Smutny sukces

Pamiętam rok 2015. Byłem wtedy bardzo zadowolony a teraz nie jestem. Po raz pierwszy w życiu głosowałem z niechęcią. Czułem się jakbym wrócił do PRL i jednak uległ presji by uczestniczyć w ówczesnych pseudowyborach mających na celu legitymizacje niechcianej władzy. Co się zmieniło? Otóż wtedy, w 2015 roku miałem przekonanie, że mam reprezentację polityczną, że politycy chcą realizować moje poglądy i interesy. Teraz takiego przekonania nie mam. W zasadzie w ogóle nie powinienem był głosować na Dudę, bo moim zdaniem jest on bardzo złym prezydentem a będzie jeszcze gorszym. Jego główną wadą jest to, że grożąc działaniami na szkodę państwa chce rozszerzyć swoje kompetencje ponad te, które wynikają z konstytucji ograniczając przez to rolę Sejmu i powołanego przez Sejm rządu. Poszedłem głosować, bo jego konkurent jest jeszcze gorszy, czyli w sumie te wybory to był wybór między dżumą a cholerą. Przykra sytuacja.

Głosowałem mimo że PAD wykonywał swój urząd skandalicznie. Skandalem było żądanie usunięcia Kurskiego skandalem było wcześniej zawetowanie ustaw o reformie sądów, czy o Izbach Obrachunkowych, jak również skandalem było nie zawetowanie ustawy o Szkolnictwie Wyższym Gowina. Wielkim też skandalem jest przypisywanie sobie dokonań rządu. To bowiem jest oszustwem.

W trakcie kampanii wyborczej Duda odniósł się tych skandali ale stwierdził, że to koledzy z PiS`u mieli do niego o to pretensje a nie, że sprawił zawód wyborcom. Mógł tak mówić i mieć wyborców za nic, bo ci w zasadzie niewiele mówili a krytyka działań prezydenta była w sumie słaba. Wydaje się, że Duda podobnie do Trzaskowskiego uważa, że wyborcy czekają na to co ma do powiedzenia wybrany przez nich polityk a nie oczekują, że zrealizuje to, co wynika z ich poglądów. W tym sensie jest on podobny do działaczy PO.

Dlaczego tak się stało.

Moim zdaniem sami jesteśmy sobie winni, bo powinniśmy na bieżąco wyciągać wnioski z tego co widzimy. Czyli, jak Duda zawetował ustawę o Krajowych Izbach Obrachunkowych powinniśmy rzucić hasło „Duda precz” i „Prezesie! Znajdź innego kandydata”. Wtedy Prezes byłby w sytuacji manewrowej, bo mógłby postawić Dudzie warunki na jakich zwróci się do nas o jego dalsze popieranie a tak musiał jemu ulegać. Nie mógł bowiem powiedzieć, że z powodu presji opinii publicznej i obawy o swoją większość parlamentarną musi się do tych głosów przyłączyć. Ponieważ takiej presji nie było, nie było więc możliwości ogłoszenia, że nie popieramy drugiej kadencji Dudy a raczej wolimy kogoś innego. Nie może przecież Prezes jawnie wystąpić przeciwko swojemu elektoratowi, który jak widać popiera Dudę.

Odrębną kwestią jest brak poparcia wśród młodych wyborców. Mówi się, że to przez to, że w internecie nie było poparcia dla Dudy. Pewnie to i po części to racja. Nawet ja, o ile w poprzedniej kampanii aktywnie wspierałem Dudę o tyle w teraz w zasadzie milczałem. Wygląda na to, że inni też.

Jest jednak jeszcze drugi, bardzo poważny powód. Tym powodem jest sytuacja ekonomiczna. Wbrew temu co mówi rząd, wszyscy związani z gospodarką przez rynek detaliczny i nie ma znaczenia w jakiej branży, mówią o kryzysie od 2018 roku. Na początku tego roku o kryzysie zaczęli mówić ci, którzy są związani z gospodarką poprzez budżety samorządowe. Na rynku samorządowym pojawiła się bowiem konkurencja z zamierającego rynku detalicznego. To co piszę jest z pozoru sprzeczne z danymi statystycznymi, ale tylko z pozoru. Bo rzeczywiście ludzie biedni dostali więcej pieniędzy i ogólnie rynek detaliczny się wzmocnił. Jeżeli jednak przyjrzymy się, które jego segmenty uległy wzmocnieniu, to okaże się, że są to segmenty obsługiwane przez wielkie, międzynarodowe korporacje. Bo ci ludzie zasileni pieniędzmi od państwa zaczęli kupować ale tylko towary najtańsze, towary w których marża zysku może być najniższa, bo skala produkcji tych towarów jest największa. Ubrania produkowane przez korporację Chinatex, bo wszystkie zakłady produkcyjne w Chinach należą do tej korporacji a kontrahenci zagraniczni tak na prawdę jedynie dzierżawią moce produkcyjne.

Elektronikę produkowaną przez kilka wielkich koncernów, czy materiały budowlane, których producenci tworzą od ponad 100 lat jeden z najsilniejszych karteli. Na przełomie lat 80i 90 nasza centrala handlu zagranicznego Minex próbowała sprzedawać cement na tzw wolnym rynku. Okazało się to nie możliwe. Jedynie można było wydzierżawić w poszczególnych cementowniach moce produkcyjne, co oczywiście było i mniej dochodowe i zmuszało do sprzedaży w następnym kroku tych cementowni dzierżawcy mocy produkcyjnych pod groźbą utraty możliwości sprzedaży towaru. To samo dotyczy innych materiałów budowlanych. Istnieją co prawda prywatne składy budowlane, ale de facto są to firmy franszyzowe. To tak jakby powiedzieć, że restauracja MacDonald jest polską firmą, bo franszyzę na konkretny lokal wykupił Polak. To samo dotyczy innej polskiej specjalności, czyli produkcji okien. Firmy produkujące okna są polskie, ale profile do ich produkcji są dostarczane tylko przez dwóch producentów i to oni decydują o mocach produkcyjnych poszczególnych wytwórców i o ich dochodowości. Nie muszę mówić, że producenci profili też są w kartelu.

Programy socjalne zwiększyły sprzedaż właśnie tych towarów. Można powiedzieć, że przecież żywność jest polskiej produkcji i programy socjalne jej sprzedaż istotnie zwiększyły. Tu jednak okazuje się, ze w zasadzie całe przetwórstwo rolne jest również własnością wielkich koncernów a rolnik otrzymuje tylko mały procent ceny detalicznej. Jak wzrosła zamożność rynku, to ceny skupu produktów rolnych jak nie spadły to na pewno się nie zwiększyły. W rezultacie strumień pieniędzy netto płynący do rolnictwa z rynku wcale się nie zwiększył.

Natomiast polski biznes bazował na wydatkach z tzw funduszu swobodnej decyzji, czyli z nadwyżki posiadanych pieniędzy ponad podstawowe potrzeby. Te pieniądze finansowały polskie usługi i polską produkcję. Prawdą jest, że duża część tych pieniędzy była nieopodatkowana, że pochodziły z ogólnie mówiąc łapówek i przekrętów. Dobrze więc, że w tym zakresie dużo się zmieniło, ale żeby utrzymać polską gospodarkę musi powstać nowa grupa ludzi o dość znacznym funduszu swobodnej decyzji tyle, że legalnym. Nic takiego jednak nie powstało, więc grupa ok 10 mln ludzi została bez wystarczającego zabezpieczenia finansowego. Znaczną część tej grupy stanowią ludzie młodzi, którzy albo postanowili założyć własną działalność gospodarczą albo z umiłowania swobody chcą być na samozatrudnieniu. Tym się bardzo pogorszyło i dla tego w tej grupie ludzi Pis przegrywa. Bo nie chodzi o to, by każdy zarabiał tyle samo a chodzi o to by były drożne kanały kariery finansowej, by młody człowiek widział dla siebie perspektywy, by widział, że pracą i rozsądkiem może się wzbogacić. Teraz można się wzbogacić jedynie całkiem nielegalnymi metodami lub poprzez awans w korporacji. Tak źle i tak nie dobrze.

Jeżeli więc zastanawiamy się nad przyczynami nienawiści do nas to musimy uwzględnić również i te aspekty.

Tak więc dużo przed nami wysiłku by odbudować naszą Ojczyznę.