Doniesienie na św.Piotra

Witam,

w Liście w sprawie Rady do Spraw Przeciwdziałania Dyskryminacji Rasowej, Ksenofobii i związanej z Nimi Nietolerancji z dnia 8 lipca 2013 r.
http://blogmedia24.pl/node/64056 pisaliśmy:

"Dobrze by się stało, gdyby prokuratura i policja zajmowały się zwalczaniem przestępczości, a nie debatowaniem z lewicowymi publicystami i ideologami oraz ulegały presji Krytyki Politycznej i Gazety Wyborczej w polowaniu na wyimaginowanych faszystów."

Od tamtego czasu Prokurator Generalny wydał specjalne zalecenia policji, na podstawie których nadgorliwi funkcjonariusze, na polityczne zlecenie, ścigaja młodych Polaków za oddawanie czci Żołnierzom Wyklętym.
Ciało konsultantów powołane do tytułowej "walki z nienawiścią" powstało bez udziału IPN, składa się jedynie z lewackich ekspertów. Resortowe dzieci w drugim i trzecim już pokoleniu walczą z Polakami . Zmieniły się tylko środki, cel wciąż ten sam.

http://blogmedia24.pl/node/65587

Lista członków Rady Konsultacyjnej

1) Gerard Bah – pełnomocnik wojewody świętokrzyskiego oraz komendanta wojewódzkiego ds. mniejszości narodowych i etnicznych

2) Agata Chaber – prezes Kampanii Przeciwko Homofobii

3) Mamadou Diouf – dziennikarz, działacz na rzecz poprawy wizerunku Afryki

4) Marcin Kornak – prezes Stowarzyszenia „NIGDY WIĘCEJ”

5) Sergiusz Kowalski – niezależny ekspert

6) Beata Machul-Telus – politolog, pedagog, prezes Stowarzyszenia Pro Humanum

7) Andrzej Mirga – kierujący Punktem Kontaktowym ws. Romów i Sinti w Biurze Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka

8) Danuta Przywara – prezes Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka

9) Paula Sawicka – prezes Stowarzyszenie Otwarta Rzeczpospolita

10) Joanna Talewicz-Kwiatkowska – ekspert ds. romskich, Uniwersytet Jagielloński

11) Marek Troszyński – prezes Fundacji „Wiedza Lokalna”

12) Michał Bilewicz - psycholog społeczny, publicysta. Członek zespołu "Krytyki Politycznej". Koordynator Centrum Badań nad Uprzedzeniami UW oraz wykładowca na Wydziale Psychologii UW

13) Krzysztof Śmiszek - Prezes Zarządu Polskiego Towarzystwa Prawa Antydyskryminacyjnego

14) Witold Klaus - Prezes Stowarzyszenia Interwencji Prawnej

15) Bogdan Białek - redaktor naczelny miesięcznika „Charaktery”, prezes Stowarzyszenia im. Jana Karskiego

16) Dominika Cieślikowska - członek Towarzystwa Edukacji Antydyskryminacyjnej

8 lutego 1951 r. w więzieniu na warszawskim Mokotowie wykonano wyrok śmierci na mjr. Zygmuncie Szendzielarzu „Łupaszce”. Dopiero w ubiegłym roku udało się odnaleźć miejsce zakopania zwłok legendarnego dowódcy V Wileńskiej Brygady AK, a następnie oddziałów partyzanckich eksterytorialnego Wileńskiego Okręgu AK.

Zygmunt Szendzielarz urodził się 12 marca 1910 roku w Stryju. W 1934 roku ukończył Podchorążówkę w Grudziądzu, skąd trafił do 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich w Wilnie i w tej jednostce walczył podczas kampanii wrześniowej. Źródła podają różnie – niektóre, że dostał się do niewoli niemieckiej, inne, że do sowieckiej. W każdym bądź razie udało mu się z niej uciec. Po bezowocnych próbach przedostania się na Węgry wrócił do Wilna i od razu rozpoczął walkę w konspiracji.. Od początku 1940 roku zaangażował się w działalność konspiracyjną. Przyjął pseudonim „Łupaszka”, na cześć Jerzego Dąbrowskiego słynnego żołnierza z okresu wojny z bolszewikami, zamordowanego przez NKWD w 1940 lub 1941 roku.

Wiosną 1943 roku nawiązał kontakt z Komendą Wileńskiego Okręgu AK, który skierował go do oddziału partyzanckiego AK działającego pod dowództwem ppor. Antoniego Burzyńskiego „Kmicica”. Jednak nie zdążył tam dotrzeć, gdyż oddział „Kmicica” został rozbrojony przez sowieckich partyzantów i w większości wymordowany.

Szendzielarz z resztek oddziału utworzył nową jednostkę - V Brygadę Wileńską AK. Walczyła ona z wojskami niemieckimi i z litewskimi jednostkami, które z nimi kolaborowały, a także z wrogo nastawioną sowiecką partyzantką. W starciu z Niemcami pod Worzianami na początku 1944 roku został ranny, a w kwietniu 1944 roku, podczas rekonwalescencji w Wilnie, został aresztowany przez Niemców. Jednak znowu udało mu się uciec.

V Brygada Wileńska walcząc z niemieckimi jednostkami wycofywała się na zachód. Jednak w lipcu 1944 została częściowo rozbrojona przez Armię Czerwoną. Niedobitki przedarły się jednak na zachód, w tym Szendzielarz. Po podporządkowaniu się Komendzie Białostockiego Okręgu AK, Szendzielarz – awansowany już do stopnia majora - na czele niewielkiego oddziału poszedł w Puszczę Różańską.

Wiosną 1945 r. „Łupaszka” kontynuował walkę o wyzwolenie Polski, tym razem walcząc przeciwko Sowietom i ich polskojęzycznym pomocnikom We wrześniu 1945 roku wykonując rozkazy dowództwa Szendzielarz rozformował V Brygadę Wileńską i wyjechał na Pomorze, gdzie podporządkował się komendantowi eksterytorialnego Wileńskiego Okręgu AK ppłk Antoniemu Olechnowiczowi „Pohoreckiemu”.

W 1946 roku wrócił do walki. W kwietniu odtworzył w Borach Tucholskich V Brygadę Wileńską i stanął na jej czele. Jej liczebność wynosiła w tym czasie około 70 ludzi. Brygada działała na terenie województwa zachodniopomorskiego, gdańskiego i olsztyńskiego.

Nie jesteśmy żadną bandą, tak jak nas nazywają zdrajcy i wyrodni synowie naszej Ojczyzny. My jesteśmy z miast i wiosek polskich. My chcemy, by Polska była rządzona przez Polaków oddanych sprawie i wybranych przez cały Naród, a ludzi takich mamy, którzy i słowa głośno nie mogą powiedzieć, bo UB wraz z kliką oficerów sowieckich czuwa. Dlatego też wypowiedzieliśmy walkę na śmierć lub życie tym, którzy za pieniądze, ordery lub stanowiska z rąk sowieckich, mordują najlepszych Polaków domagających się wolności i sprawiedliwości

— pisał wówczas w ulotce, którą powielano i kolportowano na terenie walki jego oddziału. Służyła w nim inna legendarna postać - Danuta Siedzikówna, „Inka”. Ją też zamordowali komuniści. W ostatnim dniu czerwca 1948 aresztowali go funkcjonariusze MBP. Śledztwo trwało blisko dwa i pół roku. Proces „Łupaszki” i kilku innych oficerów był pokazowy - transmitowany przez radio i opisywany przez reżimową prasę. Oskarżonym zarzucono terrorystyczne zamachy na Sowietów i funkcjonariuszy polskiej bezpieki, prowadzenie wywiadu na rzecz obcego państwa oraz współpracy z Niemcami w czasie okupacji. W listopadzie 1950 Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał Zygmunta Szendzielarza na karę śmierci. Wyrok wykonany został 8 lutego 1951 w warszawskim więzieniu na Mokotowie. W tym samym dniu metodą katyńską zamordowano jeszcze trzech innych oficerów wileńskiej AK: ppłk. Antoniego Olechnowicza „Podhoreckiego”, por. Lucjana Minkiewicza „Wiktora” i por. Henryka Borowskiego „Trzmiela”.

Szczątki majora Szendzielorza naukowcy IPN pod kierownictwem profesora Krzysztofa Szwagrzyka odkryli w ubiegłym roku na „Łączce”, czyli kwaterze „Ł” na warszawskim cmentarzu powązkowskim. Czaszka nosiła ślady brutalnych tortur, jakim został poddany Żołnierz Wyklęty przed śmiercią.

Mimo wielu przeciwności w Hajnówce, która przez pewien czas dala schronienie Basi Szendzielarzównie, odbyła się skromna uroczystość: http://inka.org.pl/page43.html

ten związek w nadużyciach interpretacji symboli i myślę nawet, że jest jakiś związek między ludżmi podsuwającymi fałszywki na polu Kościoła i narodowym. Tym związkiem jest wspólny cel - oderwania głowy od społeczeństwa - pozbawienie przywództwa narodowego - czy to poprzez oderwanie go od symboli wiary poprzez zasianie zwątpienia, czy od symboli narodowych jako złych, faszystowskich, morderczych.

Pozwolę sobie podać przykład diabelskiej manipulacji. Otóż na stronie tzw. tradycji katolickiej, dopatrzono się w logo "Światowych dni Młodzieży" - symboli satanistycznych! Znaleziono tam 6, której nie ma faktycznie - ale podobieńswo - a jakże i stwierdzono, że 6 jest znakiem szatana chociaż nie jest. W kuli dopatrzono się jaja feniksa, które też jest podobno szatańskie - chociaż ludzie wierzyli w bóstwa pod wpływem Ducha Świętego, a że było to przed Chrystusem to nawet nie było to grzeszne. Wynaleziono tam krzyż okultyzmu anakh (do góry nogami zresztą a więc już nie krzyż okultyzmu) i szatański żółty kolor bo w uzasadnieniu - na jakimś obrazie - Judasz miał szatę w tym właśnie kolorze. Nie przeszkadzało im nawiasem - na żółto przedstawiać Hostię na tej samej stronie. Na końcu napisali: "Każdy świadomy katolik powinien zrobić wszystko, aby odciągnąć młodzież od uczestnictwa w tym diabelskim przedstawieniu zamaskowanym rzekomą religią chrześcijańską." I cel został poznany.

Takich stron podszywających się pod tradycję katolicką namnożyło się w internecine a przypadkiem - ponieważ miałem do czynienia (w internecine) z tzw. tradycjonalistami w odróżnieniu od prawdziwych tradycjonalistów do których mam dużo szacunku - wiem, że robią rozbijacką robotę, a co ciekawe, że największym ich wrogiem był jeszcze za życia JPII.

Co do Hajnówki to przyznam, że mam drobne sentymenty z dzieciństwa. Byłem tam z dziadkiem u jego brata, który był nauczycielem i jego żona i dyrektorem szkoły jeszcze przed wojną i później, a ich bratem był Adam Chętnik. Według IPNowskiej teczki rozpracowywania RN na białostoczyźnie Adam był najbliższym przyjacielem Romana Dmowskiego, a więc nawet myślę, że jakąś tam iskierkę tego patriotyzmu - zasianą być może kiedyś przez tych moich przodków odnajduję teraz w Hajnówce po latach.

Pozdrawiam serdecznie