Kara smierci za brak krancowego poswiecenia

Czy mozna dostac kare smierci, gdy nie daje sie z siebie wszystkiego pelniac funkcje dowodcza, czyli kierownicza? Nawet w takim kraju jak w Anglii? Odpowiedz brzmi: tak.

Admiral John Bing urodzil sie w 1704 r. W wieku 13 lat zaciagnal sie do marynarki wojennej. W wieku 19 lat zostal awansowany do stopnia porucznika, a w wieku 23 lat do stopnia kapitana, ktora to funkcje pelnil na HMS Gibraltar. Pozniej zostal wice-admiralem. Tak wygladal przebieg sluzby solidnego oficera martynarki.Cale swe zycie poswiecil sluzbie w marynarce, uzypelniajac poslowaniem w Parlamencie. Nie mial zony ani dzieci.

Tuz przed wybuchem Wojny Siedmioletniej zostal wyslany na Morze Srodziemne  jako dowodca silnej 10-okretowej eskadry. Rozkazy otrzymal w dniu 1 IV 1786 r.  Najpierw mial plynac do Gibraltaru i dowiedziec sie czy jakas flotylla francuska nie przeplynela ciesniny udajac sie w kierunku Ameryki. Jezeli tak, to powinien wyslac odpowiednie sily by ja zniszczyc. Jezli nic takiego nie nastapilo mial natychmiast udac sie w kierunku wyspy Majorki na Morzu Srodziemnym, ktora od 1708 r. znajdowala sie w rekach bytyjskich.Jego zadaniem bylo zapobiezenie francuskiej inwazji na wyspe. Stacjonowal tam garnizon angielski w sile 2 860  zolnierzy. Gdyby inwazja juz sie dokonala okrety Bynga mialy wspomagac oblezonych. Gdyby jednak nie doszlo do inwazji, eskadra admirala miala przystapic do blokowania francuskiego portu Tulon. Przy tej okazji okrety Bynga mialy przechwytywac statki francuskie i chronic angielskie statki handlowe.

Z portu w Portsmouth wyplynal dopiero piec dni pozniej, gdyz uzupelniano zalogi jego okretow. Do Gibraltaru dotarl 2 V i czekaly tam na niego zle wiesci. Francuzi wysadzili na lad silna, dobrze uzbrojona, wyszkolona armie liczaca okolo 12 tys. zlolnierzy. Dowodzil nia sprawnie ksiaze de Richelieu z doswiadczonymi generalami-porucznikami i marszalkami. Armia ta w miare szybko przebyla wyspe z kierunku zachodniego (Ciudadela) na wschodni pod umocnienia zamku St.Philip i cytadeli Mahon.

Admiral Byng mial osobowosc niezbyt pasujaca do okolicznosci.  Zwykl koncentrowac sie na czynnikach, ktore moga doprowadzic do niepowodzenia dzialani niz na okolicznosciach sprzyjajacych. W tym przypadku w swych listach dawal wyraz swemu pesymizmowi uznajac, ze cale przedsiewziecie nie ma sensu, gdyz nie da sie pokonac wojsk francuskich, ktore dokonaly inwazji. Byl przekonany, ze wysadzone z jego statkow wojsko zostanie na brzegu zniszczone, a garnizon Mahon i tak lada dzien skapituluje.  Jego pesymizm podzielal gen.Fowke,dowodca brytyjskiego garnizonu w Gibraltarze. Zwolal narade wojenna, na ktorej postanowiono nie uszczuplac wlasnych sil i nie  zaladowac batalionu piechoty, jak to bylo przewidziane, na  okrety admirala Bynga. Ten podzielal zdanie Gubernatora Fowke. Admiralowi pozostalo tylko zaladowac  Royal Fusiliers, ktorych mial wysadzic na brzgu Majorki. 

W dniu 8 maja liczaca 13 okretow eskadra Bynga wyplywa w kierunku Minorki. Tam wojska inwazyjne byly oslaniane przez 12 okretow dowodzonych przez blyskotliwego wojskowego Markiza de la Galissoniere. Dlugo trwalo przymierzanie sie, gdyz zadna ze stron nie chciala atakowac. Reguly taktyki w bitwie morskiej byly wtedy takie, ze broniacy sie mieli przewage nad atakujacymi. Wreszczie w dniu 20 V 1756 r. okrety angielskie dostaly korzystne wiatry w zagle polnocno-zachodniego i zaatakowaly. Bitwa zakonczyla sie remisem. Zaden okret nie zostal zatopiony, tylko kilka okretow zostalo uszkodzonych. Anglicy stracili 43 zabitych i i 168 rannych, zas Francuzi 38 zabitych i 175 rannych.

Flota francuska odplynela w kierunku Tulonu. Zgodne to bylo z przyjetymi zasadami obowiazujacymi w marynarce francuskiej, ktore preferowaly postawe defensywna w stosunku do eskadr brytyjskich. Okrety angielskie mialy wieksze zdolnosci manewrowe, ich zalogi byly lepiej wyszkolone i zdolne byly zaaplikowac wieksza ilosc salw przeciwnikowi w danej jednostce czasowej. Byng pozostal na placu boju wraz ze swoimi okretami. Przez 4 dni nie nawiazal kontaktu z oblezonym garnizonem w Mahon, ani nie udzielil mu pomocy. I to wlasnie najbardziej rozsierdzilo opinie publiczna w Anglii. Garnizon cytadeli poddal sie Francuzom w dniu 29 VI. Nie widzial tego Byng, gdyz wczesniej odplynal do Gibraltaru. Przybyl tam 19 VI z zamiarem dokonania napraw okretow i powrotu do Minorki. To jednak nie nastapilo. Zostal odwolany ze stanowiska dowodcy i polecono mu udac sie do Anglii. Tam osadzono go w areszcie.

Na okrecie HMS St. George odbyl sie  sad wojenny, ktory trwal 4 tygodnie. Dwunastu oficerow-sedziow oddalilo zarzut braku odwagi osobistej admirala, Natomiast podtrzymalo pozostale zarzuty. Obwiniono go o nie utrzymanie szku bojowego w czasie bitwy. Takze brak bezposredniego zaangazowania okretu flagowego, ktorym dowodzil. Jego armaty wprawdzie strzelaly, ale spoza dystansu i kule nie dolatywaly do celu. Admiral nie uznal za stosowne by skrocic dystans. Wreszcie zarzucano mu, ze nie podjal proby uwolnienia garnizonu Mahon z oblezenia.

Podstawa osadzenia admirala J.Bynga byly Articles of War, czyli zebrane przepisy prawa regulujace zachowanie czlonkow marynarki wojennej. Zaczeto je gromadzic w 1653 r., a pozniej zyskaly moc ustawy parlamentarnej.  Byng nie dopelnil obowiazkow sformulowanych w  Artykule  12. I tu mamy najciekawsza czesc. Otoz oskarzony nie dal z siebie wszystkiego ("do his utmost"), co bylo jego obowiazkiem. Zostal za to skazany na kare smierci. Wyrok wykonano w dniu 14 III 1757 r. na pokladzie HMS Monarch znajdujacym sie w porcie w Portsmouth. Rozstrzelal go pluton egzekucyjny w skladzie 6 marynarzy. Obserwujacy egzekucje Wolter napisal pozniej, ze Anglicy rozstrzeliwuja co jakis czas jakiego admirala by wzmnocnic odwage oficerow swojej marynarki wojennej.

Na video#2 mozna zobaczyc msze ku pamieci admirala a w czesci koncowej pokazany jest jego nagrobek.