Godnie uczcić pamięć pomordowanych " skalpy" czerwonych

„Bez ofiary życia kilku tysięcy takich jak Oni, powojenna historia Polski byłaby jakże bardziej zawstydzająca”.
H. Pająk

 "Nie dajmy zginąć poległym"    Zbigniew Herbert

 

 

Koncentracja 5 Brygady Wileńskiej, 7 września 1945 r. - leśniczówka Poświętne. W środku mjr Zygmunt Szendzielarz "Łupaszka", obok z prawej ppor. Władysław Łukasiuk "Młot", pierwszy z prawej stoi ppor. Romuald Rajs "Bury", klęczy z prawej por. Marian Pluciński "Mścisław".

[...] Nie jesteśmy żadną bandą, tak jak nas nazywają zdrajcy i wyrodni synowie naszej ojczyzny. My jesteśmy z miast i wiosek polskich. [...] My chcemy, by Polska była rządzona przez Polaków oddanych sprawie i wybranych przez cały Naród, a ludzi takich mamy, którzy i słowa głośno nie mogą powiedzieć, bo UB wraz z kliką oficerów sowieckich czuwa. Dlatego też wypowiedzieliśmy walkę na śmierć lub życie tym, którzy za pieniądze, ordery lub stanowiska z rąk sowieckich, mordują najlepszych Polaków domagających się wolności i sprawiedliwości.

mjr Łupaszka
Fragment ulotki z marca 1946 roku
autorstwa mjr. Zygmunta Szendzielarza "Łupaszki"

Józef Mackiewicz
fragment z artykułu londyńskich "Wiadomości" z 1947 roku

Dziś tamte wydarzenia określa się enigmatycznie jako „wojnę domową”, aby ukryć ich istotę – fakt, że rok 1944 oznaczał początek sowieckiej okupacji Polski. Tym, którzy tego nie rozumieją, przypominamy słowa Władysława Gomułki, sekretarza KC PPR, wygłoszone na tajnym plenum w dniach 20-21 maja 1945 r.:

"Nie jesteśmy w stanie walki z reakcją przeprowadzać bez Armii Czerwonej. [...] Niesłusznym byłoby żądanie wycofania wojsk [sowieckich]. Nie mielibyśmy swoich sił, aby postawić [je] na ich miejscu."

Potwierdzał to jednoznacznie Franciszek Jóźwiak, komendant główny MO:

"Nie jesteśmy u siebie gospodarzami. Pracują u nas bataliony sowieckie... Władza komunistyczna w Polsce po 1944 r. nigdy nie była suwerenna." Mieczysława Pazderskiego "Szarego" [siedzi w środkowym rzędzie, nadEgzekucja "Inki" i "Zagończyka" żołnierzem z MP-40].

Rozstrzelano ich rankiem 28 sierpnia 1946 r., w asyście lżących ich młodych oficerów lub podoficerów UB.

 Podczas ciężkiego przesłuchania nie podała żadnego ze znanych jej adresów konspiracyjnych ani żadnych danych dotyczących oddziału. Rozprawa przed WSR w Gdańsku odbyła się w trybie doraźnym w wiezieniu 3.08.1946 r. Oskarżono ja o mordowanie rannych i nakłanianie do egzekucji. Mimo braku jakichkolwiek dowodów została skazana na karę śmierci. Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski i wyrok wykonano 28.08.1946 r.

 Feliks Selmanowicz „Zagończyk” urodził sie 6 czerwca 1904 r. w Wilnie, syn Franciszka i Anny z d. Zacharewicz. Ukończył pięć klas gimnazjum. Uczestnik wojny polsko – bolszewickiej 1920 r. 1921 – 1939 związany z Oddziałem II Sztabu Generalnego WP. 1923 – 1939 pracował jako urzędnik.
Zmobilizowany 25.08.1939 r. i w stopniu sierż. przydzielony do KOP.

Aresztowany 11.07.1946 r. w Gdańsku. Oskarżony o posiadanie broni, udział w nielegalnej organizacji, dążenie do obalenia ustroju, wydawanie rozkazów wykonywania napadów zbrojnych oraz sporządzanie i rozpowszechnianie ulotek. Sfingowany proces odbywał się w trybie doraźnym przed WSR w Gdańsku. 17.08.1946 r. jednogłośnie został skazany na karę śmierci, utratę praw obywatelskich i praw honorowych na zawsze oraz przepadek całego mienia. Prośba o łaskę, została przez Bieruta odrzucona, a wyrok wykonano jeszcze przed jej rozpatrzeniem. Egzekucja odbyła się 28.08.1946 r. w piwnicy gdańskiego więzienia.

Danuta Siedzikówna p.s."INKA", zołnierz AK, z V Brygady Wileńskiej od grudnia 1943 r.Sanitariuszka.
W trakcie zakupu medykamentów, aresztowana przez gdańsie UB 20 lipca 1946 r.Skazana 21 sierpnia. Zamordowana 28 sierpnia w piwnicach budynku UB, przy ul. Kurkowej przez pporucznika Franciszka Sawickiego.
Pochodziła z bardzo patriotycznej rodziny.

Miała tylko lat 17. Kolejny dowód morderstwa dzieci, przez "polskie" MBP.
Gineła z okrzykiem na ustach: Niech żyje Polska, niech żyje Łupaszko/

Pomnik "INKI" w Sopocie
http://www.sopot.net/miejsca/inki.htm

Zabici po raz drugi...

Jakby mało było tego, że ich zamordowano, ich pamięć była bezczeszczona przez całe lata w peerelowskich publikacjach, gdzie przedstawiano ich jako pospolitych bandytów. Dotyczyło to zresztą wszystkich żołnierzy "Łupaszki" - jeszcze na początku minionej dekady!
W wydanej w 1969 r. w Gdańsku propagandowej książce Jana Bobczenki (byłego szefa UBP w Kościerzynie) i miejscowego dziennikarza Rajmunda Bolduana Front bez okopów "Inka" uczestniczy w egzekucji funkcjonariuszy UB w Starej Kiszewie.

http://podziemiezbrojne.blox.pl/html/1310721,262146,21.html?163019 

Byli jeszcze ci, którzy latali w barwach RAFu, w Dywizjonach 303, 315 i innych... Których nie zaproszono na paradę zwycięstwa, by nie drażnic Stalina, których więziono i mordowano jeśli ośmilelili się wrócić do Polski za którą walczyli i ginęli.

http://www.birdland.pl/4pl/index.html