Po ostatniej miesięcznicy - co wygraliśmy?

Stanął pomnik kompromisowy ale jednak "nasz". Zrobiliśmy pierwszy krok ale przed nami długa droga. Upamiętnia ten pomnik ludzi i zdarzenie, ale nic nie mówi o przyczynach ich śmierci, o motywach zamachowców o znaczeniu politycznym śmierci kierownictwa PiS i jego otoczenia.

Bo przyczyny zamachu  w swym wymiarze politycznym nigdy nie były pokazane. Czerwoni bowiem zostawili nam podstępną konstytucje. Problem w tym, że prezydent ma silny mandat pochodzący z bezpośrednich wyborów i bardzo niejasne kompetencje. Jest więc rzeczą naturalna, że tak sformułowana konstytucja powoduje potrzebę tworzenia przez Prezydenta nowego, w stosunku stanu sprzed wyborów, ośrodka politycznego. Musi on sobie zapewnić możliwości działania kosztem środowiska, z którego został wybrany. Systwem polityczny zakłada ciągłą destrukcję obozu najsilniejszego w danym czasie!

W rezultacie środowisko to, najsilniejsze w danym momencie,  zaczyna się dzielić. Zaczynają się spory wewnętrzne i związane z tym działania autodestrukcyjne. Nie może się ukształtować stabilna klasa polityczna. Każdy spór kompetencyjny w formacji rządzącej siła rzeczy rozbija i formację opozycyjną. Jedni za największe zagrożenie uważają Mały Pałac a inni Duży. Jedni uważają, że w sporze między pałacami należy uczestniczyć w ten sposób by np. go podsycać a inni wola zajmować się budową swojego środowiska. W rezultacie opozycja też jest zdezintegrowana. Tak więc obecna konstytucja uniemożliwia sprawne funkcjonowanie państwa i jego reprezentacji politycznej. W rezultacie powstaje państwo teoretyczne. Bo najpierw wydziela się sfera prezydencka od sfery rządowej a w dalszej kolejności powstają różne sfery zawodowe, korporacyjne, terytorialne ( zwane układami lokalnymi), ale początkiem tego wszystkiego jest wygenerowany przez konstytucje konflikt kompetencyjny między rządem a prezydentem. Jest to dokładnie ten sam, znany z biologii, mechanizm rozmnażania przez podział. W rezultacie powstaje mnóstwo komórek nie stanowiących jednak organizmu.

W 2005 roku powstała jednak sytuacja, której konstytucja nie przewidywała. Prezydent i Premier byli silnie ze sobą związanymi braćmi bliźniakami i osobista więź między nimi usuwała przyczynę strukturalnego konfliktu miedzy organami władzy państwowej. Była możliwość rozpoczęcia odbudowy silnego państwa i ten początek nastąpił. Teraz wystarczy go kontynuować, co jest łatwiejsze.

Była to sytuacja nie do zniesienia dla zainteresowanych  anihilacją państwa, zarówno tych w Polsce jak i tych za granicą. I to był polityczny motyw zamachowców.

Ale o tym nie wiem dlaczego mało się mówi, może mało kto to rozumie?

Nie wiem w jakim stopniu sytuacja wewnętrzna w Polsce kształtuje tendencje federalizacyjne w Europie ale myślę, że w niemałym. Dla tego też procesy zachodzące w Polsce są obecnie jednymi z najważniejszych w Europie. Z jednej strony na pewno separatyzmy prowincjonalne ( np. w Hiszpanii czy w Belgii) były jeszcze nie dawno bardzo wspierane przez euroentuzjastów, którzy chcieli jednego państwa europejskiego. Przecież Katalonia ma swoje biura informacyjne we wszystkich krajach UE ale najpierw powstała taka quasi - ambasada przy Komisji Europejskiej, oczywiście za jej zgodą! Jawnym celem Euroentuzjastów jest podział Niemiec na osobne landy, z których żaden nie będzie dość silny by nadawać ton w całej Europie ale kosztem pozostałych państw europejskim, zapewne by Niemcom nie było przykro.

Z resztą w kierunku podziału Niemiec idą myśli zarówno Polaków jak i Węgrów ale chcą tego skutku inaczej. Orban w towarzystwie Kaczyńskiego i Morawieckiego stwierdził, że sojusznikami Węgrów są Polska i … Bawaria! Myślę, że właśnie bycie świadkiem tej deklaracji było powodem, że na Węgry udała się delegacja w składzie Kaczyński i Morawiecki, którzy w żaden sposób nie osłabili sensu tej wypowiedzi.

Jest to koncepcja przeciwna do obecnie realizowanej koncepcji federalizacji. Euroentuzjaści chcą osłabienia państw by na gruzach jakiejkolwiek wspólnoty budować jedność. Ta tendencja zakłada by korporacje zawodowe były podległe bezpośrednio KE. Przy okazji sporu o sądownictwo zobaczyliśmy tą tendencje bardzo wyraźnie. Dotyczy ona jednak również i środowiska medycznego, z czego sobie na razie nie zdajemy sprawy. Zaczyna się proces uwspólnienia definicji medycznych w całej Europie. Brzmi to niegroźnie ale jest groźne. Celem medycyny europejskiej nie jest bowiem dobrostan pacjentów a uwspólnienie procedur medycznych po to by mógł powstać jeden europejski system ochrony zdrowia. Można się zapytać, co w tym złego. Ano to, że normy medyczne powstawały w sytuacji gdy pacjent płacił za usługę medyczną i on ją ostatecznie oceniał. W związku z tym dobro pacjenta było nadrzędnym celem medycyny, bo siłą rzeczy musiało być nadrzędnym celem każdego lekarza. Każdy lekarz, który miał inny cel bardzo szybko nie miał pieniędzy.

Teraz płatnikiem za usługi medyczne jest administracja i jej cele musi realizować lekarz, bo będzie bez pieniędzy. Natomiast nigdy w historii świata celem żadnej administracji nie była służba, nie było służenie nikomu poza samą sobą.

Oczywiście jeśli będziemy chcieli zreformować służbę zdrowia i ją usprawnić spotkamy się z podobnym oporem środowisk euroentuzjastów co w przypadku sądów.

Gdyby powstały dwie eurokorporacje, sędziów i lekarzy to byłby fundament jednego państwa. Jak ich nie będzie to projekt jest zwieszony w próżni i przez to nie realny.

Tak więc jest rzeczą oczywistą, że gdyby w Polsce i na Węgrzech były silne dążenia do odbudowy państwa to ta koncepcja miała by przyszłość. Powstał by bowiem blok państw składający się z Węgier i Polski i zapewne z Austrii i Bawarii, który byłby atrakcyjnym partnerem dla środowisk z Północnych Włoch, a to by doprowadziło do podziału tego Włoch na trzy części. Włochy Południowe, Rzym i Włochy Północne. Ciekawe jest również i to, że wydzielonym Rzymie najsilniejszym podmiotem politycznym byłby Watykan chyba, że któryś z Papieży do końca zdemontuje Kościół. Czyli możliwy jest koniec oświeconej Europy.

Wynika z tego, że jedną z najważniejszych spraw współczesnej Europy jest konflikt między Prezydentem a rządem Polskim. Jak konflikt jest zaogniony, to może powstać jedna scentralizowana Europa a jak konfliktu nie ma lub jedna ze stron go wygra, to wszystkie plany idą kąta.

To jest rzeczywisty wymiar Katastrofy Smoleńskiej i musimy o tym pamiętać, o tym mówic, bo na pomniku tego nie przeczytamy.