że wbrew dokumentom i faktom, tak fałszuje rzeczywistość. Wstyd, profesor!

Dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego przekonuje, że
wprowadzenie do powszechnego obiegu tego termin było sposobem na
usprawiedliwienie prześladowania Żydów.

- Wszystkie te pojęcia, jak żydokomuna czy żydobolszewicy, powstały w
Rosji podczas rewolucji październikowej - zwraca uwagę gość radiowej Jedynki.
Wojska Denikina przejęły te hasła z "Mędrców Syjonu", a potem
powędrowały na zachód. Przypisywano Żydom takie działania, które
prowadzić miały do rozbicia państwa.

- Sami bolszewicy używali tego hasła do walki z innymi bolszewikami - wyjaśnia profesor w "Popołudniu z Jedynką".
Starali się wmówić społeczeństwu, że komuniści byli "swoi i dobrzy", a
żydokomuna była "zła, bo narzucona i obca". Paweł Śpiewak to autor
książki "Żydokomuna. Interpretacje historyczne". Przekonuje w niej, że
mit Żydów komunistów mordujących polskich patriotów to echo odwiecznych
antysemickich stereotypów.

>>>Przeczytaj zapis rozmowy

Profesor wyjaśnia, że, umieszczając w tytule swojej książki słowo
"żydokomuna", chciał zasygnalizować istnienie zjawiska o podłożu
ideologicznym. Zjawiska, które, jego zdaniem, miało katastrofalne skutki
i bez którego nie można zrozumieć Holokaustu...

---------------------------------------------------------------

Pod wywiadem w komentarzach porcja wiedzy dla Autora:

Przypomnijmy
tu, że ambasador sowiecki w Warszawie Wiktor Lebiediew, który "nieźle
znał Polskę" (w ocenie historyka prof. A. Paczkowskiego), w raporcie
wysłanym do Moskwy 10 lipca 1949 r. zwrócił uwagę, że w MBP, poczynając
od wiceministrów poprzez dyrektorów departamentów, nie ma ani jednego
Polaka. Wszyscy są Żydami" [podkr. - J.R.N.] (cyt. za: A. Paczkowski,
Żydzi w UB: próba weryfikacji stereotypu, [w:] Komunizm. Ideologia,
system, ludzie, red.

“Wśród
kolaborantów, którzy przybyli, aby pomagać sowieckim siłom
bezpieczeństwa w wywózce wielkiej liczby niewinnych mężczyzn, kobiet i
dzieci na odległe zesłanie i przypuszczalne śmierć, była
nieproporcjonalnie wielka liczba Żydów (...) Wśród kolaborantów i
donosicieli, jak i personelu sowieckiej policji bezpieczeństwa w owym
czasie był szokująco wysoki procent Żydów.” Norman Davies

“UB,
sądownictwo są całkowicie w ręku Żydów. W ciągu tych przeszło dwu lat
ani jeden Żyd nie miał procesu politycznego. Żydzi osądzają i na kaźń
wydają Polaków.” Maria Dąbrowska w Zapiskach w swym dzienniku pod datą
17 czerwca 1947 r.

"Żydokomunę
wymyślono by prześladować Żydów"? Nie trzeba było nic wymyślać, bo to
się samo narzucało. "Nadreprezentacja" Żydów w organizacjach
komunistycznych była faktem bardzo łatwym do zauważenia. A to, że
używano tego faktu do prześladowania Żydów to osobna sprawa. Tytuł tego
artykułu jest więc kłamstwem.

http://divinecosmos.com/start-here/davids-blog/1026-financial-tyranny-final

Wszelkie odniesienia do spraw narodowosciowych,
a szczegolnie do procentowego udzialu mniejszosci narodowych w aparacie bezpieczenstwa
publicznego w PRL w latach 1944-1956 budza ogromne emocje i wywoluja kontrowersje. Miedzy
pogladami skrajnymi (typu: UB = Zydzi czy tez - w UB nie bylo Zydow) wyroznic mozna wiele
wersji posrednich, ktorych podstawowym mankamentem jest fakt, iz dotychczas nie prowadzono
takich badan w sposob gwarantujacy obiektywizm uzyskanych wynikow. Co wiecej, nie bylo
klimatu dla takich badan. Ich podjecie spotkaloby sie natychmiast ze strony osob
przewrazliwionych z zarzutem "antysemityzmu". Cos sie jednak zmienia. Dowodem
tego jest spotkanie w Zydowskim Instytucie Historycznym na powyzszy temat...

Prelekcja prof. Andrzeja Paczkowskiego w
Zydowskim Instytucie Historycznym na temat: "Zydzi w UB" (12 kwietnia 1995 r.)
nie zostala naglosniona przez media, ponadto odbyla sie w godzinach rannych, dlatego
zapewne frekwencja byla niewielka, a dyskusja krotka i powierzchowna. Samo spotkanie
pokazalo jednak, iz nawet na tematy uwazane za kontrowersyjne, czy wstydliwe, dyskutowac
mozna spokojnie, w dodatku w gronie sluchaczy skladajacym sie m.in. z bylych
funkcjonariuszy.

Prof. Paczkowski, przy oczywistych w tego
typu badaniach zastrzezeniach metodologicznych (prelegent uznal m.in., iz kryteria uznania
kogos za Zyda sa "niejasne"), stwierdzil, iz w latach 1944-1956, na 447 osob w
centrali resortu bezpieczenstwa publicznego, pelniacych funkcje kierownicze (od naczelnika
wydzialu wzwyz), bylo 131 Zydow. Daje to lacznie ponad 29% Zydow na stanowiskach
kierowniczych w MBP! Inny wiarygodny historyk, Andrzej K. Kunert w wypowiedzi dla
"Gazety Wyborczej" (z 24-25 kwietnia 1992 r.) stwierdzil:

"Panuje opinia, ze bezpieka,
informacja wojskowa, prokuratura, sadownictwo byly pelne Zydow. To jest opinia calkowicie
falszywa - statystycznie w sadownictwie, bezpiece i informacji nie bylo wiecej niz 10
proc. Polakow pochodzenia zydowskiego".

Ale 10% calej populacji komunistycznego
aparatu terroru i represji, przy udziale ludnosci pochodzenia zydowskiego nie siegajacym
wowczas nawet 1% ludnosci w Polsce, to jednak liczba, ktora robi wrazenie i podwaza
calkowicie te opinie, ktore neguja udzial Zydow w bezpiece: a 29% Zydow na stanowiskach
kierowniczych to fakt, dajacy podstawy do twierdzenia, iz wspolrzadzili oni tym aparatem.

Skad sie wziela "zydokomuna"

Alina Grabowska napisala zas w
paryskiej "Kulturze" (nr 12/267 z 1969 r.), iz: "W pierwszych latach
powojennych (a nawet i pozniej) znakomita, niestety, wiekszosc pracownikow UB stanowili
Zydzi (...)".

Druga liczba, podana przez prof.
Paczkowskiego, dotyczyla czlonkow przedwojennych formacji komunistycznych (Komunistycznej
Partii Polski, Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy, Komunistycznej Partii Zachodniej
Bialorusi, Komunistycznego Zwiazku Mlodziezy itp.). Otoz na owych 447 wysokich
funkcjonariuszy bezpieki az 94 osoby, czyli 21% nalezalo przed wojna do nielegalnych
struktur komunistycznych, dzialajacych w II RP. Wg stwierdzenia prof. Paczkowskiego,
prawie wszyscy Zydzi w bezpiece byli przed wojna czlonkami KPP, KPZU, KPZB, KZM i ich
przybudowek. Stad, wg niego, wzielo sie okreslenie "zydokomuna". Prelegent
stwierdzil jednoczesnie, iz sa to jedyne dane liczbowe, ktorymi rozporzadza. Zaczerpnal je
glownie z poufnego, czy tez tajnego opracowania Biura "C" Ministerstwa Spraw
Wewnetrznych, wydanego w 1978 r., zatytuowanego: "Aparat Bezpieczenstwa w PRL w
latach 1944-1976". Zawiera ono noty biograficzne funkcjonariuszy aparatu
bezpieczenstwa, sporzadzone na podstawie ich akt personalnych, w tym wlasnych zyciorysow.

Co ciekawe, wiekszosc Zydow w bezpiece
wykazywala pochodznie "drobnoburzuazyjne", co tez wobec dokonujacej sie rzekomo
"rewolucji proletariatu", ktora miala byc skierowana przeciw
"burzuazji", stawia te rewolucje w nieco krzywym zwierciadle. Przypomina to
slawne powiedzenie z tamych lat, na temat koniaku, ktory byl niegdys w ruchu
komunistycznym symbolem kapitalizmu. Otoz koniak stal sie "napojem klasy
robotniczej, spozywanym ustami jej przywodcow".

Celem bezpieki nie bylo rutynowe w takiej
sluzbie gromadzenie i przetwarzanie informacji. Nie byla to bowiem sluzba normalna,
powolana do ochrony panstwa jako takiego. Wg naukowcow zajmujacych sie tym resortem
profesjonalnie (A. Paczkowskiego i G. Jakubowskiego), "celem jego dzialania [byla]
"obrona i utrwalanie wladzy ludowej". Byla to instytucja calkowicie
zideologizowana (...) i poslugujaca sie - rowniez na uzytek wewnetrzny i operacyjny -
jezykiem ideologii. Rzecz jasna komunistycznej".

Pomocnicy rewolucji

Dzieje ruchu komunistycznego przed
wojna nie sa doglebnie zbadane. Dotychczasowe publikacje na ten temat to na ogol
politgramota, przyodziana w szaty "naukowe", ale czasami mozna w nich znalezc
interesujace dane. Ze zrozumialych wzgledow pomijano w nich zestawienia statystyczne,
dotyczace spraw narodowosciowych. Skad zatem wzial sie stereotyp "zydokomuny"?

W 1936 r. wladze KPP sporzadzily pisemny
raport na temat sytuacji organizacyjnej. Wynika z niego, iz po postulowanych zmianach
skladu narodowosciowego i socjalnego we wladzach organizacji komunistycznych, w
centralnych wladzach KPP, liczacych 15 osob, bylo 8 Zydow i 7 Polakow. Na 15 sekretarzy
komitetow okregowych, 8 bylo pochodzenia zydowskiego, a 7 polskiego. W styczniu 1936 r. na
30 czlonkow i zastepcow czlonkow KC KPP bylo 15 Polakow, 12 Zydow, 2 Ukraincow i 1
Bialorusin, a razem z KC KPZB (ale bez zastepcow czlonkow KC) na 52 osoby bylo 21 Zydow,
17 Polakow, 8 Bialorusinow, 5 Ukraincow i 1 Litwin. W "aktywie centralnym" bylo
53% Zydow, w aparacie wydawnicym 75%, w Miedzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom
90%, a w "aparacie technicznym" Sekretariatu Krajowego 100% (przy czym
"aparat techniczny" nie oznaczal, wbrew pozorom, funkcji mniej waznych - byli to
np. kurierzy do moskiewskiej centrali, lacznicy itp., ktorzy trzymali nici organizacyjne
struktur komunistycznych w swych rekach).

Rownie wysoki byl udzial Zydow w
strukturach terenowych KPP. W okregu radomskim w 1932 r. bylo ich 37%, w okregu kieleckim
ponad 54%. W strukturach mlodziezowych zas bylo ich jeszcze wiecej: w sierpniu 1930 r. w
skali calego kraju w Zwiazku Mlodziezy Komunistycznej Polacy stanowili zaledwie 20%, Zydzi
50%, a Bialorusini i Ukraincy 30%. Autor jednej z monografii regionalnych KPP, wydanej w
1994 r. stwierdzil, iz "z uplywem czasu zwiekszal sie udzial mlodziezy zydowskiej w
KZMP [Komunistycznym Zwiazku Mlodziezy Polskiej], w niektorych osrodkach stanowila ona
prawie 100%". To oni wlasnie w znacznym stopniu ksztaltowali wojenne oblicze ruchu
komunistycznego w kraju podczas okupacji, odbudowywanego na polecenie Stalina od 1942 r.
(w postaci tzw. Polskiej Partii Robotniczej), a takze w Moskwie.

Koncentracja w sluzbach specjalnych

Wg prof. Paczkowskiego aparat
bezpieczenstwa byl pierwszym czlonem nowego rezimu, budowanym calkowicie od podstaw. O ile
w innych dziedzinach kompartia nastawiona byla poczatkowo raczej na kontrolowanie i
dozorowanie przedwojennych fachowcow (w przemysle, szkolnictwie, wojsku, nawet w
administracji), brakowalo jej bowiem oddanych czlonkow PPR, ktorymi mozna bylo ich
zastapic, to do bezpieki i innych tajnych sluzb kierowano przede wszystkim
"swoich". A ktoz mogl byc bardziej za takiego uznany, niz przedwojenny czlonek
KPP i jej przybudowek?

Dlatego zatem do bezpieki trafiali
przede wszystkim przedwojenni komunisci, w wiekszosci juz przed wojna zawerbowani do
wywiadu sowieckiego. Podczas okupacji niemieckiej przebywali oni w ZSRR, inni zas
odgrywali czolowe role w partyzantce komunistycznej: sowieckiej oraz GL-AL.

Podobnie bylo w innej, mniej znanej,
ale nie mniej waznej sluzbie, czyli w Informacji Wojskowej. Znawca jej dziejow, Z. Palski
podaje, iz: Informacja nie pelnila zadan kontrwywiadowczych - byla instytucja
terrorystyczno-policyjna, ktorej zadaniem bylo wymuszenie posluszenstwa sil zbrojnych
wobec nowych wladz politycznych. Poczatkowo 100% stanowisk w niej obsadzonych bylo
przez oficerow sowieckich. Polakow dopuszczono dopiero pozniej - pierwsi z nich objeli
jednak stanowiska wylacznie tlumaczy i protokolantow. Bylo ich zas az... siedemnastu!

Dopiero w latach pozniejszych miejsca
zwalniane przez oficerow sowieckich zajmowali oficerowie w mundurach polskich. Ale na
stanowiska kierownicze wysuwano glownie ludzi pochodzenia zydowskiego. Ten sam autor
podaje konkretne przyklady:

szefa Glownego Zarzadu Informacji, plk.
Kozuszke, zastapili kolejno plk Jan Rutkowski i plk Stefan Kuhl (obaj
pochodzenia zydowskiego); zastepcow szefa GZI, plk Poniedzielnikowa i plk Bycana
zastapili plk Anatol Fejgin i plk E. Zadrzynski (obaj pochodzenia
zydowskiego); szefa Oddzialu I,k plk. Curanowa zastapil plk Aleksander Kokoszyn
(pochodzenia zydowskiego); szefa Oddzialu II, plk Gajewskiego zastapil plk Ignacy
Krzemien (pochodzenia zydowskiego); szefa Oddzialu II, pplk Prystupe zastapil plk
Jerzy Fonkowicz (pochodzenia zydowskiego); szefa Oddzialu IV, plk Malkowskiego, zastapil
plk Wladyslaw Kochan (narodowosci polskiej); szefa Oddzialu V, plk.
Zajasznikowa, zastapil pplk Wincenty Klupinski (pochodzenia zydowskiego).

Kryteria doboru kadr kierowniczych do
Informacji Wojskowej byly takie same, jak do bezpieki cywilnej. Nie decydowalo tu bowiem
przygotowanie fachowe (na to trzeba przeciez pracowac latami), lecz wylacznie lojalnosc i
calkowita dyspozycyjnosc wobec mocodawcow komunistycznych.

Dobre, slowianskie nazwiska

We wszelkich tego typu badaniach
nalezy jednak zachowywac szczegolna ostroznosc. Przemiany w strukturze komunistycznego
aparatu terroru, walka miedzy "chamami" i "Zydami" w centrum wladzy
(ktora miala tez swe odniesienie do bezpieki cywilnej i wojskowej) doprowadzily do stanu,
w ktorym "chamy" oskarzaly publicznie o "wypaczenia socjalizmu",
dokonane szczegolnie w pierwszej dekadzie istnienia PRL, funkcjonariuszy pochodzenia
zydowskiego, czyli "Zydow". Jednak nie zawsze "Zyd" byl Zydem
prawdziwym, tak jak nie zawsze "cham" musial byc Polakiem.

Komintern, czyli Miedzynarodowka
Komunistyczna (z siedziba oczywiscie w Moskwie), zalecala oficjalnie towarzyszom zydowskim
zmiane danych personalnych, w tym nazwisk, na slowianskie. Wspominala to dzialaczka
KPP, Ester Rozental-Szneiderman po przybyciu do Moskwy w 1926 r.: "Ktoz moze pojac
i opisac swiety dreszcz, jaki mnie przejal, gdy weszlam do gmachu Kominternu, znajdujacego
sie nie opodal Kremla... Watpie, czy mlody czytelnik naszych czasow potrafi to sobie
uprzytomnic".

Przedstawiciel KPP w Kominternie
natychmiast zaproponowal jej zmiane nazwiska: "Wybierzcie sobie slowianskie,
dobrze brzmiace". Nie zgodzila sie ona jednak na taki zabieg, ale jak wspomina: "Malo
kto z moich nowo przybylych towarzyszy oparl sie tej pokusie. Lea Kantorowicz
przeobrazila sie w Jelene Kaminska; jej maz Icchak Gordon - w Aleksandra Leonowicza;
Nechama i Jozef Feigenbaum stali sie Natalia i Osipem Krawczynkim; Chana Milsztajn jest tu
Hanna Turska; Motke Hajman to teraz Mikolaj Wojnarowicz; z jednego Rapaporta zrodzil sie
Krawiecki, z drugiego, czestochowskiego - Jozef Karpinski".

Czesc z tych "politycznych
emigrantow" przybywala w 1944 r. z Moskwy do Polski, obejmujac eksponowane funkcje,
juz z nowym zyciorysem i zmienionymi personaliami. Np. Natan Grunspan-Kikiel w MBP byl
wiceministrem i generalem brygady, ale znany jest jako Roman Romkowski. Mojzesz
Bobrowicki, tez wiceminister MBP i tez general, stal sie Mieczyslawem Mietkowskim. Nachym
Alster, I z-ca przewodniczacego Komitetu ds. Bezpieczenstwa Publicznego i wiceminister MSW
zostal Antonim Alsterem. Lajb-Wolf Ajzen, z-ca komendanta szkoly sluzby bezpieczenstwa w
Kujbyszewie, z-ca dyrektora Biura Personalnego MBP, dyrektor gabinetu ministra MBP, z-ca
Komendanta Centrum Wyszkolenia MBP, wicedyrektor IV, nastepnie III Departamentu, przybral
nazwisko Leon Andrzejewski. Julia Brustiger, dyrektor Departamentu Politycznego MBP,
zostala Julia Brystygier. Jozef Goldberg, dyrektor Departamentu Sledczego MBP, nazwal sie
Jozefem Rozanskim. I tak dalej...

Z drugiej strony, przedstawiciele
spolecznosci zydowskiej neguja role Zydow w powojennym aparacie terroru komunistycznego w
Polsce. Np. prof. Chone Shmeruk, przewodniczacy Osrodka Kultury Zydow Polskich na
Hebrajskim Uniwersytecie w Jerozolimie, w wypowiedzi dla "Tygodnika
Powszechnego" w 1990 r. stwierdzil: "Berman nie funkcjonowal jako Zyd, on
funkcjonowal jako czlonek partii. A partia nie byla zydowska, byla polska. On sie nie
uwazal za Zyda, za kogos, kto wystepuje w imieniu Zydow. I zaden Zyd nie widzial w nim
przedstawiciela narodu zydowskiego. Czulby sie obrazony, gdyby ktos mu to powiedzial.
Berman funkcjonowal jako Berman i jego mozna obwiniac, czynic mu zarzuty. Ale jako Zyd? To
samo moglby robic Polak. Gdyby nie on, bylby Polak na jego miejscu".

Z tym juz nie mozna sie zgodzic. Gdyby
byli Polacy, odpowiedni na te stanowiska, to Stalin (ktorego trudno uznac za tak
szczegolnego filosemite), z pewnoscia nimi wlasnie, a nie Zydami, badz osobami pochodzenia
zydowskiego obsadzalby stanowiska kierownicze w bezpiece, Informacji Wojskowej, aparacie
politycznym w wojsku, w kompartii i administracji. Stalin poslugiwal sie tymi kadrami
komunistycznymi, ktore mial i ktorym ufal (przynajmniej poczatkowo, w okresie
"utrwalania wladzy ludowej"). Nie wyszukiwal specjalnie towarzyszy pochodzenia
zydowskiego, aby wysylac ich do Mongolii, Chin, Korei Pln. i do Albanii. Racje ma
natomiast prof. Shmerik, iz Zydzi funkcjonowali jako czlonkowie partii, a nie
przedstawiciele narodu zydowskiego.

Elity wladzy

Bylo ich w gornych strukturach wladzy
komunistycznej tak wielu, bo nastapilo prawie automatyczne przeniesienie stosunkow
narodowosciowych z KPP na PPR, szczegolnie od polowy 1944 r., gdy do "krajowcow"
dolaczyli komunisci ze Zwiazku Sowieckiego. I nie bylo to zajwisko wlasciwe wylacznie dla
bezpieki i Informacji Wojskowej. Wszedzie tam, gdzie partia uznala, iz jest to miejsce
newralgiczne dla jej przyszlosci, tam pojawili sie komunisci pochodzenia zydowskiego w
takiej koncentracji, iz w dalszym ciagu przeciwnicy polityczni okreslali nowy ustroj
mianem "zydokomuny". Statystycznie moglo to byc uzasadnione.

Jakub Berman, czlonek Biura
Politycznego i z jego ramienia nadzorca nad tajnymi sluzbami, w potocznym pojeciu
funkcjonowal nie tylko jako komunista, ale tez jako Zyd". W wywiadzie dla Teresy
Toranskiej powiedzial: "Zdawalem sobie (...) sprawe z tego, ze najwyzszych
stanowisk jako Zyd objac albo nie powinienem, albo nie moglbym. Zreszta nie zalezalo mi,
by ustawic sie w pierwszych rzedach. (...) Faktyczne posiadanie wladzy nie musi wcale isc
w parze z eksponowaniem wlasnej osoby. (...) Zalezalo mi, zeby wniesc swoj wklad, wycisnac
pietno na tym skomplikowanym tworze wladzy, jaki sie ksztaltowal, ale bez eksponowania
siebie. Wymagalo to, naturalnie, pewnej zrecznosci". I faktycznie, wycisnal swoje
"pietno". Odpowiednikiem "beriowszyczyzny" w Sowietach stalo sie
pojecie "bermanowszczyzny" w PRL.

Roman Zambrowski (Rubin Nussbaum)
jako czlonek Politbiura mial nadzor m.in. nad sadownictwem; jako zastepca Bieruta w
Krajowej Radzie Narodowej mial prawo orzekac prawo laski dla skazanych w procesach
politycznych. Byl wiec jednym z tych, ktorzy doslownie decydowali o zyciu lub smierci
antykomunistow, lub osob za takich uznanych. Gen. Wiktor Grosz (Izaak Medres) byl
szefem Glownego Zarzadu Polityczno-Wychowawczego ludowego Wojska Polskiego (w wojsku przed
wojna zapewne w ogole nie sluzyl). Gen. Leszek Krzemien (Maksymilian Wolf) zostal
kierownikiem Wydzialu Wojskowego Zwiazku Patriotow Polskich w Moskwie, nastepnie byl m.in.
szefem Kancelarii Wojskowej Bieruta, zastepca szefa Glownego Zarzadu Politycznego ludowego
WP i pelnomocnikiem Rzadu PRL "ds. pobytu wojsk radzieckich w Polsce". Hilary
Minc, czlonek Politbiura, odpowiadal za sprawy gospodarcze. Wg. hierarchii partyjnej
byl trzecia co do waznosci osoba w PRL (po Bierucie i Bermanie). Roman Werfel byl
czolowym ideologiem komunistycznym, dyrektorem wydawnictwa "Ksiazka i Wiedza" i
redaktorem naczelnym organu KC PZPR "Nowe Drogi". Jerzy (Beniamin) Borejsza,
rodzony brat plk. UB Jozefa Rozanskiego byl dyktatorem prasowym - byl m.in. redaktorem
naczelnym dziennika "Rzeczpospolita" (organu PKWN), prezesem Spoldzielni
Wydawniczej "Czytelnik" i pelnomocnikiem rzadu ds. "Ossolineum".

To oczywiscie najbardziej znane przyklady,
ale nie wszystkie. Osob tych nie sposob oddzielic od historii PRL,

ktora dla ogromnej czesci
spoleczenstwa byla tworem obcym. Jest zatem rzecza wazna poznac dokladnie, kto rzadzil
Polska po 1944 r. Nie wystarczy tu ogolnikowe powiedzenie, ze "byli to
komunisci". Autorzy publikacji o zatrudnieniu ludnosci zydowskiej po wojnie (np.
Michal Grynberg w "Biuletynie Zydowskiego Instytutu Historycznego" nr 1-2 z 1986
r.) calkowicie pomijali to zagadnienie. Byc moze, wtedy takie badania nie byly mozliwe.

Musieli, czy... chcieli?

Podczas spotkania w ZIH z prof.
Paczkowskim padlo pytanie: "czy mozna uznac, ze do UB oddelegowywano Zydow z
wojska?", co moglo sugerowac, iz trafiali oni tam na rozkaz lub polecenie partyjne.
Ale przeciez nie wszyscy tym rozkazom, badz partyjnym poleceniom podlegali. A jesli
podlegali, to oznacza, iz w wojsku lub partii juz odgrywali nieposlednia role - wracamy do
poczatku, czyli do faktu, iz Zydzi od czasow KPP byli spoiwem struktur komunistycznych.

System komunistyczny byl ustrojem
totalitarnym, dlawiacym wszelka wolna mysl, likwidujacym w sposob bezwzgledny swych
przeciwnikow. Kazdy kolejny zwolennik tego ustroju oznaczal, iz jego panowanie bedzie
pelniejsze i dluzsze. I analogicznie, kazdy dodatkowy przeciwnik komunizmu oddalal
realizacje "dyktatury proletariatu". Dlaczego Zydzi w swej masie poparli
komunizm, szczegolnie po tragicznych doswiadczeniach innego totalitaryzmu, w wydaniu
hitlerowskim, ktory nie tak znow bardzo odbiegal od wizji hitlerowcow (oczywiscie oprocz
mordowania Zydow)?

Ch. R. Browning, recenzent wspomnien
Ytzhaka Zukiermana, jednego z przywodcow powstania w warszawskim getcie, napisal w
"New York Times" w 1993 r.: "Zukierman oszczedza swoje najostrzejsze
oskarzenia na okres powojenny. Deklaruje, ze AK skonczylaby robote, ktora zaczal Hitler.
(...) nie ukywa swego podziwu i poparcia dla polskich komunistow (...). Byli oni
prawdziwymi idealistami i "prawdziwymi patriotami", oddani sprawie zbudowania
niepodleglej Polski socjalistycznej. Byli oni po prostu "wspanialymi ludzmi",
oraz "zagrozona mniejszoscia" (...).

"W okresie powojennym Zydzi, ktorzy
przezyli - wspomina Zukierman - stali miedzy Komunistami i Reakcja i musieli dokonac
wyboru". Dla niego wybor byl czysty zarowno z pragmatycznego jak i moralnego wzgledu.
"W tym okresie, byc partnerem komunistow to byla zydowska rola narodowa, z jedynej
perspektywy zydowskiego istnienia".

Tak tlumaczy to czlowiek, ktory pisal na
uzytek czytelnika zachodniego, nie obeznanego z realiami w Polsce po wojnie. Ale podobne
opinie ksztaltowane sa przez autorow krajowych, choc w bardziej zawoalowanej formie. Adam
Michnik w jednym ze swych artykulow zawarl nastepujaca mysl: "Przed owczesna
inteligencja stanela alternatywa: albo oboz rewolucji jako koniecznosc dziejowa, albo oboz
reakcji: antysemityzm typu oenerowskiego, palkarski, czesto ludobojczy, czesto czerpiacy z
wzorow hitlerowskiego rasizmu. A byl to antysemityzm starej endecji, czy znacznej czesci
ruchu ludowego (...)".

Czy rzeczywiscie Zydom, jesliby nie
poparli komunizmu w Polsce, grozila fizyczna zaglada? Czy alternatywa komuny -
ludobojstwa "klasowego" bylo ludobojstwo rasowe? I czy w taki sposob mozna w
ogole tlumaczyc to, co stalo sie w Polsce po 1944 r. - z obozami koncentracyjnymi,
wywozkami na Sybir "przedstawicieli obozu reakcji", skrytobojczymi i jawnymi
mordami, terrorem UB i zbrodniami dokonywanymi w majestacie "prawa"? Popelniano
je w imie "walki klas"... Byly to zatem przestepstwa popelniane z powodu
przynaleznosci osob przesladowanych do okreslonej grupy politycznej i spolecznej. Dla
ofiar tego systemu roznica miedzy walka klas a walka ras to tylko semantyka.

Podobno tylko getta dawaly nadzieje

Od takich pytan nie uciekniemy. Byc moze
jest jeszcze za wczesnie na pelna odpowiedz, zbyt wiele spraw jest na tyle zywych, aby moc
je ocenic bez emocji z obu stron. Ale taka odpowiedz jest konieczna. Tym bardziej, iz w
publikacjach zagraniczych przypisuje sie nam zbrodnie nieslychane. Np. wg cenionego
historyka amerykanskiego Reubena Ainszteina "Polscy faszysci podczas powstania
[warszawskiego] prawdopodobnie zabili wiecej Zydow niz Niemcow", a Niemcow zginelo
"tylko" 16 tysiecy!

Dr Icchak (Henryk) Rubin uznal, iz
"stosunek Polski Podziemnej i calej prawie ludnosci polskiej do Zydow powodowal, ze
getto i oboz pracy lub oboz koncentracyjny byly jedynymi miejscami na swiecie, ktore
dawaly Zydom nikla nadzieje i szanse na przetrwanie". "A po wyzwoleniu (...) po
calej Polsce rozlala sie fala masowych mordow i pogromow antyzydowskich. (...) A
mordercami w Polsce [po wojnie] nie byly SA i SS, lecz AK i specjalnie utworzone dla
dzialalnosci terrorystyczno-dywersyjnej, dyrygowane z Londynu antysowieckie i
antyzydowskie organizacje "NIE" i "WiN" pod wodza generalow L.
Okulickiego i E. Fieldorfa, pulkownikow J. Rzepeckiego,
Franciszka Niepokolczyckiego, Janusza Bokszczanina i innych elitarnych oficerow
przedwojennego Wojska Polskiego, oraz inne bandy mordercow (...)".

Na takie "naukowe" zarzuty
trzeba odpowiedac. Brak odpowiedzi jest przyznaniem, ze to prawda. Zaniechanie obrony moze
spowodowac, iz niedlugo bedziemy obwinieni o inne zbrodnie niepopelnione, jeszcze bardziej
absurdalne. Byc moze jest to proba skierowania calej dyskusji na tory zastepcze,
uprzedzenia pytan, ktore powinnismy postawic publicznie.

Leszek Zebrowski

Artykul ukazal sie w tygodniku GAZETA POLSKA z
22 czerwca 1995 r.

"Żydokomuna" to antysemicki mit - pisze Paweł Śpiewak w książce "Żydokomuna. Interpretacje historyczne". Jednocześnie jednak autor przedstawia liczby, które mogą być interpretowane jako dowód na duże poparcie Żydów dla komunizmu

Paweł Śpiewak, dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego, wielokrotnie podkreśla w swej książce, że żydokomuna to nie realne zjawisko a ideologiczny mit, w którym zbiegły się wszystkie antysemickie stereotypy z wielowiekowej tradycji oskarżania Żydów o wszelkie dziejące się zło. Zobacz na Empik.rp.pl

Zdaniem Śpiewaka termin "żydokomuny" dawał możliwość głoszenia twierdzeń, że wszyscy Żydzi są nosicielami wrogiej ideologii, czyli bolszewizmu. Struktura mitu "żydokomuny", według Śpiewaka, zaczerpnięta została z "Protokołów mędrców Syjonu", znanej fałszywki carskiej policji politycznej, która głosiła, że wykorzenieni z ziemi, rozprzestrzenieni w świecie Żydzi nigdy nie wrosną w narody, wśród których mieszkają, łączy ich natomiast wspólny cel, jakim jest panowanie nad światem, do którego realizacji używają i bolszewizmu, i kapitalizmu.

"Mit żydokomuny żywił się wyolbrzymianymi faktami. Wskazywano na 'niewłaściwe' pochodzenie wielu liderów sowieckiej rewolucji, gazety w okresie międzywojennym podkreślały żydowskie nazwiska aresztowanych komunistów, po wojnie liczono Żydów w Biurze Politycznym i w urzędach bezpieczeństwa" - pisze Śpiewak.

Samo słowo "żydokomuna" pojawiło się dopiero po wojnie, wcześniej to zjawisko określano, jako judeobolszewizm lub żydobolszewizm. Jako socjolog Śpiewak próbuje wskazać przyczyny, dla których komunizm okazał się na początku XX wieku atrakcyjny dla Żydów. W przedrewolucyjnej Rosji część Żydów pozbawiona była praw obywatelskich, większość mogła się osiedlać tylko na ściśle określonym obszarze. Rewolucja po raz pierwszy w historii dała rosyjskim Żydom pełnię swobód obywatelskich oraz możliwość pracy w administracji.

Także w II RP obowiązywało niepisane prawo ograniczające dostęp ludności żydowskiej do stanowisk w administracji, wojsku, szkolnictwie, na uczelniach obowiązywało getto ławkowe i numerus clausus. Śpiewak zauważa, że w dwudziestoleciu międzywojennym młodzi, aspirujący do wyjścia z religijnego getta Żydzi, nie mieli atrakcyjniejszej propozycji niż proklamujące równość społeczną ruchy lewicowe.

Od rewolucji 1905 roku Śpiewak datuje powszechniejsze niż dotychczas angażowanie się Żydów w życie polityczne - wtedy powstały żydowskie partie syjonistyczne a także lewicowy Bund. Ale rewolucji bolszewickiej większość sił żydowskich w Rosji była początkowo niechętna. Do poparcia bolszewików pchały ich pogromy, których fala przetoczyła się wtedy przez Rosję. Oblicza się, że między rokiem 1918 a 1921 na terenach Ukrainy i Białorusi wymordowano między 200 a 300 tysięcy Żydów. Większość pogromów zdarzyła się na terenach kontrolowanych przez siły białych i dlatego, choć Armia Czerwona także czasami organizowała pogromy, większość Żydów uznała, że porządek rewolucyjny zapewnia im więcej bezpieczeństwa, szansę na przetrwanie - uważa Śpiewak.

Po rewolucji sytuacja Żydów w ZSRR zmieniła się na korzyść: mogli się swobodnie osiedlać w całym kraju, zlikwidowano numerus clausus w szkołach, po raz pierwszy w historii Rosji Żydzi wchodzili do aparatu władzy. Obejmując posady po wyrzucanych urzędnikach carskich, wykształcone żydostwo stało się dla nowej władzy rezerwuarem kadr. Wielu Żydów znalazło się też na samej górze sowieckiego aparatu władzy.

Także w Polsce w latach międzywojnia widać było, że ideologia komunistyczna jest dla Żydów atrakcyjna. Dyrektor ŻIH skrupulatnie wylicza dane: do Komunistycznej Partii Polski w 1933 roku należało 8 tys. osób z czego 80 proc. stanowili Polacy, a około 20 proc. Żydzi. W dużych miastach proporcje układały się inaczej - w Warszawie w 1937 roku 65 proc. członków partii stanowili Żydzi. Przedwojenny Związek Młodzieży Komunistycznej Polski, liczący w połowie lat 30. niemal 12 tys. członków, w 42 proc. składał się z osób pochodzenia żydowskiego.

Sami komuniści zauważali, że Żydzi są w KPP nadreprezentowani. W materiałach z 1929 roku znalazły się dane, że "towarzysze żydowscy w miastach stanowią przeważnie ponad 50 proc. składu organizacji, a są miasteczka, w których organizacja jest czysto żydowska". Proporcje narodowościowe przechylały się na korzyść Żydów w zarządzie partii. W styczniu 1936 roku na 30 członków Komitetu Centralnego KPP było 15 Polaków, 12 Żydów, 2 Ukraińców i 1 Białorusin.

Dostałem w prezencie Focusa Historia, hehe ("Nie kupuję już tego syfu"- Ojej...Kobita dobrze chciała w każdym razie) i tam jest wywiad jakiegoś łebka z P. Śpiewakiem. W zasadzie zgadzam się ze Śpiewakiem w jednym, że analizy wymaga udział Żydów w ruchach radykalnej lewicy :) Wywiad pod tezę, liczby z kosmosu ale ciekawsze jest coś innego, s. 56- skąd się wzięło pojęcie żydokomuna. Nie wzięło się znikąd po drugiej wojnie światowej jak odpowiada Śpiewak. Spokojnie można cofnąć rodowód do czasów z początku XX wieku- tuż przed I wojną i po- a nawet końcówki XIX wieku. To po pierwsze. Po drugie, Śpiewak pisze o "pogromie ludności żydowskiej" urządzonej przez "polskie wojsko" we Lwowie. Bez słowa wyjaśnienia. Po prostu w kalkę wrzucił hasła. Dalej jest o roli Kościoła w podtrzymywaniu "antysemickiego schematu"- akurat schemat często okazywał się prawdziwy, ale tego w wywiadzie brak. Brednie o powszechnym antysemityźmie w Rycerzu Niepokalanej- brak absolutnie żadnych faktów. Akurat mam praktycznie wszystkie numery RN i trudno tam znaleźć jakieś wyśnione przez wielu "akty antysemityzmu." Jeśli twarde fakty uznamy za "akty" to należy całkowicie zanegować jakiekolwiek istnienie narodowości żydowskiej :> I antysemityzm z głowy.
Wywiadowca pomaga Śpiewakowi pisząc o "demonizowaniu stopnia zaangażowania Żydów w ruch komunistyczny, co pokazują statystyki"- otóż w tym sęk, że NIE pokazują. I oczywiście zero faktów. Wszystko bierzcie na wiarę...
Dalej na stronie 57 Focusa Historia Śpiewak mówi z bólem o internowaniu w 1920 żołnierzy narodowości żydowskiej bo zostali uznani za element niepewny. Dlaczego? Nie
powie. Uzna to za powielanie "plotek." I zweksluje bezczelnie temat na ks. Popiełuszkę. Odnosi się do Kresów w 1939 roku i poprzestaje na "nie było to prawdą" jakby nie istniały wspomnienia i relacje ludzi oraz oficjalne dokumenty. I dalej znowu miesza, zgodnie z linią dezinformacji, wrzucając (co może wrzucić dyrektor ŻIH? tak!)- Jedwabne.
Raz wyszedł z roli, gdy na stwierdzenie Diatłowickiego- "właśnie antysemityzm miał skłonić Żydów ku ruchom lewicowym (bzdura- Unicorn). Istniało powiedzenie: 'Wolę, żeby mówiono do mnie towarzyszu niż parchu."- padło krótkie zdanie:
"Naturalnie to był jeden z powodów." A jakie były inne? :)
Oczywiście nie ma żadnych Żydów ani komunistów w roku 1920 tylko "gazety zaś zawsze z lubością podawały przy okazji aresztowań komunistów ich- często zmyślone (skąd to wie Śpiewak? Unicorn)- żydowskie imiona i nazwiska."
Dalej mamy bajki i usprawiedliwianie.
Niech podsumowaniem postawy Śpiewaka i roli jego nowej książki będzie taki cytat:
"Pamiętam opowieść mojej teściowej, która przed wojną była jednym z sekretarzy okręgowych Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi."
I tyle w temacie Śpiewaka :D
Ps. Nie mam książki, więc nie wiem skąd bierze liczby i czy podaje źródła danych.

"Brednie o powszechnym antysemityźmie w Rycerzu Niepokalanej- brak absolutnie żadnych faktów. " - wcale mu nie przeszkadza męczeńska smierć o.Maksymiliana Kolbe w obozie koncentracyjnym?

Tę samą kalkę okolice Czerskiej usiłują przenieść na Radio Maryja i o.Rydzyka.

Niech wezmą ten młot antysemityzmu i walna sie nim w te zakute łby.

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,11471268,_Zydokomuna_to_...

Wobec faktu, że Żydzi stanowili ok. 10 proc. przedwojennej ludności Polski, można z tych liczb wyciągnąć wniosek o nadreprezentacji Żydów w strukturach komunistycznych. Śpiewak jednak zwraca uwagę, że ogromna większość polskich Żydów nie chciała mieć z komunizmem nic wspólnego. Na KPP głosowało w 1928 roku 7 proc. społeczności żydowskiej, zaś 50 proc. polskich Żydów oddało głosy na Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem, czyli partię Piłsudskiego. Bardzo wielu Żydów głosowało też na partie syjonistyczne. Komunistów, którzy tworzyli KPP, spotkał straszny los. Partia została przez Stalina rozwiązana w końcu 1937 roku. W okresie Wielkiej Czystki w ZSRR zamordowano 70 proc. aktywu kierowniczego KPP. Przeżyli w zasadzie tylko ci z jej kierownictwa, którzy siedzieli w tym czasie w polskich więzieniach, m.in. w Berezie Kartuskiej.

Po II wojnie: Żydzi w partii i aparacie bezpieczeństwa

W pierwszych latach okupacji na terenach zajętych przez Sowietów podniosła się fala agresywnego antysemityzmu, który zaowocował w 1941 roku takimi wydarzeniami jak pogrom w Jedwabnem. W dokumentach z epoki pojawiają się relacje o entuzjastycznym przyjęciu przez Żydów sowieckiej władzy, powszechnej wśród nich współpracy z komunistyczną władzą, donosicielstwie i przejmowaniu stanowisk polskich urzędników. Stereotyp żydokomuny zyskał w tym czasie wśród Polaków wielu zwolenników.

W powojennej Polsce bardzo powszechne było przekonanie, że komunizm wprowadzany jest przez Żydów, choć polska społeczność żydowska w zasadzie przestała istnieć. Na czele państwa od 1945 roku stał "triumwirat", jak to określa Śpiewak - Bolesław Bierut i dwie osoby pochodzenia żydowskiego: Jakub Berman i Hilary Minc. W Komitecie Centralnym PZPR w tym czasie udział Żydów wynosił 6 proc.

Jeżeli chodzi o zaangażowanie Żydów w służby bezpieczeństwa, to Śpiewak podaje, że w latach 1944-1945 na 450 osób pełniących najwyższe funkcje w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego (od naczelnika wydziału wzwyż) 167 (37 proc.) było pochodzenia żydowskiego. Im niżej w strukturach UB, tym procent osób narodowości żydowskiej był niższy. Ryszard Terlecki podaje, że w 1945 roku 95 proc. funkcjonariuszy UB było narodowości polskiej, a Żydów było ok. 2,5 proc. Jednak to Żydzi zasiadali na najbardziej widocznych stanowiskach. Do czarnej legendy przeszły w Polsce osoby Józefa Różańskiego, Józefa Światły, Anatola Fejgina, Julii Brystiger, znaczący i widoczny był udział Żydów w aparacie propagandy, prasie i kulturze. W cenzurze stanowili oni 50 proc. pracowników.

Mit żydokomuny jest w Polsce ciągle żywy - powiedział na spotkaniu z czytelnikami Paweł Śpiewak, przywołując słowa Jarosława Kaczyńskiego i Jarosława Rymkiewicza o tym, że Gazeta Wyborcza jest spadkobiercą Komunistycznej Partii Polski.

- Zarówno wypowiedzi Jarosława Kaczyńskiego, jak i Jarosława Rymkiewicza sugerujące, że +Gazeta Wyborcza+ to spadkobiercy KPP, którzy propagują ideologię luksemburgizmu, świadczą o tym, że mit żydokomuny jest w Polsce ciągle żywy. Obaj w gruncie rzeczy przywołują ten termin, choć nie wprost. To dowód na to, że mit żydokomuny nadal pojawia się w różnych przebraniach, jest obecny w dyskursie publicznym, w grze politycznej - mówił Paweł Śpiewak, dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego, podczas środowej promocji swojej najnowszej książki Żydokomuna. Interpretacje historyczne.

Śpiewak podkreśla w swojej książce, że żydokomuna to nie realne zjawisko, lecz ideologiczny mit, w którym zbiegły się wszystkie antysemickie stereotypy z wielowiekowej tradycji oskarżania Żydów o wszelkie dziejące się zło. Zdaniem Śpiewaka termin żydokomuna daje możliwość głoszenia twierdzeń, że wszyscy Żydzi są nosicielami wrogiej ideologii, czyli bolszewizmu.

- Zdaję sobie sprawę, że moja praca jest książką wysokiego ryzyka. Temat żydokomuny jest wciąż gorący, wzbudza wielkie emocje. Wiem, że narażam się antysemitom, ale do tego, że oni istnieją, już się przyzwyczaiłem - mówił Śpiewak dodając, że jego książka może też nie wzbudzić entuzjazmu środowisk, które psychologicznie, ideowo mają poczucie jakiegoś związku z tamtym pokoleniem, żydowskich komunistów.

Śpiewak powiedział, że pracując nad Żydokomuną wzorował się na sposobie pisania książek historycznych przez innego socjologa - Jana Tomasza Grossa. - Nie ze wszystkimi stawianymi przez niego tezami się zgadzam, ale odpowiada mi jego sposób prowadzenia narracji. To historia, ale historia intelektualnie przetworzona, nie tylko suche fakty, ale próba ich interpretacji, odczytania. Sposób pisania Grossa jest dla mnie wzorcem - powiedział Śpiewak.

W książce Śpiewak wielokrotnie podkreśla, że atrakcyjność ideologii komunistycznej dla Żydów wynikała z ograniczeń, jakim podlegali. To rewolucja po raz pierwszy w historii dała rosyjskim Żydom pełnię swobód obywatelskich oraz możliwość pracy w administracji.

Także w II Rzeczpospolitej obowiązywało niepisane prawo ograniczające dostęp ludności żydowskiej do stanowisk w administracji, wojsku, szkolnictwie, na niektórych uczelniach obowiązywało getto ławkowe i numerus clausus.

Śpiewak zauważa, że w dwudziestoleciu międzywojennym młodzi, aspirujący do wyjścia z religijnego getta Żydzi nie mieli atrakcyjniejszej propozycji niż proklamujące równość społeczną ruchy lewicowe.

Jak podaje Śpiewak, do Komunistycznej Partii Polski w 1933 roku należało 8 tys. osób z czego 80 proc. stanowili Polacy, a około 20 proc. Żydzi. Przedwojenny Związek Młodzieży Komunistycznej Polski, liczący w połowie lat 30. niemal 12 tys. członków, w 42 proc. składał się z osób pochodzenia żydowskiego.

Sami komuniści zauważali, że Żydzi są w KPP nadreprezentowani. W materiałach z 1929 roku znalazły się dane, że towarzysze żydowscy w miastach stanowią przeważnie ponad 50 proc. składu organizacji, a są miasteczka, w których organizacja jest czysto żydowska. Proporcje narodowościowe przechylały się na korzyść Żydów w zarządzie partii. W styczniu 1936 roku na 30 członków Komitetu Centralnego KPP było 15 Polaków, 12 Żydów, 2 Ukraińców i 1 Białorusin.

Wobec faktu, że Żydzi stanowili ok. 10 proc. przedwojennej ludności Polski, można z tych liczb wyciągnąć wniosek o nadreprezantacji Żydów w strukturach komunistycznych. Śpiewak jednak zwraca uwagę, że ogromna większość polskich Żydów nie chciała mieć z komunizmem nic wspólnego.

Na KPP głosowało w 1928 roku 7 proc. społeczności żydowskiej, a 50 proc. polskich Żydów oddało głosy na Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem, czyli partię Piłsudskiego. Bardzo wielu Żydów głosowało też na partie syjonistyczne.

W powojennej Polsce bardzo powszechne było przekonanie, że komunizm wprowadzany jest przez Żydów, choć polska społeczność żydowska w zasadzie przestała istnieć. Na czele państwa od 1945 roku stał triumwirat, jak to określa Śpiewak: Bolesław Bierut i dwie osoby pochodzenia żydowskiego - Jakub Berman i Hilary Minc. W Komitecie Centralnym PZPR w tym czasie udział Żydów wynosił 6 proc.

Śpiewak podaje, że w latach 1944-1945 na 450 osób pełniących najwyższe funkcje w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego (od naczelnika wydziału wzwyż) 167 (37 proc.) było pochodzenia żydowskiego. Im niżej w strukturach UB, tym procent osób narodowości żydowskiej był niższy. Śpiewak cytuje Ryszarda Terleckiego, który podaje, że w 1945 roku 95 proc. funkcjonariuszy UB było narodowości polskiej, a Żydów było ok. 2,5 proc. Jednak to Żydzi zasiadali na najbardziej widocznych stanowiskach.

- Po 20 latach niepodległości poza nielicznymi przypadkami nie doczekaliśmy się żadnych poważnych opracowań na temat ruchu komunistycznego w Polsce w jego różnych wymiarach. Traktuję to, co napisałem, jako pewien etap badań. Na pewno jest potrzeba ich kontynuowania i mam nadzieję, że tak się stanie - podsumował Śpiewak. Książka Żydokomuna. Interpretacje historyczne ukazała się nakładem wydawnictwa Czerwone i Czarne.

O najnowszej książce Pawła Śpiewaka Żydokomuna jest coraz głośniej. Co ciekawe, jak dotąd głos zabierali głównie publicyści, natomiast historycy woleli na temat tej publikacji zachować wymowne milczenie. Pierwszą okazją, gdy na temat pracy Śpiewaka zabrały głos osoby z tytułami naukowymi, było spotkanie promocyjne w Żydowskim Instytucie Historycznym 4 kwietnia br. W panelu dyskusyjnym oprócz autora zabrali głos prof. Andrzej Paczkowski i prof. Dariusz Stola. Obaj dyskutanci, prywatnie znajomi Śpiewaka, starali się dostosować do konwencji, którą już na samym początku zarysował prof. Paczkowski stwierdzając (pół-żartem): „Jest promocja – trzeba chwalić”. Uczestnicy dyskusji byli zgodni, że książka dotyczy tematu wywołującego ogromne emocje – „tematu gorącego” wymagającego od piszącego niezwykłej ostrożności – w domyśle, bo można zostać oskarżonym o antysemityzm.

Zdaniem prof. Paczkowskiego, który zagaił dyskusję książka ma konstrukcje chaotyczną, jest „bałaganiarska” i została pozbawiona zakończenia. Mimo to stwierdził on, że Śpiewak dokładnie zbadał treść i genezę tytułowego stereotypu – wywiązując się z tego zadania dobrze. Efektem tego jest potwierdzenie istnienia związków Żydów z komunizmem, czyli istnienia zjawiska potocznie zwanego żydokomuną. Tymczasem warto dodać, że sam Śpiewak w swojej książce utrzymuje, że zjawisko żydokomuny jest mitem i projekcją antysemitów. Paczkowski wskazał, że najbardziej interesującym w tej pracy jest badanie przez Śpiewaka motywów ludzi, którzy włączali się w komunizm i uzasadnienie ich politycznego wyboru. Tymczasem – a tego już dyskutant nie powiedział – uniwersalnym wyjaśnieniem Śpiewaka wszystkich tego rodzaju „trudnych” problemów, miał być wszechobecny antysemityzm. Antyżydowskie i wrogie otoczenie miało zmuszać Żydów do wiązania swego losu najpierw z rewolucjonistami, a potem z władzą komunistyczną – co jest twierdzeniem tyleż prymitywnym, co nieprawdziwym. Zdaniem prof. Paczkowskiego zjawisko „żydokomuny” to miało powtarzać się wszędzie tam, gdzie działali komuniści, np.: w Chile, USA i Europie Zachodniej, gdzie aktyw i liderzy miejscowych partii składał się w znacznym procencie z osób pochodzenia żydowskiego. Stwierdził on też, że Śpiewak ponad miarę rozpisał się nad problematyką antysemityzmu w Rosji, a zdecydowanie za mało uwagi poświecił związkom Żydów z ruchem komunistycznym na Zachodzie i wynikających z tego stereotypom. Bo o ile sformułowanie „żydokomuna” ma charakter specyficznie polski, to w innych krajach istnieją jego odpowiedniki, odnoszące się do tego samego fenomenu społecznego.

Prof. Stola rozpoczął od stwierdzenia, że żydowscy komuniści – żydokomuna – to specyficzny sposób bycia Żydem. Komunista, jego zdaniem, może być dobrym Żydem, jak też i dobrym Polakiem. Tytułowa żydokomuna to temat historycznie zamknięty, gdyż historia jej historia zakończyła się po marcu 1968 r. Zgodził się ze Śpiewakiem, że antysemickie otoczenie, zwłaszcza w okresie II RP, miało wpływ na wybieranie przez Żydów komunizmu jako formy kontestacji ówczesnej rzeczywistości. Winne były zatem polskie elity polityczne – a szczególnie sanacja, która zrezygnowała z obywatelskiej koncepcji państwa na rzecz wizji narodowej – etnicznie polskiej. Stola stwierdził natomiast, że nie zgadza się ze Śpiewakiem w sprawie stosunku do pogromów w Rosji i na Ukrainie w 1919 r. Nie można ich jego zdaniem porównywać do Holokaustu, gdyż ich celem nie było ludobójstwo lecz grabież, a efektem każdorazowo liczne pobicia i śmierć kilku–kilkunastu osób (a nie całej społeczności). Wytknął przy tym Śpiewakowi braki kwerendy i zawyżanie liczb ofiar.

Odnosząc się do wypowiedzi panelistów prof. Śpiewak stwierdził, że napisał swoją książkę – a właściwie historyczny esej – po to, żeby dzięki temu lepiej zrozumieć historię kilku ostatnich pokoleń Żydów z Europy Wschodniej. „Gross był moim przewodnikiem – powiedział – mistrzem stylu pisania i interpretowania dziejów”. Pisząc książkę miał ponadto poczucie więzi ze środowiskami, które wywodziło się z pokolenia żydowskich komunistów. Jego zdaniem komunizm, zarówno jako doktryna jak i ruch polityczny, był potężną alternatywą dla Polaków. Zdaniem Stoli, który odniósł się do tego stwierdzenia: komunizm w Polsce bez udziału Żydów mógłby zaistnieć – natomiast nie byłoby go gdyby nie uczestniczyli w nim Polacy.

Prowadzący spotkanie cieszyli się, że książka Śpiewaka zebrała kilka ważnych i w zasadzie pozytywnych recenzji od „prawicowych publicystów” z Rzeczypospolitej i Uważam Rze – wyrazili natomiast żal, że nie napisała o niej do tej pory Gazeta Wyborcza.

Wojciech J. Muszyński

http://www.bibula.com/?p=54997

Czego to jeszcze człowiek w życiu się nie dowie...

(czyżby rzeczony dostał TEŻ jakieś graty na kopanie Polaków i wybielanie historii?)

dostał - stanowisko Dyrektora ŻiH. Stanowisko zobowiązuje. Politycznie nie skorzystał, chciał w ambasadory do Islandii, to dostał lepsza fuchę.
I spłaca dług.

http://www.fronda.pl/news/czytaj/tytul/jezeli_celebryta_nosi_nitke,_to_w...

Kabbalah why Madonna wears a red string and other questions answered by Beliefnet expert - Beliefnet.com

http://www.beliefnet.com/kabbalahbook/.aspx

Co jest atrakcją?
Jak myślisz, dlaczego tak wiele gwiazd przyciąga kabała?

Trudno nie być zjadliwym, gdy odpowiada się na pytanie jak to. Częścią sławny jest bycie w czołówce, bo to jest "cool" w tej chwili. To nie znaczy, że wszystkie wydarzenia nie są płytkie-they're. Niektóre z nich są całkowicie poświęceni z przyczyn religijnych, politycznych i kulturowych i bardzo świadomie wykorzystują swoją pozycję społeczną, aby podnieść świadomość. Ale kiedy jesteś gwiazdą, jesteś także czymś w rodzaju tablicy ogłoszeniowej, firmy płacą ci za noszenie tenisówek lub ich biżuterię. Wiele gwiazd weszło do Kabały, ponieważ inni przyjaciele gwiazd zachęcało je na to, z powodu presji.

Warto zauważyć, że Madonna, Paris Hilton, Demi Moore, Britney Spears, Roseanne, et al uzyskał swoją Kabałę z Kabbalah Centre, który jest tworem jednego człowieka, Philipa Berg. Rav Berg zbudował Międzynarodowe Centrum Kabały w imperium daleko idącą, otwarcie szkół na całym świecie i sprzedaży książek, taśm, oraz produkty takie jak "energetycznej" wody butelkowanej błogosławionej. Centrum Kabbalah cieszy z tych gwiazd jest synergiczne, co najmniej.

Wreszcie gwiazdy są często duchowo potrzebujące. Sława i jej pułapki może być ostatecznie niezadowalające, a zanurzenie się w badaniu ezoterycznej dyscypliny może wypełnić poczucie duchowej pustki.Spopularyzowanie Kabały, z jego czerwonymi bransoletkami aby odeprzeć zawiść i złośliwość, może być szczególnie atrakcyjna dla osób w oczach opinii publicznej.

Historia pop-Kabały to opowieść zaczynająca się wśród religijnych ksiąg średniowiecza, a kończąca na... wtłaczaniu energetyzowanej wody do kaloryfera i śledztwie z udziałem FBI.

Złote góry "rabina" Berga

Współcześnie Kabała to sposób na bardzo duże pieniądze. Dochody Centrum Nauczania Kabały założonego w Los Angeles przez podającego się za rabina Philipa Berga, są gigantyczne. Sama Madonna wzbogaciła je podobno o kilkanaście milionów dolarów, a Berg jest właścicielem pałacu w Beverly Hills i dwóch posiadłości w Hollywood. Oficjalnie podaje się za doktora, chociaż uczelnia, którą ukończył, nie ma praw nadawania takiego tytułu. Mianuje się także spadkobiercą jednego z bardzo znanych kabalistów, który był jego teściem do czasu, aż Berg porzucił jego córkę i swoich dziesięcioro dzieci. Obecnie rodzina kabalisty nie przyznaje się do związków z Bergiem. Żeby było zabawniej, następną żoną rzekomego rabina została Karen, autorka książki pod chwytliwym tytułem "Bóg używa szminki". Organizacja Berga oskarżana jest zresztą o oszustwa i była prześwietlana przez FBI. Bergowie mieli bezprawnie zagarnąć pieniądze współtworzonej z Madonną organizacji charytatywnej, Raising Malawi. "Niezła kabała!" - mógłby ktoś powiedzieć. Co takiego jest zatem w Kabale? Skąd aura tajemnicy i dziwna fascynacja, jaką wywołuje?

Wiedza tajemna

Co Berg ofiarował swoim klientom? Przede wszystkim "dostęp do tajemnej wiedzy talmudyczne, do tej pory zarezerwowanej wyłącznie dla religijnych Żydów". Problem w tym, że ortodoksyjni wyznawcy judaizmu oraz znawcy tradycji kabalistycznej traktują pop-Kabałę Berga i jego naśladowców z lekceważeniem i dystansem. Zapewnienia o "starożytności" i "tajemności" przekazywanej przez pop-kablistów wiedzy bez wątpienia działają na wyobraźnię. Dla wielu Kabała jest obietnicą znalezienia zagubionego sensu życia.

http://religia.onet.pl/publicystyka,6/tajemnice-czerwonej-nitki-czym-tak...

Marta Cywińska

Czerwona
nitka...czerwona niteczka, czasem przypominającą delikatną bransoletkę
lub element dekoracyjny bransoletki od zegarka jest rozpoznawanym na
całym świecie emblematem Kabbalah Centre, które nawet sami Żydzi uznają
za sektę.

Reklamowana przez Yehudę Berga jako tytułowa „Czerwona nitka, Potęga
ochrony. Technologia dla duszy” - antidotum na złe, zimne czy zabójcze
spojrzenie[1]... niesie za sobą podobne przekleństwo jak pierścień
Atlantów.

Warto zwrócić na różne formy działalności (w tym wydawniczej i edukacji
„symbolicznej”, której przykładem może być owa czerwona nitka)
stosowane przez Centrum Kabbalah – organizację non profit posiadającą 50
filii na całym świecie. Jej główna siedziba znajduje się w rejonie
Beverly Hills [2], zaś decydenci i edukatorzy – pseudokabaliści prowadzą
szczególnie „inwazyjną” działalność w Hollywood i zdobyli rozgłos nie
tylko w środowiskach wielkiego filmu czy wielkiej finansjery, stosując
różnorodne techniki manipulacyjne.

 

W Polsce Kabbalah Center znane jest jako Fundacja Centrum Kabballah.
Cóż takiego ma w ofercie? Wykłady poświęcone zgłębianiu istoty
wszechświata, na podstawie księgi, będącej -według organizatorów kursu -
odbiciem wszechświata począwszy od poziomu kwantowego rzeczywistości do
ekspansji gwiazd i galaktyk, by za jej przyczyną uczestnicy mogli
dochodzić różnych prawdy duchowe. Polskie Centrum ofiarowuje też kurs
poświęcony samorealizacji w imię poczucia szczęścia i spełnienia jako
wartości nadrzędnej[3].

Centrum Kabbalah stara się ingerować – również poprzez tematykę kursów i
wykładów – w najróżniejsze dziedziny życia, m. in. w wybór partnera
życiowego, leczyć przewlekłe choroby butelką „Kabbalah Water” – wody
„autoryzowanej” przez lidera Kabbalah Center.

Struktury Center są zdominowane przez jedną rodzinę – rodzinę Bergów.
Do niej należy Karen Berg, autorkę mocno ostatnio reklamowanej książki
„Bóg używa szminki”, Yehuda Berg (syna Karen) , autor „Siły Kabały” oraz
„72 imion Boga” - gorliwy propagator siły czerwoną nitkę, w jednym z
rankingów „Neewsweeka” uznany został za jednego z najważniejszych
amerykańskich rabinów!

 

O demonicznej symbolice czerwonej nitki pseudokabalistycznej, jej
przesłaniu opartym na „śmierci ducha”, oraz nieszczęściu pisał jedne z
największych współczesnych polskich egzorcystów, przywołując wypowiedź
chasydzkiego rabina z Jerozolimy Adina Steisalza, który stwierdził, że
owa „popkabała” ma się tak do prawdziwej mistyki żydowskiej jak
pornografia do miłości.[4]

 

Uczestnicy kursów (uwaga: noszący nitkę na lewym nadgarstku!) są
niejednokrotnie namawiani do darowizn na rzecz Centrum Kabballah – jego
nazwa kojarzona jest ze znanymi postaciami. Amerykanie – zapytani o
najsłynniejszą członkinię Kabbalah Centre, bez wahania wymieniają
Madonnę, zaś po chwili zastanowienia... Kylie Minogue, Naomi Campbell,
Britney Spears, Demi Moore czy Victorię Beckham.

 

Nie wszyscy jeszcze w Polsce kojarzą nazwę polskiego oddziału Centrum z
Otylią Jędrzejczak, Edytą Herbuś, Marią Wiktorią Wałęsówną czy Marylą
Rodowicz, która na łamach babskich kolorowych pisemek z euforią
wypowiadała się na temat skuteczności działania czerwonej nitki.
Czerwoną nitkę nosi też Kayah, nie ukrywając, że wspiera też Centrum
finansowo.

Rozmawiałam z tymi, którzy kabalistyczną nitkę noszą na co dzień.
Niektórzy widzieli ją na nadgarstku Palikota (i chcą tak, jako on!),
niektórzy wierzą, że nitka autentycznie chroni ona ich przed demonami i
„złym okiem”. Inni zaś próbują uzasadnić to historycznie, opowiadając mi
o czerwonej nici Racheli, która jakoby przynosi szczęście w miłości.

Niektórzy próbują epatować, cytując (mocno w przybliżeniu) księgę
Zohar, ale tracą rezon, gdy powołuję się na jej dokładne fragmenty oraz
wypowiedzi demonologów, cytując oczywiście źródła. Boją się dyskusji
merytorycznej (...a tak przy okazji - odczuwam coraz większy niepokój
widząc też czerwone bransoletki na rękach anorektyczek – ponoć noszą je z
zupełnie innego powodu)...

 

Czerwona nitka na lewym nadgarstku katolika: oszukiwanie samego siebie, że nie zostało złamane pierwsze przykazanie....

Marta Cywińska

fot. wikipedia.org

________________________________________

[1] http://pl.kabbalah.com/content/book/czerwona-nitka

[2] https://kabbalah.com/

[3] http://pl.kabbalah.com/content/%C5%BCycie-systemem-kabbalah-poziom-1

[4] O.A.Posacki SJ, Inwazja neopogaństwa, Wydawnictwo M, Kraków 2012,s.134

http://prawy.pl/wiara/3353-czerwona-nitka-i-popkabala

Pomysł na fińskie domki

Inicjatorzy akcji nie kryją, że mają własny pomysł na fińskie osiedle. - Chcielibyśmy zbudować tu jeszcze więcej domków, dla których jest przecież dość miejsca. Osiedle powinno spełniać różnorodne funkcje: kulturalną, edukacyjną, ale też mieszkalną. Lokatorzy byliby naturalnymi opiekunami tej przestrzeni - tłumaczy Jan Śpiewak z Żydowskiej Ogólnopolskiej Organizacji Młodzieżowej, która działa w jednym z domków. Jego zdaniem osiedle to część historii Warszawy - to tu w 1946 r. zamieszkali inżynierowie i architekci z Biura Odbudowy Stolicy, którzy mieli podźwignąć miasto z ruin. - To idealne miejsce, aby zapoznać młodych ludzi z powojenną historią Warszawy, szczególnie że obok planuje się budowę nowego gmachu Muzeum Historii Polski. Można również prowadzić zajęcia z edukacji przyrodniczej - żyjące tu gatunki roślin i zwierząt to ewenement na skalę całego miasta - kontynuuje Śpiewak.

Zdaniem "Otwartego Jazdowa" osiedle mogłoby być kolejną atrakcją turystyczną, która poza spełnianiem funkcji społecznych spokojnie mogłaby wygenerować wpływy do budżetu. Drewniane osiedla zostały zachowane w wielu miejscach w Skandynawii i przyciągają rzesze zwiedzających.

Organizatorzy akcji podkreślają jednak, że są otwarci na inne propozycje. Ich celem jest przede wszystkim rzetelna debata publiczna na temat tego niezwykłego miejsca, która jak dotąd się nie odbyła.

Fiński dar Stalina

Jak na razie organizacje pozarządowe objęły w posiadanie siedem domków, które wcześniej stały puste. Miasto udostępniło je na potrzeby majowej Nocy Muzeów, która okazała się tak udana, że NGO-som pozwolono zostać do końca września. Podczas inauguracji "Otwartego Jazdowa", w sobotę 20 lipca, warszawiacy mogli m.in. dowiedzieć się, jakie gatunki ptaków żyją w kolonii i okolicznych parkach, oraz jak założyć domową hodowlę boczniaków. Ci z zacięciem artystycznym mieli okazję stworzyć mural pod okiem Marty Zabłockiej, ilustratorki m.in. książek Sylwii Chutnik. W ramach "Otwartego Jazdowa" przez całe lato będą organizowane otwarte dyskusje, warsztaty i akcje artystyczne, w większości bezpłatne. W ramach Kibucu Warszawa, prowadzonego przez ŻOOM, można nauczyć się podstaw stolarstwa i dowiedzieć, jak zostać miejskim ogrodnikiem. Organizacja dzieli domek z organizacjami Stocznia i Gęsia Skórka oraz nowo powstałą kooperatywą spożywczą Dobrze.

Kolonia domków fińskich powstała po wojnie z prefabrykatów podarowanych Warszawie przez Stalina. Finowie przekazali je ZSRR w ramach reparacji wojennych. Część kolonii została zburzona już w latach 60., aby zwolnić miejsce pod budowę Trasy Łazienkowskiej oraz ambasad Francji i Niemiec.

http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/1,34862,14417147,Co_dalej_z_finskimi_...

-27 Lis 2012 ... Maria Czubaszek, Jan Pietrzak, Barbara Wrzesińska, Jonasz Kofta. ... rozbudowywanie powinno się wydać nakaz natychmiastowej eksmisji.

- 

Barbara Wrzesińska musi opuścić swój domek na Jazdowie. To już przesądzone!
Barbara Wrzesińska musi opuścić swój domek na Jazdowie.
To już przesądzone! Aktorka do końca nie wierzyła, że władze stołecznej
gminy Centrum zdecydują się na taki radykalny ruch. Tygodnik "Rewia"
donosi, że o tymczasowości atrakcyjnego
terenu na Jazdowie, niedaleko warszawskich Łazienek i Sejmu mówiło się
już od wielu lat. Niedawno tą ziemią zainteresował się deweloper. Jak pisze "Rewia" Barbara Wrzesińska dostała już lokal zastępczy i za
trzy miesiące musi się do niego przeprowadzić. Przydzielenie maleńkiego
lokalu to jedyna rekompensata.

Aktorka w swój dom włożyła całe serce, założyła ogródek, posadziła
drzewa owocowe. Niestety nikt jej nie zwróci środków, które musiała
zainwestować w swoją nieruchomość.

a konkretnie po śmierci naszego ukochanego Papieża ,Pomijam już chory pomysł na POPIS
ale mnie zraził i oburzył jego artykuł komentowany na forum Tygodnika Powszedniego...
sprytnie zawoalowany,acz pełen "wynurzeń na temat braku świętosci naszego Ojca Świętego...pamiętam jak dostało mi się za moje oburzenie...dla mnie nasz Ojciec Święty ,jest świętym od JUŻ i koniec i kropka...a pan śpiewak niech sobie śpiewa ,co chce ,a ja go i tak nie słucham i nie czytam.skreślony na amen
serd. pozdr .

Szef Fundacji Kidprotect.pl Jakub Ś.(Śpiewak) jest podejrzany o przywłaszczenie ponad 433 tys. zł, ostatnio zmieniono zarzuty w tej sprawie, m.in. zwiększając kwotę szkody, jaka wyrządzona została fundacji - poinformowała stołeczna prokuratura.Śledztwo cały czas jest prowadzone, aktualnie - jak powiedział rzecznik prasowy Prokuratury Okręgowej w Warszawie prok. Dariusz Ślepokura - zostało przedłużone do 24 października.ieprawidłowościami w fundacji od listopada 2012 r. zajmuje się Prokuratura Rejonowa Warszawa-Wola. Początkowo podejrzanemu zarzucano niegospodarność i wyrządzenie szkody nie mniejszej niż 250 tys. zł. W poniedziałek prokurator wydał postanowienie o zmianie zarzutów i ich zaostrzeniu - chodzi o przywłaszczenie "w stosunku do mienia znacznej wartości", za co grozi do 10 lat więzienia.

W lutym br. tygodnik "Wprost" napisał, że szef Fundacji sprzeniewierzył pieniądze od darczyńców, nie rozliczał się z dofinansowania z Funduszu Inicjatyw Obywatelskich, a także nie odprowadzał składek do ZUS od pensji pracowników, co spowodowało, że ZUS zajął konto fundacji.

Jakubowi Ś. prokuratura zarzuciła, że "w krótkich odstępach czasu przywłaszczył sobie kwotę 433 tys. 404 zł, w ten sposób, że wydatkował pieniądze na cele nie związane z działalnością statutową fundacji przeznaczając je na cele prywatne: zakupy odzieży, artykułów elektronicznych, muzycznych, spożywczych, przemysłowych i medycznych oraz dokonywał zakupu usług konsumpcyjnych, medycznych, turystycznych, internetowych i transportowych". Do zarzucanych czynów miało dojść pomiędzy majem 2009 r. a sierpniem 2012 r.

Mówiąc o działaniach podjętych w śledztwie prokurator zaznaczył, że "uzyskano dokumentację z instytucji państwowych oraz prywatnych podmiotów, z którymi współpracowała fundacja, oraz dokumentację finansowo-księgową fundacji i dokumentację bankową". Następnie, jak dodał, przeprowadzona została analiza rachunków bankowych fundacji oraz dokumentacji księgowej.

- Ponadto przesłuchano w charakterze świadków uprawnionych przedstawicieli instytucji m.in. z Biura Rzecznika Praw Dziecka, Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej oraz prywatnych podmiotów, jak również pracowników fundacji na okoliczność udzielania dotacji oraz przekazywania środków finansowych - powiedział prok. Ślepokura.

Fundacja Kidprotect.pl nie złożyła sprawozdania za 2011 r., w związku z czym resort pracy zdecydował o odebraniu jej statusu organizacji pożytku publicznego.

http://wiadomosci.onet.pl/kraj/szef-kidprotect-pl-podejrzany-o-przywlasz...

I ten człowiek "walczył z pedofilią". Jakub Ś., lewacki aktywista, zamiast zamilknąć, obraża chrześcijan

Za pieniądze, które prywatni sponsorzy i instytucje państwowe
przeznaczały na troskę o bezpieczeństwo dzieci Ś. kupował dla siebie
luksusowe ubrania, drogie perfumy, wycieczkę z narzeczoną do Turcji.

Dwa dni temu media poinformowały, że Jakub Ś., szef fundacji
Kidprotect.pl mającej rzekomo "walczyć z pedofilią", podejrzany jest o
przywłaszczenie ponad 433 tys. zł. To ponad dwa razy więcej niż
wcześniej sądzono. Śledztwo zostało przedłużone do 24 października, a
Jakubowi Ś. grozi do dziesięciu lat więzienia.

Cóż w tym czasie robi człowiek tak skompromitowany? Można powiedzieć,
że pokazuje prawdziwą twarz lewicującego aktywisty. Oto na Facebooku
pojawiła się wiadomość iż Paweł Ś. zmienił swoje zdjęcie profilowe:

Jak widać tupetu mu nie brakuje. Chamska stylizacja na Jezusa
Chrystusa to wszystko na co stać człowieka, który powinien po prostu
zamilknąć.

Przypomnijmy, że za pieniądze, które prywatni sponsorzy i instytucje
państwowe przeznaczały na troskę o bezpieczeństwo dzieci Ś. kupował dla
siebie luksusowe ubrania, drogie perfumy, wycieczkę z narzeczoną do
Turcji. Jednorazowo potrafił wydać kilka tysięcy złotych - dla
przykładu aż 3000 zł kosztowały jego oprawki do okularów. Pieniędzmi
szastał u jubilerów, w księgarniach i sklepach z luksusową odzieżą.
W sumie z bankomatów wypłacono aż 170 tysięcy złotych.

CZYTAJ TAKŻE: Niedawno
wykrzykiwał, że "rzyga Smoleńskiem". Dziś skarży się, że "wSieci"
odbiera mu "prawo do czucia się Polakiem". Tak słabo z tożsamością?

Dodajmy, że na swojej stronie - oprócz opisów dot. działalności
fundacji, Ś. często zamieszczał wpisy dotyczące życia publicznego -
m.in. o "rzyganiu Smoleńskiem". O sprawie pisała na portalu
wPolityce.pl Maja Narbutt.

CZYTAJ WIĘCEJ: Na czym polega odwaga cywilna i czy umiemy odróżnić prawdę od manipulacji? Przykład Jakuba Ś.

Barbara Engelking została tegoroczną laureatką Nagrody im. Jana Karskiego i Poli Nireńskiej.

To prestiżowe wyróżnienie przyznawane jest autorom publikacji na temat polskich Żydów.

Uroczystość wręczenia nagrody odbyła się w gmachu Żydowskiego Instytutu Historycznego. W tym miejscu przechowywany jest najcenniejszy zbiór dokumentów dotyczących Zagłady - Podziemne Archiwum Getta Warszawskiego, tzw. Archiwum Ringelbluma (piszemy o nim na s. 5). Dla badaczy Holocaustu to źródło podstawowe.
Barbara Engelking wykonała olbrzymią pracę. Wydała kilkanaście książek, podjęła nowe tematy, np. mienia pożydowskiego, stworzyła środowisko badaczy, którzy wcześniej byli rozproszeni. Zwraca uwagę już nie tylko na zbrodnie niemieckie, ale też na to, jak trudny był to okres dla ludzi zamieszkujących polskie ziemie - mówi prof. Paweł Śpiewak, dyrektor ŻIH.

Nagrodę w 1992 r. ustanowił prof. Jan Karski, wojenny kurier rządu polskiego, który informował Zachód o Holocauście. Otrzymali ją m.in.: Jerzy Ficowski, Marek Rostworowski, Henryk Grynberg, Hanna Krall i ks. Stanisław Musiał.
http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/1,34862,14589378,Wreczyli_nagrode_Kar...

Sąd nie zgodził się na dobrowolną karę dla szefa Kidprotect.pl. "Jestem wdzięczny, że to zostało ujawnione"

Do przywłaszczenia dochodziło między majem 2009 r. a sierpniem 2012 r.
Były szef Kidprotect.pl miał wydawać pieniądze fundacji na prywatne
cele, m.in. odzież, sprzęt elektroniczny i usługi turystyczne. "Wprost” opisał sprawę Jakuba Ś. przed kilkoma miesiącami. Były prezes Kidprotect.pl oskarżony jest o przywłaszczenie 413 tys. złotych. 

Sąd nie zgodził się na dobrowolną karę dla Jakuba Ś. "Dopadła mnie pycha"

Oskarżony powiedział, że "nie wykazał się przesadnie przestępczym
sprytem". - Gdybym zatrudnił się na umowę o pracę w Fundacji i
wyznaczyłbym sobie pensję rzędu 5 tys. zł, to przez te 10 lat zarobiłbym
600 tys. zł, a zarzut dotyczy 413 tys.  - dodał

Wyjaśnił, że poznał bardzo bogatego kolegę, co sprawiło, że włączyła
mu się "kogucia rywalizacja" co do zewnętrznych objawów zamożności.

Dodał, że był zawsze bardziej "typem punka niż garniturowca", a nagle "zaczęły mu imponować markowe metki na ciuchach".

Wyjaśnił,
że zadziałał mechanizm samousprawiedliwiania się argumentem, że "skoro
muszę pozyskiwać środki dla fundacji, to muszę jakoś wyglądać".

- Dopadła mnie próżność i pycha, okazałem się podatny na pokusę - oświadczył Ś. sądowi. Przyznał, że nadużył zaufania ludzi.

Sprzeciw prokuratora

Obrona wniosła o dobrowolne poddanie się
karze przez Ś. Zaproponowała wyrok 2 lat w zawieszeniu na 5 lat,
grzywnę oraz częściową naprawę szkody przez wpłatę w ratach 250 tys. zł
na rzecz Fundacji i dla jej wierzycieli, w tym - dla ZUS, skarbówki i
pracowników Fundacji.

Prokurator sprzeciwił się wnioskowi obrony,
podkreślając że można uwzględnić go tylko wtedy, jeśli okoliczności
przestępstwa nie budzą wątpliwości, a w tej sprawie oskarżony podważa
zasadność części zarzutów. Sąd nie uwzględnił wniosku obrony, powołując
się na argumentację prokuratury.

Dziś Fundacja jest w stanie
zawieszenia. Ś. powiedział dziennikarzom, że pracuje dorywczo i z tego
chciałby spłacać swe zobowiązania. Podkreślił, że jego prywatne wydatki
nie spowodowały wycofania się fundacji z planowanych kampanii
społecznych. - Tylko jednej kampanii nie skończyliśmy - dodał.

• 
  
  Opóźnia się proces założyciela Fundacji KidProtect.pl. Przez policjantów

Szef Fundacji Kidprotect.pl Jakub Ś., oskarżony został o przywłaszczenie
ponad 413 tys. zł na szkodę swojej fundacji. Grozi mu za to do 10 lat
więzienia. Do przywłaszczenia dochodziło między majem 2009 r.
a sierpniem 2012 r. Były szef Kidprotect.pl miał wydawać pieniądze
fundacji na prywatne cele, m.in. odzież, sprzęt elektroniczny i usługi
turystyczne. "Wprost” jako pierwszy opisał sprawę Jakuba Ś.Policjanci dopiero po pół roku i skardze do komendanta weszli
do mieszkania Jakuba Ś., by sprawdzić należący do fundacji KidProtect.pl
sprzęt. Wniosek o wykonanie tej czynności sąd okręgowy wydał
na początku lutego. Funkcjonariusze z komendy na Mokotowie byli
upominani przez sąd w marcu i sierpniu. Ostatecznie po skardze
do komendanta i zażądanie przez sąd wszczęcia postępowania
dyscyplinarnego wobec policjantów czynność wykonano.

Biuro spraw wewnętrznych policji ma zakończyć sprawę funkcjonariuszy w ciągu miesiąca.



Izabela Brodacka Falzmann


http://naszeblogi.pl/49857-jak-zajacowi-dzwonek

(..)Klan Śpiewaków w Polsce inauguruje Jan Śpiewak senior. Poeta, eseista i
tłumacz. Mąż poetki Anny Kamieńskiej , ojciec socjologa Pawła Śpiewaka .



Kiedy 29 listopada 1939 Rada Najwyższa ZSRR wydała dekret o nadaniu
obywatelstwa radzieckiego "byłym obywatelom polskim" na ziemiach
polskich zajętych przez Armię Czerwoną na mocy Paktu Ribbentrop-Mołotow,
Jan Śpiewak jako przedstawiciel ”polskiej kultury” wyraził swoją wielką
radość z tego powodu. Czy faktycznie można jego wiersze uważać za
reprezentujące kulturę polską?



Ja osobiście nie wpisywałabym ich do sztambuchów. Aby nie być gołosłowną
podaję przykład takiego wiersza. (Jan Śpiewak, „Rozmowa z
Przyjacielem”).



„A ty mówiłeś mi, pamiętam — patrz na ten portret — to jest Stalin.

Ty widzisz Jego wzrok, to radość. Szczęście rzekłem

i powiedzieliśmy wzajemnie,

będziemy dalej iść przez kraty więzień, ognie burz, bo On

jest w tobie, On jest we mnie.

On w naszych sercach, tam płyniemy, gdzie Jego miłość nas ocali”



Sama słyszałam jak Śpiewak opowiadał, że przesłuchiwała go, a nawet
oślepiła słynna Luna Brystigerowa. Rzeczywiście miał coś nie tak z
oczami, ale czy faktycznie sprawiła to Luna? Nie wiem. Opowiadając to
Jan Śpiewak był tak mocno znieczulony C2H5OH , że osobie- jak ja-
zupełnie postronnej trudno było ocenić stan jego wzroku i umysłu.



Potem Luna podobno się nawróciła,a może nawet została świętą ( sądząc po
jej relacjach ze środowiskiem Lasek ), ale na cudowne przywrócenie
wzroku Śpiewakowi było już chyba za późno.



Anna Kamieńska z całą pewnością przeszła na mocne pozycje klerykalne.
Jej inwokacje do Matki Boskiej to żywcem przepisane adresy do Stalina.
Zawierają taki sam ładunek uczuciowy.



Urok i intelektualną głębię Pawła Śpiewaka każdy może poznać z autopsji. To najpopularniejsza gadająca głowa TVN.



Jakub Śpiewak syn Jana Leona ( brata Pawła) dał się poznać jako obrońca
dzieci. Raczył zdefraudować co do grosza fundusze zbierane na ich rzecz
przez zarządzaną przez niego fundację Kidprotect. Wobec niefrasobliwie
wydanej na zupełnie prywatne cele sumy bledną inne przymioty Jakuba. Na
przykład jego oryginalne preferencje seksualne, którym dawał wyraz w
swoich wierszach czy piosenkach. Jakub uczęszczał do katolickiego
liceum. Choć to bardzo nieelegancko z mojej strony zastanawiam się czy w
tej rodzinie konwersja na katolicyzm jest nawykowa czy jest to- jak
mówi Michalkiewicz- tylko mądrość etapu.



Jan Śpiewak junior w imieniu Żydowskiej Ogólnopolskiej Organizacji
Młodzieżowej założył w centrum miasta Kibuc Warszawa. Opróżnione z
lokatorów domki przeznaczono na działania kulturalne. Cztery domki
rozebrano. Przy rekonstrukcji pozostałych ma pomagać finansowo Ambasada
Finlandii. „Czynszu nie pobieramy. Organizacje muszą tylko opłacić
media” - powiedziała Urszula Majewska, rzecznik Śródmieścia.

Jak mówi sam Jan Śpiewak: „ Czerpiemy z lewicowej idei życia we
wspólnocie, z idei ruchu syjonistycznego w Polsce. Przedwojenny kibuc na
Grochowie przygotowywał młodych warszawskich Żydów do życia na roli w
Palestynie. My przygotowujemy wszystkich warszawiaków do życia w
mieście".



Przygotują nas, oj przygotują. W to nie wątpię. A do czego mianowicie przygotują?



Do eksmisji na bruk tak jak lokatorów fińskich domków, którzy zajmowali
je przecież i remontowali przez kilkadziesiąt lat. Do zawłaszczania pod
różnymi pretekstami nieruchomości i substancji miasta. Do pasożytowania
na mieszkańcach tego miasta. Dlaczego miasto nie pobiera od kibucu
czynszu? Czy jest to inicjatywa niezbędna dla kultury polskiej?



Ta inicjatywa jest nam równie potrzebna jak utrzymywanie swego czasu
przez miasto klubu Le Madame założonego przez podwójnie uciskanego,
słynnego polskiego Murzyna homoseksualistę Krystiana Legierskiego.



Potrzebna jak zającowi dzwonek.

Prof. Paweł Śpiewak: Lemański to szczęśliwy ksiądz, jeden z niewielu takich. Bo wierzy w Boga
- (Su­spen­do­wa­ny) Ks. Woj­ciech Le­mań­ski nie bę­dzie miał praw, które przy­słu­gu­ją księ­żom, na­to­miast jego we­wnę­trza du­cho­wość jest bar­dzo głę­bo­ka i bar­dzo po­waż­na. To jest szczę­śli­wy ksiądz, jeden z nie­wie­lu ta­kich. Bo wie­rzy w Boga - mówi w „Ustal­my Jedno” Onetu prof. Paweł Śpie­wak.
Zdaniem dyrektora Żydowskiego Instytutu Historycznego ks. Lemański nie wróci już do łask kościelnej hierarchii. - Wywołałoby to bardzo niedobrą sytuację w samym Kościele, bo autorytet abp. Henryka Hosera zostałby, delikatnie mówiąc, nadwątlony. (…) Myślę, że niestety droga ks. Lemańskiego jest poza Kościół w tym sensie instytucjonalnym, ale nie poza Kościół w sensie, o którym on mówi jako wspólnocie ludzi wiernych - dodaje w rozmowie z Jackiem Gądkiem.
http://wiadomosci.onet.pl/prof-pawel-spiewak-lemanski-to-szczesliwy-ksia...

Paweł Śpiewak: Żydokomuna to stereotyp. Nieprawdziwy. "Ida" nie jest o tym

Pytałem Pawła Pawlikowskiego, czemu zdecydował się zająć tematyką
żydowską w swoim filmie, ale on odparł, że to nie jest film o
Holokauście, tylko film "ogólny, uniwersalny, mówiący o ludzkich
słabościach, lękach i wyzwaniach".
W ten sposób uciekł on od istoty swego filmu. Nie rozumiem także
twierdzeń o tym, że ten film jest w swej istocie antysemicki. Takie
interpretacje to nieporozumienie. Nie zamierzam twierdzić, że wśród
prokuratorów Służby Bezpieczeństwa nie było osób o pochodzeniu
żydowskim. Były, ale stanowiły znikomą mniejszość. Podobnie było w
rządzącej partii. Z tego faktu wcale nie zamierzam robić tajemnicy,
udawać, że go nie było. Ale też nie można twierdzić, że Żydzi stali za
wszystkimi zbrodniami tamtego okresu, bo to też byłaby nieprawda. Choć
dla mnie akurat w tym filmie najbardziej istotny jest inny wątek.

„Polsko-żydowscy komuniści: pamiętać czy zapomnieć?”, która miała miejsce w MPW - z cyklu „Warszawa dwóch Powstań” - w której wzięli udział prof. Paweł Śpiewak, prof. Antoni Dudek oraz Bronisław Wildstein. Poprowadził ją dr Mikołaj Mirowski.
http://wpolityce.pl/spoleczenstwo/234962-bez-tematow-tabu-prof-spiewak-c...

Rozmawiano o relacjach polsko-żydowskich, o aktywności i obecności Żydów w strukturach komunistycznej partii (mitycznej już „żydokomunie”), ale i o bardzo aktualnych problemach z popkulturą, muzeami czy filmem „Ida”.

Poniżej kilka ciekawych akcentów z tej dyskusji, siłą rzeczy ujętych nieco chaotycznie, ale, mam nadzieję, dających do myślenia.

Interesujący wątek w dyskusji zaproponował Wildstein, który zastanawiał się nad wpływem wyborów sprzed lat na rzeczywistość III RP.

Sprawa jest oczywista - doskonale wiemy, że w Komunistycznej Partii Polski nieproporcjonalnie duży odsetek stanowili ludzie pochodzenia żydowskiego. Trzeba zastanowić się, dlaczego tak wielu Żydów zaangażowało się w budowanie komunizmu, negując przy okazji swoją tożsamość żydowską

— mówił były szef Telewizji Republika.

Wildstein podkreślał, że to problem współczesny, a nie historyczny - a konsekwencje tamtych wyborów widać do dziś u potomków tych osób.

Ludzie pochodzenia żydowskiego, którzy tworzyli w Polsce komunizm zanegowali swoją tożsamość żydowską, ale ich dzieci rozczarowały się tą ideologią. W środowiskach inteligenckich ta grupa jest bardzo znacząca i bardzo dobrze funkcjonująca. To nie jest przypadek – znam te osoby, kiedyś się z nimi przyjaźniłem – to było zwarte środowisko, stanowiące lewicę korowską. To nie byli tylko ludzie pochodzenia żydowskiego – ale to środowisko było jądrem tej grupy. Po 1989 roku zaczęła się walka o władzę i nagle okazało się, że ta grupa nie ma już tożsamości żydowskiej, nie ma tożsamości komunistycznej, ale ma poczucie odrębności

— ocenił Wildstein, zaznaczając, że cała sytuacja miała spory wpływ na to, jaka jest dziś kondycja elit III RP.

Historyczne ujęcie problemu żydokomuny zaproponował prof. Antoni Dudek, który zwracał uwagę na Żydów w ruchu komunistycznym jeszcze przed wojną.

Wolałbym mówić nie o komunistach polskich czy żydowskich, ale po prostu o komunistach. Choć to pokazuje bankructwo ideologii komunizmu, który chciał przekroczyć barierę narodowości. Antagonizm między towarzyszami pochodzenia żydowskiego i polskiego rysował się już w okresie międzywojennym

— zwracał uwagę historyk.

Jak tłumaczył, cechą charakterystyczną komunistów przedwojennych był przede wszystkim młody wiek. Zdaniem prof. Dudka zaangażowaniu w ruchy polityczne w tak młodym wieku towarzyszą radykalizm i negacja rzeczywistości. Stąd młodych Żydów ciągnęło właśnie do ruchów komunistycznych, a młodych Polaków w kierunku nacjonalistycznych stowarzyszeń.

To byli najczęściej ludzie młodzi, nastolatkowie. Bardzo niewielu ludzi przyłączało się w późniejszym wieku. W tej masie kilku tysięcy większość to byli ludzie wybitnie młodzi, którzy – jak Zambrowski – przed skończeniem 20 roku życia byli działaczami partyjnym, organizowali demonstracje, etc. (…) Gdyby ruch komunistyczny był popularny w RP tak jak w Czechach czy Niemczech, to odsetek komunistów żydowskich byłby niższy. W Polsce ten ruch komunistyczny był mało popularny, bo Polska urodziła się w konflikcie z Rosją, a wojna 1920 była elementem tożsamościowym dla naszego państwa. Trzeba było się wyzwolić z własnej tożsamości – jak Gomułka -, by włączyć się w ruch komunistyczny

— przekonywał.

Zdaniem Dudka w tej perspektywie Żydom miało być „łatwiej” wejść w ruch komunistyczny – uważali bowiem Polskę za tak samo kapitalistyczny i carski kraj jak inne, które trzeba zbawić poprzez komunizm.

Historyk podkreślił przy tym, że zaangażowanie młodych Żydów w ruch komunistyczny w II RP było małe - dotyczyło kilku tysięcy osób przy ok. trzech milionach obywateli tego pochodzenia.

Znaczenie tego wszystkiego objawiło się dopiero po II wojnie światowej

— mówił.

Z kolei prof. Paweł Śpiewak oceniał, że zaangażowanie Żydów w struktury komunistycznych organizacji było spowodowane specyficzną izolacją tych osób.

Oni znaleźli się „między” - między kulturą, z której wyrośli, do której mogliby się odnosić (język jidisz, obyczajowość) i tymi, którzy nie identyfikowali się z żydostwem, a szukali zakorzenienia w nowej kulturze i języku

— mówił dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego.

Jak mówił, skala zaangażowania Żydów w partię komunistyczną była porównywalna z odsetkiem Polaków, choć im wyżej w strukturach bezpieki, tym więcej było Żydów.

Nie twórzmy jednak fałszywych mitów i nie róbmy Żydów jedynymi odpowiedzialnymi za komunizm. Oni szukali w komunizmie czy socjalizmie peerelowskim bezpieczeństwa, ale i nadziei na społeczeństwo bezklasowe i tolerancyjne. To pokolenie wcześniejsze, międzywojenne przeszło przez zupełnie inną socjalizację do władzy – raczej w ramach aparatu, struktur rządzenia w sekciarskiej organizacji – nastawionej na likwidację mniejszości

— tłumaczył.

Nawiązał przy tym do rozczarowania komunizmem tych osób pochodzenia żydowskiego, którzy wchodzili w struktury partii w latach 40. - zdaniem Śpiewaka byli to ludzie nienawykli do szkoły życia KPP.

Bronisław Wildstein był dopytywany o wpływ zafascynowania Rosją na postawy osób, które angażowały się w ruch komunistyczny.

Nie sądzę, by polscy komuniści – nawet okresu międzywojennego – zostawali komunistami, bo wierzyli w Rosję jako arkadię. Oni raczej zostawali komunistami mimo to. (…) Jeśli porównamy procentowo, to Żydów w komunizmie było więcej niż innych – a jeżeli tak było, to trzeba wyjaśnić to zjawisko

— podkreślał.

Prof. Dudek zwracał z kolei uwagę na to, że Żydzi częściej angażowali się w ruchy komunizujące także dlatego, że po prostu byli mniejszością, a tego typu środowiska przyciągały takich ludzi.

Nie tylko Żydom, ale i Ukraińcom czy Białorusinom było łatwiej do przystąpić w szeregi komunistów – postulaty KPP o oderwaniu Kresów, samookreślenie Pomorza czy Górnego Śląska były czyś chwytliwym. A Ukraińców czy Białorusinów było wśród komunistów mniej, bo to głównie byli chłopi. Każdy ruch jest łatwiej organizować w miasteczku niż na wsi. Nie wierzę w tego rodzaju uogólnienia, że wszystkie zjawiska da się wyjaśnić jedną teorią

— podkreślał historyk, dodając, że dla ludzi, którzy nie byli etnicznymi Polakami postulaty i cele komunistów były łatwiejsze do zaakceptowania. Jego zdaniem w 1968 roku ten problem odszedł w przeszłość, bo skończyła się rola pokolenia KPP.

W podobnym tonie wypowiedział się prof. Śpiewak:

Ruch komunistyczny przed wojną – nie tylko w Polsce – był nie tyle ruchem robotniczym, tylko był adresowany do mniejszości etnicznych, grał na napięciach etnicznych. (…) Wskazują też na to wyniki wyborów w 1928 roku - listy komunistyczne zyskiwały najwięcej głosów ze strony mniejszości: Białorusinów, Ukraińców i po równo Polaków i Żydów (jeśli chodzi o proporcje)

— podkreślał socjolog.

Odniósł się też do argumentu związanego z pochodzeniem i wykształceniem osób angażujących się w komunizm.

Co jest istotne, to fakt, że jeżeli by zrobić badanie na temat poziomu edukacyjnego, to z pewnością można powiedzieć, że towarzysze pochodzenia żydowskiego byli lepiej wykształceni niż grupa białoruskich czy polskich towarzyszy. Dzięki temu odgrywali większą rolę w partii

— tłumaczył.

Wildstein jednak nie chciał zgodzić się na tak ustawioną dyskusję, prowokując Dudka do debaty.

Jeśli jest tak, że bez względu na to, czy nad Wełtawą, Dunajem czy Wisłą, Żydzi stanowili bardziej znaczącą grupę wśród komunistów, to coś z tego wynika. Tego typu uogólnienia mogą służyć złym rzeczom, ale nie możemy cenzurować swojego myślenia

— mówił autor „Doliny nicości”.

W rozmowie pojawił się też wątek filmu „Ida”. Paweł Śpiewak mówił, że część środowisk lewicowo-liberalnych odebrała produkcję jako antysemicką.

Niby wszystko się zgadza, że Wanda jest komunistką, reżyser powołuje się na Helenę Wolińską, ale nie mogę przejść tej granicy z poczuciem, że jest to film antysemicki. Dużo osób z mojego środowiska wywodzi się z takich rodzin – i ta biografia „rodzinna” jest ciekawa, gdzie jest dużo napięcia między buntem wobec rodziców-komunistów, a utożsamieniem się z biografią rodziców

— tłumaczył.

Po czym dopowiadał, oceniając w interesujący sposób debatę publiczną w Polsce pod tym kątem:

Nie boję się polskich nacjonalistów, ale środowisk, które strasznie boją się poruszenia tego tematu – mówiąc wprost, mówię o „Gazecie Wyborczej”, która nie pozwala na tego typu rozmowę. Uzasadniają to tym, że rozmowa o micie żydokomuny i żydowskich komunistach jest budzeniem w Polsce antysemityzmu. Nakłada się pewne tabu na publiczny dyskurs w imię tolerancji czy społeczeństwa pluralistycznego. Tego typu nałożone tabu powoduje, że to, co można rozładować, opowiedzieć i zanalizować, tym bardziej kostnieje i ulega zlodowaceniu. Jeżeli mnie ten temat wciąga, to on niechcący staje się elementem istotnym w dyskusji o granicach dyskursu. (…) Trochę zaczyna to wyglądać tak, że jeśli ktokolwiek zaczyna o tym mówić, to zostaje strasznie łatwo postawiony do kąta jako antysemita. Zostałem wielokrotnie nazwany antysemitą, bo zająłem się tematem żydokomuny. To próba zamknięcia tematu – tym gorzej, że to środowisko go zamyka, bo wśród kilku moich znajomych w tej gazecie są osoby, które wywodzą się z ruchu komunistycznego

— mówił socjolog.

A Bronisław Wildstein dodawał:

Podpisałem apel o napisach, którymi „Ida” powinna być opatrzona. To świetny film, ale kultura masowa na świecie funkcjonuje osobno, to kultura masowo uczy dziś historii. Wnioski po tym filmie będą raczej antypolskie, a nie antyżydowskie

— ocenił.

CZYTAJ WIĘCEJ: Bronisław Wildstein o „Idzie”: To świetny film, ale to kultura masow

Autor „Doliny Nicości” przekonywał, że takie napisy - wyjaśniające widzom kontekst, w którym odbywa się akcja filmu - pomogłyby uniknąć niepotrzebnych wniosków.

Zdaniem Wildsteina problem relacji polsko-żydowskich jest bowiem niezwykle istotne w wojnie cywilizacyjnej, w której bierze udział Polska i Polacy.

Polska tożsamość nie za bardzo chce wpisać się w lewicowo-liberalną ideologię – przeciwnicy używają młota antysemityzmu, a z drugiej strony następuje reakcja równie głupia, ale niestety równie oczywista. Mówię o tym, co dociera do świadomości ogółu. (…) Dochodzi do takich sytuacji, że przyjeżdża do Polski Alain Finkielkraut i on zamiast dyskutować ze mną o kondycji Europy, mówi na początku że jest problem, bo my jako Polacy nie rozliczyliśmy się z antysemityzmu. Mówi to facet z kraju, w którym działało państwo Vichy…

— przekonywał Wildstein.

Zdaniem dziennikarza przekaz „Idy” wpisuje się w narrację pedagogiki wstydu, w której Polacy powinni „rozliczyć się” z jakiegoś nieprawych kart swojej historii.

Wrócił też do poruszonego przez prof. Śpiewaka zarzutu antysemityzmu, który - zdaniem Wildsteina - w wykonaniu „Gazety Wyborczej” staje się pałką do obijania przeciwników.

To sprawa, która ma znaczenie – po upadku komunizmu antysemityzm został potraktowany przez główne środowiska jako pałka, którą okłada się swoich przeciwników. Przypomnę historię, rok 2000 – Sergiusz Kowalski pisze tekst w „GW”, gdzie na listę antysemitów zapisuje Ryszarda Legutkę i Cezarego Michalskiego. Dlaczego? Dlatego, że to ludzie, którzy atakowali postmodernizm, który był tworzony przez Żydów. Instrumentalne używanie antysemityzmu uczyniło mnóstwo zła – zbanalizowało sprawę

— ubolewał.

Wracając do sprawy filmu „Ida” i postulatu dołożenia do niego napisów, prof. Dudek przekonywał, że efekt może być odwrotny:

Apelu o napisy bym nie podpisał, a to z tej racji, że to by tylko doprowadziło – i tak to będzie wykorzystane – że twórcy w Polsce są prześladowani, bo polscy nacjonaliści chcą ten film ocenzurować. Ten film nie jest antysemicki czy antypolski, ale to nie jest podręcznik do dziejów polsko-żydowskich, choć pewnie będą ludzie, którzy na podstawie tego filmu wyrobią swój pogląd. Nie sądzę, by te napisy tutaj coś zmieniły

— zaznaczył.

Pytany o to, dlaczego temat relacji polsko-żydowskich wciąż nas emocjonuje, odpowiadał:

Świetną odpowiedzią jest otwarte niedawno muzeum Polin. Tam jest odpowiedź, dlaczego nas ten problem dręczy. Mamy tysiąc lat wspólnej historii brutalnie przerwanej przez Holokaust – a dodatkiem do tej historii był ruch komunistyczny w Polsce i udział w nim Żydów

— stwierdził.

Dudek zaznaczył przy tym, że w muzeum Polin ruch antykomunistyczny i wpływ Żydów na tenże zostało zbyt skromnie opisane.

Czekają nas kolejne takie dyskusje – polsko-niemiecka, polsko-ukraińska, polsko-litewska, polsko-rosyjska itd. Będziemy musieli odbyć te dyskusje, bo te trupy z szaf zaczną wylatywać. (…) Dialog polsko-żydowski, który się z trudem rozwija od lat 80. minionego wieku, mimo różnych ekstremów idzie w dobrym kierunku. Ale nie oczekujmy zbyt wiele – że nagle nastąpi cud pojednania wszystkich ze wszystkimi i nie będzie antagonizmów

— ocenił historyk IPN.

Z kolei prof. Śpiewak wyraził zadowolenie, że Polska na tle innych krajów Europy Środkowo-Wschodniej jest jedynym krajem, który na poważnie podszedł do wymiaru relacji polsko-żydowskich i dyskusji o nich.

Jednym z największych sukcesów polskich historyków i polskiej myśli społecznej – na tle innych krajów Europy wschodniej – jest to, że tylko Polska odrabia tę pracę

— mówił.

W trakcie dyskusji wrócił też wątek książek Grossa i publikacji, które w nieuczciwy sposób ukazywały złożone polsko-żydowskie relacje.

Antoni Dudek krytykował tego typu publikacje:

Nie odebrałbym Grossowi głosu, ale nie zaakceptuję tego, że relacja ofiary jest z definicji wiarygodna. Żaden historyk nie może powiedzieć z góry, że jakiś rodzaj źródła jest bardziej wiarygodny. To na gruncie metodologicznym jest katastrofą

— stwierdził.

A Wildstein dodawał:

Przypadki mordowania Żydów były, trzeba się nad nimi pochylić, ale w jaki sposób Gross liczy ofiary? Gross mówi, że go nie interesuje, czy ktoś z Żydów został zabity jako komunista czy nie. Nie interesuje go, czy pracownik KBW lub UB zginął w walce z podziemiem, bo wlicza go tak czy owak jako mord antysemicki. Gdyby stosować tę miarę w drugą stronę, to mielibyśmy wściekle antysemicki tekst – UB-ecy byliby w takim wymiarze Żydami, którzy zabijali Polaków głównie jako Żydzi, a nie jako ubecy

— podsumował.

Prof. Śpiewak zaapelował też o to, by nie polityzować historii.

Musimy powstrzymać elementy politycznej debaty, która narzuca schematy dziełom, zanim wybrzmią i zostaną napisane. Nie pchajmy tego wszystkiego w debatę, która dzieli nas na fałszywych liberałów z „Wyborczej” i drugą stronę. Najgorsza rzecz to wciskanie w gotowe i upraszczające polityczne poglądy

— mówił.

W podobnym tonie wypowiadał się Dudek:

Tego sporu nie można rozwiązać, ale temperatura tego sporu będzie słabła. Dziś jest jeszcze dużo uwikłań „politycznych”, ale i historyczno-biograficznych. W miarę jak się oddalamy od tamtych czasów i gdy Żydów w Polsce właściwie nie ma, ten spór będzie słabł. Najważniejsze, by w tym sporze nie monologować. Jednym z przekleństw polskiego życia publicznego jest monologowanie. Nie próbujemy rozumieć racji drugiej strony – i widać to na dialogu polsko-żydowskim

— tłumaczył.

Wildstein wyciągnął mniej optymistyczne wnioski:

Nie jestem tak bardzo naiwny i może nie mam tak dobrych intencji. To nie są tylko problemy polityczne – dlatego, że to jest problem, że relacje polsko-żydowskie są przedmiotem w sporze cywilizacyjnym, sporem fundamentalnym. Polska tożsamość nie za bardzo chce wpisać się w lewicowo-liberalną ideologię – przeciwnicy używają młota antysemityzmu, a z drugiej strony następuje reakcja równie głupia, ale niestety równie oczywista. Mówię o tym, co dociera do świadomości ogółu – należy próbować dyskutować, pokazywać tę rzeczywistość

— stwierdził.

Wildstein apelował też, by nie abstrahować od tego, jak relacje z Żydami wyglądały w innych krajach, bo na ich tle Polska wygląda naprawdę dobrze.

Nie abstrahujmy – czy morderstwa na Żydach to jest „polska” sprawa, ale czy jest to naturalne – straszliwie naturalne – że takie rzeczy się zdarzają

— ocenił.

Wildstein nawiązał też do kwestii prowadzenia polityki historycznej - również za pomocą takich narzędzi jak filmy i kultura masowa.

Soft-power istnieje dziś w kulturze masowej. To przeczy nadziejom naszych dyskutantów – wydawało się, że kto jak kto, ale Niemcy rozliczyli swoją historią. A oni wracają, dzielą się odpowiedzialnością i zrzucają na nazistów. Okazuje się, że Niemcy byli pierwszą ofiarą nazistów… To ma ogromne znaczenie – wyobrażenie, ze w pewnym momencie to przekroczymy – nie stanie się tak prędko

— podsumował.

Powiedzą państwo, że miejscami chaotyczna debata (nie mówiąc o tej szarpanej relacji)? Że za dużo poruszonych wątków, że kwestie czysto historyczne mieszały się z publicystyką? Ależ oczywiście - ale proszę mi wskazać inne miejsce, najlepiej w mediach, gdzie takie dyskusje są prowadzone zupełnie poważnie, bez kompleksów i bez zacietrzewienia z obu stron. Takie miejscami oczyszczające dyskusje robią więcej dla relacji polsko-żydowskich i odkłamania narosłych mitów niż niejedna pogadanka dyżurnych autorytetów. Cieszę się, że Muzeum Powstania Warszawskiego poza bieżącą działalnością działa też na tej płaszczyźnie.

autor: Marcin Fijołek

prof. Paweł Śpiewak - dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego:

Nie boję się polskich nacjonalistów, ale środowisk, które strasznie boją się poruszenia tego tematu – mówiąc wprost, mówię o „Gazecie Wyborczej”, która nie pozwala na tego typu rozmowę. Uzasadniają to tym, że rozmowa o micie żydokomuny i żydowskich komunistach jest budzeniem w Polsce antysemityzmu

— mówił wówczas socjolog.

Do tematu wrócił także w wywiadzie udzielonym tygodnikowi „Polityka”:

Jest druga strona ideologiczna, która mówi, że portretowanie Wandy jako komunistycznego prokuratora, który wydaje wyroki śmierci, to jest właśnie stereotyp. Ale przecież tak też było. I też nie widzę powodu, dla którego nie można by tego pokazywać w filmie. (…) Złożony los tej kobiety - ale bez psychologizowania - to bardzo ważne w tym filmie, że tak nie ma żadnego psychologizowania - dotyka czegoś z dramatycznego losu żydowskiego w Polsce

— ocenia głosy, które krytykują pokazanie postaci Krwawej Wandy w sposób jednoznaczny.

Była żydokomuna, w cudzysłowie „żydokomuna”. Byli w Polsce Żydzi czy ludzie żydowskiego pochodzenia, Polacy-Żydzi lub Żydzi-Polacy, którzy utożsamiali się z ruchem komunistycznym, utożsamiali się z tym nowym państwem. Dlaczego o tym nie mówić?

— pyta prof. Śpiewak. Jednak zaraz po tym tłumaczy postawę Żydów współpracujących z komunistami:

Oczywiście byli ci przedwojenni kapepowcy [KPP - przyp.red.], byli lidzie, którzy przystąpili do ruchu komunistycznego czy lewicowego w czasie wojny lub po wojnie, a część trzymała się tego nowego państwa ze strachu - bo bała się Polaków. Nie dlatego, żeby się mścić na Polakach, tylko dlatego, że się ich bali i liczyli na to, że władza państwowa ich ochroni.

Socjolog obarcza także Polaków za zjawisko „żydokomuny”:

Najbardziej niezwykłe w zjawisku „żydokomuny” jest to, o czym się nie pisze wcale, czyli że Polska Ludowa nie powstałaby taka, jaka była, gdyby nie to, że 99 proc. Urzędu Bezpieczeństwa to byli polscy chłopi, którym zdarzało się katować swoich sąsiadów. O tym filmu nikt nie zrobi, żeby pokazać, że to Polacy sami sobie stworzyli ten system. (…) Znamy nazwiska kilku osób pochodzenia żydowskiego, które były w UB, ale zapominamy, w jakim otoczeniu działali

— tłumaczy, dodając, że faktycznie Żydzi w strukturach aparatu bezpieczeństwa sprawowali wysokie stanowiska.

Wygląda to tak jakby prof. Śpiewak starał się za wszelką cenę dogodzić i jednej i drugiej stronie ideologicznej: przyznaje, że zjawisko było i trzeba o nim mówić, zaraz potem dodając, że przecież byli też źli Polacy. Tylko skoro wymagamy nakręcenia przez Polaków filmu o swoich rodakach pracujących w UB, to czemu Żydzi nie nakręcą filmu o swoich rodakach współpracujących z komunistami?

http://wpolityce.pl/historia/236848-prof-spiewak-krytykuje-postawe-zydow...

http://aktivist.pl/kibuc-w-warszawie-mlodzi-zydzi-zamieszkali-na-jazdowie/ 15 lipca, 2013

#Kibuc to nazwa może trochę na wyrost. Młodzi Żydzi, którzy dostali od miasta domek fiński na Jazdowie, nie hodują owiec i nie sieją zboża. Właściwie w domku nawet nie mieszkają. Za to spotykają się, żeby uczyć się życia w mieście. I to od strony praktycznej. W Kibucu będzie działał warsztat stolarski, będzie można nauczyć się uprawy roślin i porozmawiać na tematy wagi miastowej.

#OtwartyJazdów to inicjatywa miasta w ramach której osiem organizacji pozarządowych dostało na lato po domku fińskim na warszawskim Jazdowie. Jedną z nich jest #ZOOM czyli Żydowska Organizacja Młodzieżowa. Wraz ze Stocznią i Kolektywem Gęsia Skórka młodzi Żydzi dostali domek pod adresem 3/20. Tam właśnie od kilku dni działa #KibucWarszawa.

– Nazwą chcieliśmy nawiązać do historii polskich Żydów – tłumaczy Janek Śpiewak, jeden z założycieli ZOOMu. – Oczywiście nasz domek nie wiele ma wspólnego z prawdziwym kibucem. Raczej nie osiedlimy się tu i nie będziemy hodować zwierząt. To raczej taka metafora. Domki fińskie to bardzo ważne miejsce na mapie Warszawy. Walka o ich przetrwanie trwa już kilka lat. Problem jest złożony. Z jednej strony domy zajmują świetną działkę w centrum miasta, która ma wysoką wartość. Z drugiej jednak to kawałek historii tego miasta. Do tego wyjątkowo piękny. Zakładając tutaj kibuc chcielibyśmy rozpocząć dyskusję o przestrzeni miejskiej i roli organizacji pozarządowych w mieście – dodaje Śpiewak.

Dyskusje to tylko jeden z punktów programu. W Kibucu będzie się działo o wiele więcej. W najbliższą sobotę #20.07 rozpocznie się tu warsztat ogrodniczy. Mieszkańcy miasta na terenie kibucowego ogrodu będą mogli posadzić swoje warzywa, czy zostawić skrzynki z ziołami. Za domem otworzy się natomiast warsztat renowacji mebli, gdzie będzie można poznać stolarskie tajniki. Poza tym w planach jest obchodzenie żydowskich świąt, pokazy filmów i zabawy. – Jesteśmy otwarci na wszelkie propozycje – mówi Janek Śpiewak. – Taka jest też idea Otwartego Jazdowa. Wszystko dla wszystkich. Na razie głównie zajmujemy się remontem domku, który nie jest w najlepszym stanie. Wszystkich, którzy mają ochotę na pielenie ogrodu, malowanie ścian i drobne prace remontowe serdecznie zapraszamy do pomocy – mówi.

Miejsce mimo nie najlepszego stanu domku robi piorunujące wrażenie. W środku miasta można poczuć się jak na wczasach. Taras, hamaki, krzaki malin i porzeczki. Z Jazdowa nie chce się wychodzić. Wystarczy wpaść raz, żeby zakochać się na dobre. #ZOOM zdaje sobie sprawę z mocy Jazdowa i dlatego otwiera się na wszystkich. Masz film do pokazania, chcesz podyskutować o palącej dla ciebie sprawie, umiesz zbudować saunę, albo stół do ping ponga? Wpadaj! Organizatorzy planują być w domku przynajmniej cztery razy w tygodniu. Wystarczy wcześniej się umówić. I można działać. Pochodzenie, religia i inne takie nie grają roli. W końcu to #Kibuc. Hipsterska komuna.

https://www.facebook.com/KibucWarszawa?fref=ts
Kibuc Warszawa Jazdów 5a/3




deklaruje wiceprezydent Jóźwiak

"Domki fińskie pozostaną
na Jazdowie"

Władze dzielnicy przygotują program użytkowy oraz koncepcję
architektoniczno-przestrzenną dla Jazdowa zakładającą rewitalizację tej
przestrzeni, która będzie uwzględniała postulaty społeczne, jak również
wyniki konsultacji. Główną funkcją tego obszaru chcemy uczynić funkcję
kulturalno-społeczną otwartą dla całego miasta - powiedział Jóźwiak.

Burmistrz
Śródmieścia powiedział, że w drugim tygodniu maja ogłoszony zostanie
konkurs na najem domków, które stoją obecnie puste i nie są
wykorzystywane. Zapowiedział również, że zostanie zorganizowany konkurs
architektoniczny dotyczący zagospodarowania osiedla.

- Wspólnie z
przedstawicielami społeczności lokalnej i przedstawicielami inicjatywy
"Otwarty Jazdów" chcielibyśmy przygotować wytyczne do konkursu
architektonicznego. Celem tego konkursu będzie wyłonienie koncepcji
zagospodarowania docelowego tego terenu. Uczestnicy konkursu będą
proponować docelową wizje, wygląd i sposób użytkowania tego terenu.
Zwycięzca zostanie wyłoniony przez sąd konkursowy, który będzie składał
się głównie z przedstawicieli społeczności lokalnej - zapowiedział
burmistrz dzielnicy.


------------------------------

16. młoda żydokomuna -Jan Śpiewak z Żydowskiej Ogólnopolskiej Organi

Pomysł na fińskie domki

Inicjatorzy akcji nie kryją, że mają własny pomysł na fińskie
osiedle. - Chcielibyśmy zbudować tu jeszcze więcej domków, dla których
jest przecież dość miejsca. Osiedle powinno spełniać różnorodne funkcje:
kulturalną, edukacyjną, ale też mieszkalną. Lokatorzy byliby
naturalnymi opiekunami tej przestrzeni - tłumaczy Jan Śpiewak z
Żydowskiej Ogólnopolskiej Organizacji Młodzieżowej, która działa w
jednym z domków. Jego zdaniem osiedle to część historii Warszawy - to tu
w 1946 r. zamieszkali inżynierowie i architekci z Biura Odbudowy
Stolicy, którzy mieli podźwignąć miasto z ruin. - To idealne miejsce,
aby zapoznać młodych ludzi z powojenną historią Warszawy, szczególnie że
obok planuje się budowę nowego gmachu Muzeum Historii Polski. Można
również prowadzić zajęcia z edukacji przyrodniczej - żyjące tu gatunki
roślin i zwierząt to ewenement na skalę całego miasta - kontynuuje
Śpiewak.

Zdaniem "Otwartego Jazdowa" osiedle mogłoby być kolejną atrakcją
turystyczną, która poza spełnianiem funkcji społecznych spokojnie
mogłaby wygenerować wpływy do budżetu. Drewniane osiedla zostały
zachowane w wielu miejscach w Skandynawii i przyciągają rzesze
zwiedzających.

Organizatorzy akcji podkreślają jednak, że są otwarci na inne
propozycje. Ich celem jest przede wszystkim rzetelna debata publiczna na
temat tego niezwykłego miejsca, która jak dotąd się nie odbyła.

Fiński dar Stalina

Jak na razie organizacje pozarządowe objęły w posiadanie siedem
domków, które wcześniej stały puste. Miasto udostępniło je na potrzeby
majowej Nocy Muzeów, która okazała się tak udana, że NGO-som pozwolono
zostać do końca września. Podczas inauguracji "Otwartego Jazdowa", w
sobotę 20 lipca, warszawiacy mogli m.in. dowiedzieć się, jakie gatunki
ptaków żyją w kolonii i okolicznych parkach, oraz jak założyć domową
hodowlę boczniaków. Ci z zacięciem artystycznym mieli okazję stworzyć
mural pod okiem Marty Zabłockiej, ilustratorki m.in. książek Sylwii
Chutnik. W ramach "Otwartego Jazdowa" przez całe lato będą organizowane
otwarte dyskusje, warsztaty i akcje artystyczne, w większości bezpłatne.
W ramach Kibucu Warszawa, prowadzonego przez ŻOOM, można nauczyć się
podstaw stolarstwa i dowiedzieć, jak zostać miejskim ogrodnikiem.
Organizacja dzieli domek z organizacjami Stocznia i Gęsia Skórka oraz
nowo powstałą kooperatywą spożywczą Dobrze.

Kolonia domków fińskich powstała po wojnie z prefabrykatów
podarowanych Warszawie przez Stalina. Finowie przekazali je ZSRR w
ramach reparacji wojennych. Część kolonii została zburzona już w latach
60., aby zwolnić miejsce pod budowę Trasy Łazienkowskiej oraz ambasad
Francji i Niemiec.

http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/1,34862,14417147,Co_dalej_z_finskimi_...

-27 Lis 2012 ... Maria Czubaszek, Jan Pietrzak, Barbara Wrzesińska, Jonasz Kofta. ... rozbudowywanie powinno się wydać nakaz natychmiastowej eksmisji.

Barbara Wrzesińska musi opuścić swój domek na Jazdowie. To już przesądzone!
Barbara Wrzesińska musi opuścić swój domek na Jazdowie.

To już przesądzone! Aktorka do końca nie wierzyła, że władze stołecznej

gminy Centrum zdecydują się na taki radykalny ruch. Tygodnik "Rewia"

donosi, że o tymczasowości atrakcyjnego

terenu na Jazdowie, niedaleko warszawskich Łazienek i Sejmu mówiło się

już od wielu lat. Niedawno tą ziemią zainteresował się deweloper. Jak
pisze "Rewia" Barbara Wrzesińska dostała już lokal zastępczy i za

trzy miesiące musi się do niego przeprowadzić. Przydzielenie maleńkiego

lokalu to jedyna rekompensata.Warszawie mieszka w cudownym domku fińskim, drewnianym, kwaterunkowym,

Aktorka w swój dom włożyła całe serce, założyła ogródek, posadziła

drzewa owocowe. Niestety nikt jej nie zwróci środków, które musiała

zainwestować w swoją nieruchomość.

"Tomasz Lis jest antysemitą". Paweł Śpiewak o artykule w
"Newsweeku", w którym "wykryto" żydowskie pochodzenie teścia Andrzeja
Dudy

Uważam, że Tomasz Lis jest antysemitą. Ten tekst jest
świadomym i politycznie wykalkulowanym użyciem antysemickich klisz.
Takie zachowanie jest niegodne

— mówi w rozmowie z „Rzeczpospolitą” Paweł Śpiewak, dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego.

Na uwagę prowadzącego wywiad ze Śpiewakiem, że Lis żalił się potem,
że zrobiono z niego antysemitę, choć jest
filosemitą, dyr. Śpiewak odparł:

Niech sobie mówi co chce. Fakty są takie, że z premedytacją
użył najbardziej ohydnej kliszy antysemickiej. Takich rzeczy się nie
robi, zwłaszcza w Polsce.

Dyr. Śpiewak oceniał też antypolską wypowiedź dyrektora FBI.

Inna była sytuacja Niemiec w czasie drugiej wojny światowej, inna Węgrów, jeszcze inna Polaków. Zrównywanie tego jest żałosne

— mówi dyr. Paweł Śpiewak.

Slaw/ „Rzeczpospolita”

• 
  
  
  
• 
  

  • 
    

    
    Tomasz Lis pozwał prof. Śpiewaka. "Stwierdził, że jestem antysemitą. Kłamie"

  Redaktor naczelny "Newsweeka" Tomasz Lis poinformował w oświadczeniu, że
  wytoczył proces prof. Pawłowi Śpiewakowi. "Stwierdził w wywiadzie dla
  'Rzeczpospolitej', że jestem antysemitą" - napisał Lis. Zdaniem
  naczelnego "Newsweeka" Śpiewak "postąpił niegodnie".Uważam, że Tomasz Lis jest antysemitą - powiedział Śpiewak w opublikowanym dziś wywiadzie dla "Rzeczpospolitej". W taki sposób odniósł się do artykułu z "Newsweeka", w którym wspominano o żydowskich korzeniach teścia Andrzeja Dudy, Juliana Kornhausera.
  
  
  - Ten tekst był świadomym i politycznie wykalkulowanym użyciem
  antysemickich klisz. Takie zachowanie jest niegodne - stwierdził prof.
  Śpiewak. Teraz Tomasz Lis postanowił wytoczyć mu proces za słowa, które
  padły w wywiadzie."Julian Kornhauser, z pochodzenia Żyd, w jednym ze swoich wierszy
  rozliczał się z Polakami biorącymi udział w pogromie kieleckim, za co
  przez prawicowców został okrzyknięty polakożercą" - brzmiało sporne
  zdanie w "Newsweeku".
  
  Lis: Powstaniu tekstu nie towarzyszyły polityczne motywacje
  
  "Oświadczam, że pan Śpiewak kłamie", napisał Lis w oświadczeniu opublikowanym na Newsweek.pl.
  Redaktor naczelny tygodnika twierdzi, że "powstawaniu tego tekstu i
  jego publikacji nie towarzyszyły żadne polityczne motywacje i żadne
  kalkulacje czy sugestie".
  
  Lis stwierdził, że Śpiewak w
  swojej wypowiedzi dopuszcza się "nadużycia" i "insynuacji" oraz narusza
  jego dobra osobiste. "Jest szczególnie bolesne, biorąc pod uwagę, że od
  prawie ćwierć wieku w niezliczonych tekstach i telewizyjnych programach z
  antysemityzmem we wszelkich jego formach z determinacją walczę" -
  napisał publicysta.
  
  "Zarzuty wobec autorów za to, że użyli słowa 'Żyd', to absurd"
  
  Artykułu w "Newsweeku" bronił wcześniej m.in. dr Jakub Kornhauser, syn prof. Juliana Kornhausera i szwagier Andrzeja Dudy.
  "Formułowanie zarzutów wobec autorów tekstu tylko dlatego, że użyli
  sformułowania 'Żyd', wydaje mi się absurdalne i kuriozalne" - czytamy na Newsweek.pl.
  
  
  "Wręcz odniosłem wrażenie, że istnieje w Polsce jakiś rodzaj
  przewrotnego, zakamuflowanego antysemityzmu, zgodnie z którym nie wolno
  używać publicznie słowa 'Żyd', bo się może komuś źle kojarzyć" -
  stwierdził dr Jakub Kornhauser w wypowiedzi przytaczanej przez portal.

http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/1,34862,18051932,Finska_wioska_obroni...

8 grudnia 2011 r. burmistrz Śródmieścia Wojciech Bartelski zakomunikował, że władze dzielnicy podjęły decyzję o likwidacji kolonii. Drewniaki mają zniknąć do końca 2013 r., bo nie pasują do reprezentacyjnej okolicy Sejmu, ministerstw i ambasad. Powołał się na studium zagospodarowania miasta, które przeznacza ten teren pod usługi administracyjne, czyli np. budynki rządowe, kolejne ambasady i przedstawicielstwa unijne.

W grę wchodziły też pieniądze. Grunt należy do miasta, a każdy jego metr kwadratowy w tak szczególnym miejscu wart jest krocie. Samorząd mógłby zarobić na jego sprzedaży.



Pierwsze energetyczne lato

W międzyczasie na Ujazdowie pojawili się aktywiści miejscy. - O tym, że zaczną rozbierać domki, dowiedziałem się z tekstu Janka Śpiewaka na Facebooku. Zaapelował, żeby zacząć działać - mówi Jan Mencwel, członek stowarzyszenia Miasto Jest Nasze.

Osiedle zaczęło się otwierać na rozmaite inicjatywy kulturalne i społeczne. W 2012 r. gościło warszawiaków podczas Nocy Muzeów, włączyło się do festiwalu Otwarte Mieszkania, a Jan Mencwel zorganizował tu kolędowanie oraz akcję wysyłania noworocznych życzeń do burmistrza Bartelskiego, żeby zmienił decyzję o rozbiórce domków. - Zapchaliśmy jego skrzynki mailowe - wspomina. - Napisała do nas Urszula Majewska, wtedy rzeczniczka burmistrza Bartelskiego, żebyśmy naszej aktywności nie ograniczali do Facebooka. I tak zrobiliśmy.

Aktywiści zgłosili się do grupy roboczej ambasadora Viléna, która pracowała nad uratowaniem czterech- -sześciu domków. Planowano przesunąć je w jedno miejsce, oczyścić z dobudówek i doprowadzić do stanu z 1945 r. Społecznicy mieli inną wizję. - Uważaliśmy, że trzeba zachować więcej domków, najlepiej wszystkie. I pozostawić w nich mieszkańców - mówi Jan Mencwel.

- Praca grupy ambasadora miała dać efekt za dwa lata, a my chcieliśmy zrobić coś od razu. Tym bardziej że po wyprowadzce lokatorów puste domki były rozgrabiane przez złodziei - dodaje Andrzej Górz, mieszkaniec osiedla.

W następną Noc Muzeów, w maju 2013 r., dzielnica użyczyła aktywistom sześciu domków. Zajęły je różne organizacje, np. kolektyw fotograficzny Gęsia Skórka prezentował zdjęcia i opowieści mieszkańców osiedla, a pracownia Stocznia stworzyła nową mapę tego miejsca. Impreza przyciągnęła ponad 2 tys. ludzi.

- Stwierdziliśmy, że warto to pociągnąć, a Mateusz Dallali, wtedy rzecznik Zakładu Gospodarowania Nieruchomościami, powiedział: "W porządku, przygotujcie pismo". W ciągu tygodnia dostaliśmy klucze do siedmiu domków. Bez papierologii i opłat - opowiada Jan Mencwel.

Tak powstała inicjatywa Otwarty Jazdów. Od lipca do końca października 2013 r. domki fińskie były najbardziej energetycznym miejscem na kulturalnej mapie Warszawy. Spotkania, dyskusje, warsztaty, wystawy, koncerty organizowali tu aktywiści Ogrodu Warszawa, kooperatywy spożywczej Dobrze, fundacji Bęc Zmiana, stowarzyszeń Ptaki Polskie i Sie-Je w Mieście, fundacji Władysława Klamerusa, Żydowskiej Ogólnopolskiej Organizacji Młodzieżowej. Ale władze dzielnicy nie zrezygnowały z usunięcia drewniaków. Burmistrz Bartelski w TVP Warszawa przekonywał, że domki są w fatalnym stanie. Mimo to w 2014 r. dzielnica znów udostępniła kilka chatek organizacjom pozarządowym, ale już wybranym przez nią w konkursie i nie za darmo.

Aktywiści zaproszeni do jury

W październiku 2013 r. Stowarzyszenie Mieszkańców Domków Fińskich "Jazdów" wystąpiło do ratusza o przeprowadzenie konsultacji społecznych w sprawie przyszłości osiedla. Był to pierwszy taki wniosek w Warszawie. Sympatycy drewniaków zebrali pod nim blisko 2 tys. podpisów poparcia. W konsultacjach wzięli udział gospodarze domków, społecznicy, sąsiedzi osiedla, odbiorcy odbywających się tam imprez, ale też mieszkańcy Warszawy niezwiązani z tym miejscem. Postulują zachowanie 27 domków oraz sąsiadujących z nimi budynków dawnego Szpitala Ujazdowskiego, utrzymanie zielonego i otwartego charakteru osiedla. Kolonia miałaby pełnić funkcję społeczną, kulturalną i edukacyjną. Aby tak mogło być, konieczna jest zmiana studium zagospodarowania miasta (dopuszczającego tu budynki administracyjne).

- Wszyscy byli zaskoczeni decyzją nowego burmistrza Wojciecha Turkowskiego, który uznał wyniki konsultacji za wiążące - mówi Ewa Zielińska ze Stowarzyszenia Kulturotwórczego "Miastodwa", które na zlecenie miejskiego Centrum Komunikacji Społecznej zorganizowało konsultacje, a teraz pracuje nad nowym modelem zarządzania osiedlem.

W kolonii pozostanie prawdopodobnie dziewięć rodzin. Na początku sierpnia zostanie ogłoszony konkurs na koncepcję zagospodarowania osiedla. Do jury burmistrz Turkowski zaprosił stronę społeczną, w tym osoby mieszkające i działające w domkach fińskich. Tych pierwszych będzie reprezentowała Beata Walkiewicz, drugich - Joanna Erbel. Rozstrzygnięcie w grudniu.

- Osiedle Jazdów to duży eksperyment. Nie wiem, dokąd zmierzamy. Ale jestem ostatnią osobą, która chciałaby coś tu zburzyć, zabetonować - zapewnia burmistrz Turkowski. - Zawsze dużą wagę przywiązywałem do partycypacji społecznej. Moja kariera w samorządzie zaczęła się od obrony parku Arkadia przed zabudową.

Społecznicy docenili, że trzy dni po objęciu stanowiska burmistrza Śródmieścia przyszedł do kolonii domków na wystawę. Jego poprzednika nigdy tu nie widzieli.

Nie oznacza to, że wszystkie problemy zniknęły. Część organizacji, np. harcerze z ZHR, utknęło w mozolnych procedurach urzędowych. - Brakuje sensownego planu podejmowania szybkich działań prowadzonych do momentu docelowej rewitalizacji - mówi Andrzej Górz.


 ----------------------------------------

Wioska obroniona ? Czyżby ?

Dotychczasowych mieszkańców przegoniono a pozostałe domki sprezentowano lewackim organizacjom. Tak wyglądają u nas rządy prawa. 

Prof. Śpiewak: Nie będzie rewolucji. Paweł Kukiz miota się i nie wzbudza zaufania wyborców

-
Kukiz z jednej strony, głośno krzyczy "Polska", "naród", popiera
quasi-faszystę Brauna, a z drugiej, wspiera skrajnie liberalny program
gospodarczy przygotowany przez Centrum Adama Smitha. To nie wzbudza
zaufania - mówi prof. Paweł Śpiewak w rozmowie z Agatonem Kozińskim.

Oranżada, kino, potańcówka. Święto odbudowy stolicy w Jazdowie

W niedzielne popołudnie na terenie Osiedla
Jazdów (pod adresem Jazdów 5A/3) odbędzie się wielkie święto odbudowy
Warszawy. 70 lat temu stolica powstała z... więcej »
W niedzielne popołudnie na terenie Osiedla Jazdów (pod adresem
Jazdów 5A/3) odbędzie się wielkie święto odbudowy Warszawy. 70 lat temu
stolica powstała z gruzów niczym "feniks z popiołów". Z tej okazji
aktywiści ze stowarzyszenia Miasto Jest Nasze przygotowali obchody tego
radosnego święta.
Całe wydarzenie rozpocznie się w niedzielę o godzinie 14. Na miejscu na
gości czekać będzie oranżada, kino i potańcówka. Nie zabraknie też
artystów i varsavianistów. To tu, w domkach fińskich, mieszkali
pracownicy Biura Odbudowy Stolicy.

Prof. Śpiewak: PO jest już zmęczona Ewą Kopacz. To ona jest atutem PiS

-
Gdy rząd jest słaby, to prezydent zyskuje na wadze. Ale też Andrzej
Duda nie wygląda na prezydenta o wielkiej charyzmie, sile -mówi prof.
Paweł Śpiewak w rozmowie z Agaton Koziński.

Jak będzie chaos, to rządzić będzie Andrzej Duda.
Pewnie tak. Gdy rząd jest słaby, to prezydent zyskuje na wadze. On może
mieć głos najważniejszy, choćby korzystając z prawa weta jako
instrumentu politycznego. To może mu pozwolić organizować wiele kwestii w
polityce. Ale też Duda nie wygląda na prezydenta o wielkiej charyzmie,
sile. To nie ten typ przywódcy politycznego. Wszyscy wiedzą, że to
poważny polityk, ale jednak ze stajni Kaczyńskiego.

Ale też to polityk bardzo młody. Niektórzy mają umiejętność dorastania
do stanowiska, które przejmują. On może dojrzeć do bycia pełnokrwistym
prezydentem, stać się najważniejszym adresem politycznym w kraju?
Nie umiem odpowiedzieć, nie ma absolutnie żadnych danych pozwalających
zaprzeczyć albo potwierdzić. Ale zgadzam się, że to najważniejsze dziś
pytanie. Tyle, że po dwóch miesiącach jego rządów cały czas nie da się
powiedzieć, kim tak naprawdę Andrzej Duda jest.

A może to pytanie należy formułować inaczej. Powinno pytać się o duet -
wzbudzającego zaufanie Andrzeja Dudę i posiadającego wiedzę oraz
doświadczenie polityczne Jarosława Kaczyńskiego. Czy oni dwaj są w
stanie opanować ten chaos?
Pewnie o takim duecie niedługo zaczniemy mówić, ale na pewno nie będzie
to duet stabilizacji. Wygląda na to, że sprawdza się stare powiedzenie
mówiące, że im więcej Jarosława Kaczyńskiego w telewizji, tym gorzej dla
PiS. Jego dziwne wypowiedzi, jak ta o Beacie Szydło i jej
premierowaniu, wzbudzają popłoch, gdyż nikt nie wie, o co mu chodzi. Na
pewno Kaczyński nie napędza PiS wyborców. Ta partia pewnie wygra wybory,
ale nie dlatego, że ma świetnego przywódcę, tylko dlatego, że ludzie po
prostu mają dość Platformy - i to napędza głosy PiS.

Prof. Paweł Śpiewak: Widać, jak wiele osób chce umrzeć na pluszowym krzyżu za demokrację

 -
Za rządów PiS nie ma miejsca na żarty. Czy ta partia jest groźna? To
dopiero się okaże. Na pewno jest to partia rewolucyjna, która chce
prowadzić radykalną zmianę w kraju - mówi prof. Paweł Śpiewak, socjolog,
w rozmowie z Agatonem Kozińskim.

http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/propozycja-pis-ws-tk-staniszkis...

"Tylko Amerykanie mogą zatrzymać PiS" - Tu chodzi o ład konstytucyjny, a nie partyjność. PiS chce upartyjnić do końca Trybunał. To jest bardzo poważna sprawa. (Kompromis - red.) Grozi zawieszeniem konstytucji. To zaczyna się nie opłacać z punktu widzenia państwa. Jeśli eskalacja będzie szła dalej, to mogą nastąpić ekonomiczne konsekwencje. W "Foreign Affairs" jest artykuł, który mówi wyraźnie, że nacisk na Polskę powinien być bardzo silnie uczyniony przez Obamę. Tylko Amerykanie mogą zatrzymać PiS - powiedział prof. Paweł Śpiewak. - To jest bardzo poważna sprawa. Ja nie rozumiem, po co jest ten konflikt konstytucyjny, on jest w ogóle niezrozumiały i nieopłacalny z punktu widzenia PiS i państwa. Poza tym ma wyłącznie negatywne efekty, chyba, że Kaczyńskiemu chodzi o wąską grę polityczną, aby rozbić partie polityczne i podzielić społeczeństwo. Ale to jest kalkulacja niezrozumiała - dodał. Staniszkis o debacie w PE Prof. Staniszkis odniosła się także do debaty na temat Polski w Parlamencie Europejskim. W jej opinii dla polityków zachodnich wypowiedzi polskiej premier były jak z innej cywilizacji. - Widziałam twarze ludzi z Europy Zachodniej. To był smutek, że Polska tak oscyluje między Wschodem a Zachodem - mówiła. Działania PiS nazwała antykomunistycznym bolszewizmem. - Oni myślą, że to jest naturalny sposób działania, jeśli wygrało się wszystko. To jest smutne - mówiła.

bardzo smutne,kolejna legenda legła w gruzach,a może nie była nigdy legendą ?tak jak nie było wielu innych ?

Gross straci order? Śpiewak: czuć zapach nagonki antysemickiej 1968 roku
http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/spiewak-i-girzynski-o-odebraniu...




Jest autorem niezwykłych antologii. Napisał szereg ważnych książek, w tym książkę o Jedwabnem. Jego dokonania mają olbrzymie znaczenie - mówił w "Tak jest" prof. Paweł Śpiewak, dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego, o Janie Tomaszu Grossie. Nawiązał w ten sposób do spekulacji, czy prezydent Duda odbierze Grossowi Krzyż Kawalerskiego Orderu Zasługi RP. - Jego książki to prace publicystyczne, nie naukowe. Kłamał m.in o mordzie w Jedwabnem - odpowiedział Zbigniew Girzyński, historyk, były poseł PiS.

Jan Tomasz Gross jest socjologiem o olbrzymim dorobku i będę go bronił - powiedział prof. Śpiewak. - Możemy dyskutować nad jego tezami, ale z historią jest jak z poezją. Poety nie ocenia się po jego najgorszych wierszach, ale najlepszych. Tak samo, jak podejrzewam, powinno się oceniać polityka czy badacza. Uważam, że jego dokonania mają olbrzymie znaczenie - dodał Śpiewak. - Jestem historykiem, a pan socjologiem. Książki Grossa nie spełniają warsztatu elementarnego warsztatu naukowego. To są prace publicystyczne nastawione na szkalowanie Polaków - odpowiedział Girzyński.

- Gross kłamał na temat skali i zaangażowania Polaków w mord Żydów w Jedwabnem - powiedział były poseł. Jak powiedział Girzyński, zdarzały się już przypadki, kiedy nadane wcześniej odznaczania były odbierane. - Zrobił tak Jaruzelski, robił Lech Wałęsa, robił także świętej pamięci prezydent Lech Kaczyński - stwierdził były poseł.

Ostra wymiana zdań

To ma zapach roku 1968, nagonki antysemickiej - ocenił Śpiewak. - Jak nagonka jest antypolska, to pan nie reaguje - ripostował Girzyński. - Mogę z całą pewnością powiedzieć, że to są książki niezwykle ważne, bo pokazują różne historie Polski, różne narracje. Historii nie da się sprowadzić do tego, wbrew pana poglądom, że wszyscy Polacy byli aniołami - ocenił prof. Śpiewak.

- Gdyby Polacy nie ratowali Żydów, to pan nie siedziałby w studio, a pan Gross nie miałby możliwości pisania swoich książek. Na szczęście tacy Polacy byli - odciął się Girzyński. - To bardzo przykre, co pan mówi - odpowiedział Śpiewak. (http://www.tvn24.pl)

Więzienie za "polskie obozy"? Ministerstwo Sprawiedliwości przygotowało projekt, umożliwiający wytaczanie spraw karnych i cywilnych za używanie zwrotu typu... czytaj dalej »
http://www.tvn24.pl/tak-jest,39,m/wiezienie-za-polskie-obozy,619868.html

Ministerstwo Sprawiedliwości przygotowało projekt, umożliwiający wytaczanie spraw karnych i cywilnych za używanie zwrotu typu "polski obóz" - miałoby za to grozić do 5 lat więzienia. "To śmieszne i niczemu nie służy" uważa dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego, prof. Paweł Śpiewak. Przeciwnikiem karania za "polskie obozy" był też Zbigniew Girzyński. "Rozumiem jednak intencję szukania sposobu walki z takimi wypowiedziami" mówił były poseł PiS.

-

 To są dwa narody, które bija się w obrębie jednej państwowości – powiedział w programie "Świat" w TVN24 BiS prof. Paweł Śpiewak. - Dochodzimy do despotyzmu demokratycznego - nieliberalnej demokracji – dodał socjolog. - Istnieje taki stereotyp, że Jarosław Kaczyński siedzi na Żoliborzu z kotem i knuje, ale nie przewiduje pięć ruchów do przodu – powiedział drugi gość programu – profesor Ryszard Bugaj. - Jeśli nie ma przestrzeni do kompromisu, to grozi nam frontalne zderzenie – podsumował gość Jolanty Pieńkowskiej.
http://www.tvn24.pl/mesiecznica-smolenska-przemowienie-jaroslawa-kaczyns...

Izraelski portal o nowej polityce historycznej 
Rządząca partia uruchamia wysiłki w "historycznej politycznej
ofensywie", co jak niektórzy twierdzą, że to nic innego jak rewizjonizm
zapobiegający rozliczeniu Polaków z antyżydowskich incydentów podczas II
wojny światowej.

Krytycy widzą w tym rewizjonizm historyczny, który będzie produkować w
kraju obłudę i zapobiegnie uczciwemu rozrachunkowi wojennej historii
kraju - niezwykle skomplikowanej, która obejmuje cierpienia i
bohaterstwo na najwyższym poziomie, ale także przypadki morderstw i
zdrady przez Polaków bezbronnych Żydów.

"Chcą rozszerzyć nasze spojrzenie na przeszłość", powiedział Paweł
Śpiewak, dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie. "Chcą
wykorzystać aparat państwowy, aby zmusić ich do nowego spojrzenia na
historię polityczną, a to jest bardzo niebezpieczne."

Michał Bilewicz, badacz Holokaustu Uniwersytetu Warszawskiego,
powiedział: "Nowa ustawa ma na celu uciszenie polskich historyków,
ponieważ jest oczywiste, że ta ustawa nie byłaby skuteczna w skazaniu
kogokolwiek poza granicami kraju."

Śpiewak, dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego, mówi, że musi
się teraz martwić, czy badacze w jego centrum mogą skończyć w więzieniu.

Wysokie emocje związane z polskim zachowaniem podczas wojny, co
niektórzy nazywają Polską "obsesją niewinności" - skazanie narodu
moralnie niewinnego dzięki swojej wytrzymałości i powszechnego
cierpienia, z milionami zabitych w wojnie.

Dariusz Stola, dyrektor POLIN Muzeum Historii Żydów Polskich w
Warszawie, powiedział, że wielu wierzy w przekonanie o niewinności,
ponieważ to wszystko co mają.

"Polacy przegrali wojnę. Stracili dużo.. Rodziny, miasta, biblioteki,
kościoły, 20 procent ich terytorium, z niepodległości niewiele
pozostało, tylko niewinność".

"Kiedy tracisz wszystko dobrze jest przynajmniej być niewinnym" powidział Stola.

Mimo to, potępił historyczną politykę jako "radykalną, bezrefleksyjną i, oczywiście szkodliwą."

Zdaniem prof. Pawła Śpiewaka, prócz zmiany władzy, dodatkowym elementem
jest bardzo silna legitymizacja ideowa czy ideologiczna nowych
rządzących. - Z pewnością zawiera, jeśli nie nacjonalistyczne, bo to się
nam kojarzy z pewną nienawiścią jednak, z prześladowaniami mniejszości,
to zakłada jakiś rodzaj bardzo głębokiej afirmacji polskości i
pokazania tej polskości w takim kształcie podwójnym: heroiczno-niewinnym
- podkreśla prof. Śpiewak. Gość Macieja Stasińskiego określa tego
rodzaju podejście jako bardzo silną, narodową ideologię z XIX-wieczną
wizją niepodległości Polski. - Suwerenność i niepodległość Polski ma
mieć taki kształt, że nikt się nie może wtrącać do naszych spraw -
podkreśla profesor. Zwraca również uwagę na wizję Europy, jaką
prezentują nowi rządzący. Według niego stwarzają oni poczucie, że
Europa, która ma sposób bycia bardziej otwarty na wolności, swobody,
niezależność jednostki, jest im obca. Przeciwstawiają ją silnie Polsce z
katolicko-tradycyjnym modelem życia. Profesor komentuje też powstanie
zespołu, który będzie szacował nasze starty z powodu wstąpienia do Unii
Europejskiej. - Chodzi o wytworzenie modelu, że to ma być Europa
bezprzymiotnikowa, Europa ojczyzn. Żeby ojczyzny pokrywały się z
narodami - zwraca uwagę profesor. Podsumowując ogólną sytuację, dodaje: -
Mam poczucie, że tsunami absurdu przesuwa się przez Polskę.

Żydokomuna stręczy się z braterstwem

Ale to jeszcze nic w porównaniu z różnicą zdań w sprawie „żydokomuny”. Jak wiadomo, pan prof. Paweł Śpiewak napisał książkę w której punkt po punkcie naukowo dowodzi, że żadnej żydokomuny „nie ma”, że to tylko taki „antysemicki mit”
wylęgły w głowach antysemitników. Już - już byśmy w to uwierzyli, bo
jakże tu nie wierzyć uczonemu profesorowi socjologii, a tymczasem w „Polityce” inny profesor, to znaczy – biegający za filozofa Jan Hartman, właśnie ogłosił rodzaj manifestu pod tytułem „My, żydokomuna!”

Stanisław Michalkiewicz

Czego o Polsce i Polakach dowiedzą się Francuzi z najnowszego
wydania francuskiego magazynu historycznego „L’Histoire” i serii
zamieszczonych tam artykułów reklamowanych na okładce pod wspólnym
tytułem „Żydzi z Polski. Od złotego wieku
do pogromów”? Ni mniej, ni więcej, tylko tego, że zaczęliśmy
eksterminować naród żydowski w wieku XVII, a potem było już tylko
gorzej… - pisze Tomasz Łysiak w najnowszym numerze tygodnika „Gazeta
Polska”.



Całe szczęście, że wpadł w moje ręce marcowy numer jednego z
największych francuskich pism historycznych, a mianowicie magazynu
„L’Histoire”. Całe szczęście – podkreślę – gdyż tkwiłbym dalej w nieco
naiwnym przekonaniu, że Polska była ofiarą II wojny światowej, a Polacy
nie tylko potwornie w jej wyniku ucierpieli, utracili wolne państwo i
miliony obywateli, ale jeszcze walczyli za wolność swoją, jak i innych
narodów, w tym zamieszkujących tak licznie przed 1939 r. nasz kraj
„starszych braci w wierze”. Dalej bym uważał, że postawy ludności
cywilnej w czasie wojny były oczywiście różne i że zdarzały się wypadki
haniebne – denuncjowania czy mordowania Żydów – lecz były to wyjątki, a
polski naród, jako jedyny w Europie, nie poszedł na współpracę z
Niemcami, nie dał się zniszczyć moralnie, stawił opór, alarmował świat o
Holokauście i czynił, co się dało, by walczyć z oboma okupantami.
Okazało się jednak, że się myliłem. Wystarczyło sięgnąć po francuską
gazetę, by się przekonać, że narracja podsuwana Europie przez J.T.
Grossa staje się powszechnie obowiązująca. Więc może i ja powinienem
zrewidować swoje poglądy? Bo gdybym miał odczytać przekaz podany mi
przez magazyn znad Sekwany, to musiałbym dojść do wniosku, że cała
historia relacji polsko-żydowskich zmierzała tylko do jednego. Do czego?
Dość dobrze wyjaśnia to już sama okładka, ze zdjęciem żydowskiego
chłopca i krzyczącym tytułem: „Żydzi z Polski. Od złotego wieku do
pogromów”.



Gościnna ziemia?



Temat marcowego numeru „L’Histoire” został powierzony specjalistom od
tematyki polsko-żydowskiej. Co prawda Gross, najbardziej znany z racji
medialnej wrzawy wokół a to skandalicznych książek, a to równie
skandalicznych wypowiedzi, sam nic tu nie napisał, ale za to jego myśli
zostały podchwycone i zacytowane przez innych autorów, redakcja zaś
poleciła czytelnikom jego książki jako te, które mogą stać się
fundamentem odpowiedniej, dobrze ukierunkowanej wiedzy.



Francuski czytelnik zaczyna lekturę od strony wprowadzającej. Mamy więc
zdjęcie chłopców uczących się w żydowskiej szkole w 1924 r. (jak wynika z
podpisu, w szkole państwowej nie otrzymaliby edukacji dotyczącej
żydowskich wartości czy języka). Obok fotografii widnieje wielki tytuł:
„Żydzi z Polski. Ziemia gościnna, ziemia krwi”. Czytamy we wstępie: „Już od XIII wieku
liczni Żydzi wypędzeni z zachodniej Europy znajdowali miejsce swojego
osiedlenia w Polsce, gdzie korzystali z opieki królów i szlachty. W
XVIII w. kraj ten zamieszkiwała połowa Żydów z całego świata. Ale
sytuacja pogarsza się wraz z rozbiorami Polski. W XIX stuleciu nadchodzi
wiek pogromów. Pomimo wszystko w 1939 r. populacja Żydów wynosi 3 mln.
90 proc. z nich zostało zamordowanych podczas Shoah. Kilka tysięcy – to
odpowiedzialność zaangażowanych w to Polaków. Dzisiaj w Polsce pozostało
już tylko 10 tys. Żydów”.



Francuz zaciekawiony tym, dlaczego „ziemia”, która była prawdziwym azylem, stała się nagle „ziemią krwi”, zaczyna lekturę.



Na początek w historię Żydów na ziemiach polskich wprowadza go prof.
Antony Polonsky, rysując ciekawe dzieje ludu wybranego, który właśnie w
Polsce odnalazł swoją prawdziwą „ziemię obiecaną”, trwale wpisując się w
kulturowy krajobraz państwa „Polin” (jak Żydzi nazywali
Rzeczpospolitą). Te dzieje to z jednej strony kwestie oficjalnego
istnienia żydowskiej mniejszości w Polsce, a więc także przywileje,
takie jak ten (kaliski – red.) Bolesława Pobożnego z 1264 r., a z
drugiej sprawy związane z kulturowym współistnieniem dwóch odrębnych
światów: polskiego i żydowskiego. Złoty wiek jest także złotym czasem
dla wyznawców judaizmu. Ale już w połowie wieku XVII przychodzą pierwsze
tragedie. „Pod koniec XVI wieku, na ok. 8 mln mieszkańców królestwa obu
narodów – czytamy w tekście – można było doliczyć się ok. 100 tys.
Żydów. Wielkość populacji spadła wraz z powstaniem kozackim
Chmielnickiego, które zaczęło się w 1648 r. i które, trwając prawie 10
lat, przyniosło prawie 14 tys. ofiar żydowskich, do których należy dodać
te z okresu inwazji szwedzkiej (1655–1660) i moskiewskiej (1654–1667).
Wielka liczba Żydów była więc zmuszona do ucieczki albo została
uwięziona i uprowadzona przez Tatarów. Jednocześnie całkowita populacja
królestwa spadła z 11 do 7 mln”. Konia z rzędem temu Francuzowi, który
czytając ów tekst, będzie w stanie zrozumieć zawiłości wydarzeń z
tamtego okresu. Wrażenie pozostaje jedno – w trakcie wojen z połowy
wieku XVII w Polsce dochodziło już do masakr na wielką skalę… Podobnie
zresztą rzecz wygląda z owym dziewiętnastowiecznym „czasem pogromów”.
Polonsky opisuje oczywiście fakt utraty niepodległości, wyraźnie
zaznacza kwestię podziału terytorium Polski między zaborców, ale gdy
dochodzi do wydarzeń z końca XIX wieku, znowu pisze enigmatycznie i
niekonkretnie. Tak, jakby chodziło o sprawienie wrażenia, że Żydzi
„kłuli w oczy” swoim bogactwem, toteż niejako z zadawnionej zawiści, z
owego już ugruntowanego antysemityzmu (bo przecież obwiniano ich za
epidemie dżumy, bo zarzucano im kontakty z siłami nieczystymi poprzez
kabałę, bo podejrzewano, że do rytualnych posiłków używają krwi
niemowląt chrześcijańskich) wybuchały tu i ówdzie, całymi seriami,
pogromy. Niestety, dokładniejszego ich opisu nie ma. A tymczasem w
imperium moskiewskim doszło w istocie do całych fal pogromów (pierwsza
1881–1884, druga 1903–1906), których początek brał się z reakcji
rosyjskich władz na zamach na cara w 1881 r. Dotykały one wielu miast i
miasteczek na terytorium rosyjskim, zanotowano je w m.in.
Jelizawietgardzie, Bałcie i Kijowie. Także w Warszawie, gdzie wybuchły
antyżydowskie zamieszki, zginęły dwie osoby. Wówczas polska
inteligencja, wstrząśnięta tymi wydarzeniami, przeprowadziła liczne
zbiórki pieniężne na rzecz poszkodowanych. Helena Modrzejewska
przekazała dochód z przedstawień krakowskich, a polska Resursa
Obywatelska chciała nawet tworzyć specjalną milicję, która dbałaby o
bezpieczeństwo sąsiadów pochodzenia żydowskiego. Władze carskie
odrzucały wszelkie takie projekty. Cała polska elita, na czele z
największymi nazwiskami epoki, m.in. Bolesławem Prusem, wyraźnie oraz
stanowczo potępiała i odcinała się od jakichkolwiek antyżydowskich
nastrojów. Jednak o tym wszystkim w „L’Histoire” – cicho.



Cicho też o wydarzeniach z lat 1903–1906. Być może dlatego, że mniej
ciekawe byłoby opisywanie masakr dokonywanych po prostu i bezpośrednio
przez władzę carską. W Kiszyniowe czy Odessie. Albo w Białymstoku, gdzie
do Żydów strzelało wojsko rosyjskie.



Rozwiązanie problemu żydowskiego



Najciekawiej jednak przedstawia się dla czytelnika francuskiego los
Żydów w Polsce w wieku XX. Tu głos zabiera autor słynnego „JUDENJAGD.
Polowanie na Żydów 1942–1945. Studium dziejów pewnego powiatu” prof. Jan
Grabowski, który w tekście pt. „Śledztwo w sprawie antysemityzmu”
zaczyna od razu mocno: „W 1918 r., po odrodzeniu państwa polskiego,
»rozwiązanie problemu żydowskiego« staje się jedną z priorytetowych
spraw dla władz”. I przechodzi do postaci Romana Dmowskiego oraz
jego wypowiedzi w trakcie negocjacji związanych z „małym traktatem
wersalskim”, a dotyczących wielkości populacji żydowskiej w Polsce. Ta
rzeczywistość polskiej niepodległości to także śmierć prezydenta
Gabriela Narutowicza, która była wynikiem potwornych antyżydowskich
nastrojów. Czytelnik z jednej strony przeczyta słówko ks. Kazimierza
Lutosławskiego („Jak śmieli Żydzi narzucić Polsce swego prezydenta?”), z drugiej popatrzy na zamieszczony obok plakat z wielką miotłą i czerwonym napisem „Żydzi do ghetta!”,
z trzeciej zobaczy odpowiedni cytat z Nowaczyńskiego i już rozumie,
jaka ta Polska przed wojną była. Przyznam, że i ja sądziłem do tej pory,
że po 1918 r. nasze władze miały inne „priorytetowe sprawy” na głowie
(jak obrona państwa przed bolszewikami czy odbudowa całego kraju), ale
okazuje się znowu, że się myliłem – priorytetem było „rozwiązanie kwestii żydowskiej”!
Jakże człowiek czasem błądzi! A przecież mogłem w głowie ułożyć sobie
taką opowieść o Polsce – gdzie tylko miotła, pogromy, gdzie numerus clausus i numerus nullus,
gdzie „getta ławkowe” i straszny antysemityzm. Czy chciałbym rzec, że w
Polsce go przed wojną nie było? A jakże – był, lecz czy rzeczywiście
był tak dominujący w polskim życiu społecznym i publicznym?



„Ludobójstwo pod okiem Polaków”



I teraz dochodzimy w tej narracji do wybuchu wojny. Już wiemy, już
jesteśmy przygotowani na to, jaką rolę mają spełnić Polacy. Wynika to
jasno z opisywanego toku wydarzeń (od „ziemi obiecanej” do „ziemi
krwi”). Grabowski wprowadza temat inwazji niemieckiej i od razu determinuje nasz udział w wydarzeniach związanych z „polityką represji” prowadzoną przez okupanta: „Według optyki niemieckiej
ludność miejscowa miała także swoją rolę do odegrania”. A potem się
zaczyna. Oto dowiemy się o utworzeniu getta i o roli polskiej
„granatowej policji”, która wspierała Niemców w dziele wielkiego
mordowania. Francuski czytelnik przeczyta, że „Polacy nie pozostali
obojętni” wobec represji, a nawet dostanie wzmiankę o Janie Karskim,
tyle że mówi ona tylko o tym, iż w lutym 1940 r. „kurier Ruchu Oporu Jan
Karski udał się do Francji, aby poinformować polski rząd o sytuacji
społeczeństwa polskiego pod okupacją”. Ale słowem już autor nie wspomni o
tym, że Karski przedostawał się za mury getta, by zdobyć wiedzę o tym,
co się tam dzieje, oraz że jednym z najważniejszych celów jego misji
było poinformowanie świata o tragedii tysięcy Żydów eksterminowanych
przez Niemców. Jak widać więc, i w tej mierze ja sam miałem jakieś
błędne informacje o Karskim. Moja wiedza o tym, że był jakiś Pilecki
przedostający się do Auschwitz, też jest chyba niepoprawna – o Pileckim,
jak można się domyślić, ani pół słówka w całym wielkim materiale. Chyba
powodem nie jest fakt, kto później w „wolnej” Polsce był jego katem,
ani też kto w ubeckich katowniach mordował patriotów? Być może ta część
prawdy, o jaką walczą politycznie poprawni demiurgowie opinii, nie jest
wystarczająco „prawdziwa”? Całe szczęście, że mogę się dokształcić, jak
ten Francuz przechadzający się po Montmartre, i dowiedzieć, jak to było
„w Polsce” w czasach okupacji. A trzeba dodać, że choć w tekście padają
wyjaśnienia o inwazji niemieckiej
i sowieckiej, to jednak zdjęcia pokazujące trupy pomordowanych Żydów są
„geograficznie” sytuowane „w Polsce”. Dowiedziałem się również z tekstu
pana Grabowskiego, że Polacy w czasie wojny zajmowali się przede
wszystkim rabowaniem „mienia pożydowskiego” i denuncjowaniem Żydów. Na
szczęście jest tu gdzieś przemycona informacja, że 6 tys. Polaków
zostało odznaczonych medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Ale już
za chwilę kolejny śródtytuł odziera ze złudzeń – „Ludobójstwo pod okiem
Polaków”. Dobrze się to czyta, bardzo dobrze, szczególnie że obok
wmontowano fragmencik z przedwojennej broszury Narodowej Demokracji
zatytułowanej „Odżydzanie naszego kraju”.



Kolejnym akapitem profesor raportuje:

„W 1942 r., od 200 tys. do 250 tys. Żydów usiłowało uciec z
likwidowanych gett i żyć »po aryjskiej stronie«, pomiędzy Polakami.
Tylko 35 tys. przeżyło. Relacje między Żydami i Polakami zostały więc
poddane egzaminowi najtrudniejszemu z możliwych, temu, w którym gra
toczyła się o życie i śmierć. I tak właśnie dziesiątki tysięcy
uciekających Żydów napotykały wrogi i często śmiertelnie groźny świat.
»Polowanie na Żydów« przez Polaków trwało aż do końca okupacji niemieckiej”.

Zatrzymałem się nad tym właśnie fragmentem, bo w pewnej mierze jest on
modelowy – pokazuje, w jaki sposób odpowiednio budowanymi zdaniami,
atmosferą, niedomówieniami przemieszanymi z sugestiami, wyrazistymi
sformułowaniami okraszanymi odpowiednio dobranym faktem czy liczbą
robiącą wrażenie, można budować perfekcyjną narrację propagandową.



Tekst kończy się jeszcze uderzeniem we współczesność, przywołaniem
obecnego antysemityzmu polskiego. Ma się on objawiać m.in. tym, że w
Polsce nie ma „żadnego muzeum Shoah”, nie ma „żadnego dzieła – syntezy
historycznej na temat Holocaustu”, a na polskich Uniwersytetach nie ma
„żadnej katedry zajmującej się badaniami nad historią Shoah”. Napisał to
prof. Jan Grabowski, pracownik… Centrum Badań nad Zagładą Żydów
Instytutu Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk.



***



Żałuję, że nie mogę streścić tu wszystkich informacji o polskim
antysemityzmie, jakie znajdują się w tym bogato ilustrowanym i
pieczołowicie przygotowanym numerze „L’Histoire”. Nadmienię tylko, że
czytelnik odnajdzie tam także dzieje naszej wojennej i powojennej
nienawiści do Żydów, przeczyta i o Jedwabnem („takich Jedwabnych były dziesiątki”),
i o Kielcach, i o 1968 r., i o filmie „Ida”, który ma ponoć doskonale
opisywać stosunki na ziemiach polskich po 1945 r. A nawet, a jakże, jest
odniesienie do współczesności. W tekście Audrey Kichelewski poczytamy o
Prawie i Sprawiedliwości, o rządach kato-prawicy narodowej, o Trybunale
Konstytucyjnym czy wreszcie o wypowiedzi Pawła Kukiza o „żydowskich bankierach”. Lekturę
kończy się, patrząc na zdjęcie żydowskich nagrobków sprofanowanych w
Małogoszczy w 2013 r., na których krzyczą czarne litery: „Jude won” i rzuca się w oczy dobrze wkomponowana, malowana sprayem swastyka – ani chybi symbol polskiego stosunku do Żydów.

http://niezalezna.pl/78326-ziemia-krwi-specjalisci-od-tematyki-polsko-zy...

"Przeciwko Polsce została uruchomiona potężna kampania propagandowa"

http://wiadomosci.onet.pl/kraj/pawel-spiewak-ile-tych-pieknych-kobiet-zg...

Moim zdaniem w Polsce doszłoby do pogromu - mówi profesor Paweł Śpiewak, pytany o to, jak układałyby się relacje polsko-żydowskie, gdyby nie doszło do Holokaustu. A wspominając świat utracony, sportretowany w albumie Leszka Dulika i Konrada Zielińskiego mówi, że gdyby w Polsce nadal byli Żydzi, bylibyśmy krajem żwawszym. I dodaje: kurczę, ile tych pięknych kobiet zginęło.
"Świat utracony. Żydzi polscy" to album, który jest zbiorem fotografii wspólnoty żydowskiej z lat 1918-1939. Ten świat uległ niemal całkowitej zagładzie, a wyrok na niego wydał Adolf Hitler. W 1939 roku Führer Trzeciej Rzeszy rozpętał drugą wojnę światową, zmienił raz na zawsze oblicze Europy oraz zrealizował ludobójczy plan ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej. W dużej mierze to właśnie ziemie polskie stały się miejscem zagłady Żydów. Przed wojną mieszkało ich tu blisko 3,5 miliona i była to największa diaspora żydowska w europie. Co ważne, diaspora o niemal tysiącletniej tradycji.
(..)
Powiedzmy zatem na czym polega wyjątkowość Holokaustu.

Wyjątkowość Holokaustu polega na tym, że Żydzi byli jedynym narodem w programie Hitlera, który został przeznaczony do całkowitego wyniszczenia. Czyli ktoś ginął nie dlatego, że zrobił coś złego - tylko dlatego, że się taki urodził. Druga kategoria. Żydzi byli traktowani nie jako ludzie, tylko jako podludzie. Zostali wyzuci z cech człowieczeństwa i byli zabijani jako coś na pograniczu człowieka i zwierzęcia. Śmierć Żydów była też związana z silnym przekonaniem, że są oni winni za całe zło. Jeśli Żydów się wytępi, zło zniknie. Zabijano też Cyganów, ale Cyganie nie byli grupą etniczną w tym samym stopniu przeznaczoną do likwidacji co Żydzi.

Hannah Arendt pisała, że to Niemcy stały się ojczyzną antysemityzmu. Ponury paradoks, przecież mniejszość żydowska w Niemczech przed wojną stanowiła niecały procent całego społeczeństwa. Co więcej, niemieccy Żydzi uchodzili za wzór asymilacji, choćby dla swoich braci w wierze ze wschodu.

Ale to jest właśnie w dużej mierze pułapka. Problem żydowski nabrał rozpędu politycznego i potem ludobójczego właśnie w związku z procesem asymilacji. Teza rasistów była taka: Żydzi zasymilowani zatruwają kulturę niemiecką i światową, bo nie występują jako Żydzi, tylko jako lipni Niemcy czy Austriacy. Używają zatem lokalnych strojów, niemieckiego, polskiego, rosyjskiego po to, żeby tę kulturę zniszczyć.

Asymilacja paradoksalnie wzmocniła niechęć do Żydów. To nie było tak, że zasymilowani Żydzi stawali się dobrymi Niemcami, bo płacili podatki, czy służyli w wojsku. Przeciwnie, ich winą było właśnie to, że się zasymilowali. Ale antysemita zawsze znajdzie powód, żeby kogoś poniżyć.

W Polsce Żydów też nie lubiano. Antysemityzm przed wojną był bardzo silny i kierował się zarówno wobec zasymilowanych, jak i niezasymilowanych. Jednak paradoksalnie najbardziej jadowity był wobec tych, którzy chcieli być Polakami albo się do polskości poczuwali. Dobrym przykładem jest Julian Tuwim, któremu zawsze wypominano pochodzenie.

Proces pozbawiania kogoś prawa do czucia się Polakiem, Niemcem, Austriakiem jest jednym z potwornych zjawisk w historii. Jak się Żydowi powie, że jest Żydem, to on odpowie: tak jestem. Ale te tożsamości, o których mówimy, były bardziej złożone.(...)
A jak doświadczenie Holokaustu wpłynęło na polski antysemityzm, ten znany z 20-lecia międzywojennego?

Po wojnie antysemityzm wzrósł. Ewidentnie wzrósł pod wpływem Holokaustu, pod wpływem propagandy i tego doświadczenia. Możemy mówić o nieprawdopodobnie dużej fali pogromów tuż po wojnie, zabijania Żydów, w dużej mierze z rąk tzw. żołnierzy niezłomnych. Wtedy antysemityzm i ludobójstwo nie spotykało się z moralnym potępieniem tak, jak dziś. Ci, co ocaleli w Rosji i w Polsce, zrobili wszystko, żeby jak najszybciej wyjechać. I większość wyjechała do 1950 roku. To było ponad sto tysięcy osób, dla których Polska była cmentarzem, a trudno na cmentarzu mieszkać. Ale wyjeżdżali również dlatego, że w Polsce był bardzo gorący antysemityzm.

Potem są kolejne fale emigracji, z której ostatnią jest fala marcowa, czyli z ‘68 roku, kiedy antysemityzm był także nieprawdopodobnie silny. To dopiero teraz, od późnych lat 90. coś się zaczyna zmieniać.
Skąd brał się ten wzrost antysemityzmu tuż po wojnie? To przetrącony kręgosłup moralny Polaków?

Moim zdaniem tak. Działy się rzeczy straszne. Jest taki opis w dziennikach doktora Klukowskiego ze Szczebrzeszyna - moment wysiedlania Żydów. Wywożono ich do zagazowania, a wokół getta stoją furmanki i polscy chłopi czekają, aż Niemcy Żydów wywalą. I co chłopi robią zaraz po wywiezieniu? Rzucają się na ich własność. Niemcy pozwalają, co jest istotne, żeby wszystko, co zostało po Żydach – buty, ubrania, kołdry – zostało rozkradzione. Polscy chłopi są wspólnikami zbrodni, niechcącymi, bo to nie jest tak, że chcieli, by Żydów wysiedlono, ale wykorzystali tę sytuację.

Ilość mordów czy wydawania Żydów przez Polaków, też jest bardzo duża. Otwarto muzeum Ulmów, co oczywiście jest bardzo piękne, ale mamy tysiąc przykładów Polaków, którzy zginęli z powodu ratowania Żydów, tysiąc na ponad 30 milionowy naród. Ja nie będę się kłócił, czy to dużo, czy mało – ale to tylko tysiąc.

Zawsze w każdym społeczeństwie są ludzie szlachetni, na szczęście, ale zawsze są i skurwysyny. Szacuje się, że między 5 a 10 procent Polaków na różny sposób współpracowało z Niemcami, w tym także uprawiając szmalcownictwo. A szmalcownictwo w Warszawie było szerokie. Ci ludzie żyli z cierpienia Żydów. I o tym nie można zapomnieć.

Ilość wyroków na szmalcownikach, które były wykonywane przez polskie sądy podziemne, bo była taka decyzja, jest minimalna. Oczywiście trudno jest twierdzić, że polskie władze podziemne mogły zapewnić bezpieczeństwo Żydom, ale w czasie wojny zdawano sobie sprawę ze stopnia zdziczenia obyczajów. Ci sami ludzie zapewne żyli nie tylko ze słabości Żydów, ale także Polaków. Wojna popsuła ludzi moralnie, to nie jest okres heroizmu. Dziś mówi się o heroizmie, ale równie dobrze można mówić, że to jest potwornie destrukcyjny okres dla moralności.(...)

Podawał się za Żyda z Izraela i nikt tego nie sprawdził

- Znam go, ale to nie żaden Nistell tylko Jacek Niszczota. On jest z
Ciechanowa - z tą informacją zadzwonił do nas mieszkaniec woj.
małopolskiego (prosił by nie podawać jego nazwiska) po zobaczeniu w
TVN24 relacji z rekolekcji. Zapewnił, że zetknął się z nim osobiście i
poznał go też po głosie.

Potomkowie uratowanych przez Polaków Żydów walczą o dobre imię Polski
https://www.wprost.pl/historia/535757/Potomkowie-uratowanych-przez-Polak...

Galeria: Wręczenie Wyróżnień im. Jana i Antoniny Żabińskich

Po tej wypowiedzi pani minister nauczyciele będą się bać, jak uczyć - stwierdził w "Faktach po Faktach" prof. Andrzej Friszke, historyk PAN, komentując środową wypowiedź szefowej MEN Anny Zalewskiej o Jedwabnem i pogromie kieleckim. Rację przyznał mu drugi gość programu prof. Paweł Śpiewak. Szefowa MEN w środowej "Kropce nad i" unikała odpowiedzi na pytanie, kto ponosi winę za pogrom kielecki w 1946 roku. - Różne były zawiłości historyczne - stwierdziła Anna Zalewska, dodając, że za tamtą zbrodnię odpowiadają "antysemici", ale nie Polacy. Unikała także wskazania sprawców masakry w Jedwabnem, stwierdzając, że "doszło do wielu nieporozumień, do wielu bardzo tendencyjnych opinii". - Dramatyczna sytuacja, która miała miejsce w Jedwabnem, jest kontrowersyjna. Wielu historyków, wybitnych profesorów, pokazuje zupełnie inny obraz - tłumaczyła. - Zostawmy to historykom i książkom historycznym - apelowała.
Wypowiedź minister edukacji komentowali w "Faktach po Faktach" socjolog prof. Paweł Śpiewak i historyk prof. Andrzej Friszke. Ich zdaniem taka postawa u szefowej resortu edukacji może skutkować autocenzurą u podległych jej nauczycieli. - Nauczyciele poczują, że jeżeli będą mówić prawdę, to mogą mieć nieprzyjemności. Tego się obawiam - powiedział prof. Friszke. Pytany, czy Zalewska powinna podać się do dymisji, stwierdził: - W moich oczach kompletnie straciła wszelki autorytet jako urzędnik państwowy, a właściwie jako człowiek. To nie jest partner do rozmowy, jeżeli nie jest w stanie powiedzieć o najprostszych rzeczach w sposób oczywisty, tylko kręci w sposób tak nieprawdopodobny. Prof. Friszke podkreślił, że w ostatnim czasie pojawiło się "mnóstwo kłamliwych faktów", które - jak stwierdził - układają się w "narrację, bajkę, która nie ma nic wspólnego z rzeczywistością". Jego zdaniem ci, którzy tworzą takie przekazy, liczą na to, że "przy pomocy mediów dotrą do ludzi, którzy nie będą weryfikowali prawdy", nie czytają książek i nie zaglądają do internetu. Friszke powiedział, że "nie do końca rozumie" ostatnich wypowiedzi polityków PiS, bo kilka dni temu prezydent Andrzej Duda w Kielcach "mówił rzeczy ważne i oczywiste". Zdaniem prof. Śpiewaka polityka historyczna forsowana przez PiS, zaczyna "zastępować historię". - Po to, żeby wytworzyć własną wizję historii, zafałszowuje się to, jak się naprawdę rzeczy miały - ocenił. Podkreślił, że kulisy obu zbrodni "zostały nazwane i tutaj nie ma o czym dyskutować". - Tu jest tylko problem uczciwości ludzkiej, to znaczy, że jeżeli ja popełniam coś złego i się nie potrafię do tego przyznać, to znaczy, że jestem niedojrzały. To, co prezentuje pani minister Zalewska, to jest utrzymywanie uczniów w niedojrzałości - ocenił. Prof. Śpiewak zwrócił uwagę na jeszcze jeden fakt. Wyjaśnił, że badania pokazują, iż w ciągu ostatnich 8 lat rósł pozom tolerancji Polaków wobec obcokrajowców, a nagle "w ciągu 6 czy 7 miesięcy, od czasu gdy rząd pokazał swoje oblicze, zaczął on gwałtownie spadać". - Zastanawiam się, dlaczego tak się dzieje. Mam wrażenie, że to jest element pedagogiki, którą w tym programie nauczania znajdujemy, to znaczy zaczyna wolno być nienawidzić - stwierdził. (http://www.tvn24.pl)
http://www.tvn24.pl/spiewak-i-friszke-w-faktach-po-faktach-po-slowach-mi...

Paweł Śpiewak: "Jesteś albo za PiS, albo przeciwko. To jest jedyna rewolucyjna perspektywa"

"Pozwala się zastąpić historię polityką historyczną. Zamiast faktów, wydarzeń, zaczyna się uprawiać politykę ideologiczną".esteś albo za PiS, albo przeciwko. To jest jedyna rewolucyjna perspektywa uwzględniana we wszystkich wymiarach życia

— mówił w wywiadzie dla „Rzeczpospolitej” Paweł Śpiewak, socjolog
i historyk idei, dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego.

Śpiewak ocenił, że PiS zamierza napisać „nową wersję najnowszej historii Polski”, której służy zmieniona ustawa o IPN i partyjna kontrola nad mediami publicznymi.

Skomentował również słowa minister edukacji Anny Zalewskiej
o „zawiłościach historycznych” w związku z Jedwabnem i wylicza
konsekwencje takiej postawy

Pozwala się zastąpić historię polityką historyczną. Zamiast faktów, wydarzeń, zaczyna się uprawiać politykę ideologiczną

— powiedział.

Dodał, że często jest to unikanie drażliwych spraw lub jawne fałszowanie historii. Ze słów Śpiewaka można wyciągnąć wniosek, że minister edukacji wprowadza do szkół cenzurę historyczną.

Ta ideologizacja myślenia o przyszłości może wpływać na nauczycieli,
którzy zechcą przyjmować tego typu, żeby nie narazić się dopiero
co wymienionym kuratorom. To także będzie wpływać na młodzież, która nie
będzie sprawdzała, jak było naprawdę

— mówił.

Śpiewak ostro ocenia obecną politykę historyczną.

Służy niedojrzałości Polaków. Przecież wiemy dobrze, że dojrzałość
jednostek i zbiorowości wymaga przyznania się do swoich błędów
i przewin, a nie ciągłego samousprawiedliwienia czy zwalania
winy na innych

— stwierdził.

Były poseł Platformy uderza w określenie „pedagogiki wstydu”. Bronisław Wildstein, który używał tego zwrotu, zastępuje ją, jego zdaniem, „pedagogiką infantylizmu”.

Tacy publicyści są typowymi sentymentalnymi nacjonalistami,
którzy nie tyle miłują swój naród i chcą dla niego prawdy o nim samym,
ile uwielbiają wzruszać się sobą, tym, jak bardzo
są wzniośli i patriotyczni

— mówił Śpiewak.

Socjolog wraca do porównań PiS-u z komunizmem i zarzuca historykom
powiązanym z partią rządzącą, że podobnie jak kiedyś komuniści, chcą
zyskać władzę nie tylko nad swoją teraźniejszością, ale
i nad przyszłością.

Ciągnie, że Prawo i Sprawiedliwość wprowadza mechanizm
upolitycznienia i ideologizacji wszystkich obszarów. Dokonuje się
„likwidacja świata neutralnego” w historii, ale też gospodarce i prawie.

Jesteś albo za PiS, albo przeciwko. To jest jedyna rewolucyjna perspektywa uwzględniana we wszystkich wymiarach życia

— powiedział Śpiewak.

Dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego straszy, że Kaczyński
dzieli społeczeństwo na lepszy i gorszy sort, a opozycja to dla niego
„złodzieje i komuniści”. W ten sposób, ocenia Śpiewak, mobilizuje
swój elektorat.

 wywiadzie „oberwało się” nie tylko rządzącym, ale też i opozycji.

W kontekście problemów wewnątrz Platformy Obywatelskiej, jej były poseł porównuje to do „nieprzyjemnej bójki w barze”.

Nie wiadomo, jaka jest opozycja, nie sposób powiedzieć, co jest jej ideową podstawą, pozbawiona jest rysu intelektualnego, przemyślenia tego, co się stało

— dodał.

Rozmówca zauważa, że Schetyna chce mieć w ręku sprawne narzędzie, tj.
partię podporządkowaną i wycina swoich wrogów, podobnie jak to robił
przez lata Tusk.

Wyborcy przyjmą obecność Tuska z ulgą

— odparł zapytany, czy w PO są oczekiwania na powrót byłego lidera.

PiS zdaje sobie sprawę z jego siły. Chociaż jak słyszę, że PiS zrobi
wszystko, żeby wysadzić go z europejskiego siodła, to zastanawiam się,
czy nie prowadzi polityki samobójczej

— ocenia Śpiewak.

Na koniec skomentował słowa polityków PiS o zamachu w Nicei, którzy
widzieli w tym klęskę polityki multi-kulti i politycznej poprawności.
Zauważa, że oprócz Europy są społeczeństwa otwarte takie jak USA czy Kanada i zyskują na tym.

Ten, kto się tego boi, jest albo rasistą, albo utopijnym reakcjonistą

— ocenia zaciekle Śpiewak.

ak/”Rzeczpospolita”

Jan Śpiewak był jednym z założycieli i jedną z głównych sił napędowych Miasto Jest Nasze, stowarzyszenia zawiązanego jesienią 2013 r., w trakcie referendum nad odwołaniem Hanny Gronkiewicz-Waltz. W sobotę zakomunikował na facebooku, że przestał być przewodniczącym stowarzyszenia. Uzasadnił to tak: "Dzisiaj walne zdecydowało o tym, że stowarzyszenie powinno się rozwijać w inną stronę niż dotychczas. W związku z tym zdecydowałem się nie ubiegać o kolejną kadencję".

Jan Mencwel z komisji rewizyjnej Miasto Jest Nasze zapewnia, że w stowarzyszeniu nie ma konfliktu, a na walnym nie doszło do sporu o jakąś konkretną kwestię. - Nie wybraliśmy jakiejś konkretnej drogi, z którą nie zgadzał się Jan Śpiewak. Uchwała walnego była taka, że powinniśmy przygotować zmiany w naszym statucie, ale po konsultacjach w gronie członków. To wszystko. Nie ma rozwodu. Janek sam zdecydował, że nie kandyduje do zarządu, ale pozostaje członkiem MJN i w tym charakterze dalej działa w stowarzyszeniu - przekonuje Mencwel. Dodaje: - Każdy lider ma prawo odpocząć czy złapać dystans. To w sumie zdrowy objaw demokracji, że zarząd w stowarzyszeniu się zmienia. Ale zasadnicza linia naszej organizacji raczej się nie zmieni - zapewnia.

O to w swoim oświadczeniu apelował Śpiewak. Napisał: "Mam nadzieję, że mimo wszystko nowy zarząd stowarzyszenia będzie dalej prowadził skuteczną walkę z dziką reprywatyzacją, korupcją i kolesiostwem, które zżerają nasze miasto. Mam nadzieję, że zmianom wewnętrznym będzie towarzyszyło skutecznie działanie na zewnątrz stowarzyszenia. Deklaruję chęć pomocy i zawsze będę w miarę możliwości wspierał zarząd stowarzyszenie we wspólnym budowaniu lepszej Warszawy. Będę miał teraz więcej czasu na pisanie doktoratu [Śpiewak pisze pracę naukową o Miasteczku Wilanów - red] i rozmyślania nad naturą ruchów miejskich i polityki".

http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34862,21004624,jan-spiewak-przest...

Prof. Paweł Śpiewak: Mamy dziś w Polsce dyktaturę parlamentarną [WYWIAD]

Kaczyński
uszanuje wynik wyborów, jak przegra. Ale nie wykluczam, że dojdzie do
daleko idących manipulacji, żeby wzmocnić szanse wyborcze PiS - mówi
prof. Paweł Śpiewak.

Paweł Śpiewak o sporze PiS z III RP: "To wojna z polską inteligencją, która dziś idzie w marszach KOD!"

"Oni nienawidzą PiS-u. Ale czy mają przekonanie, że Platforma odpowiada ich oczekiwaniom? Szczerze wątpię".

Ta wojna jest ulokowana gdzie indziej, to wojna z polską inteligencją. Z tą inteligencją, która dziś idzie w marszach KOD-u.w ten sposób sytuację polityczną w Polsce diagnozuje Paweł Śpiewak, socjolog, były poseł Platformy Obywatelskiej.

W ocenie Śpiewaka (wywiad dla onet.pl) uczestnicy marszów KOD jest co prawda coraz mniej, ale warto zwrócić na nich uwagę:

Chodzi
o poczucie niezwykłego oburzenia politycznego i etycznego. Tyle
że ci ludzie wcale nie mają przekonania, że w następnych wyborach chcą
głosować na PO. (…) Oni nienawidzą PiS-u. Ale czy mają przekonanie, że Platforma odpowiada ich oczekiwaniom? Szczerze wątpię

— czytamy.

I coś w tym jest. Jeśli „inteligencja”, która pojawia się na marszach KOD to symbol III RP, to rzeczywiście nie ma czego żałować…

Jeśli KOD
się skończy, powstanie coś innego. Pole do działania nie jest tutaj
zamknięte, a potrzeba jest matką wynalazków. Jest wielu ludzi, którzy
potrafią coś wymyślić lub zorganizować. Jeśli chodzi o KOD, to szkoda, że wyglądająca na początku tak poważnie inicjatywa zniszczyła samą siebie

— powiedział Paweł Śpiewak.

Zniszczyli samych siebie. Inteligencji z marszów KOD…

Prof. Śpiewak o zemście szykowanej przez opozycję: "To będzie
krwawa vendetta, w której ludzie PiS-u zostaną wycięci do samej kości"

"Na pewno [jeśli chodzi o oskarżenie przed Trybunałem Stanu]
będzie to Macierewicz, na pewno będzie to Zbigniew Ziobro. I tym razem
nie będzie zmiłuj."

Politycy PO i Nowoczesnej od czasu do czasu
przebąkują o srogiej zemście, która ma czekać Prawo i Sprawiedliwość
po kolejnych wyborach. Ale o zemście dywagują nie tylko politycy. Ostatnio - w wywiadzie dla Onet.pl - głos zabrał socjolog prof. Paweł Śpiewak.

Z jego opowieści wynika, że marzenia są daleko idące:

To jeszcze nie jest walka na śmierć i życie, ona się dopiero zacznie. Jeśli po wyborach w 2019 roku rządzić będzie ktokolwiek inny niż PiS, Antoni Macierewicz stanie przed Trybunałem Stanu.

Tylko on?

Na pewno będzie to Macierewicz, na pewno będzie to Zbigniew Ziobro. I tym razem nie będzie zmiłuj…

Śpiewak sięga po krwawe metafory:

To będzie
krwawa vendetta, w której ludzie PiS-u zostaną wycięci do samej kości.
To nie ulega dla mnie żadnej wątpliwości. Jeśli wygra Platforma, to ten
PiS-owski przewrót, który obserwujemy obecnie, będzie skutkował
radykalną rewolucją po wyborach.

Prof. Śpiewak przewiduje więc „krwawą vendettę, w której ludzie PiS-u zostaną wycięci do samej kości”.

Wniosek
jest jeden: ludzie PiS muszą ciężko pracować, żeby ludzie marzący
o krwawej rozprawie z politycznymi rywalami nie doszli do władzy.

#reprywatyzacjaFanpaga

Śpiewak "zreprywatyzował"
profil Miasto Jest Nasze

KOMENTARZY: 15

W rozmowie z Marcinem Dzierżanowskim i Olgą Wasilewską, Jan Śpiewak twierdzi, że jego rozwód z inicjatywą, którą współtworzył i której przewodził, miał się odbyć bez orzekania o winie. Wyszło inaczej,bo „koledzy nie odpuszczali”. Dlaczego w ogóle doszło do rozłamu? Zdaniem działacza poszło o władzę. – Paradoks polega na tym, że zaczęto ze mną walczyć w momencie, gdy Miasto Jest Nasze było na megafali. Zwycięskiego składu się nie zmienia w trakcie trwania meczu, dlatego trudno mi zrozumieć, skąd w tym samym czasie nagonka na mnie i innych członków ówczesnego zarządu – mówi Jan Śpiewak.

Najsłynniejszy bodaj warszawski radny nie zamierza jednak składać broni i w rozmowie z „Wprost” zapowiada: „Będę robił nowy projekt polityczny”. Na łamach naszego tygodnika po raz pierwszy Jan Śpiewak podaje szczegóły odnośnie tworzonej właśnie platformy Wolne Miasto Warszawa. – W jej ramach powołamy społeczną komisję reprywatyzacyjną typu watchdogowego. Będziemy kontrolować prace rządowej komisji weryfikacyjnej, która ma wyjaśnić dziką reprywatyzację w stolicy – mówi.

Okazuje się jednak, że ambicje działaczy sięgają dużo dalej. Jan Śpiewak zapowiada bowiem start jego ugrupowania w nadchodzących wyborach samorządowych. Kto będzie kandydatem platformy Wolne Miasto Warszawa na prezydenta stolicy? Jaką wizję rozwoju miasta chce zaoferować radny i czy myśli o wejściu w politykę na szczeblu krajowym – o tym w wywiadzie dla „Wprost”. Już teraz zdradzić możemy jedno – prawdopodobnie właśnie rodzi się nowa partia miejska.

Jan Śpiewak rusza z nowym projektem politycznym. W rozmowie z „Wprost” ujawnia szczegóły

– Ruszam z nowym projektem politycznym – zapowiada Jan Śpiewak. Warszawski radny w wywiadzie dla „Wprost” zdradza, jak ma wyglądać jego nowa inicjatywa oraz...

Nie rozmawiać. "Śpiewak nie podejmuje polemiki, nie uzasadnia, nie argumentuje, naznacza i…

Bronisław Wildstein

"Mimo niesmaku uznałem, że warto podzielić się z czytelnikami owym tekstem. Dużo mówi o autorze ...".28 lutego br. w piśmie internetowym „Kulturze Liberalnej” ukazał
się wywiad, który przeprowadziła ze mną Karolina Wigura „Bauman:
bohater ze znakiem ujemnym”. Rzadko czytam internetowe komentarze swoich
wystąpień, toteż dopiero teraz dowiedziałem się o wpisie jaki pod moim
wywiadem zamieścił Paweł Śpiewak. Cytuję go w oryginalnej formie:

„Pawel Spiewak ·

Professor w firmie Uniwersytet Warszawski

Jak
mozna takie teksty drukowac? Jak mozliwe ze Karolina Wigura traktuje
wypowiedzi Wildsteina o biografii i mysli Baumana jako cos powaznego
i uprawnionego. Tak sie dzieje, gdy pisowskich intelektuałow uznaje
za partnerow racjonalnych dyskusji. Moim zdaniem KL w ten
sposob przekracza istotna granice etyczna i polityczna. Nie widze
upsrawiedliwienia dla takiego dzialania. Jest mi bardzo przykro z tego
powodu. Tyle lat wspólpracy Karolina z nieznanych mi przyczyn
uznaje za niebyle”

Mimo niesmaku uznałem,
że warto podzielić się z czytelnikami owym tekstem. Dużo mówi o autorze
nie tylko jako o indywiduum, które nie jest specjalnie interesujące, ale
jako reprezentancie środowiska. Wypowiedź ta jest kwintesencją mentalności i strategii jaką dotychczasowi monopoliści intelektualni III RP ciągle
usiłują stosować. Gwoli wyjaśnienia: w wywiadzie nie używałem
obraźliwego języka, nie zajmowałem się bieżącą polityką i uzasadniałem
swoje tezy, a prowadząca dość ostro się ze mną spierała. Każdy zresztą
może sprawdzić.

Śpiewak i legion jemu podobnych próbuje
wyeliminować z debaty publicznej swoich ideowych oraz politycznych
adwersarzy. Wobec tych ze swojego obozu, którzy wyłamują się
z jednolitego frontu i jak Wigura podejmują choćby polemikę z ludźmi
z drugiej strony, stosuje szantaż i próbuje zastraszyć ich oraz
napiętnować środowiskowo. Ciekawe, na ile skuteczne są tego typu groźby
w ciągle wpływowych ośrodkach III RP.
Na pewno mają znaczenie, gdyż co jakiś czas spotykam się z odmową
podjęcia dyskusji w moim telewizyjnym programie ze strony tych, którzy
wyraźnie obawiają się narażenia na ostracyzm swojego otoczenia.

Śpiewak
nie podejmuje polemiki, nie uzasadnia, nie argumentuje, naznacza
i piętnuje jako „pisowskich”. To ma wystarczyć. Dialog z inaczej
myślącym jest „przekroczeniem granic etycznych i politycznych”.

Rzecznik
tej postawy sam eliminuje się ze świata cywilizowanej rozmowy i w ogóle
cywilizowanych norm. Trudno o bardziej jednoznaczne świadectwo
mentalności totalitarnego politruka. Niedawno ten sam „professor” wzywał
do „krwawej vendetty, w której ludzie PiS-u zostaną wycięci do samej
kości”. Przepraszam, on nie wzywał, na to nie miał odwagi, on tylko
obiecywał. Oto intelektualny luminarz III RP,
autorytet w całym tego słowa znaczeniu. Powinien być skompromitowany,
ale można mieć pewność, że wystąpienia takie przysporzą mu tylko
popularności w jego obozie – inaczej by ich nie podejmował. Chyba nic
lepiej obozu tego nie definiuje.

autor:

Bronisław Wildstein

Skąd ta wściekłość? Kuriozalne słowa Śpiewaka: Jaki to cyngiel Ziobry. Jest użyty po to, by dorwać się do gardła…

Minister Jaki jest najmniej rzetelną osobą do wykonywania tej funkcji. To nie jest jego misjapowiedział o powołaniu Patryka Jakiego na stanowisko szefa Komisji
Weryfikacyjnej prof. Paweł Śpiewak, który był gościem „Faktów
po Faktach” (TVN24).

To cyngiel. Cyngiel Ziobry – przepraszam, że to tak określam bardzo brutalnie, ale widziałem, ja to działa

— atakował socjolog.

Jest użyty po to, by dorwać się do gardła i do władz PO w Warszawie

— dodał.

To zastanawiające,
że działalność Patryka Jakiego wzbudza aż taką wściekłość w niektórych
kręgach. Choć akurat w przypadku prof. Pawła Śpiewaka nie powinniśmy być
zaskoceni. W końcu w przeszłości był już m.in. posłem wybranym z list
Platformy Obywatelskiej.

Śpiewak: Pitera występowała
w sprawie Macieja M.

- Julia Pitera napisała do prezydent Warszawy w
sprawie tego, by jak najszybciej przekazać Maciejowi M.- zatrzymanemu w
czwartek przez CBA - nieruchomości przy... więcej »

Jan Śpiewak: Pewnie będę kandydował na prezydenta Warszawy

http://metrowarszawa.gazeta.pl/metrowarszawa/7,141637,22116639,spiewak-o...

"Partia, która dostała słaby mandat nawet do
utworzenia rządu, chce wywalić struktury państwa do góry nogami" - pisze
na Facebooku o ostatnich działaniach rządu ws. Sądu Najwyższego
aktywista miejski Jan Śpiewak, twórca i były prezes stowarzyszenia
Miasto Jest Nasze (obecnie prowadzi ruch polityczny Wolne Miasto
Warszawa).

Ale we wpisie, który udostępniły
tysiące użytkowników, dostrzega inny problem, za który wini nie PiS, ale
tych, którzy z partią walczą - opozycję.

w Instytucie Socjologii

Socjologia Jarosława Kaczyńskiego - nowy przedmiot na UW

Studenci Uniwersytetu Warszawskiego od nowego
semestru akademickiego będą mogli uczyć się nowego przedmiotu -
socjologii Jarosława Kaczyńskiego. 30-godzinny kurs 30-godzinny kurs będzie prowadził profesor Paweł Śpiewak.
"Tytuł zajęć jest celowo dwuznaczny. Warto poznać socjologiczny obraz
Polski Kaczyńskiego i zobaczyć Kaczyńskiego (i jego formację) jako
przedmiot socjologicznej obserwacji"  - czytamy w opisie przedmiotu na
stronie uczelni.

Kurs ma trwać 30 godzin w semestrze (jedne
zajęcia w tygodniu), będzie miał charakter nieobowiązkowego seminarium,
przeznaczonego dla studentów Instytutu Socjologii UW. Jego uczestnicy
mają znaleźć odpowiedź na pytanie - kim jest prezes Prawa i
Sprawiedliwości, z jaką wizją świata zdobył i utrzymuje władzę.

Mit smoleński, wysokie poparcie

"Wymaga to sięgnięcia do czasów początku transformacji, jego analizy
przyspieszenia i natury konfliktu z dominującymi wówczas formacjami -
postkomunistami, Unią Wolności oraz Gazetą Wyborczą" - wskazuje
informacja na stronie UW. Studenci przyjrzą się też pomysłowi zbudowania
tzw. IV Rzeczpospolitej, promowanemu przez braci Kaczyńskich.
Prześledzą wreszcie idee i poglądy, które wykształciły się w Prawie i
Sprawiedliwości w kampanii wyborczej 2015 i kolejnych latach.

"Oczywiście musi się pojawić kwestia mitu smoleńskiego" - podkreśla autor opisu przedmiotu.
Studenci
mają zastanowić się też nad tym, co sprawia, że partia Kaczyńskiego
(mimo głosów krytycznych) utrzymuje bardzo wysokie poparcie w
sondażach. 

Na liście obowiązkowych lektur przedmiotu pojawiają
się książki autorstwa m.in.: Jadwigi Staniszkis ("Postkomunizm"), Pawła
Śpiewaka ("Pamięć po komunizmie"), znana "Historia polityczna Polski
1989-2005" Antoniego Dudka czy "Jarosław. Tajemnice Kaczyńskiego"
dziennikarza Michała Krzymowskiego.

Zajęcia ma poprowadzić profesor Paweł Śpiewak.

- Jarosław Kaczyński jest jedną z osób o bardzo mocnym temperamencie
socjologicznym. Ma bardzo silne przekonanie dotyczące zmiany społecznej i
charakteru transformacji - przyznaje w rozmowie z tvnwarszawa.pl
profesor Śpiewak. Podkreśla, że "nie da się zrozumieć tego, co Kaczyński
czyni, nie mając wiedzy o tym, jaką wizję posiada".

- To nie jest polityk, który, tak jak Donald Tusk, działa
sytuacyjnie. Ma dosyć konsekwentną i daleko idącą wizję przyszłości
społecznej. Wydawało mi się bardzo ciekawe zgłębić to, co ten polityk
przedstawia, jakie ma poglądy - dodaje.

Szokujące tezy prof. Śpiewaka w TVN24: "Polska i Węgry większym problemem niż Brexit"; "Bronisław Wildstein to ideolog"

"Zasadniczym momentem dla III RP była sprawa Jedwabnego. To
była sprawa, która postawiła pytanie o odpowiedzialność Polski,
Polaków".W 2018 nie Brexit będzie problemem tak dużym jak problem Węgier
i Polski jako krajów które łamią pewne podstawowe i wspólne reguły
gry politycznejpowiedział prof. Paweł Śpiewak na antenie TVN24.

Gość Konrada Piaseckiego mówił m.in. o sytuacji sprzed wyborów z roku 2015.

Wszyscy
przed wyborami parlamentarnymi zdawali sobie sprawę, że państwo jest
dysfunkcjonalne. Elita rządząca jest bardzo słaba i nie daje rady sobie
dawać radę

– stwierdził.

Odniósł się
też do sprawy stosunku Polaków do muzułmańskich imigrantów. Większość
naszych rodaków to przeciwnicy przyjmowania tzw. uchodźców.

Mam
wrażenie, że język i propaganda ekipy pisowskiej potrafiła wydobyć coś,
co w Polakach było ukryte, prawie nieobecne. (…) Jeżeli prawie 70 proc.
popierało idee, że Polska powinna przyjmować uchodźców i rok później
ta sama liczba jest przeciwko to pokazuje, że coś w tej Polsce zostało
głęboko przeorane dzięki zmonopolizowanej tej sile
propagandy politycznej

– powiedział Śpiewak.

Prof. Śpiewak wykorzystał też okazję i zaatakował Bronisława Wildsteina nazywając go „ideologiem”.

Zasadniczym momentem dla III RP była
sprawa Jedwabnego. To była sprawa, która postawiła pytanie
o odpowiedzialność Polski, Polaków za swój los, swoją rolę, swoją misję,
próba zobaczenia krytycznego, uważnego co się naprawdę działo w czasie
wojny i po wojnie. Na różne sposoby próbowano dać tę odpowiedź. Pisowska
odpowiedź, sformułowana przez ideologa, on się nazywa chyba Bronisław
Wildstein, polegała na tym, że jest to pedagogika wstydu, wszelka
krytyka, wszelka refleksja nt. historii Polski jest próbą obrażania
Polaków, czyli stabuizowania wszelkiej krytyki. Powrót do wizji Polski
jako kraju złożonego tylko z ofiar i herosów jest po prostu efektem
bardzo świadomego budowania niezwykle tradycjonalistycznie rozumianego
polskiego nacjonalizmu. Tacy ideologowie jak Wildstein czy Macierewicz
to właśnie stworzyli

– stwierdził.

mly/tvn24

Prof. Śpiewak krytykuje ważne stanowisko premiera Morawieckiego: "Nazywanie tych ludzi sprawcami…

"To jest obraźliwe, do granic niemożliwości" - grzmiał szef Żydowskiego Instytutu Historycznego.

tak słowa premiera Mateusza Morawieckiego wypowiedziane w Monachium komentował na antenie Radia Szczecin prof. Paweł Śpiewak, szef Żydowskiego Instytutu Historycznego.

Historyk powiedział, że słowa premiera są haniebne.

Nazywanie tych ludzi sprawcami jest po prostu idiotyzmem

— grzmiał prof. Śpiewak.

To jest
obraźliwe, do granic niemożliwości. Oczywiście, że byli ludzie, którzy
w sytuacji absolutnie najbardziej dramatycznej robili rzeczy niegodziwe.
To wiemy, ale usprawiedliwianie się tym jest po prostu haniebne

— twierdził szef Żydowskiego Instytutu Historycznego.

To jest usprawiedliwianie się. Oni też zachowali się podle

— dodał.

Szkoda, że w tak ważnej kwestii dominuje zacietrzewienie.

gah/radioszczecin.pl

Kim jest kandydat wspierany przez Kukiz’15 w Warszawie?

Śpiewak wybrał jednak lewicę. Do wyborów pójdzie z Nowacką i Zandbergiem

Partia Razem, Inicjatywa Polska Barbary Nowackiej i
stowarzyszenie Wolne Miasto Warszawa porozumiały się co do wspólnego
startu w wyborach w Warszawie. Ich wspólnym kandydatem na prezydenta
miasta będzie Jan Śpiewak. W najbliższych dniach ma zostać ogłoszone
porozumienie programowe. Kukiz’15 musi szukać nowego kandydata. Wśród głównych filarów wspólnego programu Razem, Inicjatywy Polska i
Wolnego Miasta Warszawa znajdą się m.in. rozwój usług publicznych i
zieleni miejskiej, walka z korupcją oraz obniżanie kosztów życia w
stolicy. Częścią programu będzie także wniesiona przez stowarzyszenie
Śpiewaka koncepcja utworzenia wokół Pałacu Kultury i Nauki na
warszawskim Placu Defilad Parku Centralnego. Śpiewak – radny z warszawskiego Śródmieścia i b. lider MJN znany z
zaangażowania m.in. w nagłaśnianie i krytykę afery reprywatyzacyjnej –
kilkakrotnie już deklarował chęć startu w najbliższych wyborach na
prezydenta stolicy. Jego poparcie – oprócz Partii Razem i Inicjatywy
Polska – brał też pod uwagę m.in. ruch Kukiz’15.

Nowacka: Dziś nie mogę powiedzieć, że wystawiamy wspólnie kandydata na prezydenta stolicy

Jan Śpiewak oficjalnie kandydatem na prezydenta Warszawy. Chce być "alternatywą wobec PO-PiS-u"

Niczym pedagogika wstydu! Paweł Śpiewak atakuje ustawę o IPN: Nie przyniosła Polakom ani grama dobra. Rząd powinien ją wycofać

Prof. Śpiewak: Premier powinien studiować książki. Nie wiem, jak można godzić tytuł magistra z jego wiedzą

Prof. Paweł Śpiewak, który gościł u
Piotra Najsztuba w audycji Prawda Nas Zaboli, komentował politykę
historyczną rządu PiS. - Premier Morawiecki ma małą wiedzę historyczną.
Coraz mniejszą - ocenił.

Od
dłuższego czasu spekuluje się, że premier Mateusz Morawiecki pod
naciskiem partyjnych kolegów nie przedłuży prof. Engelking kadencji na
stanowisku przewodniczącej Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej. Powodem
ma być książka “Dalej jest noc”, w której Engelking dokumentuje zbrodnie
Polaków na Żydach w czasie II wojny światowej.

- Pan
premier ma strasznie małą wiedzę historyczną. Coraz mniejszą. Nie wiem,
w jaki sposób można pogodzić jego tytuł magistra historii z jego
wiedzą. Może powinien wziąć półroczny urlop i postudiować różne książki -
sugerował prof. Paweł Śpiewak.

"Chciałbym być zamknięty z tego powodu"

Ostre
słowa krytyki Śpiewak skierował też pod adresem znowelizowanej przez
PiS na początku roku ustawy o IPN, która wywołała spór dyplomatyczny
m.in. z Izraelem i USA. W czerwcu
niespodziewanie zostały z niej usunięte zapisy o odpowiedzialności
karnej za przypisywanie narodowi lub państwu polskiemu odpowiedzialności
za zbrodnie popełnione przez nazistowskie Niemcy.Udawanie przez stronę polską oraz izraelską, że
po wycofaniu kary więzienia za wypowiadanie trudnych kwestii wszystko
jest ok, niczego nie rozwiązuje. Ta ustawa jest po prostu szmatą,
powinna zostać wyrzucona do kosza i zapomniana - przekonywał naukowiec,
wyrażając jednocześnie obawę, że może być ona nadal wykorzystywana przez
radykałów do pobudzania konfliktów. Wspomniał też o przepisach
dotyczących Ukrainy, które pozostały niezmienione. Niektóre z nich są
niezwykle oburzające dla strony ukraińskiej.

-
Część dotycząca Ukrainy nie ma żadnego sensu politycznego,
historycznego, politycznego - to jest jakaś kompletna brednia. To jest
krzywdzące dla Ukraińców - przekonywał.

- To
zabrzmi kompletnie głupio, jest przecież trochę lęku, ale powiem panu
szczerze - chciałbym być zamknięty z tego powodu. Dla każdego historyka,
każdego, kto pracuje w pamięci historycznej, jest niesłychanie ważne,
żeby mieć pełne forum mówienia, i móc nazywać rzeczy po imieniu. Te
rzeczy wcale nie są przyjemne dla tych, którzy tworzą propagandę
polityczną i historyczną. Ale muszą zostać nazwane i ja mogę iść za to
siedzieć - oświadczył, nawiązując do usuniętego z ustawy o IPN zapisu o
penalizacji.

Zdaniem prof. Śpiewaka, spór o
ustawę ma też pozytywne aspekty. Bo, jak przekonywał, pokazał on, że są w
całej Polsce ludzie, którzy mają silną “anty-antysemicką” postawę.

Historyk przypomniał też, że PiS przed awanturą
o nowelizację ustawy o IPN podejmował skuteczne działania na rzecz
pamięci o historii polsko-żydowskiej. Wskazał m.in. na obóz w Płaszowie,
który był zaniedbywany przez poprzednie władze, a za czasów PiS
znalazły się na niego pieniądze.

Samotność w śmierci

Prof. Jan Śpiewak zaprosił też słuchaczy TOK FM na Marsz Pamięci, który odbędzie się 22 lipca. Jego organizatorem jest Żydowski Instytut Historyczny. Mieszkańcy Warszawy
wyruszą spod pomnika Umschlagplatz i przejdą symboliczną trasą „od
śmierci do życia”, by oddać hołd największej żydowskiej społeczności
przedwojennej Europy.

Organizowany od 2012
roku Marsz przywołuje pamięć o tysiącach ofiar niemieckiego terroru,
tych wszystkich, którzy zginęli w czasie istnienia getta, w czasie
powstania i w akcjach likwidacyjnych.

Tegoroczny
pochód dedykowany jest postaci Szmula Zygielbojma, działacza Bundu,
który wkładał wiele wysiłku w alarmowanie zachodniej opinii publicznej o
masowym mordowaniu Żydów na terenie okupowanej Polski.

-
Obchodzimy 75. rocznicę jego tragicznej śmierci. Jest bardzo mało znany
w historii polskiej i żydowskiej. To taki zapomniany bohater, który
zrobił coś, co znamy z historii mnichów buddyjskich w Wietnamie albo
śmierci Piotra Szczęsnego na placu Defilad. Zdecydował, że ponieważ nie
jest w stanie wpłynąć jakkolwiek na decyzje władz zachodnich - namówić
do udzielenia pomocy, albo nawet symbolicznego gestu pokazującego
solidarność z ginącym narodem żydowskim - to jedynym wyjściem jest
samobójcza śmierć. Pozostał w swojej śmieci tak samotny jak ci, którzy
ginęli w Polsce w komorach gazowych albo gettach. Znakiem tego marszu
jest według mnie właśnie samotność w śmierci - mówił profesor.

Młody Śpiewak ma powołać „nową siłę polityczną w Polsce.” Tak chce Śpiewak ojciec

Śpiewak pisze list do papieża. Oczekuje na interwencję ws. "Nycz Tower". "Wierzymy, że zechcesz pochylić się nad naszą prośbą"

Żałosne!
Jan Śpiewak próbuje udowodnić, że w otoczeniu Patryka Jakiego są
faszyści. Zapomniał, że jego samego popiera Partia Razem?

Jan Śpiewak atakuje Komisję Weryfikacyjną. Kaleta: Nie opiniujemy kandydatur do SN, czynić to będzie KRS

Stolica przyjazna gejom. Komitet Jana Śpiewaka przyjął "Program LGBT+ dla Warszawy"

Wujek Samo Zło wystartuje z list komitetu Wygra Warszawa. Śpiewak: "Od dawna działa na rzecz naszego miasta i walczy z…

Komitet Śpiewaka stowarzyszeniem. Przewodniczącą Piechna-Więckiewicz

Powołano stowarzyszenie Wygra Warszawa, które
będzie skupiało się na realizacji obietnic złożonych w kampanii
samorządowej - powiedziała w poniedziałek... więcej »

Śpiewak
chce trafić za kraty! Przegrał proces z córka Ćwiąkalskiego.
Uzasadnienie i zeznania utajnione. To drugi przegrany proces człowieka,
który ujawnił prawdę o reprywatyzacjach

Sprawa jest w SKO

Dlaczego miasto odmówiło Srebrnej?
"Tak zwany brak sąsiedztwa"

- Odmówiono wydania warunków zabudowy dla
inwestycji przy Srebrnej, ze względu na tak zwany brak sąsiedztwa,
sprawa jest w Samorządowym Kolegium Odwoławczym,...
więcej »

Prof.
Śpiewak podgrzewa emocje: Polacy nie umieją poczuć się Żydem w dniach
deportacji do Treblinki. Dla mnie to brak zwykłej empatii