Naród dziękuje ci, generale!

Powiesić jaruzela ! I nie za to tylko , że ma na sumieniu kilkuset zamordowanych. Dużo bardziej zasługuje na stryczek za zniewolonie całego narodu akurat w momencie gdy na Zachodzie rozpoczynała się rewolucja techniczna. Te zapoźnienia i stracone dziesięć lat jaruzelowszczyzny jeszcze będą odpracowywać nasze wnuki. Jaruzela poparła wtedy armia kolabarantów. Do dziś byli milicjanci, ormowcy i inne badziewie z rodzinami głosując na PO czy też SLD zapewniają bezkarność odpowiedzialnym za zbrodnie. Przed nami są jednak spore wstrząsy społeczne. Ulica będzie szukała winnych swojej podłej sytuacji. Z jednej strony odreaguje złość na tych , którzy obiecali cuda wianki, ale znajdzie się i zapewne grupa, która prawidłowo oceni winnych ubekistańskiej rzeczywistości. Wtedy staruchy z WRONy powedrują na gałęzie i lampy uliczne. Zainteresownaych tym jak to się będzie odbywało odsyłam do książki Rymkiewicza - "Wieszanie". Smok5,Pardon ****** Za slowa klamstwem splugawione Za mundur bratnią krwią splamiony Za ręce rozlączone Za naród głodem umęczony Za oczy dziecka przerażone Obnoś swój tryumf w partyjnej chwale Naród dziękuje ci, generale Za pogrom braci bez litości Za honor wojska zbezczeszczony Za mękę strasznej bezsilności Za ból rozłaki z mężem żony Za łzy i rozpacz samotności Ciesz się, żeś dzialał tak wspaniale Naród dziękuje ci, generale Za połamane pałką kości Za koszmar walki brata z bratem Za nienawiści siew i złości Za to, żeś żołnierz stal się katem Za znów zdławiony świat wolności Pomnik twych zaslug wzniosleś trwale Naród dziękuje ci, generale Za nałożone znów kajdany Za zbrodnie łagrów w polskiej ziemi Za fałsz przemówień wyświechtanych Za podłość zdrajców między swemi Za język prawdy zakazany Wypnij na Kremlu pierś po medale Naród dziękuje ci, generale Narod śle dziś podziękowania Żeby ci legły jak kamieniem Przyjmij je śpiesznie bez wzdragania Może obudzą twe sumienie Bo generale nie znasz godziny Gdy przed Najwyższym Dowódcą Świata Złożysz ostatni raport za czyny Z piętnem Kaina - krwią swego brata. Jest to jeden z wierszy recytowany na przeprowadzonym przeze mnie w szkole apelu z okazji rocznicy stanu wojennego.