaktów można obejrzeć od marca na powierzchni ponad 5000 metrów
kwadratowych. Także architektura muzeum mówi jasnym, klarownym językiem

—wylicza „NZZ”. Zdaniem gazety „szczególną zasługą muzeum jest to, że pokazuje II wojnę
światową jako opowieść europejską, „złożoną z wielu głosów”. Tymczasem
polskie ministerstwo kultury chce połączyć muzeum z Muzeum Westerplatte
i „przejąć nad nim kontrolę”.

Niebawem się
okaże, jaki stosunek polski rząd ma do formalnie zagwarantowanej
autonomii instytucji kultury. Na następcę Machcewicza został wyznaczony
Karol Nawrocki. Do jego specjalizacji naukowych należy historia
regionalna Kwidzynu i Elblągu, historia piłki nożnej w Gdańsku oraz
historia Solidarności. Ostatnio silnie angażował się na rzecz
upamiętnienia Żołnierzy Wyklętych

—pisze szwajcarski dziennik dalej, kwestionując kompetencje
Nawrockiego. **Według gazety jest nad wyraz chwalebne, że na wystawie
stworzonej przez Machcewicza zdarzenia, do których doszło w Polsce
sąsiadują z podobnymi zdarzeniami, które miały miejsce w Grecji, Związku
Sowieckim czy Słowenii. Szczególnie jeśli chodzi
o „antyżydowskie ekscesy”.

Mord w Jedwabnym nie jest
w nim (muzeum) przedstawiany jako centralne wydarzenie polskiej
historii, tylko występuje w jednym szeregu z innymi brutalnymi
antyżydowskimi ekscesami. Muzeum opowiada historię II wojny światowej z wielu perspektyw. To wynik świadomej decyzji Machcewicza

—czytamy na łamach „NZZ”. Według gazety „polska prawica niesłusznie uważa, że polskie cierpienie i polski opór są w muzeum zbyt mało wyeksponowane.

Krytyka,
że koncepcja muzeum zbyt mało uwagi poświęca Polsce, jest zupełnie
niezrozumiała. Wystawa w końcu przedstawia działalność polskiego
państwa podziemnego

—uważa gazeta.

Muzeum Drugiej Wojny Światowej, czyli próby szantażu lokalnych elitek

Andrzej Potocki

Zarówno Muzeum II Wojny Światowej jak i ECS są własnością
narodu, a nie trójmiejskiej Platformy i „zblatowanych” z nią lokalnych
elitek.Byli dyrektorzy Muzeum II Wojny Światowej (MIIWŚ)
odwołani przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego,
po połączeniu kierowanej przez nich placówki z Muzeum Westerplatte:
prof. Paweł Machcewicz, Janusza Marszalec, Piotr Majewski oraz Rafał
Wnuk - były kierownik działu naukowego wystosowali list otwarty
do darczyńców pamiątek.

Zaufaliście nam i przekazaliście do Muzeum II Wojny Światowej bezcenne rodzinne relikwie

—czytamy we wstępie do pisma.

Bez nich nasza wystawa nigdy by nie powstała. (…) Dziś, po likwidacji dotychczasowego, stworzonego przez nas Muzeum II Wojny
Światowej i powołaniu w jego miejsce nowej placówki o tej samej nazwie,
lecz zupełnie innych władzach i programie, wielu z Was deklaruje zamiar
wycofania darów i depozytów. Mimo wymuszonego odejścia z Muzeum
większości z nas, jego wystawa stała na razie nie została zmieniona
przez nową dyrekcję. Czujemy się za nią nadal odpowiedzialni, także
wobec Was jako darczyńców. Jest ona bowiem poruszającym zapisem losów
wielu polskich rodzin, którego nikt nie ma prawa naruszać w imię
doraźnych rozgrywek politycznych. Ośmielamy się prosić jednak Państwa
o powstrzymanie się od wycofywania rodzinnych pamiątek…

—apeluje byłe kierownictwo MIIWŚ.

Wydawałoby
się, że mamy tu do czynienia z normalną postawą urzędników państwowych,
którzy choć nie zgadzają się z decyzją przełożonych wyżej stawiają
dobro zwiedzających, niż krzywdzącą ich zdaniem decyzję resortu kultury.
Chciałoby się rzec: „Panowie zachowali się jak trzeba”.

Rządy
i formy wystaw zmieniają się i będą się zmieniać, ale bezcenne pamiątki
na zawsze już pozostaną do dyspozycji zwiedzających, którzy dzięki temu
będą mogli poznawać historię swojego, a cudzoziemcy naszego kraju. Choć
w kraju (jak zresztą w kilku innych państwach) trwa ostry spór
polityczny pewne rzeczy pozostają niezmienne, bo leży to w dobrze
pojętym interesie obywateli. Te bezcenne eksponaty, które darowali muzeum
często zwykli ludzie, mówią bowiem same za siebie bez względu
na narracje jakie przedstawią historycy kierujący w danej chwili
placówką. Niestety na tym zdaniu apel się nie skończył. Do ostatniego
cytowanego wyżej zdania „Ośmielamy się prosić jednak Państwa
o powstrzymanie się od wycofywania rodzinnych pamiątek tak długo,… -
autorzy listu otwartego dodali frazę:

dopóki
wystawa pozostaje integralną całością. Zapewniamy też Państwa, że jako
autorzy tej ekspozycji dołożymy wszelkich starań, aby nie dopuścić
do samowolnych zmian jej treści.

Nie mogli
panowie dyrektorzy wytrzymać. Wyszło z nich to co siedziało zawsze
w środku. Ludzka małość. Bo przecież jak nie rządzą, to nie ma wystawy.
Tylko oni mogą butnie twierdzić, że mają monopol na zmiany. A kto
im go dał? Przecież nie Platforma Obywatelska i skorumpowane władze
Gdańska w stosunku do których prokuratura prowadzi śledztwa, a sąd
wezwał ponownie na rozprawę. Te prawo dał wam panowie historycy suweren,
wybierając ich na swoich przywódców. Ale obecnie zmienił zdanie.
A wy nie umiecie się z tym pogodzić. Tak rozumiecie demokrację,
jak historię.

Jakiś czas
temu przeprowadzając pierwszy wywiad z nowym dyrektorem muzeum
deklarował on chęć konsultowania z wami treści zmian w ekspozycji.
Zgodziłem się z nim. Ale po tym apelu do darczyńców, który de facto jest
jakimś rodzajem szantażu zmieniam zdanie. Według mnie przejmowanie się
„dokładaniem przez was wszelkich starań, aby nie dopuścić do”- jak
wy to nazywacie – „samowolnych zmian w jej treści” - jest zwykłą stratą
czasu. Przeproście najpierw ludzi, których jeszcze niedawno obrażaliście
w wywiadach, jak prof. Machcewicz red. Piotra Semkę.

Swoim
pismem o powyższej treści potwierdzacie tylko słuszność decyzji resortu
kultury co do pozbawienia was stanowisk. Weźcie więc pod uwagę,
że Muzeum II Wojny Światowej nie należy ani
do was, ani do Platformy Obywatelskiej, a już tym ani bardziej
do waszego zausznika prezydenta Gdańska, z którego znajomością lubicie
się tak obnosić. Właśnie ostatnio, kiedy minister kultury, prof. Piotr
Gliński zgłosił kandydaturę Krzysztofa Wyszkowskiego do rady programowej
Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku, Paweł Adamowicz
zaprotestował twierdząc, że „to człowiek konfliktowy i destrukcyjny
i wszędzie widzi i tropi domniemanych agentów służb wszelakich”.
Upomniał go Jarosław Sellin mówiąc, by „nie wtrącał się
do naszych kandydatów”.

Przyłączam się do apelu wiceministra MKiDN, przypominając, że zarówno Muzeum II Wojny Światowej jak i ECS są własnością narodu, a nie trójmiejskiej Platformy i „zblatowanych” z nią lokalnych elitek.

Ośmielamy
się prosić Państwa o powstrzymanie się od wycofywania rodzinnych
pamiątek tak długo, dopóki wystawa pozostaje integralną całością.

autor:

Andrzej Potocki

Prof. Gliński: Siła symboliczna Westerplatte jest większa niż Muzeum II WŚ. "Mit Westerplatte…

"Moją pierwszą decyzją było powołanie Muzeum Westerplatte, bo
tam to muzeum powinno być, to jest zupełnie oczywiste dla mnie i dla
mojego pokolenia".

W 72. rocznicę zakończenia II wojny światowej w Gdańsku dokonano uroczystego poświęcenia Muzeum II Wojny Światowej.

Dzisiejsze czasy charakteryzują się
niepamięcią. Zapominamy nie tylko o rozwoju nacjonalizmów, które
doprowadziły do II wojny światowej, ale także o okropieństwach, jakie
spotkały ofiary największego konfliktu zbrojnego w dziejach ludzkości. O
tym, czym była II wojna światowa, przypomina nam Muzeum II Wojny
Światowej w Gdańsku. Aby jeszcze lepiej mogło spełniać swoją rolę, dziś
nastąpiło uroczyste poświęcenie budynku, którego dokonał ks. abp. Sławoj
Leszek Głódź.

-To jest dzieło pracy rąk
ludzkich, a każde dzieło musi mieć swoje odniesienie do Boga. „Bez Boga
ani do proga” – to stare polskie powiedzenie, a tym bardziej muzeum
tajemnicy zła, tajemnicy ofiar, ale także i świętych, bo przecież i
święty Maksymilian Maria Kolbe i 108 męczenników, których św. Jan Paweł
II wyniósł na chwałę ołtarzy – mówił ks. abp Sławoj Leszek Głódź.

Poświęcenie muzeum jest wydarzeniem posiadającym szczególną rangę i znaczenie – podkreślił wojewoda pomorski Dariusz Drelich.

– Ksiądz arcybiskup podniósł
rękę, poświęcił wodą święconą dzisiaj to muzeum, można by było
powiedzieć ochrzcił, żeby ochronić tę instytucje przed wszelkim złem – powiedział Dariusz Drelich, wojewoda pomorski.

Jak mówił dyrektor Muzeum II Wojny
Światowej w Gdańsku, dzisiejsza uroczystość jest zwieńczeniem ciężkiej
pracy nie tylko architektów czy budowlańców, ale wszystkich Polaków.

– To wielki zaszczyt stać na
czele muzeum w momencie, gdy ten budynek zostanie poświęcony, a więc
niejako dokona się ukoronowanie ciężkiego wysiłku wszystkich Polaków,
polskich podatników i Skarbu Państwa, wysiłek włożony właśnie w
zbudowanie, wzniesienie tego ogromnego i imponującego budynku – zaznaczył dr Karol Nawrocki, dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.

Muzeum II Wojny Światowej cieszy się
niesłabnącą popularnością. Od 23 marca, kiedy zostało otwarte, podczas
każdego weekendu brakuje biletów w internetowym systemie sprzedaży.

Gliński: Była dyrekcja MIIWŚ przez rok prowadziła kampanię polityczną przeciw ministrowi kultury

Skandal w MIIWŚ! Szarek: Tylko 15 cm dla rotmistrza Pileckiego! "I to w jakim kontekście - nieopodal pro

"Tysiące ton betonu, miliony złotych polskiego podatnika, 33
tysiące metrów kwadratowych i na tych 33 tysiącach metrów kwadratowych
jest 15 cm dla…Podczas otwarcia wystawy „Rotmistrz Witold Pilecki 1901-1948” w Muzeum II Wojny Światowej (MIIWŚ) w Gdańsku prezes IPN zwrócił uwagę na skandaliczną sytuację do której dopuściło poprzednie kierownictwo placówki pod wodzą prof. Pawła Machcewicza.

Tu (w MIIWŚ) są tysiące ton
betonu, miliony złotych polskiego podatnika, 33 tysiące metrów
kwadratowych i na tych 33 tysiącach metrów kwadratowych jest 15 cm dla
rotmistrza Pileckiego. I to w jakim kontekście - nieopodal prostytutek
w obozach koncentracyjnych. Tak tu opowiada się o II wojnie światowej. Nie możemy sobie pozwolić na taką opowieść. Tu przyjeżdżają ludzie z całego świata

— mówił prezes IPN Jarosław Szarek.

Dzisiaj jesteśmy tu, aby to 15 cm powiększyć o tą wystawę

— dodał.

Dla kogo ten luksus w Muzeum II Wojny Światowej?

Na budowę gmachu Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku wydano dosłownie fortunę. Nie było droższego budynku w tej kategorii od czasów powstania III RP ćwierć wieku temu. Gros pieniędzy pochłonęła realizacja projektu, który według założeń konkursowych powinien być dużo tańszy.

W trakcie budowy okazało się, że podmokły teren wymaga znacznie
większych nakładów niż pierwotnie zakładano i w efekcie same fundamenty
kosztowały ponad dwie setki milionów złotych. Jakby tego było mało
ostatnio wyszły na wierzch przy okazji kwerendy wydatków
przeprowadzanych obecnie przez nową dyrekcję inne „kwiatki” tej
arcydrogiej inwestycji. Chodzi o 8 komfortowo (drogo) wyposażonych pokoi
oraz dwupoziomowych apartamentów mieszkalnych. Stanowią one obecnie
tzw. część hotelową inwestycji. Nie wiadomo do końca po co i dla kogo
były one wybudowane. Jednak największą uwagę zwracają koszty
wyposażenia. Apartament „De Luxe” o pow. 116, 56 m kw. został urządzony
za „jedyne” 267 364, 78 zł, apartament „Komfort pow. - 101,
45 m kw za 200 325,36 zł, a apartament „Standard” (85,64 m kw) – 168
936, 69 zł. Razem przybliżony koszt wyposażenia 3 apartamentów i 5 pokoi
wyniósł ok. 1 136 824, 00 zł. Sama „szafa garderobiana” w apartamencie
„De Luxe” kosztowała prawie 70 tys. zł, a zabudowa na telewizor
w „Komforcie” wyniosła 36 796 zł. Problem polega na tym, że nawet
na zdjęciach widać, iż wnętrza żywo przypominają gust i standard rodem
z „Ikei”. Trudno dopatrzeć się na nich luksusu na miarę
wydanych pieniędzy.

Natomiast zabrakło środków
na stworzenie niezbędnego dla muzeum działu konserwacji. Wyposażenie
pracowni, koniecznej dla prawidłowego funkcjonowania ekspozycji, której
wartość przekracza 50 milionów złotych (40 tys. eksponatów) kosztowałoby
ok. 200 tys. złotych.

Teraz nowa dyrekcja z dyr. Dr Karolem Nawrockim chce wykorzystać pokoje i apartament w płatnej, otwartej ofercie dla turystów.

Stary zarząd Muzeum II Wojny
Światowej pod kierownictwem prof. Pawła Machcewicza odszedł
zdymisjonowany przez ministerstwo kultury w atmosferze medialnej
histerii. Czekając na dalsze wyniki audytu finansowego działalności
byłej dyrekcji może się okazać, że istnieją jeszcze inne powody (poza
zdaniem opozycji politycznymi) głośnych sprzeciwów wobec dymisji byłego
szefostwa placówki.

Kto dal gnojkowi prawo do wypowiadania sie na temat polskiej przeszlosci? Nie ma reki na chudzinke-glupawca? Jakis entomolg by sie przydal.

Nie wszystkie zarzuty Ministerstwa Kultury wobec prof. Pawła Machcewicza, byłego dyrektora Muzeum II Wojny Światowej, zostały umorzone. Rzecznik dyscypliny finansów publicznych złożył wniosek o naganę za wybudowanie większego obiektu, niż przewidywał rządowy plan. Prof. Machcewicz uważa zarzut za niesłuszny i przedawniony.

W maju informowaliśmy, że zarzuty kierowane po kontroli Ministerstwa Kultury wobec byłego dyrektora MIIWŚ Pawła Machcewicza zostały umorzone. Prof. Machcewicz komentował, że czuje satysfakcję z faktu odrzucenia „wszystkich zarzutów...

http://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/7,35612,21960381,co-jest-podsta...

„Uniwersalna” narracja. Kaczyńska we "wSieci" o Muzeum II WŚ: Irena Sendlerowa w ciemnym kącie,…

"Dla św. Maksymiliana Kolbego w ogromnym gmachu nie znaleziono
miejsca. Postać Jana Karskiego świeci w gablocie, gdzieś na drugim
planie".Miejsce poświęcone Irenie Sendlerowej znajduje się w ciemnym
kącie, obok hydrantu. Rotmistrz Pilecki zasłużył zdaniem twórców wystawy
na trzy więzienne fotografie i krótką wzmiankę. Dla św. Maksymiliana
Kolbego w ogromnym gmachu nie znaleziono miejsca. Postać Jana Karskiego
świeci w gablocie, gdzieś na drugim planie. Holokaust odzwierciedlono
piękną instalacją składającą się z setek fotografii – wizerunków
wymordowanych Żydów. Opis polskiej partyzantki umieszczono w jednej
linii z opisem  partyzantki radzieckiej

pisze Marta Kaczyńska w felietonie na łamach „wSieci”, opisując Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.

Odwiedzam Muzeum II Wojny
Światowej w Gdańsku. Podobnie jak 150 tys. osób, które przekroczyły
do tej pory próg tej najnowszej atrakcji turystycznej Gdańska za 0,5 mld
zł, rozpoczynam podróż w czasie. Staram się uprzednio nie
ukierunkowywać swoich myśli w żaden sposób. Nie jestem historykiem.
Pierwsza sala jest poświęcona genezie wybuchu wojny. Wyemitowany
na ścianie film w syntetyczny sposób przybliża konflikty, które
doprowadziły do 1 września 1939 r. W kolejnej niewielkiej sali przygrywa
optymistycznie nastrajająca muzyka, jest przyjemnie jasno,
na jaskrawoczerwonym tle wiszą dobrze wkomponowane plakaty propagandy
stalinowskiej, między którymi ustawiono kilka niewielkich monitorów.

Na ekranach
– materiały poświęcone zbrodniom sowieckim, niewzruszony głos Mai
Ostaszewskiej w słuchawkach, które otrzymuje każdy ze zwiedzających,
spokojnie tłumaczy, czym były totalitaryzmy. W sali
opowiadającej o zbrodniczym reżimie znajduje się bowiem tabliczka,
na której napisano o tym, że po I wojnie światowej w większości państw
zapanowała demokracja parlamentarna, ale ustrój ten szybko znalazł się
w  ryzysie. Wedle opisu przykładem jest Polska, w której 1926 r.
rozpoczęły się rządy autorytarne. Następnie mowa jest o Związku
Radzieckim, Włoszech i Niemczech, gdzie powstały reżimy totalitarne.
W sali poświęconej stalinizmowi międzywojenna Polska, ograniczona
do wydarzeń z 1926 r., jest ustawiona na równi z ZSRR,
hitlerowską Rzeszą i reżimem Mussoliniego. Nie trzeba tłumaczyć, jaka
informacja zostaje zakodowana zwiedzającym. Po I wojnie zrodził się
autorytaryzm polski, totalitaryzmy niemiecki, sowiecki, włoski
i japoński – bo i o nim napomknięto. Można odnieść wrażenie,
że wymienione ustroje były sobie równoważne.

Przechodzę
do kolejnych sal. Słysząc wciąż charakterystyczny głos Adolfa Hitlera,
trafiam na ul. Józefa Piłsudskiego. Jest na niej ciemno.
Projektanci doskonale odzwierciedlili architektoniczne detale, witryny
sklepów wyglądają tak, jakby za chwilę ktoś miał wyjrzeć zza lady
do przechodniów. Z wyjątkiem pierwszego sklepu po prawej stronie. Roleta
jest zasłonięta. Na drzwiach przyklejono białą karteczkę z napisem
zniechęcającym do zakupów u żydowskich handlowców. Na zasłoniętym oknie
drugi, podobny napis. Jedna z tabliczek informujących zwiedzających
o tym fragmencie wystawy została poświęcona konfliktom narodowościowym.
Napisano m.in. o tym, że antysemityzm ujawnił się u progu niepodległości
Polski, a następnie w połowie lat 30. Z opisu dowiemy się, że w Polsce
Żydów dyskryminowano, a nawet stosowano wobec nich przemoc.
O wielowiekowej historii symbiozy narodów polskiego i żydowskiego rzecz
jasna ani słowa, o tym, jak wielką społeczność w naszym kraju stanowili
wyznawcy judaizmu, także nie wspomniano. Wszak muzeum odgrywać ma przede
wszystkim rolę edukacyjną, służyć przyszłym pokoleniom, dla których
meandry naszych skomplikowanych dziejów siłą rzeczy nie są oczywiste,
a nie można przecież z góry założyć, że turysta zwiedzający gdańskie
muzeum odwiedzi także warszawskie Polin. Na ponurej ul. Piłsudskiego
umieszczono również zwięzłą informację, z której wynika że w maju 1926
r. Marszałek przeprowadził zamach stanu, ograniczając wolność obywateli
i wprowadzając rządy autorytarne. Vis-à-vis nieczynnego sklepu
tytoniowego na elewacji kamienicy rzucają się w oczy dwa plakaty,
z których jeden to reklama cukru, a nad nim góruje napis „Picie
denaturatu powoduje śmierć”. Charakterystyczne pokrzykiwanie führera
w tle, panujący na polskiej ulicy mrok i opisane wyżej treści
zaprezentowane w tej części wystawy powodują, że Polska i Niemcy przed II wojną
światową jawią się niemal jak dwa zbliżone reżimy. Osoba nieznająca
naszej historii może śmiało zacząć się zastanawiać, czy określenie
„polskie obozy śmierci” aby na pewno nie jest trafne.

Ze strefy poświęconej reżimowi Piłsudskiego płynnie przechodzimy do izby dedykowanej… japońskiemu imperializmowi.
Trudno pojąć, dlaczego zdecydowano się właśnie na taki układ sal.
W muzeum jest jeszcze wiele innych zaskakujących miejsc. Miejsce
poświęcone Irenie Sendlerowej znajduje się w ciemnym kącie, obok
hydrantu. Rotmistrz Pilecki zasłużył zdaniem twórców wystawy na trzy
więzienne fotografie i krótką wzmiankę. Dla św. Maksymiliana Kolbego
w ogromnym gmachu nie znaleziono miejsca. Postać Jana Karskiego świeci
w gablocie, gdzieś na drugim planie. Holokaust odzwierciedlono piękną
instalacją składającą się z setek fotografii – wizerunków wymordowanych
Żydów. Opis polskiej partyzantki umieszczono w jednej linii z opisem
partyzantki radzieckiej. Za wyjątkowo przejmującą uznać trzeba salę
poświęconą jeńcom radzieckim, w której zdjęcia współbrzmią
ze wzruszającymi śpiewami cerkiewnymi. Wycieczkę po muzeum podsumowuje
film przedstawiający ujęcia z konfliktów, do których dochodziło po 1945
r., znane postaci XX w. opatrzone przebojowym
otworem „House of the Rising Sun” traktującym o domu uciech w Nowym
Orleanie, który był zgubą wielu młodych chłopców… Bez komentarza

Marta Kaczyńska.

NSA przyznaje rację ministerstwu kultury ws. Muzeum II Wojny Światowej. Skargi Gdańska i byłego dyrektora oddalone

"W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego żadna z wniesionych w sprawie skarg kasacyjnych nie zasługiwała na uwzględnienie". napisano w komunikacie Ministerstwa Kultury wyjaśniając, że NSA wydał postanowienie w tej sprawie 7 września.

Tym
samym, jak wskazał resort kultury, „Naczelny Sąd Administracyjny uznał
słuszność decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego dotyczącej
jego wyłącznych kompetencji w sprawie połączenia Muzeum II Wojny
Światowej w Gdańsku oraz Muzeum Westerplatte i Wojny 1939, czym
jednoznacznie przesądził o prawidłowości dotychczasowych działań resortu
kultury i jednocześnie błędnej argumentacji Rzecznika Praw
Obywatelskich oraz Gminy Miasta Gdańska i Pawła Machcewicza”.

Magdalena Skorupka-Kaczmarek, rzecznik prasowa prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza, poinformowała w poniedziałek PAP, że miasto zajmie stanowisko w tej sprawie po otrzymaniu uzasadnienia decyzji NSA.

MIIWŚ
w Gdańsku zostało utworzone w 2008 r. Budowa obiektu trwała od 2012
do 2016 r.; muzeum zostało otwarte 23 marca 2017 r. Wiosną 2016 r.
ministerstwo kultury zapowiedziało, że planuje połączyć to muzeum z -
powołanym przez siebie w grudniu 2015 r. Muzeum Westerplatte i Wojny
1939 r. 6 września 2016 r. minister kultury wydał stosowne zarządzenie
zapowiadające połączenie. Nowa instytucja kultury - Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku - powstała 6 kwietnia 2017 r. w wyniku połączenia gdańskich placówek: Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku oraz Muzeum Westerplatte i Wojny 1939.

Resort
uzasadniał tą decyzję względami „organizacyjnymi, finansowymi
i merytorycznymi”. Wskazywał, że oba muzea mają „zbliżony profil
działalności, a ich połączenie pozwoli zoptymalizować koszty
przeznaczane z budżetu państwa na ich funkcjonowanie oraz zwiększyć
potencjał rozwojowy, a tym samym wzmocnić ich pozycję na muzealnej mapie
Polski i świata”.

Gliński odpowiada na list otwarty ws. Muzeum II WŚ: "Nie sprzedaję żadnej ideologii, ja mówię o elementarnej…

"Jak starzy pieniacze - przegrali już Panowie wszystkie możliwe
sądowe potyczki, a wciąż nie potrafią Panowie zaakceptować
rzeczywistości".

po  lekturze listu skierowanego do  mnie, rozesłanego do  mediów,
muszę z  przykrością stwierdzić, że po raz kolejny dopuszczają się
Panowie dezinformowania opinii publicznej w  kwestii wystawy Muzeum II Wojny
Światowej. List swój oparli Panowie na tyleż błędnym, co  mającym
dezawuować adwersarza w  oczach czytelnika założeniu, że  nie zwiedziłem
rzeczonej wystawy. Skąd i po co taka teza, do której odwołujecie się
aż trzykrotnie w krótkim liście? Mam nadzieję, że raczej
z zacietrzewienia niźli ze złej woli. W Muzeum oczywiście byłem
i wystawę obejrzałem. I – uprzedzam zarzuty – nie po kryjomu, a w zwykły
dzień pracy; wiele postronnych osób do mnie podchodziło i z wieloma
wymieniałem uwagi. I w pełni podtrzymuję to, co napisałem.

W jaki
sposób prezentowana jest na wystawie Irena Sendlerowa czy rotmistrz
Pilecki, każdy może naocznie sprawdzić. Nie dyskutujmy o oczywistych
faktach. Rola polskiego Kościoła w czasie II wojny
światowej jest na wystawie ewidentnie „schowana” (o czym niżej),
podobnie jak brak jest zdecydowanego podkreślenia „wyjątkowości
polskiego doświadczenia II wojny światowej”, co w polskim muzeum, wydaje się, powinno być oczywiste.

Piszą
Panowie, że jako przykład tego „doświadczenia” podaję Polskie Państwo
Podziemne, a ono na wystawie jest prezentowane (nigdy nie twierdziłem,
że nie jest), ale nie odnoszą się Panowie do  innych aspektów i 
wymiarów owej „wyjątkowości”, które nie znalazły należytego miejsca
na wystawie. Dlaczego? Tego do końca nie wiem. Wiem jednak, bo dla
każdego uważnego obserwatora staje się to  jasne po  obejrzeniu wystawy,
w  jaki sposób „udało się” Panom – świadomie bądź nie, ale
najprawdopodobniej w konsekwencji przyjęcia określonych założeń
ideologicznych – wykrzywić obraz polskiego doświadczenia wojennego.

Odpowiedź
jest banalna i leży w dwuwarstwowej strukturze prezentacji. Ekspozycja
została zaprezentowana poprzez to, co  uderza widza na  pierwszy rzut
oka, co  jest najbardziej widoczne, co buduje podstawowe skojarzenia
i kształtuje pamięć o wizycie w muzeum, ale także – dodatkowo niejako -
poprzez treści dopowiadane, prezentowane gdzieś z boku, na mniejszych
planszach, mniejszym drukiem, „za hydrantem”, a przede wszystkim
schowane w zasobie elektronicznym, który widz musi uruchomić odpowiednim
przyciskiem czy dotykiem. Problem w tym, że w 99 proc. przypadków
zwiedzający wynoszą z muzeum treści z pierwszej warstwy wrażeń, a  tylko
nieliczni wgłębiają się bardziej w  nieznane fakty i  zagadnienia
historyczne, których poznanie wymaga większej ilości czasu
i pogłębionej analizy.

Dobrym przykładem zadziwiających
konsekwencji przyjęcia tej „techniki przekazu” jest np. zestawienie
ponurej sali faszyzmu z nieomal wesołą , propagandową salą komunizmu.
Inny zadziwiający przekaz to liczebne zrównanie polskiego ruchu oporu
z francuskim (według Panów liczyły one 35-40  tys. żołnierzy, gdy
sowiecki -aż  500 tys.), czy zestawienie Powstania Warszawskiego z 
paryskim i  słowackim. Dopiero wnikając głębiej, można ewentualnie
doszukać się jakichś różnic…

Zarzucają mi  Panowie „ideologizację historii”. Cóż mogę powiedzieć - złodziej krzyczy: „łapać złodzieja!”. Ja  nie sprzedaję żadnej ideologii, ja  mówię o  elementarnej prawdzie historycznej: który ruch oporu w  czasie II 
wojny światowej był silniejszy: polski czy francuski?! Kto stawił opór
Hitlerowi, a kto się poddał Niemcom po dwóch tygodniach? To Panowie
zrealizowali muzealny projekt ideologiczny tzw. „europejskiej wersji
historii”. W Polsce. Za  prawie pół miliarda złotych. W sytuacji, gdy
jednocześnie Wasi mocodawcy zrezygnowali z budowy Muzeum Historii Polski
i Muzeum Westerplatte. Dlaczego? Panowie z tytułami naukowymi nie
potrafią połączyć tych prostych faktów?

I jeszcze jedno:
znowu straszą Panowie sądami. Tym razem za zmianę wystawy. Litości! Jak
starzy pieniacze - przegrali już Panowie wszystkie możliwe sądowe
potyczki, a wciąż nie potrafią Panowie zaakceptować rzeczywistości.
Minister kultury i dziedzictwa narodowego nie tylko może, ale przede
wszystkim ma obowiązek bronić prawdy historycznej i dlatego, według
informacji dyrekcji Muzeum, wystawa będzie zmieniona w tych miejscach,
gdzie jej przekaz odchodzi od prawdy. Nie chcemy w Polsce drugiego Domu
Historii Europejskiej.

Z poważaniem,

Piotr Gliński

Warszawa,
19 września 2017 r. Odpowiedź na list otwarty prof. dr. hab. Pawła
Machcewicza, dr. hab. Piotra M. Majewskiego, dr. Janusza Marszalca, dr.
hab. Rafała Wnuka, opublikowany na łamach „Gazety Wyborczej” pt. „Pan
kłamie, Panie Premierze” 13 września 2017 r.

Są już pierwsze zmiany w wystawie głównej Muzeum II WŚ. Przywrócono pamięć o prześladowaniu Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku

Rzecznik placówki poinformował, że pojawią się również
informacje o "operacji antypolskiej NKWD" i zostanie rozbudowana
opowieść o rotmistrzu Pileckim.

Rzecznik prasowy Muzeum II Wojny Światowej (MIIWŚ) Aleksander Masłowski poinformował PAP, że wprowadzona w piątek zmiana dotyczy jednego ze stanowisk multimedialnych w strefie opowiadającej o Wolnym Mieście Gdańsku.
Rzecznik wyjaśnił, że do dwóch zakładek traktujących o prześladowaniu
Żydów, dodane zostały cztery kolejne zakładki opowiadające
o prześladowaniu Polonii.

Z bliżej nieznanych nam
względów ta opowieść nie uwzględniała informacji o prześladowaniach
ludności polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku, choć prześladowania dotykały
Polonii częściej niż ludności żydowskiej, a od pewnego momentu, kiedy
to Żydzi w znakomitej większości wyjechali z Gdańska, prześladowania
te skupiły się tylko na ludności polskiej

— powiedział PAP Masłowski.

Masłowski poinformował, że do końca grudnia w części wystawy
opowiadającej o totalitaryzmie sowieckim mają pojawić się informacje
o „operacji antypolskiej NKWD”.

To uzupełnienie
ma na celu uświadomienie zwiedzającym, że sowiecki terror wobec Polaków
nie zaczął się bynajmniej 17 września 1939 roku, ale znacznie wcześniej

— powiedział PAP Masłowski.

Poinformował, że w planach jest też rozbudowanie opowieści o rotmistrzu Witoldzie Pileckim.

Dziś
potraktowany jest on w sposób absolutnie niesatysfakcjonujący zarówno
dla Muzeum, jak i dla licznych zwiedzających, którzy sygnalizują nam
potrzebę zmian

— powiedział PAP
Masłowski wyjaśniając, że „dziś cała opowieść o rotmistrzu Pileckim
znajduje się w części jednego ze stanowisk poświęconych
obozom koncentracyjnym”.

Pilecki działał także przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości, w okresie międzywojennym, w czasie II wojny
światowej i po jej zakończeniu. Sprowadzenie narracji o nim
do opowieści o tworzeniu przez niego konspiracji w niemieckich obozach
koncentracyjnych to jest stanowczo za mało. Dlatego będziemy
tą opowieść rozbudowywać

— powiedział Masłowski.

Wyeksponowane zostaną także informacje dotyczące odznaczeń Sprawiedliwi wśród Narodów Świata.

Ta informacja
jest dziś na wystawie wręcz schowana. Zamierzamy doprowadzić do tego,
żeby informacja mówiąca o tym, że to właśnie Polacy są najliczniejszą
grupą narodową wśród tych, którzy z narażeniem własnego życia ratowali
Żydów w czasie II wojny światowej, pojawiła się na wystawie w skali odpowiedniej dla znaczenia tego faktu w historii Polski

— powiedział PAP Masłowski.

Dodał,
że na wystawie głównej pojawi się też część traktująca o świętym
Maksymilianie Kolbe „jako symbolowi złamania obozowego terroru”.

W części
wystawy opowiadającej o niemieckich obozach koncentracyjnych pojawi się
także miejsce, w którym będzie można poznać historię prześladowań
polskiego duchowieństwa w okresie II wojny światowej” - wyjaśnił Masłowski.

Poinformował,
że w planach jest też rozbudowanie opowieści o Cichociemnych oraz
naniesienie zmian na tablicy pokazującej liczbę ofiar II wojny światowej.

Dziś
przedstawione są tam liczby bezwzględne, które powodują że osoba nie
orientująca się w sprawie może dojść do wniosku, iż straty polskie były
dopiero na którymś miejscu. My zamierzamy zmienić liczby bezwzględne
na procentowy stosunek liczby ofiar do całej populacji

— powiedział PAP Masłowski.

Wyjaśnił, że wymienione zmiany mają zostać wprowadzone do końca roku, a później można się spodziewać kolejnych. Pytany przez PAP
o treść zleconych przez dyrekcję Muzeum ekspertyz prawnych dotyczących
zmian w wystawie, Masłowski poinformował, że „zmiany w wystawie głównej
wprowadzone zostaną w oparciu o ekspertyzy prawne zlecone przez obecną
dyrekcję placówki”.

Pomnik rtm. Pileckiego przed Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku? Publiczna deklaracja dyrektora placówki

Radykalne zmiany w Muzeum II Wojny Światowej OGLĄDAJ NA ŻYWO!

Trwa konferencja dyrekcji muzeum dotycząca zmian w ekspozycji.

Adamowicz i Pomaska manifestowali przed Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. Domagają się przywrócenia unijnych flag

"Wzywamy dyrektora Muzeum II Wojny Światowej, by się z tego
wytłumaczył i by przywrócił flagę Gdańska i Unii Europejskiej przed
Muzeum".

Prof. Machcewicz działał na szkodę Muzeum II WŚ? Rzecznik placówki: "Podpisał aneks rozwiązujący porozumienie między…

"O podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę Muzeum II
Wojny Światowej w Gdańsku zawiadomił prokuraturę dyrektor tej placówki".

W ostatnich dniach media informowały, że Prokuratura Okręgowa w Gdańsku i CBA prowadzą postępowanie dotyczące popełnienia przestępstwa na szkodę Muzeum II Wojny
Światowej w Gdańsku. Obie instytucje potwierdzały ten fakt, ale
odmawiały ujawnienia jakichkolwiek szczegółów związanych ze sprawą. CBA poinformowało tylko w środę, że tego dnia zabezpieczyło pewne dokumenty w gdańskim magistracie.

W czwartek rzecznik prasowy Muzeum II Wojny Światowej (MIIWŚ) w Gdańsku Aleksander Masłowski rozesłał do mediów oświadczenie, w którym wyjaśnił, że to dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku dr Karol Nawrocki złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę placówki.

Zawiadomienie
to związane było z faktem rozwiązania porozumienia zawartego w 2009 r.
pomiędzy Muzeum a miastem Gdańsk, dotyczącego szerokiego zakresu
współpracy. Rozwiązanie porozumienia nastąpiło w dniu 4 kwietnia 2017
r., a więc w czasie, kiedy Muzeum kierował jeszcze ówczesny dyrektor
prof. Paweł Machcewicz, który podpisał aneks rozwiązujący porozumienie,
naszym zdaniem działając tym samym na szkodę zarządzanej przez
siebie instytucji

— napisał w oświadczeniu Masłowski.

Dodał,
że „brak formalnego porozumienia pomiędzy Muzeum a miastem ogranicza,
a miejscami wręcz uniemożliwia podejmowanie przez Muzeum działań
dotyczących zagospodarowania miejsca tak ważnego dla polskiej historii
jakim jest pole bitwy na Westerplatte, powoduje także liczne inne
utrudnienia we współpracy pomiędzy Muzeum a miastem”.

Rozwiązanie porozumienia potwierdzała w środę w rozmowie z PAP
rzecznik prasowa prezydenta Gdańska Magdalena Skorupka-Kaczmarek.
Wyjaśniała, że chodzi o umowę, w której magistrat i Muzeum
„zobowiązywały się do realizacji wszelkich przedsięwzięć o charakterze
historycznym, muzealnym i patriotycznym związanych z obroną Westerplatte
lub realizowanych na polu bitwy Westerplatte”.

Rzecznik dodała, że umowa ta, wraz z aneksem, została udostępniona funkcjonariuszom CBA,
którzy w środę zjawili się w gdańskim magistracie. Dodała,
że funkcjonariusze byli zainteresowani - w jej opinii, głównie aneksem
rozwiązującym umowę.

Idea utworzenia w Gdańsku MIIWŚ
narodziła się na przełomie 2007 i 2008 r. Budowę siedziby ukończono
na przełomie 2016 i 2017 r. Wystawa główna placówki została udostępniona
dla zwiedzających w marcu br. W kwietniu, na skutek decyzji podjętych
przez ministerstwo kultury dotychczasowe szefostwo MIIWŚ
zastąpił nowy zespół z Karolem Nawrockim jako dyrektorem. Gdański
samorząd wielokrotnie krytykował decyzje dotyczące zmiany kierownictwa
placówki, konsekwencją czego były też zmiany na wystawie głównej
poczynione przez nową dyrekcję MIIWŚ.

Koniec współpracy między Gdańskiem a Muzeum II Wojny Światowej? Trwa spór o pole bitwy na Westerplatte

O
podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę Muzeum II Wojny
Światowej w Gdańsku zawiadomił prokuraturę dyrektor tej placówki -
poinformowało w czwartek MIIWŚ dodając, że rzecz dotyczy rozwiązania
porozumienia o współpracy między placówką a miastem Gdańsk.

CBA w gdańskim ratuszu. Pomaska: Mamy do czynienia z zastraszaniem samorządowców

Posłowie
Platformy Obywatelskiej chcą wyjaśnień od szefa MSWiA Mariusza
Błaszczaka i ministra koordynatora służb specjalnych Mariusza
Kamińskiego w sprawie środowego wejścia CBA do gdańskiego ratusza.

Spór o Muzeum II Wojny. Przesłuchanie prezydenta Gdańska

Paweł Adamowicz stawił się w prokuraturze. więcej

Wiceminister Sellin o Domu Historii Europejskiej na forum UE

21-11-2017

Wiceminister kultury Jarosław Sellin 21 listopada br. uczestniczył w
posiedzeniu Rady UE ds. edukacji, młodzieży, kultury i sportu w
Brukseli. Podczas spotkania - na wniosek strony polskiej – wiceminister
przedstawił stanowisko Polski ws. ekspozycji w Domu Historii
Europejskiej w Brukseli.

Kontrowersyjna wystawa fałszująca historię Polski

- Uważamy, że powinno dojść do bardzo daleko idącej korekty
narracyjnej w tym Domu Historii Europejskiej – powiedział wiceminister
kultury Jarosław Sellin  po spotkaniu unijnych ministrów
odpowiedzialnych za kwestie kultury.

Wiceminister Sellin podkreślił, że z wystawy w Domu Historii
Europejskiej nie dowiemy się np. o tym, że istnieli tacy ludzie jak
William Szekspir, Johann Goethe czy Fryderyk Chopin. Podkreślił, że
chrześcijaństwo jest tam przedstawione jako źródło wyłącznie opresji.

- Nie ma nic pozytywnego związanego z chrześcijaństwem - przekonywał
wiceminister kultury. Dodał, że w ekspozycji w Domu Historii
Europejskiej "naród jest napiętnowany jako idea, która doprowadziła
wyłącznie do nieszczęść, a nie dostrzega się, że ma ona pozytywne
konotacje, zwłaszcza w kulturze".

Podczas posiedzenia Rady UE ds. edukacji, młodzieży, kultury i sportu
wiceminister Jarosław Sellin zwrócił się do ministrów kultury
pozostałych państw członkowskich, by zainteresowali się narracją wystawy
w Domu Historii Europejskiej, a także zajęli stanowisko w tej sprawie.
Minister kultury Łotwy Dace Melbarde wsparła stanowisko Polski w tej
sprawie i zwróciła uwagę m.in. na dysproporcje w ocenie komunizmu i
faszyzmu. Zdaniem niektórych krytyków ta pierwsza ideologia nie została
odpowiednio skrytykowana.

- Komunizm w Domu Historii Europejskiej jest nieudanym, ale dosyć
szlachetnym eksperymentem (...). Doświadczenia nasze czy Łotyszy są w
tej materii odmienne - zauważył minister Sellin.

List wicepremiera prof. Glińskiego do przewodniczącego Parlamentu Europejskiego

Polskie władze oczekują, że inicjatywę w tej sprawie podejmie
przewodniczący Parlamentu Europejskiego Antonio Tajani, który sprawuje
pieczę nad placówką.

We wrześniu br. wicepremier, minister kultury i dziedzictwa
narodowego prof. Piotr Gliński skierował do przewodniczącego Parlamentu
Europejskiego - Antonio Tajaniego, pismo, w którym zwraca uwagę na
bardzo kontrowersyjną, wręcz skandaliczną w swej treści prezentację
historii Europy w placówce kulturalnej, która powstała pod patronatem i
ze środków Parlamentu Europejskiego. Kopie tego pisma zostały również
wysłane do wszystkich ministrów ds. kultury krajów Unii Europejskiej.

Wiceminister Jarosław Sellin powiedział, że Tajani powinien zebrać
uwagi zgłoszone przez ministrów kultury państw UE i zaproponować
rozwiązania.

- Tak ta wystawa nie powinna wyglądać. Ona fałszuje historię Europy – zaznaczył wiceminister kultury.

Polskie władze oczekują, że szef PE zaproponuje plan działań mający na celu zmianę treści wystawy.

Krytyka wystawy przez różne środowiska

Krytycznie do ekspozycji w Domu Historii Europejskiej w Brukseli
odnieśli się też historycy podczas wrześniowej debaty zorganizowanej w
PE przez PiS. Badacze z kilku krajów wskazywali na ignorowanie
chrześcijańskich korzeni Europy, niedostateczną krytykę komunizmu,
uproszczenia i wiele pominięć na temat Europy Środkowej.

Platforma Europejskiej Pamięci i Sumienia, której założycielami ze
strony Polski są Instytut Pamięci Narodowej oraz Muzeum Powstania
Warszawskiego, zarzuca ekspozycji neomarksistowskie interpretacje
historyczne.

Pomysł utworzenia Domu Historii Europejskiej zaprezentował były
przewodniczący PE Hans-Gert Poettering w 2007 r. Placówka znajduje się w
centrum europejskiej dzielnicy Brukseli, w odnowionym budynku im.
Eastmana w Parku Leopolda. Wystawa, na którą wstęp jest bezpłatny,
dostępna jest w 24 językach urzędowych Unii Europejskiej.

 

List wicepremiera prof. Piotra Glińskiego do przewodniczącego Parlamentu Europejskiego Antonio Tajaniego TUTAJ

http://www.mkidn.gov.pl/pages/posts/wystawa-narusza-prawde-historyczna-n...

Dyrektor MIIWŚ o roli prof. Machcewicza: "Zerwali umowę, żeby zrobić Muzeum i sprawę Westerplatte klientem Adamowicza"

"Moja wizja Westerplatte mimo krótkiego czasu jest niemal gotowa. W przyszłym roku zaprezentujemy ją opinii publicznej".

Były dyrektor Muzeum II Wojny Światowej skarży się na wizytę CBA w domu. Biuro: To standardowe, codzienne działanie

Jarosław Kurski
Dziś CBA puka do Machcewicza. Do kogo zapuka jutro?

http://wyborcza.pl/7,75968,22715520,dzis-cba-puka-do-machcewicza-do-kogo...
Profesor nie uprawia polityki
historycznej, stawia się ministrom. A co gorsza, uparcie nie chce
zamilknąć. Trzeba więc wysłać sygnał wszystkim, którzy chcieliby iść w
jego ślady: bójcie się. Jutro możemy przyjść do ciebie

Mordercy i terroryści zrównani ze świętymi męczennikami. Skandaliczna wystawa w Berlinie

W Berlinie otwarto wystawę „Muzeum Męczenników”.
Przedstawiono na niej islamskich zamachowców z Paryża, Nowego Jorku,
Moskwy jako męczenników. Obok znajdują się wizerunki m.in. św.
Maksymiliana Kolbego.

W galerii Bethanien w Berlinie, można oglądać wystawę „Muzeum
Męczenników”. Jej Twórcami są „artyści” ze Skandynawii . W zeszłym roku
tę samą wystawę pokazano w Danii.

Ekspozycja ma pokazywać ludzi, którzy zginęli za swoją wiarę.

Dlatego obok wizerunku polskiego świętego Maksymiliana Kolbego czy
świętej Apolonii z Aleksandrii umieszczono m. in. wizerunki terrorysty
Ismaela Omara Mustafy czy też zamachowca Mohammeda Atty.

Ten ostatni pilotował on 11 września 2001 r. jeden z samolotów uderzających w wieże World Trade Center w Nowym Jorku.

Autorzy tłumaczą, że chcą w ten sposób pokazać współczesnego
męczennika w różnych kontekstach. Ich zdaniem także islamscy terroryści
są męczennikami, bo zginęli za swoją wiarę.

Ekspozycja już została uznana przez niemieckie media za bardzo
kontrowersyjną. W jednej z pierwszych recenzji „Berliner Zeitung”
ocenił, że „wolność artystyczna” posunęła się za daleko.

– Skandaliczna i pozbawiona smaku wystawa jest finansowana z kieszeni podatnika – pisze niemiecki serwis „JournalistenWatch”.

Organizatorem wystawy jest działające od 2006 r. stowarzyszenie
„Nordwin”, finansowane ze środków budżetowych Berlina. Także budynek, w
którym mieści się galeria Bethanien, należy do miasta.

Sprawa Muzeum II WŚ jak w soczewce skupia istotę sporu między III a IV RP. Czego chce CBA od Machcewicza? O co…

Chodzi o umowę o współpracy magistratu gdańskiego z Muzeum II
WŚ i aneks, na mocy którego muzeum straciło prawo do korzystania z
miejskich gruntów na Westerplatte.

Powołano radę Muzeum II Wojny Światowej z udziałem przedstawicieli IPN – Gdańsk, 9 lutego 2018
9 lutego 2018 roku minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński powołał Radę Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. Rada składa się z 14 osób, a jej celem jest nadzorowanie „powinności wobec zbiorów i społeczeństwa”.

Wśród członków Rady Muzeum jest dwóch pracowników Oddziału IPN w Gdańsku: prof. Mirosław Golon (dyrektor oddziału) i dr hab. Piotr Niwiński (pracownik Oddziałowego Biura Badań Historycznych). Ponadto zasiadają w niej przedstawiciele Kolegium IPN: prof. Andrzej Nowak, prof. dr hab. Tadeusz Wolsza i dr hab. Sławomir Cenckiewicz.

Muzeum II Wojny Światowej
to niezwykle ważna instytucja kultury o znaczeniu międzynarodowym, co
wynika nie tylko z niezwykle ważnej historycznie tematyki ekspozycji i
gigantycznych rozmiarów (to jedno z największych nowych muzeów w
Europie), ale także z nadal trwających na świecie ataków wrogów Polski,
którzy próbują fałszować historię największej tragedii w tysiącletnich
dziejach Polski, a także zakłamują, marginalizują lub nawet przemilczają
wielomilionowe straty osobowe Polski, która była w całym XX wieku
najbardziej skrzywdzonym państwem Europy w wyniku masowego ludobójstwa dokonanego głównie przez Niemców i Sowietów oraz w wyniku niewyobrażalnej wręcz skali rabunku jej zasobów ekonomicznych.

Projekt „Trudne powroty, ciężkie
wybory” to jeden ze wspólnych projektów edukacyjnych, zrealizowanych
przez Muzeum II Wojny Światowej i Instytut Pamięci Narodowej (2017 r.)

https://www.ipn.gov.pl/pl/aktualnosci/46996,Powolano-rade-Muzeum-II-Wojny-Swiatowej-z-udzialem-przedstawicieli-IPN-Gdansk-9-.html

Były dyrektor Muzeum II Wojny Światowej skarży się na Polskę. Prof. Machcewicz złożył pozew do Europejskiego Trybunału Praw…

W kwietniu ub.r. minister kultury powołał formalnie do życia nową
placówkę powstałą z połączenia dwóch gdańskich muzeów - Muzeum
Westerplatte i Wojny 1939 r. oraz Muzeum II Wojny
Światowej. W efekcie tej decyzji funkcję dyrektora stracił Machcewicz,
który był także jednym z twórców wystawy głównej placówki, a nowa
dyrekcja zapowiedziała liczne zmiany na ekspozycji, z których część już
wprowadzono. Machcewicz zaskarżył decyzję o połączeniu Muzeów, Naczelny
Sąd Administracyjny orzekł jednak, że działania resortu kultury były
podjęte na podstawie wewnętrznych rozporządzeń i jako takie nie
podlegają ocenie sądu administracyjnego.

We wtorek Machcewicz poinformował PAP, że złożył w tej sprawie skargę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPC).

Porusza
ona dwie kwestie. Po pierwsze odmówiono mi prawa do sądu w Polsce. Taka
była logika i konsekwencja orzeczenia Naczelnego Sądu
Administracyjnego, który stwierdził że cały spór prawny jest poza jego
kognicją. W związku z tym działania ministra kultury, które doprowadziły
do likwidacji kierowanego przeze mnie Muzeum oraz przerwania przed
czasem mojej kadencji, nie podlegały ocenie sądowej. Narusza
to podstawowe prawa obywatelskie każdego polskiego obywatela -
prawo do sądu

— powiedział PAP Machcewicz.

Dodał, że drugą kwestią, jaka została podniesiona w skardze do ETPC było „naruszenie prawa do swobody wypowiedzi, wolności nauki i działalności kulturalnej”.

W tym
aspekcie skarga dotyczy różnych nieprawdziwych zarzutów podnoszonych
wobec wystawy oraz kampanii, jaką przeciwko mnie prowadzono. Skarga
przywołuje różne ataki na mnie i publiczne wypowiedzi ministra kultury,
wypowiedzi nieprawdziwe, godzące w wolność badań naukowych, wolność
słowa i twórczości artystycznej

— powiedział PAP Machcewicz.

Dodał,
że w skardze przywołano dwa artykuły Europejskiej Konwencji o Ochronie
Praw Człowieka i Podstawowych Wolności - artykuł 6., mówiący o prawie
do rzetelnego procesu sądowego oraz art. 10., mówiący o prawie
do wolności wyrażania opinii.

O złożeniu skargi poinformowała wtorkowa „Gazeta Wyborcza”. Machcewicz powiedział PAP, że skarga została złożona w ETPC przed kilkoma tygodniami. Przypomniał, że w styczniu on oraz trzech pozostałych autorów wystawy głównej Muzeum II Wojny
Światowej złożyli w Sądzie Okręgowym w Gdańsku pozew dotyczący ochrony
praw autorskich. Pozew ten związany jest ze zmianami dokonanymi na
ekspozycji po tym, jak Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
połączyło gdańskie placówki i wyznaczyło nowego dyrektora Muzeum.

MIIWŚ
w Gdańsku zostało utworzone w 2008 r. Budowa obiektu trwała od 2012
do 2016 r.; muzeum zostało otwarte 23 marca 2017 r. Wiosną 2016 r.
ministerstwo kultury zapowiedziało, że planuje połączyć to muzeum z -
powołanym przez siebie w grudniu 2015 r. - Muzeum Westerplatte i Wojny
1939 r. Do powołania nowej instytucji ostatecznie doszło 6 kwietnia
2017 r.

Resort uzasadniał swoją decyzję względami
„organizacyjnymi, finansowymi i merytorycznymi”. Wskazywał, że oba muzea
mają „zbliżony profil działalności, a ich połączenie pozwoli
zoptymalizować koszty przeznaczane z budżetu państwa na ich
funkcjonowanie oraz zwiększyć potencjał rozwojowy, a tym samym wzmocnić
ich pozycję na muzealnej mapie Polski i świata”.

Zażalenie na zarządzenie zapowiadające połączenie placówek, a potem także samo połączenie, złożyli - obok b. dyrektora Muzeum II Wojny Światowej, miasto Gdańsk i Rzecznik Praw Obywatelskich. Skarżący zarzucali MKiDN m.in., że podjęło decyzję bez koniecznej - ich zdaniem - konsultacji z Radą ds. Muzeów. WSA przyjął zażalenie do rozpatrzenia, ale 5 kwietnia ub.r. NSA orzekł, że WSA nie jest właściwą instytucją do oceny zarządzenia resortu kultury.

"Wyborcza" na tropie skandalu! "Dyrekcja Muzeum II Wojny robi z Polaków ofiary i bohaterów"

Absurdalny tytuł długo nie wytrzymał. Redaktorzy szybko zmienili go na następujący:

Dyrekcja Muzeum II Wojny wprowadziła kolejne zmiany w wystawie. „To niemoralne manipulacje”

Cóż
to za manipulacje? Jak czytamy w tekście „Wyborczej”, problemem
są zmiany w wystawie głównej. Zdjęto tablicę na której podawano
statystyczną liczbę ofiar wojny w poszczególnych krajach i dodano
wielkoformatowe zdjęcie rodziny Ulmów – Polaków, którzy ratowali Żydów
w czasie wojny.

Jak się okazuje, informacje o liczbie
ofiar nie znika z Muzeum. Chodzi jedynie o stworzenie nowej,
czytelniejszej odsłony, w której Sowieci i Niemcy nie będą przedstawiani
jako największe ofiary wojny. Ta zmiana, wraz z dodaniem zdjęcia
rodziny Ulmów, nie podoba się byłemu dyrektorowi Muzeum
Pawłowi Machcewiczowi.

Dla mnie takie
zaburzenie narracji wystawy jest instrumentalnym wykorzystywaniem
Sprawiedliwych, żeby całkowicie odciągnąć uwagę zwiedzających
od zupełnie innych postaw wobec Żydów. Tak właśnie w marcu 1968 r.
robili komuniści. To oburzające

– mówi Machcewicz „Wyborczej”.

Pierwsze urodziny Muzeum II Wojny Światowej. W piątek, 6.04.2018 ...

 Pierwsze urodziny Muzeum II Wojny Światowej - konferencja Jarosław Sellin i Karol Nawrocki. Najpierw urodzinowy tort, a potem prezentacja nowego "eksponatu
roku": pochodzącego z 1945 roku - i nadal sprawnego! - amerykańskiego
samochodu Dodge WC 52, który najprawdopodobniej wziął udział w ...

http://muzeum1939.pl/pierwsze-urodziny-muzeum-ii-wojny-swiatowej/aktualn...

Minął
rok, odkąd Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku połączyło się z Muzeum
Westerplatte i Wojny 1939 roku. Z okazji rocznicy odbyło się pierwsze
posiedzenie rady muzeum.

A to dobre! Prof. Machcewicz dzieli się z "Wyborczą" wrażeniami z Muzeum II WŚ: "To było dojmujące uczucie gwałtu"

W rozmowie z „Wyborczą” przywołuje swoją pierwszą wizytę w placówce
od momentu, w którym przestał być jej szefem. Machcewicz odwiedził
Muzeum wraz z naukowcami z Niemiec.

Cieszyłem się,
że mogłem po siedmiu miesiącach zobaczyć znowu wystawę główną, ale było
to bardzo nieprzyjemne uczucie. Zanim doszedłem do ostatniej sali,
usłyszałem bardzo inwazyjny dźwięk filmu IPN. To było dojmujące uczucie gwałtu, którego dokonano na wystawie

– stwierdził historyk.

Przekonuje,
że Donald Tusk nie wpływał na jego pracę jako dyrektora. Przy okazji
Machcewicz próbuje wbić szpilę śp. prezydentowi Lechowi Kaczyńskiemu.

Tusk
nie próbował uczynić z Muzeum swojego sztandarowego przedsięwzięcia,
jak robił to Lech Kaczyński z Muzeum Powstania Warszawskiego. Od wyjazdu
do Brukseli jest poza polską polityką

– powiedział.

Jego zdaniem, partia rządząca chce „podporządkowania” Muzeum Auschwitz i „Polin”.

PiS
cechuje autorytarna tendencja do podporządkowywania sobie wszystkich
instytucji kultury, więc teraz przychodzi pora na Muzeum Auschwitz
i Muzeum Historii Żydów Polskich „Polin”, choć w tym drugim przypadku
będzie to bardzo trudne

– mówił Machcewicz.

Przekonywał też, że rzekomy atak na Muzeum Historii Żydów Polskich „Polin” wywołuje międzynarodowe oburzenie.

”Wrogie
przejęcie” Polinu byłoby samobójstwem. Ale PiS stał się więźniem
swojego twardego elektoratu. Kaczyńskiemu wydawało się, że może
kontrolować antysemitów i ksenofobów oraz najbardziej radykalne
środowiska prawicy, ale to nie takie proste. Stworzono im atmosferę
bezkarności i rozprawy z liberałami, więc nie chcą dłużej czekać

– stwierdził.

Mly/”Gazeta Wyborcza”

Były dyrektor Muzeum II Wojny Światowej prof. Paweł Machcewicz żali się Niemcom w swojej książce
https://wpolityce.pl/polityka/399272-byly-dyrektor-muzeum-ii-wojny-swiat...
Były dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku prof. Paweł Machcewicz nie odpuszcza. Jest wręcz klasycznym przykładem mentalności tzw. platformersa. Najpierw przyspawał się do stołka i dopiero wyroki sądów oderwały go od stanowiska. W dodatku do dziś jest święcie przekonany, że zbudowane za prawie pół miliarda złotych polskich (z pieniędzy podatnika) MIIWŚ należy do niego podobnie jak wystawa za 40 mln, w której nie pozwala robić żadnych zmian. Oczywiście kiedy przestano słuchać jego lamentów z powodu utraconej posady udał się z grubym na setki stron pozwem do sądu, w którym stara się udowodnić, że on i jego współpracownicy są właścicielami praw autorskich wystawy finansowanej w całości ze Skarbu Państwa.
Proces jak to w Polsce potoczy się co najmniej z pięć lat i zanim zapadnie wyrok nikt już prof. Machcewicza pamiętać nie będzie, ani sprawy, o którą z takim przekonaniem walczył. Ale były dyrektor nie może darować Zjednoczonej Prawicy wygranych wyborów podobnie jak jego przyjaciele z PO i wierny zausznik prezydent Gdańska Paweł Adamowicz. Kilka miesięcy temu w ramach rozpaczliwej walki o powrót na dyrektorski stolec „popełnił” nudną jak flaki z olejem i pełną przekłamań książkę pt. „Muzeum”, którą fascynują się głównie nawiedzone członkinie KOD-u na emeryturze i kilku jego zauszników. By zrobić coś wbrew nowemu kierownictwu oraz tłumom zwiedzających, doprowadził do zerwania umowy z miastem (włodarz grodu nad Motławą i właściciel nie wiedzieć ilu mieszkań oraz kont Adamowicz poszedł mu w tym na rękę), co dziś utrudnia funkcjonowanie placówki. Ale poza drobnymi złośliwościami i wydaniem literackiego knota mimo wszystko powoli odchodził w niepamięć nawet u swoich kolegów z PO. Ale polski profesor i specjalista od historii najnowszej nie zasypia gruszek w popiele. Pomny szlachetnych wzorów jego partii matki postanowił skorzystać z utartych wzorów i poprosić o pomoc naród niemiecki. Cztery miesiące po polskiej premierze Machcewicz tłumaczy wiekopomne dzieło „Muzeum” na język Goethego i Schillera po czym wydaje je teraz w Berlinie. W końcu najwyższy czas, żeby przyjaciele zza Odry dowiedzieli się „prawdy” o tragicznym losie jego i jego placówki w okupowanej przez Prawo i Sprawiedliwość Polsce. Paweł Machcewicz, podczas prezentacji w stolicy Niemiec niemieckojęzycznego wydania swojej książki poprawił jej tytuł. Brzmi on teraz „Bitwa o wojnę. Muzeum Drugiej Wojny Światowej w Gdańsku. Powstanie i spór”. Myślą przewodnią zagranicznego wydania podobnie zresztą jak krajowego jest pogląd o „głębokiej ingerencji politycznej” obecnych władz RP w kształt wystawy, która za jego właśnie sprawą od samego początku w ogóle nie była głęboko polityczna. Prawda natomiast jest taka, że wszystko co robił od początku do końca Machcewicz w Muzeum było podszyte polityką - polityką poprawności politycznej. Składała się na nią polityka historyczna sąsiadów Polski, wreszcie, co szczególnie bolesne, tzw. polityka wstydu, która znalazła swoje liczne przejawy nie tylko w doborze materiału prezentowanego na wystawie, ale w manipulacjach w sposobie jego ukazania. Wystarczy tu przytoczyć prezentację postaw Polaków względem Holokaustu, zaczynającą się od obojętności i wrogości, by na marginesie wspomnieć o „innych” [Polakach], którzy ratowali Żydów.

Zdaniem dr Karola Nawrockiego, obecnego dyrektora MIIWŚ, który zastąpił Machcewicza, jego poprzednik zarzuca mu i nowemu kierownictwu „próbę zmiany wystawy stworzonej przez najwybitniejszych historyków polskich i zagranicznych”.

Zapewne za najwybitniejszego w tym gronie Paweł Machcewicz uznaje samego siebie, a wybitność innych zależy od oceny Pawła Machcewicza

— ironizuje dr Nawrocki.

Abstrahując jednak od kryteriów „wybitności”, cała ta rodzima i międzynarodowa wybitność, poza skandalicznie wykoślawioną wizją II wojny światowej, w której wszyscy cierpią, a kaci zamieniają się miejscami z ofiarami, nie przeszkodziła Pawłowi Machcewiczowi i jego współpracownikom popełnić przy realizacji wystawy dziesiątków błędów merytorycznych („demilitaryzacja Nadrenii przez Hitlera”, polskie zbrojne podziemie o liczebności francuskiej Resistance, 1 września 1944 jako data wybuchu Powstania Warszawskiego i wiele innych). O licznych błędach w pisowni, tłumaczeniach, sposobie ekspozycji, czy opisie eksponatów nie wspominając

— podsumowuje Nawrocki.

Wydanie „Muzeum” akurat po niemiecku świadczy jeszcze o czymś. Gdyby chciał swoim przekazem zrobić międzynarodową karierę, wydałby ją po angielsku. Ale nie po to Machcewicz relatywizował winy Niemców podczas II Wojny Światowej w konstruowanej przez siebie wystawie, żeby dziś nie poprosić o wdzięczność. Przed kim najlepiej się wyżalić za utracone przywileje, za zdruzgotane życie, za kradzież jego dzieła, jak nie u przyjaciół zza Odry. Przecież oni życzą jemu i jego znajomym z Platformy jak najlepiej. Może nawet uda się osobiście wręczyć egzemplarz tego beststelleru oprawiony w czerwoną skórę i złoto Fransowi Timmermansowi, Guy Verhofstadtowi czy samemu Jean Claude Junckerowi, by przy okazji szepnąć parę słów o swoim męczeństwie. W końcu trzeba schwycić byka za rogi, bo przez osiem lat działalności na niwie muzeum z jego inicjatywy przełożono na język obcy zaledwie dwie książki. Próżno by szukać w dziele Machcewicza refleksji nad fatalną lokalizacją inwestycji u zbiegu dwóch cieków wodnych. Dla wystawy i zbiorów umieszczonych 14 metrów pod ziemią powoduje to ogromne zagrożenie zalaniem przy każdej powodziowej sytuacji, których w Gdańsku w ostatnich latach nie brakuje. Jakby tego było mało kanalizacja burzowa i sanitarna umieszczona została tuż nad wystawą i magazynami eksponatów, grożąc w każdej chwili zalaniem nie tylko wodą, ale także fekaliami. Placówka znalazła się ostatnio tylko o krok od tego w trakcie niedawnej awarii przepompowni. Zamiast napisać poradnik pt. „Jak wydać lekką ręką pół miliarda złotych z kieszeni podatnika” Machcewicz poszedł w ślady braci Grimm i wydał dla niemieckiego czytelnika „Baśn o Raju utraconym”.

Prof. Chodakiewicz: Ekspozycję Muzeum II Wojny Światowej trzeba w całości wymienić!