Ucieczka Rosjan od wolnosci - XII

Napasc wojsk Federacji Rosyjskiej na Ukraine w przyspieszonym tempie zmienia poglady na Rosje, jej wladze i spoleczenstwo. Szczegolnie wazne jest przejrzenie na oczy w odniesieniu do spoleczenstwa. Ilez to bylo ksiazek i opowiesci o tym, ze bez wzgledu na rozne okolicznosci i ograniczenia, ten narod jest jednym wielkim, otwartym sercem.  Wychodzi na jaw prawda szerzej nieznana, ze Rosjanie przezarci sa imperializmem. To prawda, ze przez wieki wladcy Rosji budowali imperium rosyjskie i budowali  stosowna ideologie majaca stosownie ksztaltowac poglady tzw. ludu. I dopieli swego, imperializm znalazl sie w skarbczyku narodowych wartosci Rosjan. Towarzyszyly mu przekonania, wzory kulturowe, legendy i stereotypy. W rezultacie, typowy Rosjanin jest imperialista, tak jak jego ojcowie, dziadkowie i dalsze pokolenia.

W.Putin, obecny wladca Rosji, w 2016 r. pouczyl chlopaka z podstawowki, ktory powiedzial, ze granica Rosji konczy sie na ciesninie Beringa: "Granica Rosji nie konczy sie nigdzie". Na widowni wybuchl entuzjazm, bo przeciez kazdy obecny tam czul to samo. Jest to poglad rozpowszechniony, np. Igor Rasteniew, piosenkarz z Leningradu spiewa: "Rosja nie ma granic; w Rosji jest tylko horyzont".

Granice to kluczowy element myslenia imperialistycznego. Idea status guo bylaby w nim niepotrzebna przeszkoda.

"Istote imperium stanowi jednolita i niekwestionowana wladza, absolutna lub do absolutyzmu dazaca, niepodlegajaca rzeczywistej kontroli spolecznej. Druga cecha imperium jest jego dynamika terytorialna: celem jest tu uporzadkowanie swiata, dzis jestesmy dopiero w drodze. Stad wszystkie granice imperium z zalozenia - niefromulowanego oficjalnie, ale w istocie po cichu przyjmowanego - maja charakter tymczasowy: kiedys zdolamy je przekroczyc, pojdziemy dalej...".

(Bohdan Cywinski, "Rosjanin pragnie byc wielki. Odslony rosyjskiego imperializmu", Wiez, nr 2/2014).

Ogrom terytorium rosyjskiego stal sie wartoscia sama w sobie. Nabral nawet cech religijnych - ziemia rosyjska jest ziemia czysta i swieta. I tym latwiej bylo jej uzywac jako uzasadnienie dalszych podbojow. E.M. Cioran w swej ksiazce pt. "Historia i Utopia", Warszawa 1997, str. 32 pisze;

"Rosja, zjawisko nieporownywalne, musiala uzasadniac swe ekspansywne zamiary ogromem swej przestrzeni. Jesli mam jej wystarczajaco duzo, dlaczebe nie miec jej zbyt wiele? - oto niewypowiedziany paradoks w jej proklamacjach i milczeniach".

nNrmalnemu czlowiekowi trzeba byloby dlugo tlumaczyc dlaczego dobrze jest napadac na inne panstwa, zabijac ludzi i zagrabiac jego terytorium. Dla Rosjanina jest to oczywiste i nawet nie trzeba specjalnie wysilac sie by go przekonywac. Oto obserwacja rosyjskiego pisarza, B.Jegorowa:

"W swiadomosci narodu, w jego tworczosci nie pojawil sie ani jeden glos, ani jeden znak protestu przeciwko wojnie zaborczej. Rozumie sie jakby samo przez sie, ze wielkie mocarstwo ma prawo do wszelkiego poszerzania swego terytorium i nie jest wazne, czy narody baltyckie, Polski, Moldawii, kaukazu, Azji Srodkowej chca stac sie czescia Rosji. Najwazniejsze, ze Rosja chce! Masowa, narodowa swiadomosc ani na chwile nie zamierzala stanac na pozycjach podbitych nacji, istotny byl rozyjski punkt widzenia".

(B.Jegorow, "Oblicza Rosji: szkice z historii kultury rosyjskiej XIX wieku", Gdansk 2002, str. 34).

Z kolei francuski mysliciel, Alain Basenacon pisze:

"Te niewiarygodnie szybka  ekspansje w Rosji uwaza sie za cos naturalnego, oczywistego. Nie jest podbojem, lecz zjednoczeniem. Zjednoczeniem ziem ruskich, nastepnie prawoslawnych, w koncu innych ziem, ktorych naturalnym przeznaczeniem byla przynaleznosc do cesarstwa. Ich spoiwem - zgodnie z imperialistycznymi marzeniami - nie mial byc strach, lecz milosc. Imperium nie ma wyznaczonych uprzednio granic, granic naturalnych, jak mowi sie we Francji".

(A.Besancon, "Swieta Rus", Teologia Polityczna, Warszawa 2015, str. 49-50).

Pewnie, ze patriotyzm imperialistyczny Rosjan nie jest bezinteresowny. Rusek wie, ze on mu sie osobiscie oplaci. Nie tylko w postaci, np. pralek i telewizorow kradzionych Ukraincom, ale i w szerszym, ze tak powiem, psychologicznym sensie. Jak pisze B.Cywinski:

"Tu jednak mowie o szczegolnym patriotyzmie imperialnym Wielkorusow. Wiedza, ze w swym ogromnym panstwie zawsze pozostana na pierwszym miejscu, ze to do nich, do ich narodu, kultury i jezyka beda sie musieli dopasowac wszyscy pozostali - zawsze lekcewazeni, mniej wartosciowi - 'innorodcy'".

Czy Rosje da sie uzdrowic? Jezeli przez setki lat nie udalo sie tego zrobic, to niby dlaczego teraz mialoby to nastapic?