O zbrodniach popularnych i niepopularnych

  W kilku ostatnich latach można zauważyć znaczny wzrost zainteresowania problematyką II Wojny Światowej.  Otwiera się wciaż nowe muzea jej poświęcone i mnożą się historyczne rekonstrukcje bitew i innych wydarzeń.  Wciąż żywa jest też pamięć o licznych zbrodniach popełnionych przez Hitlera i jego nazistów.  Zwłaszcza holocaust Żydów jest wciąż przypominany.  Zapomina się przy tym często, że ostatnie kilkadziesiąt lat obfitowało w jeszcze wieksze masakry, które są jakoś "mniej popularne".

  W pierwszym rzędzie należy tu wspomnieć o licznych zbrodniach spowodowanych przez komunizm.  Ostrożne szacunki z "Czarnej księgi komunizmu" mówią o 100 milionach ofiar tego ustroju.  Tu też panuje dziwna wybiórczość.  Do opinii publicznej przebiła się jakoś wiedza o stalinowskim terrorze i jego 20-40 mln ofiar /Hitler ma na sumieniu ok. 25 milionów/.  Nikt jednak nie zdaje sobie sprawy z tego, ze najwiekszym zbrodniarzem w historii świata jest Mao Tse tung, którego reżim odpowiedzialny jest za co najmniej 65 mln ofiar, czyli za więcej niż Hitler i Stalin razem wzięci.  Pisałam o tym w mojej notce "Niedoceniany zbrodniarz - Mao Tse Tung" (http://www.emerytka.salon24.pl/161550,niedoceniany-zbrodniarz-mao-tse-tung)  Nieuwzględnianie Chińczyków ma jednak dłuższą tradycję.  Japończycy lubią się przedstawiać jako niewinne ofiary bomb atomowych, pomijając milczeniem dziesiatki milionów Chińczyków zabitych przez nich w trakcie wojny japońsko-chińskiej w latach 1936-45.

  Myliłby się jednak ten, kto sądziłby, że ludobójstwo skończyło się ze zmianą rządów w Chinach w 1979 roku.  Teraz sceną najgorszych wydarzeń tego rodzaju stała się Czarna Afryka.  O sytuacji tam panującej wspominałam już w trzech moich notkach "Miliony ofiar walki z rasizmem" (http://www.emerytka.salon24.pl/125601,miliony-ofiar-walki-z-rasizmem), "Afrykańska odyseja" (http://www.emerytka.salon24.pl/158678,afrykanska-odyseja) i "Czy ktoś wie, co to jest koltan?" (http://www.emerytka.salon24.pl/184585,czy-ktos-wie-co-to-jest-koltan) . Walki miedzy Hutu i Tutsi w Ruandzie, wojna domowa w Kongo i starcia w Burundi pochłonęły w latach 1994-2005 około 5-6 milionów ludzi.  Głośna stała się tylko sprawa Ruandy.  Wojna domowa w Kongo trwa zresztą ciągle z wiekszym lub mniejszym natężeniem.  Wojna w Sudanie miedzy muzułmanami a chrześcijanami kosztowała życie co najmniej dwóch milionów osób, konflikt w Nigerii /secesja Biafry/ - około miliona, ofiary walk w Sierra Leone i Liberii liczy się w setkach tysiecy, to samo w Angoli, Etiopii, Erytrei, czy Somalii.  Wojna domowa w Mozambiku - znowu milion zabitych.  Ostatnio bardzo nagłośniono konflikt w Darfurze /Sudan/.  Można śmiało mówić o kilkunastu milionach ofiar wszystkich tych wydarzeń

  Ciekawą sprawą jest to, że większość tych rzezi nikogo nie obchodzi, przynajmniej w momencie, gdu sie odbywają.  Dotyczy to zreszta nie tylko Afryki, ale jest w ogóle charakterystyczne dla wielkich masakr.  Początkowo nikt nie chce w nie uwierzyć.  W Ameryce nikt nie wierzył Karskiemu, gdy opowiadal o zagładzie Żydów, przez dziesiatki lat nie mówiono o zbrodniach komunizmu, do dziś nikogo nie interesuje, co działo się w Chinach.  Dopiero po jakimś czasie, gdy rozmiary zbrodni powoli wychodzą na jaw, zaczynają się rozlegać okrzyki zgrozy i potępienia.  Nic jednak nie mogą one już pomóc.  Zło dawno sie stało.